«Εργαζόμενη» μαμά στο σπίτι!
Ειμαι η μαμα Γ. και εχω ενα κοριτσακι 28 μηνων που μου γεμισε την ζωη με τα πιο ομορφα χρωματα!
Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου δουλευω.
Στην τελευταια μου δουλεια οταν εληξε η συμβαση μου, εμαθα και για την εγκυμοσυνη μου, οποτε δεν μ ενδιεφερε να συνεχισω (αν μου δινοταν βεβαια η ευκαιρια) οποτε επικεντρωθηκα στην εγκυμοσυνη μου και αργοτερα με το μωρο μου.
Δυστυχως η ευτυχως οι επιλογες μας δεν ηταν πολλες, ζουμε σε μια αρκετα μεγαλη πολη χωρις βοηθεια απο κανεναν καθως και οι γονεις μας ζουνε μακρια.
Για μενα ειναι πολυτελεια να μπορω ειδικα σ’ αυτες τις εποχες να μεγαλωνω την κορη μου, χωρις αυτο να σημαινει οτι δεν υπαρχουν οικονομικες δυσκολιες.
Ομως η δουλεια στο σπιτι ειναι κι αυτη δυσκολη!
Ειναι φορες που μενουμε μονες παρα πολλες ωρες καθως ο αντρας μου εργαζεται πολλες ωρες. Υπαρχουν μερες που δεν βλεπω αλλον ανθρωπο εκτος απο την μικρη και δεν εχω ανταλλαξει κουβεντα με ενηλικα, πολλες φορες χαιρομαι με τις βολτες μας, τα κατορθωματα και τις ατακες της μικρης χωρις να εχω με καποιον να τις μοιραστω… Επισης μπορει να ειμαι ολη μερα με τις πυτζαμες, εχω ξεχασει πως ειναι να βαφεσαι, να αφηνεις τα μαλλια απλα κατω και οχι αυτον τον κλασικο κοτσο
Η καθημερινοτητα περιοριζεται σε πολλες δουλειες σπιτιου παιχνιδι και καμια βολτα οσο ο καιρος μας το επιτρεπει…
Η μαμα που δουλευει στο σπιτι ζει πολυ εντονα την μοναξια… Αν με ρωτησετε θα σας πω πως παλι το ιδιο θα επελεγα. Ξερω οτι αν δουλευα και εκτος θα ετρεχα περισσοτερο να τα προλαβω ολα και να περασω ποιοτικο χρονο και με την μικρη μου ομως σιγουρα η ψυχολογια μου θα ηταν διαφορετικη! Οταν βγαινεις απο το σπιτι περιποιεισαι τον εαυτο σου, συναναστρεφεσαι με αλλο κοσμο ακομα και να σε πρηζει!
Εχω καταλαβει και εχω δεχτει μεσα μου πως οταν γινεσαι γονιος θυσιαζεις τα παντα για τα παιδια σου και ετσι πρεπει να ναι
Αυτες οι σκεψεις μου μπορει να ναι απλα βλακειες αλλα ειναι επισης η καθημερινοτητα μου!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Έχει σκεφτεί καμία από αυτές που δουλεύουν ότι μπορεί κάποια να θέλει πολύ να δουλέψει αλλά να μην μπορεί να βρει;; αντε τώρα να κοιτάει η καθεμία την δουλειά της. Και αφήστε κανέναν άνθρωπο να εκφράσει ότι νιώθει. Τόσο δύσκολο σας είναι;; το περνετε προσωπικά λες και σας θιξανε. Αντε έλεος να μην τολμάς να εκφραστείς. Εγώ είμαι η καλύτερη κτλ. Ξεκαβαληστε! Όλο χολή!
