Τι κάνεις όταν ο άντρας σου δεν παίρνει θέση;

Είμαι μία γυναίκα 41 ετών, παντρεμένη, με ένα γιό 7 ετών. Με τον άντρα μου είμαι παντρεμένοι 15 χρόνια. Τον γνώρισα πριν από 24 χρόνια στην ηλικία των 17.

Πήγαινα τρίτη λυκείου και αυτός, 25, δούλευε με τον μπαμπά του. Το πρώτο λάθος στην σχέση μας ήταν ότι στο μήνα πάνω γνώρισα τους γονείς του φίλου μου τότε. Χαρούμενη εγώ θεωρησα ότι κάνοντας όλα τα χατηρια σε αυτούς, θα με αγαπάει περισσότερο ο φίλος μου. Τώρα που έχω μεγαλώσει είναι όλα λάθος. Αν είναι στραβό το κλίμα, στραβά θα αρμενιζει. Με μείωνε η πεθερά μου και υπόλοιπη οικογένεια του φίλου μου τότε. Με έλεγαν προστυχη, ανήθικη γιατί είχαμε πολλά χρόνια σχέση και δεν είχαμε παντρευτεί. Ο φίλος μου τότε μία χαρά περνούσε, δεν του εκαιγε καρφί για το τι γινόταν.

Με τα πολλά, μετά από 9 χρόνια παντρευομαστε. Πιστεύεις ότι εκεί αρχίζουν να φτιάχνουν τα πράγματα; Λάθος. Εκεί αρχίζουν τα δύσκολα.

Περνούσε ο καιρός, τα χρόνια, παιδί δεν ερχόταν. Μου περάσανε όλοι ότι εγώ φταιω. Με βριζανε, με μειωνανε και μπροστά σε κόσμο. Εγώ να τα καταπινω και να κλαίω μόνη μου. Ο άντρας μου πουθενά.

Μετά από 5 χρόνια γάμου αποφασιζω και πειθω τον άντρα μου να πάμε σε έναν γιατρό να μας δει. Δυσκολευτηκα πολύ να τον πεισω.

Πήγαμε και μας είπε μετά από εξετάσεις ότι δεν έχουμε σπέρμα. Και αποφασίζουμε να μπούμε σε μία διαδικασία εξωσωματικής. Αρχίζει άλλος γολγοθας για εμένα, φάρμακα, κρεβάτι και ψυχολογία μηδέν. Το μόνο που είχα δίπλα μου για πρώτη φορά ήταν ο άντρας μου.

Στην οικογένεια είπα ότι το πρόβλημα το είχα εγώ γιατί δεν ήθελα να μου πειράξουν τον άντρα μου. Η οικογένεια του να μας λέει γιατί να μπούμε σε αυτη την διαδικασία, αν ήθελε ο Θεος να μας δώσει παιδι, θα μας το είχε δώσει. Πάμε ενάντια στην φύση, αυτο μας λεγανε . Εγώ και ο άντρας μου κλειναμε τα αυτια και προχωρησαμε.

Κάνω την πρώτη εξωσωματική, πετυχαίνει και μενω έγκυος. Χαρούμενη! Πέταγα και εγώ και ο άντρας μου. Όμως το χάνω στην 8η εβδομάδα. Καθησα στο κρεβάτι για αρκετό καιρό και ο μόνος που ήταν εκεί ήταν ο άντρας μου. Οι δικοί του ούτε τηλέφωνο δεν κανανε.

Μετά από ένα χρόνο μένω έγκυος με εξωσωματική και γενναω ένα αγοράκι κουκλι.

Ξαφνικά σαν να έγινα δυνατή για το παιδί, πήρα τα ηνια της οικογένειας επάνω μου. Ο άντρας μου είναι 100% δίπλα μου και μαζί μου αλλά δεν μιλάει. Και έτσι μετά από 24 χρόνια κατάφερα έναν άντρα να με λατρεύει έναν γιό που είναι όλη μου η ζωή και τους δικούς του να μαλωνουμε για τα αυτονόητα…

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com