Αγαπημένη μου πεθερά… θα τα λέμε στις εθνικές εορτές και αργίες

Αγαπημένη μου πεθερά,

Σε ευχαριστώ ειλικρινά και μέσα από την καρδιά μου που αφιέρωσες τους τελευταίους οχτώ μήνες να φροντίζεις τα παιδιά μας. Ήρθε όμως η ώρα που θα γυρίσουμε στις παλιές μας συνήθειες και θα επαναπροσλάβουμε τη νταντά μας.

Μπορεί αυτό να μας στοιχίσει οικονομικά, ευτυχώς θα μας τονώσει ψυχικά όλους μας,γιατί πραγματικά μας κούρασες.

Καταλαβαίνουμε ότι κουράστηκες,δεν είναι εύκολο να βοηθάς στην ανατροφή δύο παιδιών,πόσο μάλλον όταν τελικά το κάνεις από υποχρέωση και όχι από αγάπη . Δυστυχώς για εσένα  εμείς, οι γονείς τους,επιλέξαμε να τις μεγαλώνουμε με απεριόριστη αγάπη και αποδοχή. Κάποτε μου είπες και μόνη σου, αν και το θεώρησες αρνητικό, ότι δεν έχεις ξαναδεί παιδιά να είναι τόσο κοντά με τη μαμά τους,με τιμά ιδιαίτερα το κομπλιμέντο σου.

Αυτό που δεν τιμά εσένα είναι ότι δεν μπορείς να δεχτείς τις επιλογές του ενήλικα πλέον γιου σου. Αυτό που κάνει τα κορίτσια μου να πληγώνονται από  την συμπεριφορά σου είναι η απροκάλυπτη εμμονή που έχεις αναπτύξει με την «χωριάτα μάνα» τους. Σου έχω πει πολλές φορές πως νιώθω ευλογημένη που κατάγομαι από ένα μικρό χωριό,και εδώ που τα λέμε είσαι και λίγο τυχερή επειδή οι κανόνες του χωριού είναι ξεκάθαροι ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΤΟΥΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ, πράγμα που σημαίνει πως σε σέβομαι για πολλούς λόγους ασχέτως αν θα έπρεπε ή όχι γιατί έτσι με δίδαξαν οι γονείς μου.Ναι,ναι αυτοί οι χωριάτες που το σπίτι τους μυρίζει «χωματίλα» όπως λες γιατί είναι ισόγειο. Μερικές φορές απλά απορώ…σκέφτεσαι πριν μιλήσεις ή οι λέξεις βγαίνουν άπλα και αβίαστα από το στόμα σου;

Δυστυχώς οι πράξεις και τα λόγια έχουν συνέπειες, και μπορεί,όπως λες μετά λύπης σου, ο γιος σου να κακόπεσε και να πήρε εμένα τη μουλάρα για γυναίκα, δεν έχω σκοπό να σου αλλάξω γνώμη,δεν υπάρχει και νόημα εδώ που τα λέμε δεν έχω να σου αποδείξω κάτι.

Είμαστε δύο διαφορετικοί άνθρωποι με άλλες προτεραιότητες και άλλα θέλω. Αυτό, όμως που μπορώ να κάνω σαν μαμά,αυτό που οφείλω να κάνω,είναι να προστατέψω τα παιδιά μου από τα κακόβουλα σχόλια σου. Μου ματώνει την καρδιά να τα βλέπω να κλαίνε γιατί τους είπες ότι είναι τα χειρότερα εγγόνια σου ή να τους τονίζεις συνεχώς ότι είναι άτυχα γιατί δεν έχουν άλλη μαμά και τους έτυχα εγώ.
Θα σου πω μόνο πως τα παιδιά μου είναι δύο εξαιρετικά πλάσματα και δεν έχεις κανένα δικαίωμα να τα πληγώνεις.

Ορεβουάρ λοιπόν…θα τα λέμε στις εθνικές εορτές και αργίες

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com