Σε καταλαβαίνω απόλυτα!!!Έχω 2 παιδάκια 2.5 και 1 ετους . ώρες ώρες νιώθω όλα να με πνίγουν.υπάρχουν μέρες που μπορεί να μην μιλήσω με κανέναν κυρίως όταν είναι αρρωστα.πολλές μαμάδες που δεν έχουν περάσει από αυτή την κατάσταση δεν θα μας καταλάβουν θεωρούν ότι δεν θα έπρεπε να παραπονιομαστε και όμως κορίτσια και η μαμά στο σπίτι δυσκολευεται έχει να παλέψει με την μοναξιά και πολλά πολλά συναίσθηματα που δεν μπορεί να διαχειριστεί.όλοι με συμβουλευουν να κάνω υπόμονη και απλά είναι η μικρή διαφορά ηλικίας τους και το ότι είναι και τα 2 μικρά ακόμα. ....Δεν ξέρω ίσως έχουν δίκιο. Θα δείξει.τα φιλια μου και την κατανόηση μου
Δουλεύω από ανάγκη, όχι χόμπι και φυσικά δεν γκρινιάζω για την δουλειά μου, γιατί αν δεν την είχα ή αν παραιτούμουν εμείς δεν θα τα βγάζαμε καθόλου πέρα, αν ήταν απλά να τα βγάζω δύσκολα κάτι θα γινόταν. Και δουλεύω όλη μου την ενήλικη ζωή μου και χαίρομαι που συνεισφέρω και δεν με ταίζουν γιατί δεν είναι ότι ο άντρας μου τα βγάζει εύκολα, 6-8 δουλεύει και λέμε και ευχαριστώ, το να κάτσω και να δουλεύει παραπάνω για να τρώω τα έτοιμα θα ήταν παράλογο. Αυτό όμως δεν το κάνει εύκολο, μαρτύριο είναι γιατί εγώ και χιλιάδες άλλες γυναίκες δεν έχουμε χρόνο να χαρούμε τα παιδιά μας ή έχουμε πολύ περιορισμένο, όταν ακούω λοιπόν βαριέμαι όλη μέρα γιατί δεν μιλάω με κανέναν και βαριέμαι να περιποιηθώ γιατί κανείς δεν με βλέπει ε ναι τρελαίνομαι. Επομένως κρατήστε κα. Λόλα την ψυχολόγηση του ατόμου και πιάστε κανέναν άλλον, δεν έθιξα την κοπέλα που έγραψε με ψυχρό μάτι της είπα να κοιτάξει τα πραγματικά προβλήματα, εσείς με θίγετε αλλά είπαμε, την ψυχολόγηση αλλου. Και 2ον και τελευταίον είναι τρομερά αγενές να γράφετε με κεφαλαία, είναι σαν να φωνάζετε, κρίμα να χάνετε την ψυχραιμία σας τόσο εύκολα.
EXEIS ΔΙΚΙΟ ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ . ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΜΙΑ ΚΥΡΙΑ ΣΟΦΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΜΑΖΙ ΣΑΣ. ΕΣΕΙΣ ΚΥΡΙΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΣΤΑΜΑΤΑΤΕ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΝΑ ΕΙΣΑΣΤΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ . ΚΑΙ ΜΗ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΓΙΑΤΙ Η ΚΥΡΙΑ ΠΟΥ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΜΟΝΑΞΙΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΑ ΒΓΑΖΕΙ ΠΕΡΑ . ΜΗΝ ΚΡΥΒΟΜΑΣΤΕ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΔΑΚΤΥΛΟ ΜΑΣ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΞΕΦΡΑΣΕ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΚΟ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΜΕ ΣΑΣ ΠΟΥ ΜΑΛΛΟΝ ΑΠΟ ΟΤΙ ΣΑΣ ΨΥΧΟΛΟΓΩ ΕΧΕΤΕ ΚΑΠΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑΚΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΖΥΓΟ ΚΑΙ ΣΥΓΝΩΜΗ ΚΙΟΛΑΣ . ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΑΧΑΡΙΣΤΗ ΕΙΣΑΣΤΕ ΤΗΝ ΔΟΥΛΙΤΣΑ ΣΑΣ ΤΗΝ ΕΧΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΣΑΣ ΤΑ ΕΧΕΤΕ ΑΔΕΙΑ ΤΟΚΕΤΟΥ ΠΗΡΑΤΕ ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΕΛΕΤΕ ΨΑΧΤΕ ΤΑ ΚΕΝΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΜΗΝ ΒΓΑΖΕΤΕ ΚΑΚΙΑ ΗΜΑΡΤΟΝ
Να καταλάβω..η εργαζόμενη μάνα δεν τα κάνει όλα αυτά?Θα έρθει κάποιος να μου συμμαζέψει και να μου μαγειρέψει?Ή θα μου σιδερώσουν άλλοι?Γυρνάω σε λίγο καιρό από άδεια εγκυμοσύνης του 2ου παιδιού στην δουλειά και είμαι πανικόβλητη για το τι θα ξαναζήσω (το έζησα με το 1ο και ξέρω). Όλα αυτά λοιπόν για να τα κάνω θα κόβω από την ξεκούραση μου, από τα παιδιά μου χρόνο, θα κοιμάμαι 1 και θα ξυπνάω 6 για να ετοιμαστώ για δουλειά..Εκτιμήστε την δυνατότητα που έχετε, είναι απαράδεκτα αυτά που διαβάζω, πείτε και ένα ευχαριστώ που έχετε αυτή την οικονομική δυνατότητα, μακάρι να την είχα και να ζούσα σαν άνθρωπος! Αν είναι τέτοια η ψυχολογία σας, ορίστε υπάρχουν και παιδικοί σταθμοί και baby sitter και δοκιμάστε να είστε εργαζόμενες μητέρες. Είναι αυτό που λέει ο λαός κλαίνε οι χήρες κλαίνε και οι παντρεμένες..Είναι κακή τόσο αχαριστία προς την ζωή που σας έχει προσφερθεί..
