Πείτε ΟΧΙ στην ενδοοικογενειακή βία με ένα βιβλίο

19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ

H Σοφία μεγαλώνει σαν πριγκίπισσα. Ή μήπως όχι;

Τι είναι αυτό που δεν τολμά να αποκαλύψει σε κανέναν;

Στις μέρες μας όλο και συχνότερα ακούμε ιστορίες κακοποιημένων παιδιών. Είτε πρόκειται για παιδιά που ζουν σε άλλες ηπείρους είτε για παιδιά της «διπλανής πόρτας» οι ιστορίες τους συγκλονίζουν. Η μόνη λύση να θωρακιστούμε και να περιορίσουμε αυτά τα τραγικά φαινόμενα είναι να οπλιστούμε από νεαρή κιόλας ηλικία με γνώση, ώστε να καταλαβαίνουμε πότε ένα άγγιγμα ή μια λέξη είναι αθώα ή κρύβουν κάποιον άλλο σκοπό, αλλά και να δώσουμε φωνή στα ίδια τα θύματα να υποδείξουν και να καταγγείλουν τον θύτη τους, να μιλήσουν για το πρόβλημά τους.

Γιατί, συνήθως, ένα παιδί που ζει με τον ψυχικό και σωματικό πόνο της κακοποίησης δεν θα ζητήσει τη βοήθειά μας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν τη χρειάζεται.

Το Σουφλέ σοκολάτας που μόλις κυκλοφόρησε είναι ένα βιβλίο αφιερωμένο σε όλα εκείνα τα παιδιά-θύματα που προσπαθούν να βρουν το θάρρος να κοιτάξουν «πίσω από την πόρτα», να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα και να πουν –στον εαυτό τους και στους άλλους– την αλήθεια.

Η ηρωίδα του βιβλίου, η Σοφία, είναι παιδί χωρισμένων γονιών και ζει µε τον πατέρα της, που τη μεγαλώνει σαν πριγκίπισσα, ενώ τα Σαββατοκύριακα τα περνάει στο σπίτι της μητέρας της, μαζί µε τον πατριό της και τα δυο του παιδιά. Η Σοφία αντιμετωπίζει δυσκολίες που ούτε η καλύτερή της φίλη δείχνει να καταλαβαίνει. Έχει όμως την κούκλα της, µε την οποία μοιράζεται τα πάντα, αλλά και τον κόσμο της φαντασίας, όπου συχνά καταφεύγει. Αστεία, ανατροπές, παρεξηγήσεις και κωμικοτραγικές καταστάσεις γεμίζουν τη ζωή της, κάποιες στον… απόηχο του Τρωικού Πολέμου, άλλες… βυθισμένες στη σοκολάτα… Πίσω όμως απ’ όλα αυτά τα γεγονότα κρύβονται μυστικά και ψέματα. Άραγε η Σοφία μεγαλώνει πράγματι σαν πριγκίπισσα, όπως την έχουν μάθει να πιστεύει;

Απόκτησε το βιβλίο online εδώ κι εδώ

Διαβάστε κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το βιβλίο

Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ

Όταν χώρισαν οι γονείς μου –όταν δηλαδή η μαμά άφησε τον μπαμπά–, εγώ παρέμεινα στο σπίτι του μπαμπά. Η μαμά έλεγε πως δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς, όμως θα φρόντιζε να γίνουν άμεσα τα δικαστήρια, ώστε να με πάρει το συντομότερο κοντά της. Όλον εκείνο τον καιρό με τους χωρισμούς και τα δικαστήρια τον θυμάμαι με τα πιο μελανά χρώματα, σαν έναν φοβερό εφιάλτη: Η μαμά έδειχνε χαμένη και σε απόγνωση, ο μπαμπάς έξω φρενών, να το φυσάει και να μην κρυώνει που τον είχε αφήσει η μαμά και να απειλεί όλη μέρα θεούς και δαίμονες από το κακό του. Εγώ, πάλι, να νιώθω σαν όλη μου τη ζωή να πατούσα σε ένα χαλί και τώρα κάποιος το είχε τραβήξει ξαφνικά κάτω από τα πόδια μου και ταλαντευόμουνα ασταμάτητα, κινδυνεύοντας από στιγμή σε στιγμή να χάσω την ισορροπία μου και να σωριαστώ κάτω.

Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΒΙΑ

Εγώ στην αρχή δε συμφωνούσα με αυτά που μου έλεγε ο μπαμπάς, εκείνος όμως δεν απογοητευόταν και συνέχιζε να μου μιλάει ώρες και ώρες και να λέει για τη μαμά και τον χαρακτήρα της, γενικά για το πόσο άχρηστη, ανεύθυνη αλλά και κατώτερη από τον μπαμπά ήταν σε όλα. Και για τη συμπεριφορά της προς εκείνον έλεγε, που δεν ήταν όπως του άρμοζε, αλλά και απέναντί μου, που δε με πρόσεχε όσο έπρεπε, ούτε όσο άξιζα. Αν δεν ήταν ο μπαμπάς, ποιος ξέρει πόσο παραμελημένο παιδί θα είχα υπάρξει και πώς θα είχα μεγαλώσει! Έτσι, σιγά σιγά ο μπαμπάς μού άνοιξε τα μάτια και κατάλαβα ποιος ήταν ο γονιός που νοιαζόταν για μένα και μ’ αγαπούσε πραγματικά, ο μπαμπάς δηλαδή, ποιος ήταν εκείνος που προτίμησε να μ’ εγκαταλείψει για να κάνει τη ζωή του, δηλαδή η μητέρα.

Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ

Δεν ήταν όμως μόνο η σωματική κακοποίηση από τον πατέρα. Ήταν και η ψυχική. Ο άνθρωπος αυτός με χειραγωγούσε, όπως μου εξήγησε πολλές φορές η κυρία Άννα. Με έκανε να νιώθω ένοχη κι υποχρεωμένη, ενώ απλά μου πρόσφερε τα αυτονόητα, αυτά που ο κάθε γονιός έχει υποχρέωση να προσφέρει στα παιδιά του. Μου έλεγε πως με μεγαλώνει σαν πριγκίπισσα, ενώ δεν ήμουνα παρά ένα παραμελημένο κοριτσάκι, που κατέφευγα στην παρέα με τις κούκλες και στον κόσμο της φαντασίας για να επιβιώσω. Υποβίβαζε την εικόνα της μάνας μου στα μάτια μου και δηλητηρίαζε με κάθε τρόπο τη σχέση μου μαζί της. Αλλά και με την υπόλοιπη οικογένειά της.

Δυο λόγια από τη συγγραφέα Αλέκα Τρίπου-Μάνου για το βιβλίο της

Ένα κορίτσι με καλά κρυμμένα, καταχωνιασμένα πέρα κι από το ασυνείδητο μυστικά, που αφορούν την κακοποίησή της, σωματική, ψυχολογική, συναισθηματική. Ένας ανεπαρκής περίγυρος που δεν αντιλαμβάνεται τίποτα, δεν τη στηρίζει, δεν την ενθαρρύνει να εκφράσει τα συναισθήματα φόβου, ντροπής, ενοχής και μοναξιάς που την διακατέχουν, και εν τέλει δεν την προστατεύει. Μία τυπική περίπτωση παιδικής κακοποίησης, αυτό είναι το θέμα που πραγματεύεται το βιβλίο μου Σουφλέ σοκολάτας. Θα βρει η ηρωίδα μας το σθένος να παρακάμψει όλα τα εμπόδια, κοινωνικά, οικογενειακά και προσωπικά, να αντιμετωπίσει και να παραδεχτεί -στον εαυτό της και στους άλλους- την αλήθεια;

Α. Τ.-Μ.