Και η μαμά είναι άνθρωπος!
Και η μαμά είναι άνθρωπος!
της μαμάς της Άννας
Λοιπόν η όλη φάση ξεκινάει κάπως έτσι.
“Τι εννοείς γιατί δε σε παίρνουμε τηλέφωνο;!”
ή
“Εντάξει υπομονή τώρα είσαι μανούλα”
ή
“Ωχ! Τι κανεις εσύ εδώ;!”
ή
“Γειά σου μανούλα!”
Και για να το κάνω πιο λιανά. Το οτι μια γυναίκα φέρνει στο κόσμο ένα μωρό δεν σημαίνει οτι
α. Δεν έχει όρια και είναι ακούραστη
β. Δεν έχει ανάγκη να βγει για κανα ποτάκι
γ. Είναι υποχρεωμένη να είναι η “μαμά” όλων των παρελκόμενων άτεκνων φίλων κ γνωστών
δ. Πρέπει να έιναι 24 ώρες το 24ωρο με το μωρό βεντούζα.
Αυτό που θέλω να πω είναι οτι και η μαμα ειναι άνθρωπος βρε αδερφε! Δε μπορείς ξαφνικά να την ανάγεις στη σφαίρα της Μητέρας και να τη βγάζεις απο τους κοινού θνητούς γιατι είναι ο ίδιος άνθρωπος που ήτανε κ πριν.. πάνω κάτω. Είναι η φίλη σου, η οποία γέννησε! Δε μετακόμισε στη Γουδελούπη! Ε δεν είναι και τόσο δυσκολο να τη βρεις. Και προς Θεού! Δεν είναι προβολή της δικίας σου μητέρας! ΌΧΙ! Κ εν πάσι περιπτώσι μωρό έκανε, όχι κανένα τρομοκράτη-θηρίο που θα σε καταβροχθίσει έτσι και αποπειραθείς να έρθεις επίσκεψη.
Αυτά δε τα λέω απλά και μόνο επειδή κάποιοι άνθρωποι (κυρίως άνθρωποι που δεν έχουνε παιδιά) βαράνε το χαβά τους και δε καταλαβαίνουν τι σημαίνει “Μη παίρνεις στις 11 για να βγούμε στις 12” ή “Μην ακυρώνεις τελευταία στιγμή μιας και έχω γυρίσει το κόσμο τούμπα για να αφήσω το μωρό” και άλλα τέτοια, αλλά τα λέω κυρίως για αυτούς που είναι baby friendly υποτίθεται, αλλά δεν είναι καθόλου mama friendly!
Ναι, κάλεσε με εσύ στο πάρτι ή στο ποτό ή στο θέατρο και θα βρω εγώ τρόπο να έρθω. Δεν είναι μόνιμο εξάρτημα το μπεμπόνι. Μπορώ και να το εναποθέσω στις αγκάλες κάποιου άλλου για λιγες ώρες.
Δε καταλαβαίνω πως έχει εντυπωθεί τόσο πολύ στο DNA της συγχρονης Ελληνίδας και ειδικά της καριερίστριας οτι μωρο ίσον τέλος της ζωής. Πάρα πολλές γυναίκες που ξέρω το φέρουν αυτό σαν βίωμα, σαν τετελεσμένο και μη αναστρέψιμο. Οτι τι;
Έκανες παιδί; Καληνύχτα! Πες αντιο στη ζωή σου. Τι; Και εισαι 25 χρονών; Αχ τι έπαθες μικρό παιδι… Δε κοίταγες να ζήσεις λίγο τη ζωή σου πρώτα;
Είναι άξιο απορίας που τις πιάνει η κρίση των 35 “Εγώ πότε θα γίνω μάνα;;;”; Ε, δεν είναι!
Και για να μη γενικεύουμε, δε λέω οτι απαξάπαντες είναι έτσι, απλά ερωτώ.