Απόλυτα σε καταλαβαίνω.Να είσαι σίγουρη οτι πολλές μανούλες το έχουμε ζήσει.Εκανα δουλειες...δουλειές...δουλειές...κατεβαζα κουρτίνες έφτασα και στο σημέιο με μπατονέτα να καθαρίζω τις άκρες των αλουμινιων...(φυσικά όσο ο μικρούλης κοιμόταν).Οσο ήταν ξύπνιος πηγαίναμε βόλτες γιατί ενιωθα το σπίτι να με πλακώνει.Το pet της γειτονιάς το είχαμε δευτερο σπιτι μας.Να βλέπει τα ζωάκια το μωρό να γελάει να παίζει μαζί τους καθώς μας είχαν μαθει πια οι άνθρωποι.... Δουλειά δεν είχα,Απολύθηκα βλέπεις γιατί κάνω παιδιά (έτσι μου είπαν)τους κυνήγησα,πληρώθηκα όπως έπρεπε και μετα σπίτι με το μωρό. Αυτό που θυμάμαι ειναι οτι είτε μου έλεγες Καλη Χρονιά, είτε μου έλεγες Καλό Πάσχα θα σου απανατούσα "Ναι".Χαμπάρι ποτε ήρθαν τα Χριστουγεννα ποτε ήρθε το Πασχα.Ολα φλατ.Μωρακι,σπίτι,δουλειές.Τελος. Το κακό ειναι οτι επειδή τη σήμερον ημέρα οι κοπέλες δουλεύουν και μάλιστα πολύ, είναι δύσκολο μετα να μείνουν τοσο καιρό στο σπίτι.Θελουν τη κοινωνικοποιήση, που είχαν. Τωρα όσον αφορά εσενα φίλη μου,κάνε λίγο υπομονή να μεγαλώσει λίγο το μωράκι σου να πάει έναν παιδικό για 4 ωρίτσες την ημέρα δεν εχρειάζεται παραπάνω, βρες μια ημιαπασχόληση να αποκτήσεις πάλι την χαμένη σου "αυτοπεποίθηση". Μην αισθάνεσαι τύψεις πάντως για το νινί σου.Οταν η μαμα ειναι καλά, ειναι και το μωρό.Εγω τώρα βέβαια έχω φτάσει στο αλλο ακρο.Δουλεύω πάρα πολύ και λίγος ο χρόνος με το γιό μου.ΑΛΛΑ...απο την ωρα που θά πάω σπίτι ειμαι τοσο γεμάτη από όλη την ημέρα (και πτώμα μαζί αλλα αντέχω)που εχω όρεξη να του μάθω πράγματα,να παμε κούνιες,παιδότοπο,να παίξουμε. Όλα θα πάνε καλά, μην ανυσηχείς...
Σε καταλαβαίνω απόλυτα.Εχω δυο κοριτσάκια 6.5 και 4 χρόνων ,τα οποία μεγαλώνω χωρίς καμία βοήθεια γιατί ο μπαμπάς μας δουλεύει μέχρι αργά.Εχω νιώσει και γω τη μοναξιά που λες ,η οποία όμως με τον καιρό ,έγινε ένας υπέροχος δεσμός ανάμεσα σε μένα και τις μικρούλες.Πλεον τα κορίτσια έχουν τόσες δραστηριότητες που δεν προλαβαίνω να νιώσω τη ρουτίνα και εχω κάνει απίστευτες μαμαδοφιλες που περνάμε τελεια.Με τον καιρό όλα σιγά σιγά παίρνουν το δρόμο τους.Αλλα για να ειμαι ειλικρινής ,όσο και να γκρίνιαζα παλιότερα γιατί συναναστρεφομουν μονάχα με βρέφη,πιάνω τον εαυτό μου ώρες ώρες να μου λείπουν εκείνες οι στιγμές,τώρα που σιγά σιγά τα μωράκια μου μεγαλώνουν και ανοίγουν τα φτερά τους...