Η μαμά ρωτάει: Πώς προετοιμάζουμε το παιδί μας για τον ερχομό του δεύτερου;
Η μαμά Ευαγγελία μόλις έμαθε ότι είναι έγκυος! Χαρά από τη μία, άγχος από την άλλη! Πώς θα πάρει ο γιος της το γεγονός ότι σε λίγους μήνες δεν θα είναι ο μοναδικός μέσα στο σπίτι; Μαμάδες με πολλά παιδάκια και εμπειρία… τα φώτα σας!!
Η Ευαγγελία μας έγραψε:
Μετα απο πολλές μέρες καθυστερησης έκανα ΤΕΣΤ και ναι, βγηκε θετικό!!!! Δευτερο νινακι!!!!
Ο πρωτος μου ειναι 2μιση. Χαιρομαστε πολυ που πρωτα ο Θεός, θα εχουμε ενα παιδακι ακομα. Ομως και εμενα και τον αντρα μου μας εχουνε πιασει κατι τρελες τυψεις για τον γιο μας. Τον κοιταζω ολη την ωρα και κλαιω (ειμαι Μαρθα Βουρτση απο τη φυση μου, τωρα δεν ξερω πως να σταματησω).
Τι θα το πουμε το παιδι μας που μεχρι τωρα αυτος ηταν ο ενας και ο μοναδικος στο σπιτι μας, στο κρεβατι μας, στους παππουδες, στο αυτοκινητο, στις βολτες;
Ποτε και πως να του το πουμε;;
Αχχχχχ παλι κλαιω!!!!
Μαμαδες με πολλα παιδακια, σας ακουω!!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Νομίζω ότι και μόνο που ξεκινάτε με τύψεις προσανατολίζεστε λανθασμένα... ο ερχομός ενός παιδιού είναι χαρά για τους γονείς αλλά και για τα αδερφάκια, αυτό πρέπει να το πιστεύετε και να το περάσετε στον γιο σας. Μιλήστε του, κάντε σκέψεις - σχέδια μαζί του για το τι θα κάνουν με το μωρό, πως θα μεγαλώσουν και θα έχουν ο ένας τον άλλον, πως θα του μαθαίνει πράγματα κτλ. Τα δικά μου έχουν 2 χρόνια διαφορά, το τι κρέμα ''έφαγα'' στην κοιλιά από την κόρη μου δε λέγεται... την άφηνα να με πασαλείβει για να έρχεται σε επαφή με την κοιλιά μου, και μιλούσαμε για το μωρό ώρες ατελείωτες. Τώρα η κόρη μου είναι 3+ και ο γιος μου 1+ έχουμε κάτι γκρίνιες για τα παιχνίδια αλλά είναι πολύ χαρούμενοι που έχουν ο ένας τον άλλον. Όταν ξυπνάει ο γιος μου και πίνει το γάλα του πηγαίνει στο δωμάτιο και χτυπάει την πόρτα να βγει η αδερφούλα του και όταν ξυπνάει εκείνη τρελαίνονται στα γέλια. Έτσι πρέπει να το βλέπετε και τα παιδιά καταλαβαίνουν πολύ καλά, έτσι θα το δει και ο γιος σας. Αν νιώθετε τύψεις ή θεωρείτε ότι ο γιος σας θα στερηθεί πράγματα ή θα είναι χειρότερα με το μωρό από ότι πριν χωρίς αυτό, τότε ο γιος σας θα το καταλάβει και θα αντιδράσει ανάλογα. Τις περισσότερες φορές εμείς οι γονείς φταίμε για τις αντιδράσεις των παιδιών μας κι ας μην το καταλαβαίνουμε. Δείξτε τη χαρά σας και όλα θα πάνε καλά.
