Η ιστορία τοκετού της Άλεξ

28/09/2010

Η ιστορία της Alex

(Η Αlex γέννησε με καισαρική και επισκληρίδιο)

«Είστε έγκυος!«

Ακόμα θυμάμαι αυτήν την φωνή της μικροβιολόγου να ηχεί στα αυτιά μου. Γιατί εγώ για άλλο λόγο είχα πάει.. πιθανή ουρολοίμωξη, αλλά και μια προαίσθηση πώς και κάτι ακόμα συνέβαινε μέσα μου..

«Δεν μου κάνετε και μια β’ χοριακή, έτσι!«

Κι έτσι, απλά, έμαθα ότι είμαι έγκυος! Οι μήνες πέρασαν σαν νεράκι, αν μπορούσα θα τους έφερνα ξανά πίσω για να τα ξαναζούσα όλα από την αρχή! Όλα κυλησαν πολύ όμορφα, γλυκά, μια αναμονή χωρίς άχγος..

Έτσι στις 18 Μαίου του 2009 στις 12:00 το μεσημέρι, ξαπλωμένη ακόμα μιλούσα στο τηλέφωνο με την γλυκειά μου Βάσω! Μόλις κλεισαμε το τηλέφωνο σηκώθηκα (επιτέλους!!) από το κρεββάτι και φλουπ!! μια μικρή λιμνούλα άδειασε στο πάτωμα!

«Ουπς! Τί έχουμε εδώ?!«

Τηλέφωνο την αδερφή μου (ήδη μαμά ενός κοριτσιού και έγκυος στο 2ο) επειγόντως για περιγραφή της κατάστασης.

«Ε, μάλλον σπάσανε τα νερά σου! Γεννάς!«

«Τί, έτσι άπλά?«

Οκ. Λοιπόν. Χρόνο για μπανάκι έχουμε, χρόνο για να βάλουμε τα τελευταία μέσα στη βαλιτσούλα μας έχουμε, χρόνο να ηρεμήσουμε…. δεν έχουμε!! Τηλέφωνο στον άνδρα μου και 15:00 ραντεβού (προγραμματισμένο συμπτωματικά!) στον γλυκό μας γυναικολόγο!

«Μάλλον έσπασαν τα νερά μου!«

«Η βαλίτσα σου που βρίσκεται;«

«Στο μπορτ-μπαγκαζ!«

«Οκ, όπως είστε, φευγετε για την γενική κλινική!«

Αχ, τι ωραία! Γεννάω! Θα δω το κοριτσάκι μου! Τέλεια!

Αφού, λοιπόν, έγιναν όλες οι απαραίτητες ετοιμασίες, τηλέφωνα στους γονείς μας και τα σχετικά, άρχισε μια αναμονή (όχι και τόσο γλυκειά όσο της εγκυμοσύνης), που κράτησε 14 ολόκληρες ώρες!

Ήθελα εξ’ αρχής να γεννήσω φυσιολογικά και αν τα κατάφερνα και χωρίς επισκληρίδιο!!! Αρκεί να σας πω, πως και επισκληρίδιο έκανα και με καισαρική γέννησα!! Αχαχα!

Το προσπάθησα πολύ όμως… αλλά που….. η μικρή πολύ ψηλά, η διαστολή στο 1! Οι πόνοι ανυπόφοροι και εγώ με μάσκα οξυγόνου γιατί είχα εξαντληθεί πάααρα πολύ! Τι αναπνοές έκανα δεν λέγεται!! Αλλά η μικρή μάλλον είχε πάρει την απόφαση της!

Καισαρική-καισαρική, δεν θα πω όχι, εδώ που φτάσαμε… Έτσι λοιπον, στις 05:50 τα ξημερώματα της 19 Μαίου, έφερα στον κόσμο την κορούλα μου! Ένα μωράκι 3040 κιλά και 50εκ. Μια κούκλα!

Σημέρα το κοριτσάκι μου είναι 16 μηνών και κάθε μέρα κοντά της είναι μοναδική!!!!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com

0shares