Σ' ευχαριστώ Νεφέλη μου!

Σ’ ευχαριστώ Νεφέλη μου!

21/08/2010

Η ιστορία της Νατάσας

(Η Νατάσα γέννησε με καισαρική και ολική νάρκωση στο Έλενα)

Το δικό μου ταξίδι ξεκίνησε πριν ένα χρόνο ΑΚΡΙΒΏΣ όταν σε ένα πλοίο που επέστρεφε από την Μήλο δεν επιβιβαστήκαμε 2 αλλά 3 (ο λαθρεπιβάτης μου!)… Έπρεπε να το είχα καταλάβει γιατί για πρώτη φορά στη ζωή μου ζαλίστηκα σε πλοίο. Γυρίζοντας πια στην Αθήνα χωρίς κανένα άλλο σύμπτωμα εκτός από καθυστέρηση, αποφασίζω να κάνω ένα τεστ εγκυμοσύνης (έτσι για να υπάρχει!!!). Από μέσα μου έλεγα τζάμπα λεφτά πάλι δίνω -δεν προσπαθούσαμε για μωράκι συνειδητά και το είχα αφήσει στην τύχη και τελικά…

Είμαι έγκυος… Ο άντρας μου με το που του το ανακοινώνω απλά απαθής μου λέει «Καλά αγάπη μου πάρε το γιατρό κ βλέπουμε…» εγώ από μέσα μου «Κάλε τι να δούμε θα κάνουμε μωράκι» αλλά δεν μίλησα πηρά το γιατρό κ με έστειλε για χοριακή… Όπου κ εκεί ένα τεράστιο θετικό αποτέλεσμα και ο κάλος μου ακόμα να το πάρει χαμπαρι. Στο πρώτο όμως ραντεβού στο γιατρό το κατάλαβε.

Εγώ έχασα την γη κάτω από τα πόδια μόλις άκουσα την καρδούλα. Είναι το πιο όμορφο παράξενο βαθύ συναίσθημα που είχα ζήσει μέχρι τότε γιατί είμαι σίγουρη ότι κάθε μέρα θα είναι έτσι από εδώ κ περά. Συγκινήθηκα, έκλαιγα από την χαρά μου κ από τον φόβο και έλεγα συνεχεία «…και τώρα τι κάνουμε!» το ίδιο κ ο άντρας μου.

Τον πρώτο καιρό μέχρι να την νιώσω στην κοιλίτσα μου, ένιωθα σαν φτερουγίσματα που ακόμα τα θυμάμαι. Η εγκυμοσύνη μου ήταν σχετικά δύσκολη… Ενώ αρχικά δεν είχα αναγούλες και ζαλάδες μετά τον 2ο μήνα ταλαιπωρήθηκα αλλά δεν ήθελα με τίποτα να αλλάξω τις συνήθειες μου (τουλάχιστον όσες μπορούσα). Ξεκίνησα ένα πρόγραμμα γυμναστικής στο νερό για εγκύους και γενικά ήμουν πολύ δραστήρια αλλά δυστυχώς ένα σοβαρό πρόβλημα που είχα από παλιά στην μέση με ανάγκασε να μείνω στο κρεβάτι όπως επίσης οι δυο αποκολλήσεις στο πρώτο και στο δεύτερο τρίμηνο.

Τώρα τα θυμάμαι κ γελώ γιατί μου φαινόταν μεγάλη δοκιμασία αλλά τώρα που την έχω στην αγκαλιά μου χωρίς υπερβολές όλα είναι τόσο μικρά. Κάπου στον 7ο μηνα αποφάσισα να γεννήσω σε δημόσιο νοσοκομείο γιατί δεν ήμουν αρκετά ευχαριστημένη με τον γιατρό μου. Μετά από ώρες συζητήσεων και βάζοντας κάτω τα υπέρ κ τα κατά ενός δημόσιου καταλήξαμε με τον άντρα μου ότι το μαιευτήριο Έλενα κάλυπτε όλες τις προϋποθέσεις για να γεννήσω. Και δεν το μετάνιωσα καθόλου!!!