Αχ, μαμά Ευαγγελία και γω τις ίδιες ανησυχίες έχω!!! Ο γιος μου σήμερα είναι 33 μηνών σχεδόν...Και εγώ με τον άντρα μου αρχίσαμε να σκεφτόμαστε το ενδεχόμενο ενός δεύτερου παιδιού...Η αλήθεια είναι ότι επειδή δυσκολευτήκαμε μέχρι να τον κρατήσουμε στην αγκαλιά μας του έχω φοβερή αδυναμία. Και να μου έλεγες να μείνω με ένα παιδί δε θα με πείραζε...Ειδικά εφόσον το τελευταίο μόλις διάστημα δυο μηνών ηρεμήσαμε με τα ξενύχτια, την τρελή γκρίνια και αρχίσαμε να συνεννοούμαστε κάπως...Αλλά δε θέλω όταν έρθει η ώρα εμείς να "φύγουμε" να μείνει μόνος του στον κόσμο...Μπορεί να φανεί εγωιστικό αλλά όταν το απόγευμα που καθόμαστε και παίζουμε μαζί και με κοιτάει μες στα μάτια και μου χαμογελάει ή τρέχει στην αγκαλιά μου και με σφίγγει με τα χεράκια του, νιώθω φοβερές ενοχές για αυτό "που θα τον αναγκάσω να περάσει" για να αποκτήσει αδερφάκι...Δε μπορώ να μιλήσω απόλυτα, καθώς δε ξέρω σε τι βαθμό το αντιλαμβάνονται όλο αυτό οι παιδικές ψυχούλες, αλλά ο ερχομός ενός άλλου παιδιού σε ηλικία που το πρώτο παιδί καταλαβαίνει πολλά, πρέπει να είναι δύσκολο πράγμα όσο και αν στεκόμαστε εμείς κοντά του...Και κλαίω και γω σαν τη Μάρθα Βούρτση...Ατέλειωτα...Μέχρι που σκέφτομαι αν θα μπορώ να αγαπήσω το ίδιο και το δεύτερο παιδί μου...Η αλήθεια είναι ότι το πρώτο μου παιδάκι το ευχαριστήθηκα με όλη την σημασία της λέξης. Το μεγαλώνω με τον άντρα μου χωρίς καμία βοήθεια και έχουμε ζήσει κάθε στιγμή του, καλή και κακή...Νιώθω ότι του στάθηκα σε κάθε βήμα, ότι ήμουν κοντά του και του έδωσα όλες τις αγκαλιές που μπορούσα, τις οποίες δε "μοιράστηκε" με άλλο παιδί...Ότι δεν του στέρησα τίποτα, τόσο σε αγάπη, όσο και σε βόλτες, παιχνίδια κτλ...Και αναρωτιέμαι αν με ήδη ένα παιδί στο σπίτι, στο δεύτερο παιδάκι μου θα μπορώ να του δώσω με την ίδια ηρεμία τα ίδια πράγματα. Για κάποιο από τα δυο δεν θα είναι δίκαια τα πράγματα...Αλλά επειδή πια έχω συνηθίσει χωρίς ύπνο, θα το παλέψω να νικήσω όλα τα κακά συναισθήματα και να βρω τις ισορροπίες...Ευχαριστώ και γω τις μανούλες που απάντησαν πιο πάνω γιατί όλες οι συμβουλές τους θα φανούν και σε μένα χρήσιμες!!! Να έχουμε όλες οι μανούλες δύναμη και υπομονή να αντιμετωπίζουμε τα πάντα!!!
