Στις αρχές της γνωριμίας μου με την οικογένειά του συντρόφου μου  ήταν όλα μια χαρά. Η  αδερφή του ήταν φίλη μου και έδειχναν όλοι να με αγαπάνε. Λόγω μακρινής απόστασης κάποιες φορές με προσκαλούσαν να μείνω εκεί μαζί τους. Και δεν με άφηναν να φύγω. Όσο περνούσε ο καιρός τόσο άλλαζαν τα πράγματα. Η αδερφή του ξεκίνησε να λέει διάφορα και να με φέρνει σε δύσκολη θέση. Δεν έδινα σημασία όμως.

Τα πράγματα άρχισαν να χειροτερεύουν όταν έμεινα έγκυος. Το είπα εγώ στην μαμα του για να με συμβουλέψει πως θα μιλήσω στην δική μου. Φοβόμουν λόγω ηλικίας.. η πρώτη κουβέντα που μου είπε ήταν «μάλιστα» και με απείλησε πως αν κάνω έκτρωση θα πρέπει να ξεχάσω και αυτούς αλλά και τον γιό της. Παρόλο που το είχα συζητήσει μαζί του και δεν υπήρχε καμία τέτοια πιθανότητα ούτε για έκτρωση αλλά ούτε ότι θα χωρίσουμε αν το κάνω. Από τότε άρχισε η μαμά του να επεμβαίνει συνεχώς ανάμεσα μας. Της ζήτησα να μην το πει σε κανέναν γιατί ήθελα να μιλήσω στην μαμά μου και όμως το είπε σε όλα τα παιδιά της και όλο το σόι τους. Άρχισαν και αυτοί να επεμβαίνουν. Να τον απειλούν πως αν δεν μιλήσει αυτός στην μαμά μου θα το κάνουν αυτοί και να λένε οτι η δική μου γνώμη δεν έχει σημασία.

Ήρθε η ώρα να συναντηθούν με την μαμά μου και να μιλήσουμε σχετικά με το μωρό και τι θα γίνει. Ο πατέρας του πρότεινε να κανουμε έναν αρραβώνα και εκείνη την στιγμή άρχισε η μαμά του να φωνάζει τι αηδιες είναι αυτές και γιατί να αρραβωνιαστουμε. Τελικά αρραβωνιάστηκαμε και κάναμε και το φανταρικο του μαζί. Δεν ήθελε η μαμά του να πληρώσει έξτρα έξοδα για έναν αρραβώνα γιατί« δεν είναι κάτι σημαντικο » όπως μας είπε. Όταν πήγαμε να τον αποχαιρετήσουμε στο λιμάνι και τον αγκάλιασα μαζεύτηκαν οι αδερφές του γύρω μας κ η μάνα του τραβούσε βίντεο για να δουν αν κλαίω και γελούσαν και κορόιδευαν. Έκαναν λες και έπρεπε να κλάψω. Το βίντεο το ανέβασαν κιόλας. Μόλις μπήκε στο πλοίο άλλαξε εντελώς η συμπεριφορά τους απέναντι μου. Έλεγαν ότι είμαι βάρος ότι τους καθυστερω γιατί σταματούσαμε να κάνω εμετο ότι δεν έπρεπε να πάω και πολλά άλλα.

Η κατάσταση ήταν γενικά σε ένταση όταν έλειπε στον στρατό και χειροτέρεψε όταν κατέβηκε με άδεια. Μας έβαζαν λόγια να τσακωθουμε, με κατηγορούσαν επειδή δεν πήγε σε αυτούς να μείνει αλλά ήρθε σπίτι μου, έλεγαν ότι τον απομακρύνω από αυτούς ότι επειδή εγώ δεν θέλω να πηγαίνω σπίτι τους δεν πάει ούτε εκείνος με έβριζαν και μια μέρα που πήγαμε εκεί στην διαδρομή άρχισε ο πατέρας του να μου φωνάζει μέσα στο αυτοκίνητο ότι εγώ φταίω ότι δεν τον άφηνα να πάει και συμπλήρωνε η μαμά του με ειρωνείες. Δεν μίλησα τα ανεχτηκα όλα του ξεκαθαρίσα ομως μετά το σκηνικό στο αμάξι ότι δεν ξανά πάω εκεί.

Κατέβηκε την δεύτερη φορά με άδεια και είχαν πάει στο λιμάνι να τον πάρουν για να μην έρθει σε μένα. Εκείνος ήθελε να πάω και εγώ εκεί και μετά από έναν καβγά που είχαμε στο τηλέφωνο ήρθε στο νέο σπίτι μου. Μαζί τους. Αυτοί υποτίθεται είχαν φύγει αλλά τον παρακολουθούσαν για να δουν που μένω. Ήμουν 6 μηνών έγκυος και  μόλις βγήκα έξω να του μιλήσω εμφανίστηκαν αυτοί και αρχισαν να φωνάζουν ότι είμαι τρελή ότι το μωρό δεν είναι δικό του και να κάνουμε τεστ πατρότητας επειδή ήθελα το μωρό να έχει το δικό μου επίθετο. Έλεγαν ότι δεν θέλουν ούτε εμένα ούτε το μωρό και ότι εμπλεξε το παιδί τους και μάλιστα μου έβγαλαν και το δαχτυλίδι του αρραβώνα απ’ το χέρι. Καλέσαμε την αστυνομία ώστε να φύγουν. Και παρόλα αυτά συνέχισαν. Συνέχισαν να με περνούν τηλέφωνο να με βρίζουν να μας παρακολουθούν σε μια βόλτα μας να προσπαθούν να του βάλουν λόγια για μένα και άλλα τέτοια διαφορά. Το ωραιότερο της ιστορίας είναι ότι μόλις η μαμά του κατάλαβε ότι ο γιος της επιλέγει εμένα και το μωρό άλλαξε στάση και με πήρε τηλέφωνο μπροστά του να μου πει ότι αυτή δεν έχει κάποιο θέμα μαζί μου και ότι εγώ τα ξεκίνησα όλα. Δεν δέχονται ότι αυτό το μωρό δεν «ετυχε» αλλά το προσπαθήσαμε να το αποκτήσουμε.

Δεν θέλω να τους ξανά δω και με ενοχλεί που μιλάνε και στο τηλέφωνό με τον σύντροφό μου αλλά δυστυχώς είναι οικογένεια του..

Φοβάμαι ότι τελικά θα έρθουν στο μαιευτήριο όταν θα γεννήσω και δεν θέλω. Δεν θέλω να έχουν καμία επαφή με το μωρό και με εμένα.