Πως γίνεται κάποιες γυναίκες (που ξέρω) να είναι τόσο φοβικές και ταυτόχρονα τόσο ναρκισσοι που να νιώθουν λύπη(ση) για κάποια σαν εμένα που έχω ένα απίθανο πλάσμα παρεούλα, χωρίς να έχω θυσιάσει ούτε εκπαίδευση, ούτε δουλειά, ουτε ζωή και να τις βλέπω να κουνάν το κεφάλι καταφατικά και στα μάτια τους να λάμπουν ίριδες αυτολύπησης; Θλίψης και ματαιότητας; Ζήλιας;
Ξαναλέω, γράφω αυτό εδώ το κειμενάκι γιατι ειδικά στο χώρο μου (ηθοποιός είμαι) και στην ηλικία μου (25) είναι τρομακτικό να λες πως έχεις παιδί και πως ναι είσαι μια χαρά και ολα καλα και δεν έχεις παράπονο. Και στη καλύτερη σε αντιμετωπίζουν ως “μαμά” πλέον, τερμα και τελείωσε. Και σε κοιτάνε σα σπάνιο πουλί. Γιατι σας έχω νέα! Είμαι μαμά, ασφαλώς, αλλά είμαι και ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!! Έχω και γω ανάγκες, φόβους, ανασφάλειες, όνειρα για το μέλλον (μου, και όχι μόνο του μωρού μου) και εν πάσι περιπτώσι δε ζω μόνο για το παιδί μου! Έχω και γω ζωή!
Μακάρι να μπορούσαν να καταλάβουν κάποιες γυναίκες πόσο όμορφο είναι να γίνεσαι μαμά και να εξακολουθείς να ανήκεις στο κοινωνικό σύνολο, ως ακόμα ένας συνάνθρωπος που δεν οφείλει σώνει και ντε να ειναι “απο άλλο ανέκδοτο” ή “μητέρα τερέζα”
Είμαι μαμά αλλά και χιλιάδες άλλα πράγματα παράλληλα. Αρνούμαι να ταυτιστώ με ένα προπολεμικό ρόλο-μανιέρα που αποκλείει οτιδήποτε άλλο έξω απο το ευρέως γνωστό και αποδεκτό. Δεν λέω φυσικά οτι δε περιστρέφεται όλη μου η ύπαρξη γύρω απο το παιδί μου, ναι περιστρέφεται, αλλά δε ξεχνώ και τον εαυτό μου. Δεν αφήνομαι να χάσω τον εαυτό μου μέσα σε όλο αυτό περισσότερο αποτι τον χάνω αναπόφευκτα και φυσικά.
Ευτυχώς, για να μην είμαι όλο γκρίνια, έχω γνωρίσει πάρα πολλές μανούλες που είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ και καταφέρνουν και ζουν όπως θέλουν, κάνοντας αυτό που τους εκφράζει και χωρίς να αναπαράγουν κάποιο από τα αρρωστημένα μοτίβα “σουπερ μαμά” ή “μαμά για όλες τις χρήσεις” ή “καημένη μαμά”. Και χαίρομαι που τις έχω στη ζωή μου γιατί αλλιώς θα δυσκολευόμουνα να εντοπίσω τί είναι αυτό που με έχει ενοχλήσει, βρε τι είναι αυτό που με έχει χαλάσει.. Μου έδειξαν εμπρακτα πως γίνεται να είσαι οτι τραβάει η ψυχή σου, αρκει να έχεις επίγνωση και συναίσθηση και πανω απο όλα αγάπη. Αγάπη για το παιδί σου, για τον εαυτό σου, για τον αντικρινό σου.
Η αγάπη είναι το αντίθετο του φόβου κι αν πάντα έχω στη καρδιά μου λίγο απ’ την τοση αγάπη που παίρνω καθημερινά απτη μικρή μου, θα έχω το καλύτερο όπλο να αντιμετωπίζω πάντα οτι με μουδιάζει και με στεναχωρεί και με θυμώνει.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
"χωρίς να έχω θυσιάσει ούτε εκπαίδευση, ούτε δουλειά, ουτε ζωή" Φυσικα υπαρχουν και οι μαμαδες που δεν εχουν μαμα, πεθερα ή βοηθεια απο τον αντρα και εννοειται πως η ζωη τους εχει αλλαξει ριζικα..........
αυτο ακριβως.. μπορει εσένα η ζωη σου να μην αλλαξε γιατι μπορει να βάζεις πρώτα τις δικες σου προτεραιοτητες και μετά του παιδιου σου αλλά αυτο δεν σημαίνει πως ειναι όλη έτσι. (και δεν το λεω αυτο μετην κακη εννοια).. εμενα η δικια μου ζωη αλλάξε ή μαλλον ήρθε τα πάνω κάτω διοτι απλά παράτησα τα πάντα για να αφοσιοθώ στα παιδια μου και είναι κάτι που δεν μετάνιωσα ποτε.. γιατι και εγώ ασχολιόμουν με το θεατρο και γνωρίζω πολυ καλά ποσες ωρες πρέπει να σπαταλας... μπραβο σου πάντως που εσυ κατάφερες και τα συνδύασες ολα...