κατ' αρχάς, συγχαρητήρια και να έχεις μία υπέροχη, τελειόμηνη εγκυμοσύνη!!! Έμεινα έγκυος στο δεύτερο παιδάκι μου όταν ο γιος μου ήτανε 2,5 χρονών, επίσης. Όταν γεννήθηκε η μικρή, δεν είχαμε ιδιαίτερες ζήλιες και αντιπαλότητες. τώρα που μεγάλωσε λίγο (είναι 16 μηνών), έχουν αρχίσει οι σφαλιάρες!!! Αλλά αγαπιούνται πολύ!!! Θα σου πω κάποια πραγματάκια που πρόσεξα: 1) Δεν είπα στο παιδί "θα έρθει το αδελφάκι σου να παίζετε μαζί" για να μην του δημιουργήσω προσδοκίες. Του εξήγησα ότι το αδελφάκι του θα είναι πολυ μικρό, θα πρέπει να το προσέχουμε κλπ. και ότι αργότερα θα μεγαλώσει. 2) Φρόντισα κατά την πρώτη γνωριμία να μην έχω το μωρό αγκαλιά (είχα ακούσει ότι είναι ουσιώδης σημαδία να μη νομίζει το μεγάλο ότι "έχασε" την αγκαλιά της μαμάς). 3) Προσπαθούσα να μην χαλάω χατήρι εύκολα στο μεγάλο για το μωρό. Δλδ ας έκλαιγε το μωρό λίγα λεπτά για το γάλα του, εάν κάτι κάναμε εκείνη τη σστιγμή. επίσης, παίξαμε πολλά παιχνίδια στο πάτωμα με το μωρό να θηλάζει. 4) Δεν ακολουθώ την τακτική: "αφού το θέλει το μωρό δώσ' του το, να μην κλαίει". Προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατόν πιο αμερόληπτη. 5) Προσπαθώ να τα κάνω να νιώσουν μία "ομάδα" εναντίον της μαμάς. Δλδ ας πούμε μαλώνω τον μεγάλο και η μικρή φωνάζει. Το μεταφράζω ότι "υπερασπίζεται τον αδελφό της". 6) Μην ανησυχείς: θα βρείτε εύκολα τους ρυθμούς σας!!! Έχετε όλοι 7-8 μήνες να συνηθίσετε την ιδέα!!! με το καλό!!!
Ευαγγελία,κατ'αρχήν μπράβο που σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς αποφάσισες να μεγαλώσεις την οικογένειά σου.Έχω και εγώ δύο παιδάκια.Όταν έμεινα έγκυος στο 2ο ο γιος μου ήταν 16 μηνών!Του είπαμε πως περιμένουμε το αδερφάκι του,μόλις 5 λεπτά από το τηλεφώνημα της μικροβιολόγου που μας είπε τα νέα!Τον πήρε αγκαλιά ο άντρας μου θυμάμαι και του είπε "Βασιλάκη μου,πόσο τυχερός είσαι?Σε λίγο καιρό θα σου κάνουμε δώρο ένα αδερφάκι να το έχεις παρέα σε όλη σου τη ζωή και να το αγαπάς και να σ'αγαπάει κι αυτό".Από τότε,με πρόσεχε σα μεγάλος άνθρωπος!Περίμενε το γεγονός με λαχτάρα πραγματική!Του μιλούσαμε βέβαια για το πόσο τυχερός θα είναι συνέχεια.Του λέγαμε πως μόλις μεγαλώσει κι αυτό λίγο, θα παίζουν μαζί & δεν θα είναι μόνος του και πως στο δωμάτιό του θα έχει παρεούλα.Πως στο αμάξι θα έχει συντροφιά πίσω στα καθίσματα & πως σε εκέινον θα αγοράσουμε ένα "για μεγάλους αδερφούς" και αυτό θα το δώσει στο νινάκι!Γαλουχίθηκε με την ιδέα δηλαδή!Τον καιρό που πλησίαζε ο τοκετός,του εξηγήσαμε πως θα λείψω για λίγο για να φέρω το "δωράκι" του!Ήταν μαζίν μας στα ψώνια για τα μωρουδιακά και διάλεγε κι εκείνος,μας βοηθοόσε στη διαμόρφωση του παιδικού δωμάτιου και στις βαλίτσες που έφτιαξα για το μαιευτήριο!Φτιάξαμε σαφώς μία και σε εκείνον,αφού θα έμενε στη γιαγιά μέχρι να γυρίσω από το νοσοκομείο.Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα που με πιάσαν οι πόνοι και τον άφησα στην πεθερά μου για να πάω στο μαιευτήριο που μου είπε γλυκά "Μαμά,άντε να μου φέρεις τη μπεμπούλα μου" κα με φίλησε για να φύγω...Από τη μέρα που την είδε πρώτη φορά,μέχρι και σήμερα που η μικρή μου είναι 3 ετών και 3 μηνών,είναι αχώριστα και αγαπηνένα.Ευχαριστώ το Θεό που μου τα έστειλε και που είναι τόσο δεμένα!Εύχομαι φίλη μου το ίδιο και σε εσένα!Όμως μην ξεχάσεις να κάνεις ότι και εγώ,θα με θυμηθείς...!
