Φταίω πρώτη εγώ για τον εκφοβισμό που δέχτηκε το παιδί μου!

Θέλω να γράψω για την «δική» μου ιστορία σχολικού εκφοβισμού… Για τον εκφοβισμό που βίωσε ο γιος μου και τις τύψεις που νιώθω ως μαμά γιατί δεν έδωσα την απαιτούμενη προσοχή στα σημάδια που έστελνε το παιδί μου.

Πέρσι μετακομίσαμε από την επαρχία σε μεγάλο αστικό κέντρο. Ο μικρότερος γιος μου πήγαινε Α’ Γυμνασίου. Ήταν δύσκολο για το παιδί έτσι κι αλλιώς να προσαρμοστεί στην νέα πραγματικότητα, πρώτη φορά στο γυμνάσιο, πρώτη φορά σε ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον, πρώτη φορά σε μεγάλη πόλη, πρώτη φορά χωρίς φίλους.

Δεν είναι αυτό που λέμε «καλός» μαθητής, αλλά είναι αυτό που λέμε «καλό παιδί». Ευαίσθητο αλλά και κοινωνικό, με χιούμορ, με σεβασμό απέναντι στους πάντες αλλά και λίγο ζιζάνιο. Καθόλου επιθετικό, με τάση να υποχωρεί σε καυγάδες, να συμβιβάζεται. Παρ΄όλα αυτά δημιουργήθηκαν εντάσεις στο σχολείο, πήρε μια αποβολή για φασαρία που έκανε μέσα στην τάξη… Επεσα από τα σύννεφα. Δεν μπορούσα να καταλάβω πως το παιδί μου άλλαξε τόσο πολύ μέσα σε ένα καλοκαίρι. Νόμιζα ότι έφταιγε η αλλαγή στη ζωή μας και δεν μπορούσε να το διαχειριστεί. Κούνια που με κούναγε…

Μια φορά την εβδομάδα περίπου με έπαιρνε τηλέφωνο από το σχολείο και ζητούσε άδεια να έρθει σπίτι λέγοντας ότι πονάει η κοιλιά του ή το κεφάλι του. Νόμιζα ότι ήθελε να αποφύγει τα μαθήματα γιατί δυσκολευόταν αρκετά όπως πάντα άλλωστε. Κούνια που με κούναγε. Έτσι κύλησε η χρονιά μας.

Προς το τέλος της χρονιάς εκμυστηρεύτηκε στον μεγάλο του αδερφό για κάποια παιδιά που τον κορόιδευαν για την προφορά του, για τα κιλά του, για τα παπούτσια του που δεν ήταν και πολύ μοδάτα και δεν ξέρω και εγώ για τι άλλο! Σοκ!

Εγώ πρώτα από όλους φταίω για τον εκφοβισμό που βίωσε το παιδί μου! Γιατί δεν κατάλαβα ότι προσπαθούσε με κάποιο τρόπο να γίνει αρεστός και αποδεκτός από τα παιδιά που τον πείραζαν κάνοντας και αυτός φασαρία εν ώρα μαθήματος! Φταίω εγώ γιατί δεν κατάλαβα ότι ήθελε να γυρίζει σπίτι, όχι γιατί προσπαθούσε να αποφύγει τα μαθήματα αλλά ήθελε να αποφύγει τα διαλείμματα!

Δεν με άφησε να επέμβω και άφησα λίγο το χρόνο να κυλήσει γιατί μου ζήτησε να το λύσει μόνος του. Φέτος είναι καλύτερα τα πράγματα. Ο δικός μου γιος κατάφερε μόνος του να βάλει τα πράγματα στη θέση τους αν και (αργά) θα μπορούσε να έχει την βοήθειά μου. Άλλα παιδάκια δεν είναι αρκετά δυνατά.

Μανούλες, μάθετε από το τραγικό λάθος μου!

μαμά Ε.

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com