Η Νατάσα και η Νεφέλη στην πρώτη τους επαφή!

Είχα ΠΗΤ 1/5 το παιδί των λουλουδιών… αλλά λόγω του προβλήματος στην μέση μου γνώριζα ότι θα γεννούσα με καισαρική σε προγραμματισμένο ραντεβου… Το ραντεβού κλείστηκε κάπου κοντά στο Πάσχα στις 15.4 (την ιδία μέρα με τα γενέθλια της μαμάς μου!!!) Η νέα γιαγιά είχε να το λέει ότι η εγγονή της θα γεννηθεί τότε… Σούβλισα το αρνάκι μου, ετοίμασα τις βαλίτσες μου και ετοιμάστηκα για την τελευταία μου βόλτα στα μαγαζιά.

Η καλή μου η αδελφούλα με γύρισε όλη την αγορά με τα πόδια ώσπου φτάνοντας στα Hondοs είχα ήδη αρχίσει να ποναω… χωρις φυσικά να δίνω καμία σημασία γιατί πως θα γινόταν να γεννήσω χωρίς μάσκαρα και πούδρα.. Τρομάρα μου!!!…. Έκατσα 2 ώρες στο μαγαζί.. Πρέπει να πηρά τα πάντα μέχρι και φυτική βαφή να βάψω τα μαλλιά μου …Ατάραχη… Γυρνώντας σπίτι έβαλα τον άντρα μου να φτιάξει αρακά με πατάτες…

Εγώ ήμουν εξαντλημένη και είχα αρχίσει να πονώ πιο πολύ αλλά ξαπλωμένη στον καναπέ μου έδινα οδηγίες μαγειρικής… Τι κάλος που ήταν τώρα που το σκέπτομαι… Είχα τόσα νευρά εκείνο τον καιρό που καλά που με άντεξε! Κάπου εκεί ανάμεσα στις οδηγίες αρχίζω να κατουριέμαι τρελά… Δεν φαντάζεστε… Μέχρι να πάω στην τουαλέτα είχα κατουρηθεί πάνω μου… αλλά δεν έδωσα σημασία μέχρι που είδα την περιβόητη βλέννα και μετά καταρράκτες από νερό… Όποια είπε ότι δεν θα καταλάβει ότι έσπασαν τα νερά να έρθει να μου πει!!!

Άρχιζα να ουρλιάζω… το τέρας ψυχραιμίας μάλλον κοιμόταν… Αψυχολόγητη! Πηρα τηλέφωνο κ μια φίλη μου που είχε γεννήσει πρόσφατα για να επιβεβαιώσω ότι είχαν σπάσει να νερά. Έλεγα από μέσα μου μην γίνω κ ρεζίλι!!! Πηρά την βαλιτσούλα μου (χωρίς την μασκαρα, φυσικά!) και ένα τρελό αυτοκινητάκι έτρεχε για το Έλενα. Μου αρέσει που είχα πει στον άντρα μου «Όταν θα γεννήσω αγάπη μου δεν χρειάζεται να τρέχεις… όπως στις ταινίες… είναι βλακείες αυτές… απλά βοηθάμε την πλοκή»…

Στην διαδρομή είχα ενημερώσει τους πάντες αλλά παράλληλα τους έλεγα δεν νομίζω να γεννήσω… Πηρα κ τον γιατρό μου ο όποιος ήταν στο δρόμο για το εξοχικό του και του χάλασα το Σαββατοκύριακο… Είχε να το λέει η μπέμπα μου δεν περίμενε άλλο.. Φτάνοντας εκεί… Παρατήσαμε το αμάξι στην μέση του δρόμου. Με αναλαμβάνουν οι μαίες εκεί… Εγώ συνέχιζα να τρέμω όχι από τον πόνο αλλά από τον φόβο…

Αφού ήρθε ένας άλλος γυναικολόγος για να με ελέγξει μέχρι να έρθει ο δικός μου γιατρός τότε ηρέμησα κ άρχισα να κάνω πλακα με μια κοπέλα που μέχρι την επομένη μέρα δεν την είχα δει… Ήταν μια ακόμα μανούλα που θα γεννούσαμε τελικά με 10’ διάφορα… (Κρατήστε το αυτό!)

