Ήξερα πως τον αγαπούσα κι ας του θύμωσα πολύ!

Τις προάλλες έγραψα για όσα στη ζωή μου μ΄ έκαναν αυτό που είμαι.  Αναφέρθηκα και στον πατέρα μου που το αλκοόλ του άλλαξε τη ζωή… με αφορμή την αγάπη της κόρης μου στο μπαμπά της, που κάθε της πρόταση περιέχει και τη λέξη μπαμπά!!!  Μια μητέρα, χωρισμένη από αλκοολικό άντρα, με αφορμή αυτό μου το κείμενο, με ρώτησε πώς να συμπεριφερθεί στο παιδί της… ζητώντας μου απλά τη γνώμη μου στην εσωτερική αλληλογραφία του facebook. Πώς να του πει, λοιπόν την αλήθεια;  Φοβάται μήπως μισήσει κάποια στιγμή κι εκείνη για την ανώριμη επιλογή της να παντρευτεί αυτόν που ήξερε πως ήταν εθισμένος στο αλκοόλ. Πίστευε, όπως κάθε ερωτευμένος άνθρωπος, ότι  για χάρη της θα αλλάξει και θα γίνει άλλος.

Θα της απαντήσω μέσα από τη δική μου ιστορία, καθώς εγώ ήμουν στη θέση της κόρης της, αλλά η μητέρα μου δεν χώρισε… και δεν ήξερε από την αρχή τον εθισμό του στο αλκοόλ. Αυτό το είδε στη πορεία.

Το παιδί καταλαβαίνει τα πάντα. Αφομοιώνει όσα θέλει και άλλα τα προσπερνά, σα να μην συνέβησαν ποτέ. Εγώ θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια τον μεθυσμένο πατέρα μου να ανεβαίνει την ανηφόρα που οδηγούσε στο σπίτι μας από το καφενείο. Θυμάμαι… να τον ψάχνω σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών, να τον ανεβάσω με το μικρό μου χεράκι στο σπίτι για  να μην πέσει. Καταλάβαινα πως με είχε ανάγκη. Δεν ξέρω αν χρειαζόταν το δικό μου χεράκι για να ανέβει την ανηφόρα του, αλλά σίγουρα  χρειαζόταν τη δική μου αγάπη να ανέβει το Γολγοθά του. Υπήρξαν στιγμές που του θύμωσα πολύ και δεν μπορούσα να αντέξω τη εικόνα του. Ντρεπόμουν για εκείνον και για μένα που ήταν πατέρας  μου. Ακούγεται σκληρό, αλλά ήταν η δική μου αλήθεια. Πολλές φορές εναντιώθηκα σε όσους πήγαν να προσβάλλουν την εικόνα του. Δεν είχε κανείς αυτό το δικαίωμα.

Πέρασαν πολλά χρόνια για να του δώσω δίκιο, να τον συγχωρήσω και τελικά να καταλάβω πως όλα αυτά τα συναισθήματα από τα οποία πέρασα πήγαζαν από την αγάπη μου για εκείνον. Ποτέ δεν ξέχασα εκείνο το χεράκι που άπλωνα να τον αγκαλιάσω, να τον φιλήσω κι ας μύριζε το αλκοόλ του. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τα μπλε του μάτια που με κοίταζαν με τόση τρυφερότητα, ακόμη κι αν ήταν φουρτουνιασμένα από το ποτό, σαν τη θάλασσα το χειμώνα…  στο νησί που μεγάλωσα, τη Σκόπελο. Για εκείνον και για μένα η δύναμη της θάλασσας  ήταν ακριβώς η αλήθεια της σχέσης μας. Είχε τις μπουνάτσες της και τις θαλασσοταραχές της.

Μην φοβάσαι λοιπόν πως θα νιώσει το παιδί σου για τον πατέρα του. Πάντα θα εισπράττει την αλήθεια της σχέσης τους, αυτή που ακριβώς θα είναι…

Ξέρετε στην ψυχανάλυση το πιο δύσκολο είναι να είσαι  ΕΣΥ, Ο ΑΛΛΟΣ και τελικά Ο ΚΡΙΤΗΣ. Να περάσεις την κάθε φάση και στιγμή της ζωής σου μπαίνοντας εσύ ο ίδιος και στους τρείς αυτούς ρόλους. Το μικρό παιδί έχει τη δική του αλήθεια, ο πατέρας μέσα από το ποτό συναντά την αλήθεια των συναισθημάτων του κι εσύ πρέπει να πάρεις θέση…  Τέλος  έρχεται ο κριτής που πάλι είσαι εσύ, αλλά πρέπει να ζυγοσταθμίσεις εσένα κι εκείνον: Αυτός μπορεί να είναι υποθετικά στο μυαλό σου, ο γείτονας, ο φίλος που μας μιλά  για να μας θυμίσει πως «το αίμα νερό δεν γίνεται» και πως αργά ή γρήγορα αυτοί οι δρόμοι θα ξανασυναντηθούν με όποια θυσία, δάκρυα και αλήθειες. Ο κριτής οφείλει να είναι δίκαιος. Να βρεθεί αντιμέτωπος με τη δική σου, αλλά και του πατέρα σου την αλήθεια.

Πολλές αλήθειες  κρύβονται στα μάτια του καθένα μας. Όταν καταφέρουμε και μπούμε και στους τρείς ρόλους, λέγοντας αλήθειες, τότε θα δούμε το φως που φαίνεται στην άκρη του δρόμου. Θα δούμε και από την απέναντι πλευρά της όχθης που είναι και το ζητούμενο, σε κάθε αλήθεια!

Η κόρη σου, αγαπητή μου,  ξέρει. Μην κάνεις εσύ τον κριτή, ποτέ! Άσε έναν άνθρωπο έξω από το χορό να δει ξεκάθαρα… Εκείνος μπορεί. Άσε την κόρη σου κάποια στιγμή να περάσει και από τους τρεις αυτούς ρόλους. Εσύ ως μαμά που υπέφερε από αυτή τη σχέση, είσαι μέσα στο χορό και χορεύεις μαζί τους. Η μαμά μου ποτέ δεν τον υποτίμησε, όσα και να της έκανε. Ήξερε να αγαπά με το δικό της τρόπο… Ήξερε πως αργά ή γρήγορα θα βρίσκαμε το δρόμο μας. Τελικά είχε δίκιο… Βρήκαμε το φως που και οι δύο αναζητούσαμε…

Η αρχή ήταν δύσκολη… Η συνέχεια δυσκολότερη, αλλά το φινάλε έφερε την κάθαρση, όπως σε κάθε τραγωδία…

Ζήνα

—

Παρακολουθήστε το προσωπικό media blog της Ζήνας Κουτσελίνη στο www.entertv.gr