Καταπληκτικό κείμενο!!!! Όταν όλοι αυτοί γίνονται γονείς, εκεί είναι το μεγάλο πανηγύρι!
εμενα αυτο που με πειραζει περισσοτερο απο ολα και σταματω εκει την συζητηση και απλα δεν ασχολουμε ειναι οταν σου λενε΄΄ηταν επιλογη σου΄΄.εκει τσατιζομαι τοσο πολυ..............και αντε να στο πουν οι ξενοι,να στο λενε και δικα σου ατομα!!!!!εμεις δηλαδη δεν πρεπει να παραπονεθουμε,δεν πρεπει να κουραστουμε,δεν πρεπει γενικα να πουμε τιποτα αρνητικο.γιατι να μην μπορει καποιος να σε καταλαβει ή απλα να μην μιλησει και απλα να σε ακουσει!!!!!!!!
Τι ωραία που τα λες! Και πάνω που είχα απογοητευτεί με τις δικές μου φίλες (που παρεπιπτόντως είμασταν κολλητές από το Δημοτικό και τώρα έχουμε πατήσει τα 30!!!) και έψαχνα να βρω τι στραβό έκανα και μου συμπεριφέρονται έτσι, διαπίστωσα ότι απλά ζηλεύουν!!Γιατί δεν έχουν κάνει παιδιά, δεν έχουν καν γκόμενο!!! Την τελευταία φορά που με είδαν σε πάρτυ τους με κοίταζαν λες και είμαι εξωγήινη! Μάλλον περίμεναν να μην ξαναβγώ από το σπίτι... Δεν πειράζει όμως γιατί εγώ είμαι πολύ ευτυχισμένη με τον άνθρωπό μου και με το παιδάκι μου και έχω βρει καινούριες φιλενάδες που με "καταλαβαίνουν"!! Φιλιά σε όλες τις μανούλες!!!
ΣΥΜΦΩΝΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΟΛΙΣ 25 ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΒΡΩ ΠΟΥ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΕΓΩ ΤΟ ΛΑΘΟΣ!ΑΛΛΑ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ
Πόσο μα πόσο πολύ συμφωνώ...Έμεινα τυχαία έγκυος στα 25, αποφάσισα να το κρατήσω μιας και ήμασταν καλά με τον άντρα μου και είχαμε σκοπό να μείνουμε μαζί...Όταν ανακοίνωσα στους γνωστούς μου ότι είμαι έγκυος όλοι με κοιτούσαν το λιγότερο με οίκτο...Μια γνωστή μάλιστα μου είπε ΄΄Τελείωσε η ζωή σου τώρα, από εδώ και πέρα θα είσαι ΜΟΝΟ μαμά''. Φυσικά και στερούμαι πολλά πράγματα..Είμαι όλη μέρα μόνη μου με το παιδί, οι γιαγιάδες είναι μακριά και ο άντρας μου δουλεύει ατελείωτες ώρες. Δεν χάνω ευκαιρία όμως όποτε μπορώ (ευχαριστώ τον καλό αντρούλη μου που κρατάει με μεγάλη χαρά την κορούλα μας) να βγαίνω με τις φίλες μου, να πηγαίνω σε συναυλίες και να βλέπω θέατρο... Δεν νιώθω διαφορετική από τις άλλες γυναίκες αντιθέτως έχω πολύ περισσότερη όρεξη όταν βγαίνω γιατί ξέρω ότι δεν μου δίνεται συχνά η ευκαιρία...Τέλος, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι περισσότεροι έχουν ένα πολύ συγκεκριμένο πρότυπο εξωτερικής εμφάνισης της μάνας.. Όχι η σύγχρονη μαμά δεν είναι πάντα απεριποίητη, δεν κυκλοφορεί συνέχεια με φόρμες και κοτσίδα.
