Γεια σας, είμαι η μαμά Βασιλική!
Συχνά γράφω στα όμορφα και πολύχρωμα σημειωματάρια μου διάφορα, σήμερα λοιπόν τα δάχτυλα μου δεν θα κρατήσουν το στυλό μου αλλά τον υπολογιστή μου και θα μοιραστώ με εσας μια υπέροχη εμπειρία μου.
Έχω ένα αγοράκι 6 ετών, πηγαίνει Α’ Δημοτικού. Ναι! Το μικρό μου μεγάλωσε.
Όλο το καλοκαίρι που μας πέρασε οι σκέψεις μου ήταν γύρω από το σχολείο που θα ξεκινούσε τον Σεπτέμβριο.
Ευχόμουν να είναι όλα ρόδινα, όλα όμορφα, να το αγαπήσει, να πηγαίνει με χαμόγελο, να κάνει φίλους και ειλικρινά το τελευταίο στις σκέψεις μου ήταν το να είναι καλός και άριστος μαθητής!
Μέσα σε αυτές τις σκέψεις κάπου κάπου έμπαινε η επιθυμία να έχει ο γιος μου μια δασκάλα σαν την δική μου τότε στο δημοτικό. Που τόσα χρόνια μετά ακόμα τρέχω στην αγκαλιά της κάθε που την βλέπω. Ευχόμουν πολλά;
Όχι, δεν νομίζω, μα υπάρχουν άνθρωποι με όμορφες ψυχές. Υπάρχουν εκπαιδευτικοί που αγαπούν τα παιδιά και τα αποκαλούν »παιδιά μου»
Όταν έφθασε η στιγμή που γνωρίσαμε την δασκάλα του παιδιού μου, έφυγε από μέσα μου κάθε είδους απορία αλλά και άγχους που είχα.
Τα μάτια της ήταν στα παιδιά μας, αυτό το χάδι της στα μαλλάκια τους και το χαμόγελο της στο πρόσωπο της μου θύμισε τότε την δική μου δασκάλα. Η προσοχή κάθε φορά που δίνει σε όλα τα »πρωτάκια» με κάνει να πιστεύω τελικά πως ναι, η δασκάλα στην ουσία είναι ένας πολύ σημαντικός σταθμός στη σχολική ζωή των παιδιών. ‘
«Μαμά, η δασκάλα μου είναι πολύ καλή και την αγαπώ πολύ!»
Τη στιγμή που το παιδί μου είπε αυτή την φράση δάκρυσα κι όταν τελικά μίλησα κι εγώ μαζί της στην πρώτη μας συνάντηση κι ενημέρωση, ναι, επιβεβαιώθηκε αυτό που άκουσα από το παιδί μου και γύρισα σπίτι μου με τις πιο όμορφες εντυπώσεις.
Ο τρόπος διαπαιδαγώγησης της να σας πω την αλήθεια είναι το τελευταίο που με απασχολεί, θεωρώ πως εκείνη ξέρει τι να κάνει κι εγώ δεν έχω καμία δουλειά να επέμβω. Αυτό που ξέρω όμως σίγουρα είναι πως θα μεταδώσει στα παιδιά μας πολλά γιατί το σχολείο δεν διδάσκει μόνο γράμματα κι αριθμούς αλλά και ηθικές κι αξίες.
Συχνά στην επικαιρότητα ακούμε μόνο αρνητικά για εκπαιδευτικούς, αλήθεια δεν είδα ή άκουσα ποτέ στα ΜΜΕ κάτι όμορφο για δασκάλα-ο, σπάνια συμβαίνει!
Γιατί; Μήπως επηρεαζόμαστε από τα διάφορα που ακούμε; Ας βασιζόμαστε λοιπόν μόνο στην δική μας κρίση, μόνο σε όσα βλέπουν τα μάτια μας κι ακούν τα αυτιά μας. Ας μην είμαστε καχύποπτοι κι ας ανοίξουμε τις πύλες της καρδιάς αλλά και της ψυχής μας να βλέπουμε πρώτα μόνο τα θετικά στους συνανθρώπους μας!!!
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Πόσο δίκιο έχεις!Ναι όντως υπάρχουν αξιόλογοι εκπαιδευτικοί κ χαίρομαι που ο γιος σου έχει έναν απ' αυτούς! Εύχομαι κι ο δικός μου σε τρία χρόνια... Έχω τρεις δασκάλες στον κύκλο μου που αποκαλούν τα παιδιά "παιδιά μου" κι αυτό από μόνο του είναι συγκινητικό αλλά κι ελπιδοφόρο! Υ.Γ. Ο γιος μου πάει πρώτη φορά φέτος σε παιδικό δημόσιο σταθμό κ σκεπτόμενη κ εγώ τις δασκάλες του, νιώθω αυτό το όμορφο συναίσθημα ικανοποίησης.