Φοβάμαι πως η κακία της πεθεράς μου θα με κάνει να αποβάλλω από στεναχώρια…
Οπως πολλες, εχω και εγω θεμα με τη πεθερα μου.
Τα εφτιαξα με τον αντρα μου πριν 4,5 χρονια. Μετα απο 2 μηνες με πηγε να με γνωρισει στη μαμα του που στη τελικη εδειξε απο τη αρχη οτι δε με ηθελε. Ειχε γενικο θεμα και με τους γαμπρους της. Οι αδερφες του με λατρευαν γιατι τον εσωσα ελεγαν απο μια αλλη που τον κοροιδευε.
Στην αρχη πηγαινα κρυφα στο σπιτι του γιατι δε με ηθελαν εκει. Μετα λογω δουλειας του αντρα μου δε μπορουσαμε να βλεπομαστε, ετσι μου προτεινε να παω για μια μερα να μενω εκει. Η πεθερα μου εδειχνε τη αντιπαθεια της οσο μπορουσε πιο πολυ. Να μη τα πολυλογω, ελεγε παντου οτι ειμαι τεμπελα, ενω εγω εκανα ολες τις δουλειες της. Εφτασε στο σημειο να σκηνοθετησει ενα ψεμα να με διωξει απο εκει για ενα χρονο… Τα καταφερε μεχρι που εμεινα εγκυος και αναγκαστικα επρεπε να παω να μεινω μαζι τους μιας και τον αντρα μου τον εκμεταλλευονται ολοι τους μεχρι αηδιας και τον λεγανε και τεμπελη απο πανω ενω τους ταιζε.
Ειμαστε στο τωρα που γκρινιαζει για τα παντα καθε φορα που με βλεπει. Δεν ξερω πως να φερθω και τι να κανω στην κατασταση μου. Βγαινει παντου και με κατηγορει χωρις να της εχω κανει κατι. Προσπαθησα αρκετες φορες να την παρω με το καλο, να τη γνωρισω καλυτερα, μα ποτε της δε με αφησε. Να σημειωσω πως εδω και 9 χρονια δεν εχω μητερα, γιατι αρρωστησε και πεθανε. Το πιο αποκορυφωτικο ηταν πως οταν εβαλα τη φωτογραφια της μητερας μου στο δωματιο, του είπε «Εφερες και τη φωτογραφια της μανας της στο σπιτι μου!»
Παλι δε μιλησα… Συνεχως γκρινιαζει, δε μιλαω. Ειμαι εγκυος και αντι να παιρνω βαρος, εκει μεσα χανω. Θα με κανει να αποβαλλω…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com και εμείς θα τη δημοσιεύσουμε!
Καλησπέρα και συγχαρητήρια για το πολύτιμο δώρο που σου χάρισε ο Θεός! Πρέπει να χαίρεσαι και όχι να στεναχωριέσαι. Η ιστορία σου μοιάζει πολύ με τη δικιά μου. Κι εγώ έχω χάσει τη μητέρα μου και η οικογένεια του άντρα μου μου φέρεται με το χειρότερο τρόπο. Ευτυχώς έχω σπίτι δικό μου και μείναμε εκεί από την αρχή του γάμου μας. Τώρα έχω ένα κοριτσάκι 9 μηνών και ούτε πατάνε στο σπίτι μας. Σε όλη την εγκυμοσύνη ήταν εξαφανισμένοι. Ντρέπομαι να πω τα λόγια που μου έχουν πει. Λυπάμαι που το λέω αλλά η μόνη λύση είναι να τους απομακρύνετε. Όσο μένετε μαζί τους τόσο χειρότερα θα σου φέρονται. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν.
Α,την μέγαιρα!!!!!Αντί να σ'αγκαλιάσει σαν κόρη της επειδή έμεινες ορφανή από μάνα,σε φαρμακώνει;ΕΛΕΟΣ!!!Κόψε της το βήχα τώρα!!!!Ακούς εκεί να μην σέβεται τον πόνο για την απώλεια της μητέρας σου!!!!
Νομίζω πως την απάντηση την ξέρεις : Σηκωθείτε φύγετε !!!!! Τι δουλειά έχετε να μένετε όλοι μαζί ? Δουλεύετε ? Βρείτε σπίτι και πατήστε στα πόδια σας . Δεν φταίει αυτή . Εσείς φταίτε . Αυτή μπορεί να είναι η χειιρότερη αλλά εσείς που μένετε σπίτι της και θέλετε να δείξετε πως είστε καλύτεροι ...... Πριν κάνουμε οικογένεια κοιτάμε αν μπορούμε ....αύριο θα πρέπει εσείς να μπορείτε να στηρίξετε αυτό το παιδί . Δεν θα είστε μια ζωή τα παιδιά κάποιου , θα γίνετε οι γονείς κάποιου και όπως θέλετε στήριξη εσείς θα θέλει και αυτό . Θα μπορείτε ? ΠΡΕΠΕΙ να μπορείτε .
Η πεθερές έτσι είναι.. οι περισσότερες τουλάχιστον. Εάν τα βγάζετε πέρα στα οικονομικά με τον άντρα σου ζητά του να πάτε να νοικιάσετε μόνοι σας σαν οικογένεια . Εάν πάλι δεν θέλει να φύγει από την μάνα του συζητά μαζί του τους όρους με τους οποίους θα ζήσετε όλοι μαζί στο σπίτι.. και τώρα π είναι νωρίς . Με τον ερχομό του μωρου θα δυσκολέψουν τα πράγματα