Τελικά ΝΑΙ είχαν σπάσει τα νερά αλλά η μπέμπα ήταν πολύ ψηλά. Θα δοκιμάζαμε να γεννήσω φυσιολογικά αλλά θα έκανα μέρες από ότι μας είπε μετά ο γιατρός και με το πρόβλημα στην μέση μου θα ριψοκινδύνευα αρκετά.

Με μεταφερανε σε ένα άλλο δωμάτιο για να μου βάλουν ορό κ τα υπόλοιπα πολύ ευχαρίστα. Ζήτησα να δω την μαμά μου κ τον Νικο (τον άντρα μου). Όταν τους είδα έβαλα τα κλάματα σπαρακτικά. Φοβόμουν παρά πολύ χωρίς λόγο αφού ήξερα ότι απλά θα κοιμόμουν κ μετά από λίγες ώρες θα είχα το θαύμα μου αγκαλιά. Τελικά με πήραν στην αίθουσα τοκετων, με νάρκωσαν και το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι ήταν ότι χάιδεψα την κοιλία μου και της είπα «Να είσαι δυνατό μωρό και εγώ μόλις ξυπνήσω θα σε γεμίσω φιλιά» και μετά υπνος.

Μετά από δευτερόλεπτα (έτσι νόμιζα!) ξύπνησα σε ένα δωμάτιο με διαφορες γυναίκες από πάνω μου να μου μιλανε κ να μου λένε να σας ζήσει! Δεν μπορούσα να καταλάβω τι γινόταν. Με πήγαν στους δικούς μου να δουν ότι είμαι καλά και εκεί θυμάμαι ότι ο Νίκος με φίλησε κ μου είπε ότι είναι ότι πιο όμορφο έχει δει στην ζωή του. Εγώ να τον ρωτησα αν είναι καλά.

Ξέχασα να σας πω ότι έχω μυωπία αρκετή για να μην βλέπω την μύτη μου αλλά φοραώ φακούς. Φυσικά στην καισαρική τους είχα βγάλει κ δεν είχα πάρει ο γκαβουλιακας τα γυαλιά μου μαζί άρα δεν έβλεπα τιποτα. Με επέστρεψαν στο δωμάτιο που ήμουν πριν και εκεί μου έφεραν το «φως» μου! Η μπέμπα μου ένα πλασματακι τόσο δα κατακόκκινο και τόσο όμορφο μα τόσο όμορφο.. Γεννήθηκε 2840 μια σταλιτσα!

Προσπαθουσα να την πάρω αγκαλιά αλλά δεν μπορούσα το σώμα μου ήταν ανήμπορο ακόμα. Οι μαίες με κινήσεις «τσακι τσαν» μου την έβαλαν στο στήθος κ μου εξήγησαν πώς να την θηλάσω. Το πλασματακι μου με ρούφηξε με την μια κ εκεί άνοιξαν πάλι οι καταρράκτες του Νιαγάρα από το κλάμα μου.

Η Νεφέλη μεγαλώνει!!

Ήθελα να την φιλήσω αλλά ήταν τόσο εύθραυστη. Μετά από λίγο μου την πήραν για να με πάνε στο δωμάτιο μου. Εκείνη την στιγμή ήρθε διπλά μου μια κοπέλα η όποια φαινόταν ότι μόλις είχε γεννήσει! Ήταν η κοπέλα που πριν λίγες ώρες κάναμε πλακα μαζί αλλά λόγω των παραβάν δεν είχα δει πως ήταν.