Η κορη μου ειναι 19μηνες μεγαλυτερη απο τον γιο μου. οταν εμεινα εγκυος το καταλαβαμε στον χρονο της ΑνναΜαριας. ελα που ηταν ολο αγκαλιες, ηθελε να παιξουμε, κλπ. καταρχην της μιλουσα και της εξηγουσα οτι μεσα μεγαλωνει ενα μωρο. οτι τα παιχνιδια ειναι για ολα τα παιδια. για αγκαλιες και παιχνιδια ξαπλωνα σστο πατωμα ή καθομουν στον καναπε. Ουτε κρυφτηκαμε, ουτε ειπαμε κατι αλλο. απλα και ηρεμα. οταν γεννηθηκε το μωρο, την αφηνα να το πλησιασει, της εδειχνα πως να το χαιδεψει, φορουσα το μωρο στο μαρσιπο ωστε να εχω τα χερια μου ελευθερα να παιζουμε και της λεγαμε οτι την αγαπαμε καθως και το μωρο. (οχι πολυ ή λιγο ή περισσοτερο ή λιγοτερο ή ιδιο, κανενα μετρο συγκρισης.
Εγώ έχω ενα γιο 3,5 ετών και μια κόρη 15 μηνών...Και ο δικός μου γιος πρώτος σε όλη την οικογένεια.Μέχρι να γεννηθεί η κόρη μου ακολούθησα αυτά που είπε παραπάνω η μαμα Εβίτα.Γυρίσαμε με ένα δώρο από το νοσοκομείο στο οποίο δεν έδωσε σημασία..Η προσοχή του ήταν στο μωρό..Διεκδικούσε το καλάθι που κοιμόταν,την κουνια κτλ πράγματα που τα απαγορεύσαμε από αρχής ρητά με συμβούλή της παιδιάτρου.Αν τον αφήνα μία να μπεί στο καλάθι θα ήθελε συνέχεια...αλλά τον αφήναμε σε όλα τα άλλα να μας βοηθάει..Μία φορά τη βδομάδα καθιέρωσα να πηγαίνουμε οι δύο μας βόλτα (2 ωρίτσες)και αφήναμε τη μικρή στο μπαμπά και όποτε κοιμόταν το μωρό ασχολιόμουν συνέχεια μαζί του.Ζηλιές παρα πολλές και κυρίως προς το προσωπό μου διότι το θήλαζα και το είχα αγκαλιά..Με διεκδικούσε συνέχεια και με τους παραπάνω τρόπους (βολτες,παραμυθια,παιχ)τα βόλεβα..Τωρα είναι σε μια ηλικία που παίζουν παρέα,μαλλώνουν,αγκαλιαζονταικτλ..Εγώ πάντως μανούλες δεν αισθανομουν τύψεις για το πρώτο αλλά για το δεύτερο που σε εισαγωγικά ξεπετούσα για να προλάβω τις ανάγκες του πρώτου και δε του έδειξά την προσοχή του πρώτου...Και λόγω ενοχών είμαι λίγο πιο ελαστική στη κόρη μου,η οποιά μου έχει και τρελή αδυναμία..Υπομονή και στο τέλος έρχεται ισορροπία..
