Το παιδί σου είναι δεκαπέντε μηνών, είναι αβάφτιστο, αλλά όνομα δεν έχει; Πώς το φωνάζετε; Η βάπτιση δεν είναι ονοματοδοσία, αλλά ένταξη στην Εκκλησία. Αλλά, απ' όσο γνωρίζω, στην Ελλάδα υπάρχει το (εντελώς λανθασμένο) έθιμο να ακούγεται το όνομα για πρώτη φορά στη βάπτιση. Πιθανότατα, αφού το παιδί σου έχει πάει δεκαπέντε μηνών, μιλάει, περπατάει, κ.λπ., αλλά όνομα δεν έχει, κι αφού περιμένεις τη βάπτιση για να αποκτήσει το μωρό ένα (ή και περισσότερα) ονόματα, το έχεις στο μυαλό σου και βλέπεις και ανάλογα όνειρα. Τα όνειρα είναι προϊόντα του υποσυνειδήτου μας κατά κύριο λόγο. Αν διαβάσεις πατέρες της Εκκλησίας, κ.λπ., θα δεις ότι περίπου το ίδιο λένε, κι ότι συμβουλεύουν τους πιστούς να προσέχουν πάρα πολύ τα όνειρα, γιατί στις περισσότερες περιπτώσεις το μυαλό γεννά διάφορες καταστάσεις που εμείς τις εκλαμβάνουμε ως θείες εντολές. Άλλωστε, το "Παναγής" δεν είναι άλλο όνομα από το "Παναγιώτης". Είναι υποκοριστικό του ίδιου ονόματος. Κανένας ιερέας δεν πρόκειται να σου βαφτίσει το παιδί σου "Παναγή". "Παναγιώτη" θα το πουν, και αν θες, το φωνάζεις Παναγιώτη, Πανούλη, Πάνο, Παναγή και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Όσο για τον άγιο Ιερόθεο, πολλά μπορεί να συμβαίνουν. Μπορεί να κοίταξες τυχαία κάποιο ημερολόγιο και χωρίς να το καταλάβεις είδες αυτό το όνομα, αλλά μετά πέρασε στο υποσυνείδητό σου και το ξέχασες φαινομενικά, μπορεί να άκουσες στο όνειρο "Ιάσονας", αλλά επειδή την επομένη γιόρταζε ο άγιος Ιερόθεος κι εσύ κοίταξες στο εορτολόγιο είδες αυτό το όνομα, κ.λπ. Όνειρα είναι, και ούτε καν σαφή, αφού τα περισσότερα δεν τα άκουσες καθαρά και είσαι με την απορία. Και το "Παναγιώτης" το όνομα της Παναγίας είναι και ο άγιος Ιάσονας είναι μεγάλος άγιος και απόστολος, μαθητής του αποστόλου Παύλου. Οπότε, για ποιο λόγο να βασιστείς σε σκοτεινά και μπερδεμένα όνειρα;