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΒΟΥΡ!!!!!!! ΣΤΟ ΨΑΧΝΟ...ΝΕΕΣ ΩΡΑΙΕΣ ΜΕ ΤΟ (ΤΑ) ΠΑΙΔΙ(Α) ΣΑΣ ΛΑΜΨΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΓΟΗΤΕΙΑ ΣΑΣ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΑΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ ΣΑΣ....ΚΑΙ ΚΑΝΤΕ ΤΟΥΣ ΟΛΟΥΣ ΝΑ ΣΚΑΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΗΛΕΙΑ ΤΟΥΣ....ΑΥΤΟ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΠΕΡΝΑΩ ΣΟΥΠΕΡ ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΜΙΑ ΜΑΜΑ ΓΕΜΑΤΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΑΓΑΠΗ ΟΜΟΡΦΙΑ...ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΚΑΜΑΡΩΝΕΙ...
poso dikio exeis alla den me ksafniazei auto.eimai lexwna to mvraki mou einai 15 imerwn kai i kolliti mou {panw apo 10 xronia filias}menei kai akribws ston apo panw orofo den exei erthei oute mia fora spiti mou apo tin imera pou gennisa tin proigoumenni kuriaki tin sunantisa stis skales kai mou eipe TI KANATE XTHES TO SABBATOBRADO???CLUBBING APANTAW..EIRWNIKA..KAI MOY LEEI AAAAAAAAAAA KSEXASA EXEIS MWRO TWRA EMEIS PHGAME THEODWRIDOY.... ELEOS mwro ekana oxi atomiki bomba..tes pa sorru an sas koyrasa stin diki mou periptwsi einai kathara thema zilias.ekana enan wraio gamo irthe kai to mwraki mou alla dustixws den xairontai oloi me tin xara sou!!!!
epitelous!!!!!!telika einai polu parigoro na diavazeis auta pou exeis mesa sto mualo sou .....enw xereis oti sigoura den niwtheis mono esu etsi....otan to epivevaiwneis ki olas aisthanesai ena varos ligotero...
Μπραβο ρε κοριτσια!!!!Τα λετε ακριβως ως εχουν τα πραγματα!εγω να δειτε ποσους ανθρωπους εχω βγαλει απο την ζωη μου γιαυτους τους λογους,δεν μου αρεσει να μιζεριαζω κ ποτε δεν το εκανα!!Οποτε αφησα τουσ αλλους στην μιζερια τους κ την κακομοιρια τους...κ ειναι ετσι επειδη ακριβως δεν εχουν ακομα οικογενεια!Ειμαστε τοσο τυχερες που εχουμε τα παιδακια μας κ τον αντρα μας,αυτο ειναι κ ο λογος που....μας κοιτανε λιγο με ανταγωνισμο κ ζηλια.Κοριτσιαααααααα μαγκια μας κ ΚΑΜΑΡΙ μας!!!!
Πολύ καλά τα λες. . .Όμως τι γίνεται όταν ο ίδιος σου ο αντρας σε αντιμετωπίζει έτσι???Όταν η σεξουαλική ζωή υπάρχει αραιά και που . . .Όταν θεωρεί οτι είσαι υποχρεωμένη να είσαι 24 ώρες το 24ωρο με τα παιδιά και εκείνος νιώθει την ευθύνη ακουσον ακουσον ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΜΑΜΑ.Απίστευτο και όμως αληθινό!Υπάρχουν άντρες που χωρίς να το θέλουν πέρνουν το ρόλο του μωρου. . .Σε αυτή την περιπτωση τι κανεις???
δυστυχως έτσι ειναι κορίτσια. εγώ προχτες άκουσα το πιο εξοργιστικό πράγμα που έχω ποτε από φίλη μαμά και πραγματικά ένιωσα πολύ άσχημα για λογαριασμό της. Αφού είχαμε αναλύσει τα πάντα περί παιδικών ασθενειών και είχε πάει στο πιο ανάλαφρο η συζήτηση μου είπε οτι μετά από 2 παιδιά έχει κλέισει σαν γυναίκα. μα είναι ποτέ δυνατόν να λες κάτι τέτοιο, οτι η μητρότητα σε έχει κάνει να χάσεις το ρόλο σου ως γυναίκα και να μην νιώθεις ερωτική....Σε όλα πρέπει να έχουμε ισορροπίες γιατί αλλιώς χάνεις την ουσία και τη σημασία των καταστάσεων. Συνεχίστε κορίτσια να προσπαθείτε να το διασκεδάσετε ειμαστε πολύτιμες και μας αξίζει να περνάμε καλά!!!! φιλάκια σε όλες...