Θα συμφωνήσω σε πολλά με την Evita... Κι εγώ ζω την ίδια κατάσταση αυτή την στιγμή με την κορούλα μου που είναι 4 χρονών και τον Μάϊο θα έρθει ο αδερφούλης της... Κι εγώ, παρόλη την χαρά της εγκυμοσύνης, έκλαψα και χτυπήθηκα πολύ από τις τύψεις μου ότι η πριγκήπισσά μας θα χάσει τα πρωτεία, θα παραγκωνιστεί (και κυρίως από την δική μου οικογένεια, για την οποία ήταν το 1ο εγγονάκι)...αναρωτιόμουν αν θα συνεχίσω να την λατρεύω έτσι, μήπως αισθανθεί ότι η μαμά έστρεψε την προσοχή της αλλού...νύχτες άϋπνη...συν το άγχος πως θα της το ανακοινώσουμε...διάβασα, ρώτησα άλλες μανούλες, αλλά τελικά ακολούθησα την συμβουλή της παιδιάτρου μας και της το είπαμε πριν 2 εβδομάδες και αφού κάναμε τις εξετάσεις Α' επιπέδου και ήταν όλα καλά. Το αδερφάκι είχε ήδη έτοιμο ένα δώρο για την μεγάλη αδερφούλα πριν γίνει η ανακοίνωση και μετά εγώ της είπα ότι μέσα στην κοιλίτσα μου μεγαλώνει ένα μωράκι. Η καρδούλα μου, με αγκάλιασε, με φίλησε και κοίταξε προς τον ουρανό λέγοντας "μανούλα ο καλός Θεούλης μας άκουσε και μας έστειλε το μωρό που του ζητήσαμε"...έκλαψα (και πάλι, ναι κι εγώ Μάρθα Βούρτση με περικεφαλαία!!!) και την "έπνιξα" στα φιλιά. Από εκείνη την στιγμή δεν έχει σταματήσει να μου φιλάει την κοιλιά, να με προσέχει να μην σκύβω και να μην κουραστώ και να μαλώνει τον μπαμπά της να είναι ήσυχος γιατί τώρα η μαμά θέλει ξεκούραση γιατί μεγαλώνει ένα μωράκι στην κοιλιά. Ακόμα δεν της έχουμε πει ότι θα είναι αγοράκι παρόλο που μας το επιβεβαίωσαν 99% μέχρι το τελικό 100! Εκείνη βέβαια συνέχεια μιλάει για ένα αδερφάκι κοριτσάκι που θα της χαρίσει όλα της τα παιχνίδια και το κρεβάτι της, θα την κάνει μπάνιο, θα την ταϊζει και θα την αλλάζει πάνα...αλλά και αγοράκι αν είναι λέει ότι θα το λατρεύει πολύ... Δεν ζω με την αυταπάτη ότι το παιδί μου δεν θα ζηλέψει με τον ερχομό του μωρού...κάτι τέτοιο θα ήταν αφύσικο βέβαια...απλά προσπαθούμε όλοι να μην μιλάμε ΣΥΝΕΧΩΣ για το μωρό, να τονίζουμε την σημαντικότητά της ως η μεγάλη αδερφούλα και το πόσο τυχερό θα είναι το μωρό που θα μαθαίνει τόσα από εκείνη...ελπίζοντας όλα να είναι όσο το δυνατόν πιο ομαλά. Σαφώς και με τον ερχομό του μπέμπη η Φλώρα μου θα λάβει ένα δώρο όπως κι εκείνη θα έχει ένα για εκείνον...διάβασα ότι βοηθάει...Θα παλέψω πολύ να περνάω όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο μαζί της και να μην χάσουμε την σχέση που έχουμε τώρα...σαφώς μια αγκαλιά πάντα βοηθάει και επιβεβαιώνει στο παιδί την μοναδικότητά του... Όλα θα σου πάνε καλά μην αγχώνεσαι (αυτό λέω και στον εαυτό μου!!!)...με το καλό το νέο νινί!!!
