Δύο φυσιολογικές γέννες, δύο διαφορετικές εμπειρίες!

Απο πού να αρχισω λοιπον και εγω με την δικια μου ιστορια γεννας… Εχω κανει δυο παιδια, δυο φυσιολογικους τοκετους χωρις επισκληριδιο… Δυο γεννες, η μια διαφορετικη απο την αλλη!

Ειμαι εγκυος στο πρωτο μου παιδι, ολα καλα, φυσιολογικη εκυμοσυνη… Κανενα απολυτως προβλημα μεχρι και τον ογδοο μηνα, γιατι μετα απο εκει ξεκινησαν οι συσπασουλες διοτι ο μικρος βιαζοταν αρκετα για να βγει. Καθως λοιπον τελειωνει ο ογδοος μηνας στον οποιο ημουν σχεδον χωρις να κανω το οτιδηποτε, μπαινω στο μηνα μου, 36 εβδομαδων… Την επομενη μερα ειχα ραντεβου με τον γιατρο,  πηγαινω, με εξεταζει και μου λεει να κανω εισαγωγη διοτι ειχα 6 εκατοστα διαστολη χωρις πονο, χωρις καμια ενοχληση…

«Εσυ θα μου γεννησεις στο κρεβατι!» ειπε χαρακτηριστικα, μου εξηγει οτι ειναι λιγο νωρις για να γεννησω και οτι καλο θα ηταν να περιμενω μια εβδομαδα. Μου κοβει την διαστολη, μου κανει εισαγωγη (σε δημοσιο νοσσοκομειο ημουν) και μου λεει «Τωρα θα περιμενουμε και βλεπουμε… Αν τυχον γινει το οτιδηποτε, ειμαστε στο νοσοκομειο και δεν φοβομαστε τιποτα!«

Περνουν 3 ημερες που ηδη βρισκομουν στο νοσσοκομειο (36+4) και σπανε τα νερα! Αρχισα να γελαω γιατι ηταν μια περιεργη στιγμη. Καθως με ετοιμαζουν, εγω μιλουσα με τις μαιες, με το γιατρο καναμε πλακα (παρεμπιπτοντως ο γιατρος που ειχα για 9 μηνες, οταν ηρθε πια η στιγμη εφυγε με αδεια διακοπες και μαλιστα στο εξωτερικο, παρακαλω). Επειτα απο 2 ωρες γελιου σκαει το πρωτο πονακι και στην συνεχεια ξεκινησαν ολοι οι πονοι μαζι ταυτοχρονα! Δεν προλαβαινα να παρω αναπνοη!! Ειχα 2 υπεροχες μαιες που με βοηθουν πολυ και μπορεσαμε να συνεργαστω μαζι τους οσο αυτο ηταν εφικτο μετα τον πονο αυτο…

Ερχεται η ωρα αλλαγης βαρδιας και ερχεται μια μαια… Παναγια μου, να μην τυχει σε καμια!! Να υποφερω και να μου λεει «Δεν πονας!«, να φωναζω και να 8ελει να με γυρναει στο πλαι ολη την ωρα… Ευτυχως επειτα απο 2 ωρες υπερβολικου πονου, λες και πεθαινεις, ερχεται ο μπομπιρας μου 2.600!

Και τωρα αρχιζει το πραγματικο βασανιστηριο. Ειχα κολπιτιδα και ο γιατρος δεν το καταλαβε για να μου κανει την θεραπεια που επρεπε και το δερμα ηταν πολυ ερεθισμενο και ξεκιναει να με ραβει… Τοπικη αναισθησια δεν επιανε… Καταλαβαίνετε… Να κλαιω, να μην πρεπει να κουνιεμαι, ο γιατρος ο καημενος να προσπαθει να κανει οτι μπορει, ειχε γινει μουσκεμα στον ιδρωτα και επειτα απο 2 ωρες και κατι τελειωσε επιτελους το ραψιμο… Αποτελεσμα; 40 μερες δεν μπορουσα να καθισω ουτε για να θηλασω!! Περασα μια μικροκαταθλιψη δυστυχως, η οποια μου προκαλεσε και την διακοπη του γαλακτος…

Μετα απο ολο αυτο δεν ηθελα αλλο παιδι με τιποτα!!

Μενω ξανα εγκυος σε πολυ μικρο χρονικο διαστημα, μεσα σε 10 μηνες! Δεν ηθελα καθολου.. Εκλαιγα ποσες ημερες, δεν ηξερα τι να κανω! Τελικα με την υποστηριξη του αντρα μου το κραταμε… Και εδω πολυ καλη εγκυμοσυνη και εδω στο δημοσιο νοσοκομειο.

9 μηνες σκεφτομουν καθε μερα την ημερα της γεννας πως θα την αντιμετωπισω… Φτανει η ωρα, παλι με 6 διαστολη χωρις καμια ενοχληση… Αρχιζει με πιανει πανικος! Ηταν η ιδια μαια μαζι με ακομη μια… Λεω στην ειδεκευομενη γιατρο «Εγω δεν την θελω την συγκεκριημενη, δεν μπορω, θα φυγω» (που να πας και να θες…), μου λεει «Μην φοβασαι, θα σε αναλαβει η αλλη!«

Λοιπον εκανα να γεννησω παλι 4 ωρες, μονο που αυτην την φορα δεν καταλαβα ΤΙΠΟΤΑ! Πονο ενιωσα 3 φορες πριν σπρωξω για να βγει το μωρο (μια μπουμπου 3100)!

Τα νερα αυτην την φορα μου τα εσπασε ο γιατρος λιγο πριν ερθει η στιγμη! Δεν ξερω κατα πασα παιζει ρολο αυτο, παντως μεγαλη διαφορα ενιωσα… Καταρχας σηκωθηκα μετα απο 1 ωρα, κατευθειαν μπανιο και θηλασμο, ενιωθα αλλος ανθρωπος και μονο που δεν ηθελα βοηθεια απο κανεναν και μπορουσα να τα κανω ολα μονη μου ηταν υπεραρκετο!!

μαμά Μαρία!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com