Από το πουθενά βρίσκουμε ότι έχω πρόβλημα με μια βουλωμένη σάλπιγγα και μια γερασμένη και ορμόνες που δείχνανε προκλιμακτηριο

Σας διαβάζω χρόνια από πριν μείνω έγκυος. Πάντα ήθελα να γράψω και τη δική μου ιστορία τοκετού! Ζήλευα πολύ, όταν διάβαζα ιστορίες από άλλες κοπέλες. Τώρα λοιπόν ήρθε η ώρα να σας πω πως έμεινα έγκυος

Πάρτε ποπ κορν, γιατί ακολουθεί σεντόνι.. χι χι…

Το 2014 διαγνώστηκα με ρευματοειδή αρθρίτιδα και 3 χρόνια πιο πριν με σπαστική κολίτιδα. Όπως καταλαβαίνετε υπήρχαν αρκετά θέματα με την υγεία μου. Λαμβάνοντας μια αρκετά βαριά θεραπεία, η ρευματολογος μου δε με άφηνε να μείνω έγκυος μέχρι να σταματήσω τη θεραπεία. Και να περάσει τουλάχιστον ένα 6μηνο να καθαρίσει ο οργανισμός μου από τα φάρμακα. Έτσι λοιπόν φτάνουμε μέσα του 2016, όπου και ξεκινάμε με τον άντρα μου προσπάθειες και πουθενά παιδί. Κάπως έτσι φτάνουμε Νοεμβρίο του 2018 για ξεσκόνισμα εξετάσεων και από το πουθενά βρίσκουμε ότι έχω πρόβλημα με μια βουλωμένη σάλπιγγα και μια γερασμένη και ορμόνες που δείχνανε προκλιμακτηριο. Δε θα επεκταθώ στον αγώνα μου μέχρι να βρω σωστό γιατρό και τι πέρασα μέχρι να βρω το γιατρό μου, θα σας πω μόνο ότι για κάποιο λόγο η εξωσωματική μου πήγαινε όλο πίσω.

Και τον Ιούλιο του 2019 μπήκα στο χειρουργείο για ενδομήτριο πολύποδα πριν ξεκινήσω την εξωσωματική μου και 2 μήνες μετά πάλι πριν ξεκινήσω, βρίσκομαι ξανά στο χειρουργικό τραπέζι για όγκο στο στήθος. Βλέπετε για να γίνει η εξωσωματική στήθος και μήτρα έπρεπε να είναι πεντακάθαρα. Το θέμα παιδί πονούσε πολύ γιατί είχα μια βιοχημικη στο παρελθόν και μια κατά λάθος έκτρωση από λάθος γιατρού. Έτσι λοιπόν φτάνουμε 4 Φεβρουαρίου του 2020 κάνοντας τη πρώτη μου αποτυχημένη προσπάθεια εξωσωματικής. Και βρίσκοντας παράλληλα μετά από εξετάσεις ότι μπαίνω προκλιμακτηριο. Μετά από ένα τσακωμό με τον άντρα μου, αποφασίζουμε να προσπαθήσουμε μια τελευταία φορά και να ξεχάσουμε το θέμα παιδί αν δεν τα καταφέρναμε τελικά.

Ψάχνω λοιπόν από συστάσεις και βρίσκω τον τωρινό γιατρό μου και κλείνω ραντεβού 4 Μαρτίου 2020. Ο Θεός όμως είχε άλλα σχέδια για μένα διότι είχα μείνει ήδη έγκυος χωρίς να το ξέρω τότε. Πάω στο γιατρό μου λοιπόν κι αφού μου παίρνει ιστορικό και με εξετάζει, μου γράφει κάτι εξετάσεις για να δούμε αν μπορούμε να προχωρήσουμε σε εξωσωματική. (εδώ να πω πως μια μέρα πιο πριν είχε πρηστεί το στήθος μου πολύ, είχα πόνο στα νεφρά και συχνοουρία) Και μου λέει θα τις κάνεις 2 με 3 μέρα της περιόδου. Εγώ περίμενα να μου έρθει στις 16 Μαρτίου. Εκείνη λοιπόν τη βδομάδα με πήρε τηλέφωνο η αδερφή μου και μου είπε ότι με είδε όνειρο με το Χριστό, που της έδειχνε τη κοιλιά μου που έλαμπε και με ρώτησε αν είμαι έγκυος. Φυσικά της είπα όχι γιατί δεν ήξερα τότε ότι ήμουν ήδη, της είπα ότι περίμενα να κάνω τις εξετάσεις για την εξωσωματική κι ότι θα την έκανα τέλος του μήνα. Και της λέω λες να πετύχει και να μη ταλαιπωρηθώ άλλο. Και μου λέει μακάρι στο εύχομαι.