Είχε κάνει κ αυτή καισαρική αλλά έκλαιγε από τον πόνο. Εγώ προσπαθούσα να της δίνω κουράγιο. Πετούσα στα ουράνια αφού είχα δει την μπέμπα μου κ νόμιζα ότι θα βοηθούσα ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. Με πήγαν στο δωμάτιο μου και μου έφεραν το μωρό διπλα μου…

Ενιωθα ότι είχα όλο τον κόσμο αγκαλιά.. Αν κ πονούσα από τα ράμματα τα είχα ξεχάσει όλα… Ο Νίκος στο καναπεδάκι να μας χαζεύει κ να μας αγκαλιάζει. Δυστυχώς την επομένη μέρα έπρεπε να μπει σε θερμοκοιτίδα γατί είχε ίκτερο και έκανε κ ένα ελαφρύ επεισόδιο απνοιας…

Ευτυχως έγινε γρήγορα καλά και εδώ και 4 μήνες είμαστε μαζί…. Μέσα από τα μάτια της εγώ ξαναμαθαίνω τον κόσμο… Σε ευχαριστώ, Νεφέλη μου! Ειχα ξεχάσει ότι η ευτυχία κρύβεται σε πολύ μικρά πραγματα… Κάθε μέρα θα σου λέω καλημερα… και κάθε μέρα θέλω να μου χαρίζεις αυτό το υπέροχο χαμόγελο!!!

Το έχω διαβάσει άπειρες φορές και τα λόγια μου φαίνονται τόσο απλά…

ΥΓ. Η κοπέλα που γεννήσαμε μαζί, γέννησε ένα κοριτσάκι με διαφορά αν δεν κάνω λάθος 30 λεπτών και μιας ημέρας. Εγώ γέννησα στις 23:35 στις 9/4 και αυτή στις 00:05 στις 10/4. Είχε προγραμματισμένο τοκετό με καισαρική την ιδία μέρα που θα γεννούσα κ εγώ, αν δεν μου έσπαγαν τα νερά όπως κ σε εκείνη… Το κοριτσάκι της γεννήθηκε στην 36η εβδομάδα όπως η μπέμπα μου. Και μπήκε την ιδία μέρα στην θερμοκοιτίδα ακριβώς διπλά στην δίκια μας. Τρελό!!!

Υγ. Στην οικογένεια μου τυχαία ανακοίνωσα την εγκυμοσύνη μου χωρίς να το ξέρω στο ίδιο μαγαζί στην Ραφήνα που είχαν σπάσει τα νερά της μαμάς μου πριν 27 χρόνια σε έμενα. Ήξερα ότι κάτι τέτοιο είχε συμβεί αλλά δεν ήξερα μέχρι εκείνη την στιγμή σε πιο μαγαζί.!!!

Τυχαίο?! Δεν νομίζω…

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com

120shares

ΠΟΛΙΝΑ Αύγουστος 21, 10:56

Γέλασα και έκλαψα συγχρόνως με την ιστορία σου... να είναι καλότυχο και καλοφωτισμένο το νινάκι σου και να την καμαρώσεις 2μτρ κοπέλα...
Απάντηση
lelita Ιούλιος 09, 14:09

Apla eiperoxw morooooooo
Απάντηση
Anonymous Αύγουστος 22, 01:58

>TI OΜΟΡΦΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ!ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕ ΕΚΑΝΕΣ ΝΑ ΣΥΓΚΗΝΗΘΩ.ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ ΤΟ ΚΟΥΚΛΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΤΙ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΑ ΕΧΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΣΟΥ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!
Απάντηση
Σοφία Σοφιανίδου Λεμπέση Αύγουστος 21, 21:51

>Δεν έχω λόγια!! Με έκανες και βούρκωσα!! Να είναι πάντα γερή, χαμογελαστή και καλότυχη κι εσείς πάντα αγαπημένοι!!! :)
Απάντηση
Anonymous Αύγουστος 21, 10:01

>Natasaki mou na sou zisei to Nefelaki!!poly oorfi i istoria sou!na einai panta gemati ygeia tyxi kai xara!!!!na tin xairosaste koukla mou!
Katerina Zaneka-Zikidis
Απάντηση