Καλησπερα Ευαγγελια και με το καλο το δευτερο παιδακι σας!!!Εμενα η μικρη μου ειχε ζητησει αδερφακι οποτε ηταν σχετικα ευκολο να της το ανακοινωσω.Αν υπαρχει καποιος συγγενεις σας με δυο παιδακια ειναι μια καλη ιδεα σαν παραδειγμα...η με τα δικα σας αδερφια(να του πειτε το ποσο πολυ σας αρεσε οταν ησασταν παιδια να παιζεται με τα αδερφακια σας)!Σε ολο το διαστημα της εγκυμοσυνης να του λετε για το μωρακι(οτι θα μεγαλωσει η κοιλιτσα της μαμας πολυ και θα γεννηθει ενα πολυ μικρο παιδακι που σιγα σιγα θα μεγαλωνει και θα τον αγαπαει παρα πολυ),οτι πρεπει σαν μεγαλος αδερφος να το προσεχει και να του μαθει πραγματα!Οταν γεννηθει καλο ειναι να του φερει ενα δωρο το αδερφακι του μπαινοντας στο σπιτι!!Μετα με δυο παιδια μπαινουν σε προγραμμα τα πραγματα απο μονα τους...αρκει εσεις να μην στερησετε τιποτα απο αυτα που του παρειχατε!Προσπαθησε να κρατησει και καποιος αλλος το μωρακι για μια ωρα την ημερα ωστε να απασχολεισε αποκλειστικα με τον μεγαλο!Ευχομαι να εχεις μια καλη εγκυμοσυνη,μια ευκολη γεννα και ενα υγιεστατο μωρακι...και ολα τα αλλα θα ερθουν μονα τους!!!
καποια μου θυμιζεις .... εμενα!!! λοιπον το προβλημα που αντιμετωπιζεις το περασα πριν ενα χρονο κ κατι περιπου οταν εμαθα οτι ειμαι εγκυος στο δευτερο παιδακι μου (τωρα ειναι 5 μηνων κ ο μεγαλος μου 3,5 ετων) κ επειδη κ εχω ειχα τυψεις (κ ακομη εχω δεν θα φυγουν ποτε...) πηγα σε παιδοψυχολογο κ ρωτησα τι πρεπει να κανω κ πως να το διαχειριστω εγω για να το διαχειριστει κ το παιδακι μου. Λοιπον οι συμβουλες ηταν οι εξης : για αρχη δεν του ανακοινωνουμε τιποτα εως οτου ρωτησει αυτο γιατι μεγαλωνει η κοιλια μας κ αυτο γιατι θα προκαλεσουμε αγχος στο παιδι για κατι που θα γινει σε 9 μηνες. Τα παιδια σε αυτη την ηλικια δεν εχουν αισθηση του χρονου κ αν ακουσουν την μαμα να τους λεει σε λιγο καιρο θα ερθει ενα αδερφακι αυτα θα καταλαβουν αυριο. Αν εχεις προβληματακια με την εγκυμοσυνη κ πχ δεν μπορεις να τον παρεις αγκαλια τοτε παλι δεν λες τιποτα απλα του λες : ποναει το χερακι μου. Στο διαστημα μεχρι να αρχισει να φαινεται η κοιλια σου δημιουργησε δικα σου παραμυθακια με οικογενειες που εχουν 2 παιδια , με παιδια που ερχεται στη ζωη τους ενα ακομη αδερφακι κ τους φαινεται περιεργο τα αναστατωνει αλλα μετα βλεπει οτι το νεο μελος της οικογενειας τα λατρευει κ τα θεωρει κατι σαν ηρωες!!! εμας μας βοηθησε κ η peppa pig με βιντεακια στο youtube εχει ενα μικροτερο αδερφο :-) k ο