Και ξαφνικά… καροτσάκια ΠΑΝΤΟΥ!

Και ξαφνικά… καροτσάκια ΠΑΝΤΟΥ!

μαμά Ειρήνη

Λοιπόν εχω ένα θέμα.. ανάλογα σε τι φάση της ζωής μου είμαι, παρατηρώ πιο πολύ κάποια πράγματα απο κάποια αλλα.. πχ μικρή ειχα θεοστραβα δοντακια που ο οδοντίατρος έλεγε να βγουν οι φρονιμητες πρώτα και μετα να μπουν σιδερακια.. είμαι απο τους τυχερούς ατυχους που φρονιμητες δεν θα βγάλω ποτέ μου, γιατι απλα δεν υπάρχουν σε μένα.. οποτε έφτασα 17 χρόνων για να βάλω σιδερακια (ναι, η Γ λυκείου ήταν όπως ακριβώς το φαντάζεστε.. με κάθε είδους σχόλια)  και να τα φορεσω ελάχιστα (ναι, ο οδοντίατρος πήρε νύχτα το δίπλωμα)

Και πάλι το μπροστά δόντι να ξεχωρίζει απο τα υπόλοιπα (μεγάλη επιτυχία το ξαναλέω).. οποτε όλο τον κόσμο απο μικρή τον κοιτουσα στα δόντια.. η μαμά μου έλεγε » Παιδάκι μου άλογο είναι ο τάδε και τον κοιτάς στα δόντια ;«

Ή με τα μαλλιά… Οταν πέρασα την φάση με τα μαλλιά απο κάστανα ξανθά κοντά μακρυά ισια σγουρά, πάντα παρατηρούσα τα υπέροχα μαλλιά των άλλων… και της αδερφής μου.. που έχει φανταστικά μαλλιά και την μισω γι αυτο… την ατιμη..

Τι έλεγα; Αααα ναι…

Οταν παντρευτηκα και η σκέψη ενός μωρού είχε μπει για τα καλα μέσα μου, άρχισα να παρατηρώ εγκυμονούσες.. Στο δρόμο, στην παραλία παντού.. και έλεγα πάντα «Κοιτα πόσες κοπέλες είναι έγκυες τελικα» ή το αλλο θεικο «Φετος σαν να είναι πολλές κοπέλες έγκυες, μπραβο» Βέβαια οταν ερχόταν η ώρα να κάνω δώρο σε μια φίλη μου πάντα έδινα λεφτά για το μωρο, γιατι ειλικρινά τι να πάρω η άσχετη;

Και μένω έγκυος γιουπι!!!! Και αρχίζει η έρευνα αγοράς για τα πάντα.. και αρχίζω να παρατηρω μωρά, μαμάδες, να μαθαίνω μαγαζιά, να ασχολούμαι με οτιδήποτε bebe… να παρατηρω που βρισκονται τα παιδικα βρεφικα καταστηματα…πλέον μπορώ να σας καθοδήγησω  (σε αυτο τον τομεα) αν όχι για τα πάντα, τουλάχιστον για πολλά. Οτιδήποτε χρειαστειτε όμως. Ποιο μαγαζί είναι καλο για ρούχα, για αξεσουάρ, για παιχνίδια, σχέση ποιότητας τιμής διαγράμματα, έρευνες,τα πάντα….

Και έρχεται η ώρα που το μικρο μου αστερακι έρχεται να μας γεμίσει την ζωή & ξεκινάνε οι βόλτες…

Καροτσάκι λοιπόν…

Και παρατηρω τα πεζοδρόμια, τα μηχανάκια παρκαρισμένα πάνω στα πεζοδρόμια, τα αμάξια παρκαρισμένα πάνω στις διαβάσεις , παρκαρισμένα στα πεζοδρόμια, παρκαρισμενα στα δέντρα …

Παρατηρω το πως μανουβραρω το καρότσι για να περάσω απ’ όλα τα προηγούμενα  να πάω σπίτι γιατι δεν θέλω να μείνω στο πάρκο όλη μέρα, δεν εχω και το αντισκηνο μαζι μου..

