Πώς να χειριστείτε το παιδί που αντιμιλάει

Ευχαριστούμε για την επιστημονική επιμέλεια του άρθρου τη Λουκία Αποστολίδη, Ψυχολόγο, Επιστημονικό Συνεργάτη του Τμήματος Πρόληψης Παιδικής & Εφηβικής Παχυσαρκίας, Παιδιατρικό Κέντρο Αθηνών

Εάν, ως γονείς, μας ενδιαφέρει να διαμορφώσουμε αποτελεσματικούς διαύλους επικοινωνίας με τα παιδιά μας, αρχικά, πρέπει να σεβόμαστε και να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας, ώστε, κατ’ επέκταση, να αποδεχτούμε και να σεβαστούμε το παιδί μας και να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε αποτελεσματικά μαζί του.

Σίγουρα, δεν είναι πάντοτε εύκολο να συγκρατούμε την ψυχραιμία μας όταν οι καταστάσεις και οι συζητήσεις βγαίνουν εκτός ελέγχου, σε όποια ηλικία και να βρισκόμαστε. Παρ’ όλα αυτά, μην ξεχνάτε ότι έχετε περάσει και εσείς από την παιδική ηλικία, όπου ήταν δύσκολο να εκλογικεύσετε και να εξηγήσετε ακριβώς αυτό που σας συμβαίνει. Για τον παραπάνω λόγο, όταν βρίσκεστε σε ένταση με το παιδί σας, πάρτε μία βαθιά ανάσα, χαμηλώστε τον τόνο της φωνής σας και ακούστε με προσοχή αυτό που θέλει να σας πει. Mπείτε για λίγο στη θέση του και δείτε τα πράγματα από τη δική του πλευρά.

Στρατηγική επικοινωνίας σε 3 βήματα

1. Παρακολουθήστε τον τόνο και τον τρόπο, με τον οποίο επικοινωνείτε με το παιδί σας. Εάν διαπιστώσετε ότι η στάση σας είναι επικριτική ή μιλάτε σε έντονο τόνο, ξανασκεφτείτε το! Αυτό δεν αποτελεί το μοντέλο επικοινωνίας που θα θέλατε να διδάξετε στο παιδί σας. Το να θέσετε κάποια όρια στο παιδί είναι απαραίτητο, αλλά, συγχρόνως, χρειάζεται να προσφέρετε την κατανόησή σας.

2. Ενδυναμώστε τη σχέση με το παιδί σας, αναζητώντας κάθε ευκαιρία για να συνδεθείτε θετικά μαζί του. Τα παιδιά σκέφτονται διπλά, προκειμένου να μη βλάψουν τα συναισθήματα εκείνων με τους οποίους είναι συναισθηματικά συνδεδεμένοι. Βεβαιωθείτε ότι περνάτε τουλάχιστον 15 λεπτά ημερησίως, εστιασμένοι ο ένας στον άλλο, δίνοντας του την απόλυτη προσοχή και τη θετική σας σκέψη. Δείξτε στο παιδί ότι του επιτρέπεται να εκφράσει τη δυσφορία του, την ανάγκη του, τη λύπη του, ώστε να αποφορτιστεί και να μη χρειαστεί να επικοινωνήσει μόνο θυμωμένα και επιθετικά.

3. Εάν το παιδί σας μιλήσει με έντονο τόνο και τρόπο, προσπαθήστε να αντιμετωπίσετε με ψυχραιμία τη συμπεριφορά του και να του ζητήσετε με όμορφο τρόπο να σας εξηγήσει τη στάση του απέναντι σας, χωρίς να διακόψετε την επικοινωνία με το παιδί σας. Για παράδειγμα:

«Με αυτόν τον τόνο της φωνής σου, δεν ακούω τί θέλεις να μου πεις… Πρέπει να είσαι πολύ αναστατωμένος/η για να μου μιλάς με αυτόν τον τρόπο. Το ξέρεις ότι εγώ δε σου μιλώ σε αυτόν τον τόνο. Μπορείς να μου πεις τί είναι αυτό που σε απασχολεί, χωρίς να μου επιτίθεσαι. Πες μου, τί σου συμβαίνει;»

Ή αν γνωρίζετε, ήδη, τι συμβαίνει:

«Φαίνεσαι πολύ θυμωμένος/η και αναστατωμένος/η αυτήν τη στιγμή. Το ξέρω ότι θα ήθελες να πω ‘ναι’ σε αυτά που ζητάς. Καλύτερα ας μιλήσουμε με άλλον τρόπο εξηγώντας τί συμβαίνει μέσα μας αυτήν τη στιγμή, τι αισθανόμαστε ώστε να ηρεμήσουμε ή ας μιλήσουμε, εάν θες, όταν θα είμαστε και οι δύο πιο ψύχραιμοι.»

Πρέπει να σεβόμαστε τον εαυτό μας και το παιδί μας για να σέβεται το παιδί το δικό του εαυτό, αλλά και εμάς τους ίδιους. Μην ξεχνάτε ότι εμείς είμαστε εκείνοι που διδάσκουμε και αποτελούμε πρότυπο για τα παιδιά μας στον τρόπο με τον οποίο θα επικοινωνούν και θα διαμορφώνουν τις σχέσεις τους με τους άλλους. Ένα παιδί χρειάζεται πρότυπα για να μεγαλώσει σωστά. Γίνε εσύ ο καλύτερος σου εαυτός και το πιο θετικό πρότυπο για το παιδί σου!

πηγή iatriko.gr