r.piggu εχει αδερφακι κ το προσεχει... δηλ ετσι θα αρχισει να εχει εικονα κ απο αλλα μοντελα οικογενειας κ επισης θα ξερει οτι ολη αυτη η αναστατωση ειναι φυσιολογικη κ αν εχει αναπτυξει το λογο του θα σου το λεει (αυτο εγινε με εμας μας ελεγε μου φαινεται περιεργο που εχουμε ενα νινακι μεσα στο σπιτι κ το περνεις αγκαλια μανουλα μου)μην του πεις οτι το κανεις για αυτον για να μην ειναι μονος του (θα αναρωτιεται ποτε ακριβως εβγαλες τετοια συμπερασματα)μην του ζητησεις να το αγαπησει ( φαντασου εσενα να ανοιγε η πορτα του σπιτιου σου να εμπαινε ο ανδρας σου μεσα κ να σου ελεγε δεν ειναι οτι δεν σε αγαπω απλα για να μην εισαι μονη σου θα εχω μια ακομη γυναικα αλλα εσενα παλι σε αγαπω θα το δεχοσουν ή θα του ανοιγες το κεφαλι?)οταν γεννηθει το μωρο θα του φερει ενα δωρο, οοολα αυτα αν τα κανεις παλι θα υπαρχουν ζηλιες αναστωση κτλ κ ειναι φυσιλογικο ... οι ψυχολογοι λενε οτι το παιδι που δενεκδηλωνει αγχος σε τετοιες καταστασεις τοτε πρεπει οι γονεις να πανε σε ψυχολογο γιατι ενδεχομενως να μην εχει δεθει με την οικονεια ή να εσωτερικευει το αγχος του. Ελπιζω να μην σε κουρασα . Σου ευχομαι ολα να πανε καλα κ να θυμασαι μια αγκαλια ειναι το καλυτερο φαρμακο!
Καλό θα ηταν να το πει απο την αρχή,τονίζοντας τα θετικα σημεια : θα εχεις κι αλλο αδερφακι, θα παιζετε μαζι οταν μεγαλωσει, θα έχεις παρέα... Και φυσικά τονιζουμε το γεγονός οτι θα είναι ο μεγάλος αδερφός και θα μαθαίνει στο μικρό τα παντα. Αυτό έκανα εγώ, κι όταν γέννησα τον δεύτερο,ο μεγάλος αντέδρασε πολύ καλά, δεν έδειξε οτι έχασε τα πρωτεία. Πιστεύω οτι είχε αρκετό χρόνο να συνηθίσει στην ιδέα οτι πλέον δεν θα είναι μόνος του. Βέβαια τα δύσκολα αρχίζουν όταν το δευτερο παιδί, μεγαλώνει λίγο και αρχίζει τα διεκδικεί κι αυτο, κυρίως τα παιχνίδια. Τότε θέλει πολλή υπομονή. :)
Με το καλό Ευαγγελία μου!Είμαστε στην ίδια φάση.Η κόρη μου είναι η πρώτη για όλο το σόι ,είναι 2 ετών και είναι παραχαιδεμένη απο όλους.Και τώρα ξανά έγκυος και έχω και εγώ απίστευτες τύψεις.Οι συζητήσεις με άλλες μανούλες δεν ήταν ιδιαίτερα ενθαρυντικές.Το πρώτο παιδάκι χτυπάει ζηλεύει κτλ κτλ κτλ αλλά τι να κάνουμε?κάπως θα συνηθίσει και αυτό και εμείς.Εμείς την πέρνουμε μαζί μας σε κάθε υπέρηχο και μιλάει στην κοιλιά και την αγκαλιάζει και την φιλάει αλλά μόλις την ρωτήσουμε που θα κοιμάται το νινι απαντάει "εξω με τις γατούλες".Κάπως θα τα καταφέρουμε θέλω να πιστεύω!Φιλιά