Παρατηρω τους καπνιζοντες στην καφετέρια που εννοείται ότι είναι μη καπνίζοντων (ποιο το νούμερο καταγγελιών είπαμε;)

Παρατηρω τις βιτρίνες και  ανακαλύπτω το window shopping γιατι με ένα καρότσι που να μπεις στο μαγαζί; Οποτε ανακαλύπτω και λεφτά πλέον στο πορτοφόλι μου …

Παρατηρω τους  «καλούς» συμπολίτες που στο δρόμο προκειμένου να σε προσπερασουν θα πέσουν πάνω ή θα σε καβαλησουν  (εδώ το καλο το άλογο).. αλλα  και κόσμο που  δεν γνωρίζεις που θα έρθει πάνω απο το καρότσι και θα σου πιάσει την κουβέντα απο το πιο απλό μέχρι για το πόσο γλυκεια είναι ο γιος σου ντυμένη στα μπλε με κουβέρτουλα που λέει  «Γιώργης»  …

Αχ πάνω απ’ όλα όμως παρατηρω καροτσακια .. στις πλατείες, στα εμπορικά, στα ασανσέρ.. που περιμένεις να αδειάσει κάποιο για να χωρεσεις με το καροτσάκι σου.. Και αν περιμένει κ άλλο καροτσάκι, κοιταζοσαστε με τους γονείς συμπονετικα.. γιατι και αυτοί τα ίδια τραβάνε..

Καροτσια παντου!!! Σαν να γέμισε ξαφνικά ο κόσμος απο δαυτα.. απο μωρά, απο γονείς… που πριν απλα ήταν αορατοι για μένα ..

Γιατι δεν ήμουν σε αυτή την φάση…

Και αλήθεια σας το λέω.. μ’ αρέσει πολύ τωρα … Χαίρομαι που έζησα τα ανούσια προβλήματα μου σαν παιδι-έφηβη – ενηλικη, αλλα τωρα καταλαβαίνω ότι τίποτα δεν έχει σημασία… Δεν μπα να είμαι μια ζωή στραβοδοντου ή με φριζαρισμενο μαλλί ή με κάποια παραπάνω κιλά  (καλα δεν είμαι  και τόσο «κουκλί» όπως περιγράφω, απλα τονιζω τα ανουσια)…

Εχω μια ψυχούλα που θα με αγαπάει όπως και αν είμαι και τον άντρα μου που είναι δίπλα μου και μ’ αγαπάει  για όλα τα παραπάνω και κυρίως για τον γιο μας.. (και ας εχει ουρλιαξει σε  εμβροντητη πωλητρια που μας είπε «Τι ωραίο καροτσάκι» ότι δεν είναι κοριτσάκι ο κανακαρης του.. αυτο είναι άλλο θέμα πονεμενο…)

Το να είσαι γονιός, τα αγχη, οι χαρές, δεν συγκρινονται… εκμηδενιζονται όλα τα αλλα και προτεραιότητα είναι το παιδι.. φυσικά κι θα ασχοληθώ και με ανουσια πράγματα.. αλλα δεν θα σκάσω κιόλας αν κάτι απ αυτά παει στραβά.. Απλα θα βγάλω τον γιο μου βόλτα με το καροτσάκι (και την ταμπελιτσα baby boy ραμμένο σε ευδιάκριτο σημείο), θα του μιλάω σε όλη την διαδρομή  και ειλικρινα χρειάζομαι τίποτα άλλο για να νιώθω όμορφα;

Τωρα μπαίνω σε mood βαφτισης… Παρατηρω οτιδήποτε έχει σχέση.. αν δείτε καμια άσχετη  / τρελη στην βάφτιση του παιδιού σας μην αγχωθειτε.. πιθανόν να περνούσα τυχαία και να πεταχτηκα να ρίξω μια ματιά επειδή θα τα είχατε πολύ όμορφα όλα…

Με αγάπη …

[divider]

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com