Πώς ήταν η ζωή σου πριν γίνεις μαμά; Τι σου λείπει; Τι δεν πρόλαβες να ζήσεις; Ποιες αλλαγές λατρεύεις πιο πολύ; Γράψε μας λίγες λέξεις, διάλεξε μια φωτογραφία σου πριν και μια… μετά και στείλε email στο olivia.gavrili@gmail.com
Ειμαι η Γιωτα, 31 ετων.
Πριν τη γεννηση του γιου μου, ζουσα και εργαζομουν στην Αθηνα, ώσπου γνωρισα τον αντρα μου που εμενε (και μενει) στα ομορφα Χανιά! Μετα απο αρκετα πηγαινε – ελα (ειχα γινει η καλυτερη επιβατης της ναυτιλιακης εταιρειας που παει Χανια ) αποφασισα περσυ το καλοκαιρι να εγκατασταθω μόνιμα στα ομορφα Χανια (μιας κ ειχα απολυθει απο τη δουλεια μου στην Αθηνα) και μετα απο λιγες μερες μαζεψα τα μπογαλακια μου και να μαιιιιιι! Ξεκινησα πρωτα να κανω λιγες διακοπουλες , επειτα αρχισα να στελνω βιογραφικα για να βρω δουλεια εδω και ωωω μεσα σε μια βδομαδα η Γιωτού (ετσι με φωναζουν οι φιλοι) σε νεα εταιρεια!!!
Δεν περνανε 3 βδομαδες που εργαζομουν και με απολυουνε! (ο λογος για γελια ) Δε το βαζω κατω και συνεχιζω ξανα την αναζητηση εργασιας! Ελα μου ντε που αρχισα να μη νιωθω καλα, (ημουν δεν ημουν 48 κιλα ) ειπα οτι μαλλον φταιει το αγχος και η ανεμια που εχω , φευγω για λιγο Αθηνα να δω τους δικους μου, παλι τα ιδια ενιωθα οτι θελω να κοιμαμαι , ζαλιζομουνα και ηθελα να ειμαι μονιμα ξαπλωμενη και να μη κανω τιποτα (ποια εγω που δεν καθομαι σε μια μερια), περνανε οι μερες,ειχα καθυστερηση και κανω ενα τεστ: ΘΕΤΙΚΟ , ωπα λεωωω τι εγινε εδωω ;( λες κ δεν ηξερα χεχε)
Απο τη μια χαιρομουν, απο την αλλη σκεφτομουν οτι ειμαι ανεργη και ακομα καλα καλα δεν ειχα στησει το σπιτικο μου! Μιλαω με τον αντρα μου (τοτε ακομα σχεση μου) ανεβαινει Αθηνα, παιρνουμε τα θετικα αποτελεσματα απο το γιατρο μας και ξανα Χανια, αρραβωνιαζομαστε , ανοιγουμε το σπιτικο μας και κανουμε τον πολιτικο μας γαμο και ολα αυτα σε πολυ μικρο χρονικο διαστημα !
Τον Ιουνη που μας περασε γεννηθηκε ο μικρος μας Γιαννακης και ειμαστε πολυ πολυ ευτυχησμενοι που βλεπουμε το παιδακι μας να μεγαλωνει! Τον κοιταμε και κλαιμε απο τη συγκινηση, θελουμε να ειναι καλα και να ειμαστε μια ομορφη οικογενεια! Απο τη μερα που τον ακουσα να κλαει (πριν ακομα βγει ολοκληρος απο τη κοιλιτσα μου ) ειναι τα παντα για μενα! Βλεπω τη συνεχεια μου εμενα και του αντρα μου! Ειναι η ζωη μου ολη!
Δεν μου λειπει τιποτα, εχω οτι χρειαζομαι και οταν νοσταλγω κατι, μονο που κοιτω τα ματακια του παιδιου μου, αμεσως το ξεχνω! 🙂
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Μπραβο σου, κοριτσάρα μου!!!! Πολύ ψωραία η ιστορία σου κ πολύ αισιόδοξη!!! Άντε γιατί πολύ πεσσιμισμός πέφτει τώρα τελευταία(εγώ πρώτη) κ δεν μπορώ να σταματήσω τα δάκρυα.... να το χαίρεαστε το μπουμπούκι σας!!!