ν'αγιάσει το στόμα σου, κορίτσι μου!!! Κι εγώ αυτό λέω σε όλους, που μου το "παίζουν"!!!! Οι γυναίκες-φίλες σχεδόν μου έκοψαν την καλημέρα, γιατί "εσύ στα 26 έχεις 2 παιδιά, είσαι παντρεμένη, άρα τέλος η προηγούμενη ζωή μας, σα να μην υπήρχε ποτέ..."! Με τις περισσότερες δεν ξαναμίλησα σχεδόν καθόλου(πέρασαν κ 4 χρόνια κ πλέον είμαι 30 με 3 παιδιά = Μ Α Μ Α με κεφαλαία!), αφού ακόμη σπουδάζουν, γαμπρίζουν από δω κι από κει ψάχνοντας τον πρίγκηπα, δουλεύουν εκεί που δεν ήθελαν κ κάνουν λες και τις πήρε η NASA κ ο λευκός οίκος, ζηλεύουν, που αυτές δεν έχουν ΑΚΟΜΗ γίνει μάνες!!! Οι άντρες φίλοι μαλάκωσαν ευκολότερα, μπορώ να πω, αλλά πάλι κι αυτοί μ'έχουν στην απέξω!! Κι έχω μείνει σαν τον κούκο, εγώ που το τηλέφωνο χτυπούσε ασταμάτητα, που τους στάθηκα στις δύσκολες στιγμές τους, που τους κάλεσα στο γάμο μου κ περάσαμε σούπερ, αφού τους έβαλα όοολους στην άκρη, γιατί ήθελα να μοιραστώ τη χαρά μου με τους φίλους μου(τους ποιούς;;;;;;;;;;;;), που άφηνα το πανεπιστήμιο για να πάμε για καφέ στα πιο in μαγαζιά, γιατί κάποιος θα είχε ένα θεματάκι να του το λύσω... και δεν με πήραν ούτε καν να μου ευχηθούν για τα παιδάκια μου,ούτε στις γεννήσεις, ούτε στις βαφτίσεις, ούτε στα γιορτογενέθλια φυσικά... το κατάπια κι αυτό... πάλι εγώ ρίχνω τα μούτρα μου κ τους τηλεφωνώ κ πήγα στο μέρος τους για καφέ κ πάλι τίποτα..... ως πότε θα κάνω το κορόϊδο, δεν ξέρω.... υπάρχουν κ 2-3 εξαιρέσεις... βγήκα λίγο εκτός θέματος, αλλά με πειράζει, που δεν έχω πλέον φίλες καρδιακές, επειδή (άκουσον, άκουσον!!) βρήκα τον άντρα της ζωής μου κ έκανα οικογένεια, έτσι όπως την ήθελα!!!!!!!!!!! Άϊ σιχτίρ, κομπλεξικοί!!!!!!
Oriste! Eimaste polles! Den einai sto mualo mou! Koritsia vour sto patsa! Nanai kala oi agies pa8eres k manades k 8eiades k opoios allos vazei ena xeraki, k as min uo8etoume tous kollitous mas, paidia exoume! Ftanei!Kalli, to gomeniko 8ema opws ta les "padremeni gunaika" diladi ti? Prwhn gunaika? Eleos!Kai Murtw, pragmati uparxei k auto to senario. Nai vgainw me tis files -mamades k milame mono gia ta mwra mas. Edaksi 8a miliseis k gia auta alla opa, katse, uparxoune k alla 8emata pros suzitisi! Kai Despoina asfalws TO KLEISIMO STO SPITI EINAI O XEIROTEROS SUMVOULOS. Carpe diem aderfes!Ouf ta pa ka ksalafrwsa! Filiaaaa sas
Γειά στο στόμα σου!!!
Εγώ νομίζω οτι φταίει η εικόνα που δίνουμε εμείς οι ίδιες στους άλλους.Πχ όποτε μας βλέπουν είμαστε στα μαύρα μας τα χάλια και λέμε μονο "αστα πολλή κούραση,οικονομικά χάλια κτλ κτλ κτλ" τότε λογικό είναι.Εγώ με τις κολλήτες μου συναντιόμαστε Χριστούγεννα Πάσχα Καλοκαίρι -μένουν μακριά .Τις έχω πεί οτι την κούραση και τα προβλήματα και τα οικονομικά τα έχω μέσα στο σπίτι μου.Θέλω να συζητάμε οτιδήποτε άλλο εκτός απο αυτά.Και ευτυχώς οι συζητήσεις μας περιορίζονται σε μόδα,κουτσομπολιό και γκομενικά δικά τους.
