Με το που γεννήθηκε ο γιος μου, άρχισαν τα στοιχήματα για το βάρος του!
Η ιστορία της Άννας
(Η Άννα γέννησε με καισαρική και επισκληρίδιο)
Ειμαι η Αννα και ειπα να να μοιραστω μαζι σας και εγω την δικη μου ιστορια τοκετου! Δεν ξερω απο που να αρχισω, γιατι ολα εγιναν τοσο γρηγορα και απροβλεπτα, σιγουρα ομως θα τελειωσω με την γεννηση του μονακριβου μου και σημαντικοτερου αντρα στην ζωη μου! Μετα τον μπαμπα μας φυσικα!!!
Ηταν μεσα Νοεμβριου του 2008 οταν εμαθα οτι ειμαι εγκυος και δεν σας κρυβω οτι ο μικρος μας βρηκε λιγο απροετοιμαστους, αφου μολις ειχαμε αρχισει να συζουμε με τον καλο μου. Με μεγαλη χαρα λοιπον και με μια πολυ δυσκολη εγκυμοσυνη με οτι συμπτωματα μπορει να εχει σε αυτους τους 9 μηνες και εναν γαμο, μπηκαμε στον μηνα μας που λενε!
Οπως σας ειπα, ειχα δυσκολη εγκυμοσυνη, γιατι ειχα αποκοληση απο τον δευτερο μηνα, πιεση και ειχα πρηστει πολυ επικινδυνα! Με ΠΗΤ 06/08/2009 πηγαμε στο γιατρο μας να μας δει στις 22/07 και ενω ο μικρος ηταν στα καλυτερα του, μονο λιγο στριμωγμενος στην κοιλιτσα μου, εγω απ’ την αλλη ημουν με πιεση στο 18!!!
«Α!«, μου λεει ο γατρος αστειευομενος, «αν ειναι να αγχωνεσαι καθε φορα που ερχεσαι εδω, να μην σε ξανα φερω» και παρολο που ειδα στο βλεμα του μια ανησυχια δεν μου ειπε τιποτα αλλο για να μην με αγχωσει πιο πολυ!
Καναμε λοιπον και μια εξεταση αιματος για καλο και για κακο, αλλα ευτυχως δεν ειχα λευκωμα που φοβομασταν! Εξαλλου ειχαμε δυο εδβομαδες ακομα μπροστα μας.
Ετσι πηγαμε και για την τελευταια επισκεψη στις 29/07. Να πω επισης πως μεχρι τοτε δεν ειχα ιδιαιτερες ενοχλησεις παρα μονο κατι πονακια που ηταν φυσιολογικα. Αφου με εξεταζει ο γιατρος και βλεπει τον μικρο καλα, βλεπει κι εμενα πιεση στο 20 παλι, αλλα και λευκωμα στα ουρα!
«Γρηγορα στο μαιευτηριο«, λεει, «για παρακολουθηση κι ερχομαι κι εγω σε λιγο» κι ετσι κι εγινε.
Εγω δεν πιστευα οτι η μεγαλη ωρα πλησιαζε, ουτε που πηγαινε στο μυαλο μου, αλλα οταν εφτασα και αφου με ειδαν και εκει οι γιατροι (καρδιολογοι, γυναικολογοι, μαιες) ενημερωσαν τον γιατρο μου και του ειπαν οτι ειναι επικινδυνα τα πραγματα κι αν οχι σημερα αυριο οπωδηποτε. Eτσι δεν με αφησαν να φυγω κι αυτο ο αντρας μου το ηξερε απ’ την αρχη αλλα για να μην με φοβισει δεν μου ειπε τιποτα!
Aρχισε η προετοιμασια, ξυρισμα, κλισμα και η ωραια γαλαζια ρομπιτσα! Εντελως απροετοιμαστη ψυχολογικα αλλα και γενικα, αφου ουτε την βαλιτσα μου δεν ειχαμε παρει. Mε κρατησαν για παρακολουθηση ολο το βραδυ και παρολο που ολοι ηθελαν να γινοταν με καισαρικη αμεσως, ο γιατρος ηθελε να με αφησει να ηρεμησω και να προσπαθησουμε το πρωι με προκληση!
