Eιμαι μανουλα με 2 κορουλες και θελω τρελα να κανω κι αλλο ενα μωρο. Σκεφτομαι ομως την κατασταση και φοβαμαι πολυ. Και τις 2 προηγουμενες φορες που εκανα παιδι με εδιωξαν απο την δουλεια μου μολις τους το επετρεψε ο νομος. Την τελευταια φορα εμεινα ακριβως 2 χρονια ανεργη. Τωρα βρηκα παλι δουλεια ειμαι ηδη 3 μηνες εκει και ειμαι αοριστου χρονου. Στην δουλεια μου το 75% του προσωπικου ειναι γυναικες και σχεδον ολες στο μαγαζι εχουν μεινει εγκυες και εχουν γυρισει μετα απο γεννα χωρις θεμα οπως μου ειπαν. Ομως φοβαμαι μην χασω παλι την δουλεια μου γιατι, κακα τα ψεματα, δεν μας παιρνει καθολου.
Φετος κλεινω τα 30 και οι μικρες μου κλεινουν τα 6 και τα 2 αντιστοιχα. Θεωρω οτι ηδη αργησα πολυ για το 2ο παιδι και δεν θελω να αργησω παλι. Ο συζυγος που το εχουμε συζητησει ειναι δεκτικος στην ιδεα 3ου παιδιου αλλα φοβαται κι εκεινος. Μηπως να μεινω με… δύο και καλα και να ξεχασω την ιδεα του τρίτου;
Μηπως τελικα ζηταω πολλα;
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Εγώ έκανα το πρώτο στα 32 χρ. το δεύτερο στα 34 και στα 39,5 έκανα διδυμάκια. Πάντα ήθελα τρίτο παιδί αλλά ο σύζυγος ήταν διστακτικός χωρίς όμως να το αποκλείει. Έτσι ξαφνικά γίναμε πολύτεκνοι (χωρίς κληρονομικότητα σε δίδυμα) και αν εξαιρέσει κανείς την κούραση, είμαστε πολύ χαρούμενοι και ολοκληρωμένοι. Βέβαια το οικονομικό δεν ήταν κάτι που μας απασχολούσε ώστε να αποτρέψει την επιλογή μας για επιπλέον παιδιά, οπότε δεν μπορώ να εκφέρω άποψη για οικογένειες που μπορεί να ζορίζονται. Σίγουρα τα έξοδα είναι πολλά ιδιαίτερα μεγαλώνοντας αλλά τα παιδιά είναι επένδυση, είναι ευτυχία!