Θα συμφωνήσω μαζί σου annnou, διότι δε γίνεται να φταίνε πάντα οι άλλοι. Ας κοιτάξουμε λίγο μήπως κάνουμε κι εμείς κάτι λάθος. Οι φίλοι/φίλες μας, μας είχαν συνηθίσει αλλιώς πρίν παντρευτούμε, πρίν γίνουμε μαμάδες, πρίν ...πρίν. Κακά τα ψέματα: έχουμε αλλάξει! Ναι ναι φυσικά και δεν είμαστε οι ίδιες που είμασταν και πρίν. Και είναι λογικό ο ερχομός του παιδιού σου που είναι ο πιο συγκλονιστικός ΣΤΑΘΜΟΣ στη ζωή σου, να φέρει αλλαγές και στο χαρακτήρα και στον τρόπο ζωής γιατί όλα εξαρτώνται πλέον απο το παιδί ακόμα και ο τρόπος που σκέφτεσαι αλλάζει ριζικά. Όπως ειπε και η μαμά Άννα όλα περιστρέφονται γύρω απο το παιδί, είτε το θές είτε όχι. Το αν θα βγείς, πότε, πόσο, κτλ. Το πιο σημαντικό όμως είναι το πως συμπεριφερόμαστε εμείς στην παρέα και τί λέμε. Γιατί όταν είσαι τόσο καιρό κλεισμένη μέσα στο σπίτι με το μωρό, τις δουλιές την κούραση, τη ρουτίνα, τα προβλήματα που τον τελευταίο καιρό διογκώνονται...ε, τοτε σίγουρα άθελά μας θα γινόμαστε και "μίζερες" (ας μου επιτραπεί ο χαρακτηρισμός), πράγμα που δεν είχαν συνηθίσει οι φίλοι μας. Όταν μιλάμε μόνο για πάνες, μπιμπερό και τα κατορθώματα του παιδιού μας, καπου μας βαριούνται. Και στο κάτω κάτω αν ήταν/είναι όντως φίλοι σίγουρα θα απομακρύνθηκαν για δικό μας καλό, π.χ για να μην ενοχλούν. Δε μπορούν να ξέρουν τί έχουμε εμείς στο κεφάλι μας, ποιο είναι το πρόγραμμα στο σπίτι, και φυσικά ούτε να μας καταλάβουν ειδικά αν μιλάμε για άτεκνους φίλους. Πείτε μου ποια απο σας, δεν έριξε έστω και μια φορά καντήλια γιατί χτύπησε το τήλ ή το κουδούνι και ξύπνησε το μωρό που τόση ώρα προσπαθούσες να κοιμήσεις μπάς και προλάβεις να κάνεις καμιά δουλειά στο σπίτι! Υπάρχει καμία? Εγώ πάντως ακόμα και τη μαμα μου "κράζω" όταν παίρνει τηλ τις ώρες που ξέρει οτι κοιμάται το μωρό γιατί το ζουζούνι ξυπνάει με το παραμικρό "τσικ" που θα ακουστεί! Λοιπόν εγώ πιστεύω οτι μέχρι να μεγαλώσουν τα μωρά μας, δεν μπορούμε να είμαστε ακριβώς όπως πρίν. Είναι αδύνατον εκτός κι αν το μεγαλώνουν άλλοι. Μπορούμε όμως να προσπαθήσουμε να ξαναβρούμε έστω και λίγη απο την "προ-γέννας" ζωή μας κι ας μη τα βάζουμε με τους άλλους. Ας κάνουμε εμείς την κίνηση να τους πάρουμε τηλέφωνο όταν μας "κάτσει" να βγούμε, αφού ξέρουμε οτι εκεινοι/ες είναι πιο free απο μας κι αφού αποδεδειγμένα εμείς είμαστε όντως πιο busy απο αυτούς/ές. Ή ο εγωισμός ή η παρέα. Choose. :)
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΡΙΞΤΕ ΤΟ ΕΞΩ ΟΤΑΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ. ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΟ, ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΜΩΡΟ, ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ, ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΣΑΣ!! ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ!!!
