Λευτέρης και Ειρήνη: Η δική μας ιστορία αγάπης!

Μιας και διάβασα τόσες πολλές ιστοριούλες τόσες μέρες στο Ελληνίδες Μαμάδες, είπα να γράψω κι εγώ τη δική μου..λίγο καθυστερημένα βέβαια αλλά δεν πειράζει.

Με τον αντρούλη μου είμαστε μαζί από τις 21 Μαίου του 2009. Τον γνώριζα βέβαια από πολύ παλιότερα, αφού είναι πρώτος ξάδερφος του καλύτερού μου φίλου. Εγώ, όμως, τότε πήγαινα ακόμη λύκειο κι εκείνος ήταν σε σοβαρή σχέση με μια κοπέλα που και αρραβωνιάστηκε. Δεν πήγαν καλά τα πράγματα και χώρισαν. Εγώ είχα ήδη περάσει στο πανεπιστήμιο και είχα έρθει Αθήνα (έμενα επαρχεία παλιότερα). Το 2009 λοιπόν, εγώ ήμουν στο τρίτο έτος κι εκείνος ήδη χωρισμένος ένα χρόνο. Συναντηθήκαμε για να δούμε έναν αγώνα του Oλυμπιακού, εγώ εκείνος, ο φίλος μου και ξαδερφός του, το τότε αγόρι μου και μια φίλη. Χάρηκα τόσο πολύ που τον είδα. Μου εξέπεμπε πάντα κάτι πολύ όμορφο, μια θετική αύρα. Δεν τον έβλεπα όμως ερωτικά, ήταν για μένα ένας γνωστός. Πέρασαν λίγες μέρες και χώρισα με το τότε αγόρι μου. Ήμουν πολύ στεναχωρημένη! Και βρήκα τον Λευτέρη στο facebook.

–Τι κάνεις;
-Ε,την παλεύω…
-Τι «Την παλεύω» είναι αυτό; Τι έγινε;……

Κι έτσι άρχισα να του λέω τι είχε συμβεί. Πρότεινε βόλτα για καφέ να τα πούμε. Ο ένας καφές έγιναν δύο, τρεις, φαγητό.. Με πολιορκούσε, το έβλεπα. Εγώ όμως ήμουν αλλού και αποφάσισα να του το ξεκαθαρίσω. Του εξήγησα λοιπόν κι εκείνος… εκείνος αντι να τα παρατήσει, το έπαιξε ψύχραιμος. Εκεί δίπλα μου και κύριος.. να με στηρίζει φιλικά. Εμένα όμως αυτό με ξένισε.. παραξενευόμουν.. είχα αρχίσει να τον ερωτεύομαι.

Έτσι στις 21 Μαιου γίναμε και επίσημα ζευγάρι. Από τότε ήμασταν αχώριστοι. Στους 3 μήνες ήρθε η πρόταση γάμου, λιτή, απέριττη, μέσα στην εφορία παρακαλώ!! Κι έπειτα στις 3 Ιουλίου του 2010 ήρθε και ο αρραβώνας. Μέναμε μαζί συνεχώς αν και ανεπίσημα (έμενε μαζί μου στο σπίτι που νοίκιαζα για τη σχολή). Εγώ εν τω μεταξύ πήρα πτυχίο κι έψαχνα για δουλειά, ώσπου το Μαιο του 2011 κράτησα ένα τεστ στα χέρια μου.. ήταν εγκυμοσύνης και ήταν θετικό! Κράτησα κι άλλα 2 στη συνέχεια (3 έκανα για να το συνειδητοποιήσω)!!! Τι ευτυχία ήταν αυτή..

Θα γινόμασταν γονείς!! ΓΟΝΕΙΣ!!!

Η χαρά δεν κράτησε πολύ αφου μετά από 3 μέρες, είδα αίμα. Φοβήθηκα, δεν ήξερα τι να σκεφτώ, κατευθείαν στο γιατρό! Αποκόλληση, είπε. Στο κρεβάτι ακούνητη με ορμόνες μέχρι να δέσει το παιδί. Κι αυτό κράτησε 3 μήνες. Και μαζί να οι ναυτίες και οι εμετοί. Για 2 μήνες έτρωγα μόνο μακαρόνια (μέχρι και από τα αυτιά κόντεψαν να μου βγουν)!! Η ψυχολογία μου χάλια, όλο γκρίνια και κλάμματα ήμουν. Κι αυτός εκεί, δίπλα μου, να με στηρίζει και να με αγαπάει όλο και πιο πολύ!!

Κι ο καιρός πέρασε κι εγώ ανυπομονούσα και γκρίνιαζα! Και μετά βάρυνα και ξαναγκρίνιαζα! Κι εκείνος εκεί, δίπλα μου πάντα εκεί. Εκεί και στην ώρα της γέννας, εκεί και έξω από το χειρουργείο (έκανα καισαρική τελικά) να δακρύζει και να μου λέει ότι όλα θα πήγαιναν καλά! Και είχε δίκιο. Και την ώρα που μας έφεραν την κορούλα μας στο δωμάτιο.. και πάλι εκεί ήταν, χαμογελαστός και φανερά ανακουφισμένος, να δακρύζει και να με ευχαριστεί για το πανέμορφο μωρό που του χάρισα!

«Μωρό μου εγώ από σήμερα έχω δυο καρδιές» μου είπε στις 2 Γενάρη που κρατήσαμε το μωρό στην αγκαλιά μας! Κι εγώ έτσι ένιωθα!

Ήρθε η ώρα να του πω λοιπόν ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Ευχαριστώ που με άντεξε σε όλο αυτό, στην εγκυμοσύνη αλλά και τον πρώτο καιρό στο σπίτι!

Ευχαριστώ που με αντέχει ακόμη, εμένα και τα νεύρα μου!    

Ευχαριστώ που παίρνει κάθε δυο ώρες τηλέφωνο όταν λείπει, να ρωτήσει τι κάνει το παιδί!

Ευχαριστώ που μ αγαπάει, με νοιάζεται και με στηρίζει!

Ευχαριστώ που με παίρνει αγκαλιά όταν με πιάνουν τα ψυχολογικά μου και κλαίω! Ευχαριστώ που είναι αισιόδοξος και με εμψυχώνει!

Τον  ευχαριστώ για όλα όσα κάνει για μένα αλλά πάνω απ’ όλα γιατί είναι ο εαυτός του από την πρώτη στιγμή που ήταν μαζί μου!

Κι αυτόν τον εαυτό τον λατρεύω πραγματικά!!

Είμαι σίγουρη ότι θα γίνει ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου!!!!!

Μωρό μου είσαι η ζωή μου!!!!!!!!!!!

Ειρήνη

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com