Εννοειται πως ολο το βραδυ δεν κοιμηθηκα καθολου, απο τη μια το μηχανημα με τους παλμους, απο την αλλη το πιεσομετρο που μου επαιρνε την πιεση καθε μιση ωρα και για το κερασακι ηρθε και ορος. Ετσι καλωδιωμενη που ημουν ενιωθα σαν κολωνα τις ΔΕΗ και να θελω να παω για πιπι! Ευτυχως που ηταν ο αντρουλης μου κοντα και δεν εφυγε ουτε στιγμη απο κοντα μου και καναμε χαβαλε και φυσικα ονειρα για το παιδι μας!
Ετσι ξημερωσε 30/07/2009 η μερα που μου αλλαξε τη ζωη! Αφου με θυμηθηκαν νοσοκομες, ηρθαν για να με ελεγξουν για διαστολη, αλλα επειδη ηταν νωρις για μενα, μου βαλαν υποθετο και περιμεναμε να πιασει! ΤΙΠΟΤΑ!
Ηρθε κι ο γιατρος με ειδε, παλι τιποτα! Κι αφου ειχαν περασει πεντε ωρες κι εγω ακομα τιποτα, πηραμε την αποφαση για καισαρικη. Ηταν η καλυτερη λυση τελικα οσο κι αν δεν μου αρεσε αλλα μπρος την υγεια μου αλλα και κυριως του παιδιου μου δεν το συζητουσα!
Με ετοιμασαν, ηρθε και αναισθησιολογος που ηταν και πατριωτακι οπως εμαθα κι αρχισαμε. Ομολογω πως φοβομουν πολυ αλλα γελουσα για να μου περασει και ολη ομαδα με εμψυχωνε γιατι το ειχε καταλαβει και την ευχαριστω γι’αυτο! Και σπρωξε απο δω τραβα απο ‘κει, στις 12:25 ακριβως ακουσα το κλαμα απο το μπουμπουκι μου και αρχισαν τα στοιχηματα! «4» ο ενας, «4.100» ο αλλος, «4.200» η αλλη και κατοχυρωνεται στο 4.190 και μια μερα ρεπο σε αυτην που το βρηκε!
«Εγω τι παιρνω;«, τους λεω
«Εσυ τον παιδαρο σου και φευγεις!«
Ααααχ και ηταν κουκλος! Ετσι αλλαξε η ζωη μου απο τοτε και την εκανε πιο ομορφη και σημαντικη για το παιδι μου κι αφησα πισω μου τα προβληματα που ειχα και προσθησα να γινω καλυτερα για να ζω με τον αντρα μου και το παιδι μου καλυτερες στιγμες!
Μιχαλη μου σ’ αγαπαω πολυ πολυ και σε ευχαριστω που δημιουργησαμε μαζι αυτο το παιδι τον Γιαννακη μας! Θελω πω ευχαριστω σε οσους μου σταθηκαν και ιδαιτερα στη μαμα μου και φυσικα στον αντρα μου!!! Συγνωμη αν σας κουρασα, κοριτσια, αλλα θελω να πω οτι σε οτι μας συμβαινει πρεπει να ειμαστε δυνατες να μη το βαζουμε κατω και να χαμογελαμε παντα!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ο δικός μου γεννήθηκε 4840. Άντρας κανονικός!!!
δεν θέλω να περί ταυτολογώ αλλά γέννησα φυσιολογικά 38& 2 μέρες φυσιολογικά ένα μπεμπαρο 4600γρ... να σου ζήσει το μωράκι σου ....και έμενα έβαζαν στοιχήματα!!!!!!
pws to ekanes auto kale 4600?????? egw genisa ton gio mou 4320 kai nomiza tha pethanw sthn gena ...sou vgazw to kapelo.
>οντως κουυυυκλακι ο παιδαρος!