Εχεις απόλυτο δίκιο σε όλα.... εγω θα επισημάνω και κάτι αλλο... Το γκομενικό θέμα (sorry για την έκφραση) και τι εννοώ... Λοιπόν ολες οι φίλες,συναδέλφησες λίγο πολύ τα λέγαμε τι κάναμε,πως το κάναμε,που πήγαμε,τι φοράγαμε (λίγο πολύ λέω,μέσες-άκρες ετσι μη παρεξηγηθώ) απο τότε που παντρεύτηκα λοιπόν καθ'οτι η πρώτη της παρέας,άρχισαν να κόβουν αυτές οι συζητήσεις "εσυ είσαι παντρεμένη γυναίκα" άκουγα απο τα κορίτσια στο γραφείο (σα την Τσιμτσιλή που της την είπε ο Κωστόπουλος εχθές ενα πράγμα).Ε απο τοτε που γέννησα δε... ουτε μπροστά μου δε τα λένε γιατί πριν τα λέγανε μπροστά μου αλλα εμένα ουτε που με ρωτούσανε.Helloooo είμαι και'γω άνθρωπος και'γω κάνω σεξ οπως εσείς και'γω τον άντρα μου στο κρεβάτι σα γκόμενο τον έχω,αυτα που έκανα και πριν κάνω και τωρα και τι που είμαστε παντρεμένοι????? Συγνώμη για τις εκφράσεις βρε παιδιά αλλα αμαν πια...! Αντε βγάζω και στη φόρα διάφορα!
pwpw poso dikio exeis....k egw 25 eimai k katelhksa na exw olous tous filous mou gia paidia mou giati pia eimai h sebasmia mhtera k oxi h kollhth tous epi xronia!!!!eimaste k gunaikes ektos apo mamades!!!opws hmastan kai pio prin!!!
Μαμά Άννα, σε καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ! Νόμιζα ότι εγώ φταίω και ότι εγώ απομακρύνθηκα λόγω παιδιού. Τελικά, διαπίστωσα ότι έγινε το αντίθετο: λόγω παιδιού έπαψαν φίλες μου να με παίρνουν τηλέφωνο όταν έβγαιναν βράδυ για θέατρο-σινεμά-φαγητό-ποτό. Και όταν το μάθαινα στο ξεκάρφωτο ότι βγήκαν και δεν μου είπαν τίποτα, πληγωνόμουν. Ας μου το πρότειναν και εγώ θα έβρισκα τρόπο να έρθω έστω και για λίγο. Εντάξει, δεν θα έμενα και μέχρι τα ξημερώματα, αλλά για 2-3 ωρίτσες θα μπορούσα άνετα. Ευτυχώς, δεν έχω κανένα σύζυγο-κέρβερο, καταννοεί τις ανάγκες μου. Και ευτυχώς για μένα, η μητέρα μου μένει κοντά μου. Και όταν τόλμησα να μιλήσω γι' αυτό που με ενόχλησε, παρεξηγήθηκαν κι έγινα εγώ η κακιά, η παράξενη, κλπ-κλπ... Τώρα αναγκαστικά, βγαίνω πιο πολύ με φίλες μου που έχουν παιδιά (πάντα έβγαινα δηλαδή και με αυτές, εγώ ποτέ δεν έκανα διακρίσεις), αλλά όταν ξεκινάνε να το παίζουν γαλατιέρες-τύπου: εγώ θηλάζω ακόμα, έπρεπε κι εσύ (λες και εγώ ήθελα να θηλάσω μόνο 6 μήνες!) και όταν ξαφνικά το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι αν τα κακά του μωρού έχουν χρώμα καφέ "μουσταρδί" ή καφέ "κροκί", εεεεεεεε, τότε νομίζω ότι ζω σε άλλο πλανήτη και απλά θέλω να κατέβω!!! Απλά, θέλω μέτρο στη ζωή μου! Δεν είναι κακό! Να βγούμε οι μαμάδες, αλλά η συζήτηση μας να μην είναι ΜΟΝΟ για τα μωρά! Να τους αφιερώσουμε μια ωρίτσα, αλλά να φυλάξουμε και μια ωρίτσα για τις δικές μας ανάγκες!