χαχααχαχαχαχ τιποτα δεν μπορει να τον προετοιμασει γι'αυτο που προκειται να παθει!!!! Γελαω γιατι ειμαι παθουσα και εχουμε σοβαρο προβλημα. Ρωτησαμε ειδικο για το πως, που, ποτε το λεμε. Η πιο καταλληλη λοιπον στιγμη (οπως μας πληροφορησαν)ειναι οταν αρχιζει κ φαινεται η κοιλιτσα οποτε ξεκινατε απο εκει: Η μαμα εδω μεσα εχει ενα μωρακι οπως ησουν καποτε εσυ κτλ.... Μετα τον ερχομο, πρεπει να μη αποκλειεις τον μεγαλο οταν ασχολεισαι με το μωρο κ να προσπαθεις να περνας χρονο ξεχωριστα μαζι του. Μια καλη ιδεα ειναι να του ζητας να σε βοηθαει με το μωρο οσο γινεται: να σου φερει πανα για να το αλλαξεις, να σου φερει ρουχαλακια για να το ντυσεις... Απο την αλλη εχει να κανει κ με το ιδιο το παιδι! Μπορει να μην εχει κανενα απολυτως προβλημα κ να ειστε απο τους τυχερους. Εμεις παντως -2 χρονια μετα- ακομα εχουμε θεμα. Και ειναι κ τα 2 αγορια οποτε καταλαβαινεις τι γινεται στο σπιτι! Υπομονη λοιπον κ ευχομαι πραγματικα να μην εχετε κανενα προβλημα. Με το καλο!!!!!
Ευαγγελία μου μην ανγχώνεσαι.. είναι φυσιολογικό βέβαια να το σκέφτεσαι, αλλά προς Θεού μην ανγχώνεσαι.. Θα πρέπει να ξέρεις οτι ο γιος σου θα ζηλέψει όπως και να χει.. και ενος να ηταν κ δύο να ήταν κ τώρα που μέχρι να γεννησεις θα εχει πάει 3. εγώ εχω 3 κοριτσάκια τα οποία έχουν μεταξύ τους 2 χρονια διαφορά.. κ λίγο λιγότερο.. το θέμα όμως είναι πως εγώ κ ο άντρας μου ποτέ δεν κάναμε την πρώτη μασ κόρη να νιώσει πως αυτή είναι κ αλλη δεν είναι.. μόνο οι παππούδες καθώς ήταν το πρώτο εγγόνι.. οταν λοιπόν έμαθα πως ημουν εγκυος στο 2ο η μικρή ηταν 14 μηνών, κ όταν γέννησα δεν είχε κλείσει ουτε τα 2 ακόμη κ το ιδιο κ με το τρίτο μου παιδάκι.. αυτό που έκανα? τους μιλούσα συνέχεια!! ήθελαν να κοιμηθούν μαζί μου? κοιμήσου αλλα για πρώτη κ τελευταια φορά γιατυι σε λίγο καιρο θα εχουμε μωράκι κ θα πρεπει να ξυπναω συνεχεια.. θέλεις το τάδε παιχνίδι? αυτή τη φορά θα πάρουμε κάτι πιο μικρό γιατι περιμένουμε κ την αδερφούλα σου έλεγα.. κ ας ήταν μολις 1 1/2 έτους.. κ όταν ανακατευόντουσαν οι άλλοι.. "μα είναι πολύ μικρό, τι του λες?" τους εκανα όλους πίσω.. "εγώ σε λίγο καιρό θα εχω κ αλλο μωρό να παλευω.. αν αφήσω αυτη να κανει τα δικά της.. κάηκα.. " κ ετσι με άφηναν ησηχη.. το καλο με μενα ηταν οτι ειχαν πολυ μικρή διαφορά μεταξύ τους.. με σενα το καλο παλι ειναι οτι ειναι μεγαλούτσικος κ σίγουρα θα ειναι πιο ευκολο να του εξηγησεις κ φυσικά να τον εκπεδεύσεις... Σου ευχομαι η ωρα η καλή κ όχι αγχος!!!