Έφυγε και πήρε μαζί του όλη την αγάπη μου…
Έφυγε και πήρε μαζί του όλη την αγάπη μου…
γράφει η Μ.
Η ιστορια μου θα σας φανει σαν ταινια. Μακαρι τα περιστατικα που συνεβησαν να ηταν οντως φανταστικα και οχι πραγματικα.
Αμεσως μετα το Λυκειο, ημουνα στην Σκωτια για σπουδες. Κολλεγιο, ανησυχιες, ομως χαρα που επιτελους ειμαι μονη μου και στεκομαι στα ποδια μου. Μια μερα που ηταν απλα οπως ολες τις αλλες, ειδα τον Ewan. Ξανθος, με καταγαλανα μεγαλα ματια, μαλλια μεχρι την μεση, ψηλος και πανεμορφος. Ηταν απο εκεινες τις στιγμες που απλα παγωνεις και ολος ο χρονος σταματαει γυρω σου και δεν υπαρχει τιποτε αλλο.
Πρεπει να τον κοιταζα για τουλαχιστον 5 λεπτα – θυμαμαι την καθε λεπτομερεια. Καθησε στο παγκακι του campus, εβγαλε το βιβλιο των Μαθηματικων του, επιασε τα μαλλια του κοτσιδα και αρχισε να διαβαζει. Και εγω να κοιταω σαν χαζη. Φυσικα, καποια στιγμη, με ειδε να τον παρατηρω. Μου χαμογελασε καθως κατεβασε το βιβλιο απο το προσωπο του. Αυτο ηταν……..
Για να μη μπω σε πολλες λεπτομερειες, ηταν ερωτας με την πρωτη ματια. Γνωριστηκαμε, σε ενα μηνα αρχισαμε να συγκατοικουμε, σε 3 μηνες μου εκανε προταση γαμου. Απιστευτη χαρα, ενα μεγαλο «YES!!!» απο μενα και την επομενη εβδομαδα πηγαμε να γνωρισουμε τους δικους του και να το ανακοινωσουμε. Η οικογενεια του ηταν γλυκητατη, ηρεμοι ανθρωποι, τυπικοι Αγγλοι. Με δεχτηκαν και με αγαπησαν απο την πρωτη στιγμη και εγω το ιδιο.
2.5 μηνες μετα, ειδαμε ενα θετικο τεστ εγκυμοσυνης. Πετουσαμε στα συννεφα….. κυριολεκτικα! Δεν το ειπαμε σε κανεναν, θα περιμεναμε λιγο και μετα θα το ανακοινωναμε. Ειχαμε ηδη διαλεξει ονοματα και για τα 2 φυλα…. ξαπλωναμε στο κρεββατι και λεγαμε οτι σε λιγους μηνες, θα ειναι ενα μωρακι αναμεσα μας, μια ψυχουλα που θα ειναι δικια ΜΑΣ… οταν ομως κανουμε σχεδια, ο Θεος γελαει. Λιγες εβδομαδες μετα, απεβαλλα. Η θλιψη μας δε μπορει να περιγραφει. Οσες κοπελες το εχουνε περασει, ξερουν πως ειναι. Ο Ewan βραχος στο πλευρο μου, να με στηριζει και να με προστατευει απο τον ιδιο μου τον εαυτο. Μου ειπε «Μη στεναχωριεσαι… ο αγγελος μας θα ερθει, απλα τα φτερα του δεν ηταν αρκετα δυνατα για να στηριχθει και να πεταξει ακομη» Τι υπεροχος ανθρωπος…. τι υπεροχος ανδρας. Με βοηθησε και ξεπερασα -οσο γινεται- αυτο που εγινε…
Ημασταν ευτυχισμενοι ξανα. Μαλλον αυτη η λεξη ειναι πολυ μικρη για να περιγραψει το τι νιωθαμε. Πιστευετε στους Soulmates; Εγω οχι, μεχρι που γνωρισα αυτον τον ανθρωπο. Τελος παντων… Εγω ειχα 1 χρονο ακομη για να τελειωσω το Πανεπιστημιο εκει, το ιδιο και ο Ewan. Περνουσαμε καθε μερα μαζι, αχωριστοι. Μαζι στο Πανεπιστημιο, μαζι στις εξοδους μας, μαζι παντου. Με κοιτουσε και τον κοιτουσα και ξεραμε απλα οτι αυτο ηταν : Θα περνουσαμε ολη μας τη ζωη και θα γερνουσαμε μαζι και στη σκεψη αυτη, χαμογελουσαμε και οι 2. Καναμε σχεδια για τον γαμο μας, ο οποιος θα ηταν σε 6 μηνες, ειχαμε ηδη κλεισει το μερος που θα γινοταν.
