Μαμά ξανά στα 40;

Αγαπητές μανούλες θα ήθελα τη βοήθεια σας,

οπως καταλάβατε και απο τον τίτλο το θέμα είναι η μητρότητα σε μεγάλη ηλικία….

Eχω ηδη ενα κοριτσάκι που είναι στο νηπιαγωγείο που το έκανα στα 34 και μετα απο δυο χρόνια έχασα δυστυχώς ενα μωράκι στον 9ο μήνα της εγκυμοσύνης. Απο τότε έκανα άλλη μια προσπάθεια πριν δυο χρόνια για ενα ακόμα μωρό αλλα δεν πήγε και πολυ καλά λόγω του προβλήματος υγείας που έχω, παίρνω καποια φάρμακα που δεν επιτρέπονται στην εγκυμοσύνη και πρέπει να διακόψω τη θεραπεία μου για 4μήνες περίπου…. αυτο έκανα αλλα στους 2 μηνες έπρεπε να τα παρατήσω γιατι η υγεία μου χειροτέρεψε.

Πριν λοιπον απο λιγο καιρό επειδη ήμουν άρρωστη δεν έπρεπε να πάρω τα φάρμακα μου για αρκετό διάστημα,ετσι μπήκε στο μυαλό μου ξανά η ιδέα ενός μωρού… Μίλησα και με το γιατρό μου και μου είπε μαλιστα οτι τα πράγματα έχουν αλλάξει και το ενα απο τα φάρμακα μπορώ να το παίρνω μεχρι το 2ο τρίμηνο της εγκυμοσύνης αλλα το αλλο πρέπει να διακοπεί για τουλάχιστον 3 μήνες. Σήμερα που σας γραφω κοντευουν οι δυο μήνες…. και έχουν αρχίσει οι σκέψεις, οι πολλες σκέψεις….

Μέχρι και τώρα έχω ακομα μέσα μου τη πίκρα του μωρού που έχασα, πάντα ήθελα δυο παιδάκια, εχω και γω αδερφό και ξέρω τι ωραια που είναι… Με στεναχωρούσε λοιπον πολυ η ιδέα οτι θα μείνουμε με ενα παιδάκι,και βούρκωνα καθε φορά που έβλεπα μωρο… Επιπλέον η κόρη μου το ζητάει σα τρελλή…. μέχρι και να υιοθετησουμε ζήτησε… Παίρνει τις κούκλες της και λέει οτι είναι αδερφες της και ώρες-ώρες το «ζεί» πραγματικά. Ξέρω, απο τότε που περιμέναμε το μωρό οτι θα γίνει μια καταπληκτική αδερφή!

Και εδώ αρχίζουν οι υπόλοιπες σκέψεις…. όταν με το καλό κι αν έχουμε αυτη τη τύχη, γεννηθεί το νέο μέλος θα ειμαι 40 και…. κοντά 41….. και ενώ είμαι ικανή να κλάψω με την ιδέα να κρατάω ξανά ενα μωρό,έρχονται κάποιες δύσκολες ώρες που ζορίζομαι… δηλαδή οταν εχω δουλέψει πολλες μέρες και εχω ξυπνήσει απο τις 5 το πρωί επίσης αρκετές μέρες και γενικώς τα ‘χω παίξει απο κούραση, σκέφτομαι «καλέ τι πάω να κάνω; Πώς θα ανταπεξέλθω; Να τώρα που ειμαι πτώμα και κοιμηθηκε η μικρή, θα ξαπλώσω επιτέλους, αλλα δεν θα άντεχα αυτη τη στιγμή να είχα και ένα μωρό! Και οταν θα είμαι 50 θα έχω ενα 10χρονο, ενω η πρώτη θα έχει φτάσει τα 16; Και θα αντέχω να ξαναγνωρίζω γονείς και να τρέχω σε παιδικά πάρτυ; Και τι θα κάνω με τη δουλειά που έχω άστατο ωραριο; Οι παιδικοί δεν ανοίγουν στις 5.30 το πρωι και για να πάρω γυναίκα εκείνη την ώρα δεν φτάνουν τα λεφτά… Ναι υπάρχει κοντά η πεθερά μου, αλλα και αυτην δεν μπορούμε να τη κάνουμε λάστιχο γιατι εμείς θέλουμε κι άλλο παιδί…«

Είναι τόσες πολλές οι σκέψεις… Εχει γίνει το κεφάλι μου καζάνι… Μήπως έχω εμμονή επειδη έχασα εκείνο το μωράκι; Μήπως να κάτσω με ενα παιδάκι και να μην ζορίζω πολυ τον εαυτό μου -και απο θέμα υγείας- για να μπορώ να αφοσιωθω σε αυτο και να ασχολούμαι οσο πρέπει; Η δουλειά μου είναι δύσκολη, πότε είμαι πρωι-πότε βράδυ, δουλεύω και κάποια Σαββατοκύριακα..

Ειμαστε πολύ δεμένες με τη κόρη μου αλλα λείπω και αρκετά…. Θα προλαβαίνω να μοιράζω το χρόνο μου;

Ποιές μανούλες μπορούν να με βοηθήσουν με όλες αυτες τις σκέψεις;

Εχουν κάποιες παιδάκια σε αυτές τι ηλικίες;

Ευχαριστώ που με διαβάσατε και όσο χαζά κι αν φαίνονται αυτά σε κάποιες δεν παυουν να είναι σκέψεις για ένα παιδί, δεν υπάρχει το «άλλαξα γνώμη ας το γυρίσω πίσω»…. για μια ψυχούλα μιλάμε,στην οποία θέλω να δώσω το καλύτερο, όπως και να μην το στερήσω απο τη κόρη μου!

Περιμένω τις δικές σας σκέψεις…

Η μαμα στα 40!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com