Θα λυτρωθώ ποτέ από τις κρίσεις πανικού;

Είμαι μανούλα δυο υπέροχων πλασμάτων και εδώ και 2 χρόνια υποφέρω από κρίσεις πανικού.

Ξεκίνησαν με το που ήρθε ο Covid-19 στη χώρα μας και άλλαξαν οι ζωές μας. Έγκυος τότε στο δεύτερο αγοράκι μου, τα είχα δει όλα. Το άγχος καθημερινά βαρούσε κόκκινο. Έκλαιγα μέρα νύχτα από άγχος μήπως πάθουμε τίποτα, μήπως τελειώσει η ζωή όπως την ξέραμε. Για το πώς θα γεννήσω μόνη χωρίς τον άντρα μου κοντά μου. Για το τι θα γινόταν αν κολλούσα όσο ήμουν έγκυος ή μετά όταν θα είχα το βρεφάκι.

Κάπως έτσι ξεκίνησαν. Την πρώτη φορά νόμισα πως θα πεθάνω. Είχα ακούσει παλιότερα από μια φίλη μου το πώς είναι, γιατί πάθαινε συχνά από πολύ μικρή και έτσι το κατάλαβα αμέσως.

Δυστυχώς μόνο χειρότερα έχουν γίνει έκτοτε. Δεν θέλω ακόμα να πολυβγαίνω από το σπίτι, στέλνω άλλους για τα ψώνια, για να πάω τα παιδιά βόλτα, πρέπει να είναι ώρα χωρίς πολλή κίνηση. Η κάθε κακή είδηση μου φέρνει μια νέα κρίση.

Τώρα που είναι άνοιξη και έρχεται καλοκαίρι, ξέρω πως ο άντρας μου θα αρχίσει να δυσανασχετεί. Ήδη το τελευταίο διάστημα έχουμε συνέχεια καβγάδες. Δεν μπορεί να με νιώσει.

Νιώθω άχρηστη, ανήμπορη. Αποτυχημένη ως σύζυγος, μητέρα, φίλη. Γιατί φυσικά έχασα και τις φίλες μου με όλα αυτά.

Σε λίγες μέρες έχω ραντεβού με ψυχολόγο online. Ελπίζω να με βοηθήσει.

Όσες το ζήσατε και το ξεπεράσατε, δωστε μου ελπίδα…

Καμιά φορά νομίζω πως μόνο εγώ το ζω τόσο χάλια…

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com