Έτσι λοιπόν πέρασαν οι μέρες εγώ ξεχάστηκα με τη περίοδο και το άγχος μου. Και βλέπω έχω 2 μέρες καθυστέρηση. Άσε λέω να περιμένω κι άλλες φορές είχα.. Εν τω μεταξύ στις 3 μέρες καθυστέρηση, έχω μια αναλαμπή για το παραπεμπτικό και με πιάνει άγχος, να μη μου λήξει και τρέχω τελευταία στιγμή να μου τις ξανά γράψει ο γιατρός. Κοίταξα κι έληγε 24 Μαΐου. Λέω οκ έχω περιθώριο. Ξυπνάω την επόμενη μέρα 7 το πρωί και πάω για κατουρημα (άτιμη συχνοουρια), κατά τις 8μιση φτιάχνω καφέ ,πινω το μισό αηδιάζω (ψύλλοι στα αυτιά μου μπήκανε πω πω). Λέω τι έγινε τώρα, φαν του καφέ εγώ.. Χωρίς αυτόν σκοτώνω άνθρωπο το πρωί. Και βλέπω 4 μέρες καθυστέρηση, βρε λες είπα από μέσα μου. Λέω μπα αποκλείεται με 2%πιθανότητα να μείνω μόνη μου έγκυος. Αποφάσισα λοιπόν για παν ενδεχόμενο να πάρω τεστακι από το φαρμακείο. Περίμενα να ανοίξει στις 9 το πήρα και γύρισα σπίτι. Διαβάζω τις οδηγίες λέει πρωινά ουρά, φτου γαμωτο λέω τώρα πρέπει να πιω νερό και να περιμένω να θέλω να ουρησω.. Και κάπως έτσι βρίσκομαι 11 η ώρα στο μπάνιο μου, με τρεμάμενα χέρια, με το ένα χέρι να κρατάω το στικάκι βουτηγμένο στον ουροσυλλέκτη και να μετράω τα δευτερόλεπτα και το άλλο χέρι να προσπαθώ να βάλω αντιστροφή μέτρηση στο κινητό τα 3 λεπτά. Όχι κορίτσια σας παρακαλώ κάντε το εικόνα λίγο. Κι όταν τελειώνω και κλείνω το στικακι βλέπω τη δεύτερη γραμμή πρώτα. Άρνηση εγώ λέω όχι δεν είμαι αποκλείεται. Κλείνω τη πόρτα του μπάνιου και φεύγω. Μέχρι να περάσει το 3 λεπτό εγώ ήμουν πέρα δώθε, κόβοντας βόλτες στο σπίτι. Κι όταν άκουσα τη λήξη της αντίστροφης μέτρησης μπήκα στο μπάνιο και τότε το είδα. 2 κατά κόκκινες γραμμούλες. Οι οποίες με έκαναν και τσίριζα κι έκλαιγα από χαρά..

Δυστυχώς όμως λόγω της πρώτης καραντίνας, ήμουν μόνη μου όταν το έμαθα, ο άντρας μου ήταν για δουλειά. Οπότε τον πήρα τηλέφωνο και ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος
-Έλα αγάπη μου καλημέρα (εγώ)
-Έλα τι έγινε όλα καλά (αυτός)
-αγάπη μου πήρα ένα 50κο από τη κάρτα και πήγα φαρμακείο να πάρω ένα τεστ γιατί έχω καθυστέρηση 4 μέρες
-Ναι και?
-Αγάπη μου είναι θετικό είμαι έγκυος.. Παύση μεγάλη στο τηλέφωνο ο άντρας μου και με ρωτάει μετά
-Και πως έγινε αυτό? και του λέω εγώ «θαύμα αγάπη μου θαύμα.»

Με ρώτησε με ποιον γιατρό θέλω να συνεχίσω ειπα τον καινούργιο. Και πήγα κι έκανα κατευθείαν χορειακή. Το πρωί την έκανα το απόγευμα πήρα τα αποτελέσματα. Κορίτσια δε το πίστευα 5245 μονάδες χορειακή, τα μάτια μου κάνανε αστεράκια. Το ραντεβού με τον γιατρό μου 5 μέρες μετά μας επιβεβαίωσε ότι ήταν ενδομήτριο κι όταν πήγα 8 εβδομάδων πια το είδα σχηματισμένο στον υπέρηχο κι άκουσα το πιο όμορφο ήχο που θα μπορούσα ποτέ στη ζωή μου. Τικ τακ τικ τακ. Έκλαιγα από χαρά δε μπορούσα να το πιστέψω το δώρο που μου χάρισε ο Χριστός. Κι αυτή τη στιγμή που σας γράφω τον έχω δίπλα μου και κοιμάται. 14 μηνών σήμερα το παιδάκι μου. Να έχετε πίστη κορίτσια μου κι όλα γίνονται