Τι να πω βρε κορίτσια ...η μαμα Αννα αλλα και η μαμά Μυρτώ με κάλυψαν πλήρως...Ζω στην πολη που μεγαλώσα επέστρεψα μετά απο ενα μεγαλο διάλειμμα λόγω σπουδών και εργασίας. Νιώθω ότι ζω σε μια ξένη πόλη χωρίς φίλους και γνωστούς και να σημειώσω οτι σχεδόν ολες οι παιδικές - αδερφικές μου φίλες είναι εδω...Η κάθε μια έχει τη ζωή της πλέον και μονο οταν βρισκόμαστε στο δρόμο τα "λέμε" λίγο...Βγαίνω με τον άντρα μου και αυτο μονο εαν βρούμε κάποιον να μας κρατήσει το παιδί...Εχω ξεχάσει πως ειναι να εισαι μελος μιας γυναικοπαρέας, να μιλάς για γυναικία θέματα κ.α. Οι "φίλες" μου δεν έχουν ερθει καν στο σπιτι μας ουτε για ενα καφε...και ενω κι αυτές έχουν παιδιά οταν βγαίνουν εξω δεν μου λενε τίποτα και βρίσκουν συνέχεια δικαιολογία οτι εχω μικρό παιδί κλπ. Ευτυχώς οι φίλοι μας που ειναι στην προηγούμενη πόλη που ζούσαμε έρχονται συχνά να μας δουν και προσαρμόζονται στο δικό μας πρόγραμμα (απ΄αυτους κανενας δεν εχει παιδί).Εχω καταλήξει στο συμπέρασμα οτι αυτος που σε αγαπά και θελει να σε δει για να μαθει νεα σου και να διασκεδάσει μαζί σου θα κάνει τα πάντα για να είναι κοντα σου...ολοι οι αλλοι απλά ειναι βολεμένοι με την φιλία σου γιατί τους καλύπτεις κάποιες ανάγκες και σε κάνουν παρέα μονο οταν το θέλουν χωρίς να σκέφτονται τα συναισθήματα σου και τις δικές σου ανάγκες...Ετσι λοιπόν εχω κόψει και γω τις προσπάθειες επανεσύνδεσης και γεμίζω τις ώρες μου με το παιδί μου, τις δουλείες του σπιτιου και το γυμναστήριο...και στην τελικη ολοι ξερουν που βρίσκομαι εαν θελήσουν μπορούν να με βρούν... και μεσα σε ολο αυτο "τρώω" ακυρα και απο νεες γνωριμίες...φαινεται δεν ειναι της μοιρας μου να κανω παρέες...
ΑΜΗΝ!!! ΑΜΗΝ!!! ΠΕΣ ΤΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗ!!!! Εχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να τα λέω!!! Θα μπορούσα να γράφω για ώρες επί του θέματος! Επιτέλους!!!
Ευχαριστώ πολύ :D Ήταν σα να τα έλεγα εγώ!(Άννα και εγώ βλέπεις).Να σαι καλά κούκλα μου!
Πες τα χρυσοστομη, πες τα!!!! ευτυχως το τελευταιο χρονο εμεις ξαναβρισκουμε σιγα σιγα τις εξοδους μας σα ζευγαρι, και τα υπολοιπα,ε δε πηγαινε αλλο, 2 παιδια σε 2 χρονια...καιρος ητανε! ας ειναι καλα η αγια πεθερα μου!
Μαμά Άννα! Πόσο στην ψυχή μου μιλάς! Πολλές φορές ένιωσα ρατσισμό απο τους ανθρώπους, καθώς ως ξένη σε νέα πόλη κ μαμά νιώθω πως με εγκατέλειψαν οι γνωστοί του συζύγου είτε γιατί δε με γνώριζαν πολύ, κ ούτε προσπάθησαν, είτε για να με αφήσουνε ήσυχη τη μια γιατί είμαι έγκυος, την άλλη γιατί γέννησα, την παράλλη γιατί θα κοιμάται το μωρό ,όπως λες.Παράπονα κάνω μα προσπαθώ να μη γκρινιάζω,μιας κ είμαι μόνη με τη μικρή πολλές ώρες, μα έχεις δίιο για την τόση καθαρή κ άδολη αγάπη που σου προσφέρουν,κ εύκολα όλα ξεχνιούνται.Όμως απο τους υπολοίπους ναι κ θα γκρινιάξω κ θα παραπονεθω, γιατί νιώθω αδικημένη.Ίσως ποτέ δεν ένιωσαν πως είναι να είσαι μακρυά απο οικογένεια, παρέες κ καρδιακή φίλη. Τι να πω? Εύχομαι να είσαι δυνατή κ γερή,όπως κ όλες σας.Μάκια