Ηταν Φεβρουαριος του 2002. Ο Ewan ηταν το Σαβ/κο με την αδερφη του που ειχε ερθει απο την Ουαλια με τον φιλο της για να τον δει. Η στιγμη που εφευγε απο το σπιτι για να παει ειναι στο μυαλο μου σαν να εγινε χθες. Μου ειπε «Σιγουρα δε θελεις να ερθεις; Η Meagan ηθελε να σε δει, της ελειψες μου ειπε χθες» και του απαντησα «Οχι αγαπη μου, θα μεινω εδω να διαβασω λιγο…..αλλα να περασετε ομορφα και παρε με τηλεφωνο οταν ερχεσαι γιατι θελω να σου μαγειρεψω» -«Οκ…Σ’αγαπαω, πολυ» -» Και εγω σ’ αγαπαω..τα λεμε σε λιγες ωρες«
Αυτος ηταν ο τελευταιος μας διαλογος.
Ο Ewan εφυγε σε αυτοκινητιστικο δυστυχημα καθως γυρνουσε πισω στο σπιτι που του ειχα μαγειρεψει. Δε θα μπω σε λεπτομερειες γιατι 10 χρονια μετα, ειναι ακομη ανοιχτη πληγη. Εφυγε και μ’ αφησε μονη μου, με ενα μεγαλο «γιατι», με την καρδια μου χιλια κομματια, με εναν πονο τοσο βαθυ, νιωθωντας ενα κενο εκει βαθια στο στομαχι μου.
Περασα καποιες εβδομαδες με τους γονεις του. Τους αποχαιρετησα και εφυγα ξανα στην Ελλαδα. Οι γονεις μου με βοηθησαν οσο μπορουσαν αλλα δυστυχως δεν ηταν ευκολο, ουτε για αυτους, ουτε για μενα. Ημουν κλεισμενη στο δωματιο μου, χωρις να θελω να δω κανεναν για 2 χρονια. ΔΥΟ χρονια…
Το 2004 βρηκα μια παρτ ταιμ δουλεια, επρεπε με κατι να ασχοληθω γιατι αλλιως θα τρελλαινομουν. Ποτε δεν εφευγε απο το μυαλο μου ο Ewan μου, η αδερφη-ψυχη μου που τοσο αδικα εφυγε. Καθε μερα σκεφτομουν οτι δε του ειχα πει τι σημαινει για μενα αρκετα, οτι δε του ειχα πει οτι τον αγαπαω αρκετα, οτι δε τον αγκαλιασα αρκετα, οτι δε του χαιδεψα τα μαλλια αρκετα. Καθε μερα, οι ιδιες σκεψεις και καθε μερα, να κοιμαμαι τα χαραματα κλαιγοντας.
Τον Ιουλιο του 2004 γνωρισα τον, τωρα, συζηγο μου. Ηρθε στο μαγαζι που δουλευα, με φλερταρε πολυ διακριτικα. Την επομενη φορα μου ζητησε να βγουμε εξω. Του ξεκαθαρισα οτι δεν ενδιαφερομαι και ουτε θα ενδιαφερθω για σχεση με κανεναν και εαν θελει να βγουμε σαν φιλοι, αυτο γινετε αλλα τιποτε παραπανω. Το δεχτηκε και βγηκαμε. Ηταν πολυ γλυκος, ηρεμος ανθρωπος, που δε μιλουσε τοσο οσο ακουγε. Του ειπα καποια πολυ γενικα πραγματα απο το τι εγινε στην Σκωτια και στη ζωη μου και μου ειπε οτι λυπαται πολυ και οτι καποια στιγμη, θα ξαναβρω την αγαπη. Του ειπα οτι αυτο δε θα γινει ποτε.
Μετα απο 1.5 χρονο σχεσης, μου εκανε προταση να αρραβωνιαστουμε. Ειπα ναι. Τεραστιο λαθος νουμερο ενα. Αυτος χαρουμενος, οι γονεις μου εκστασιασμενοι που με βλεπανε να προχωραω στην ζωη μου μετα απο χρονια δυστυχιας. Και εγω; Εγω να ψιθυριζω το ονομα του, Ewan, καθε βραδυ πριν κοιμηθω, καθε μερα που ηταν στο μυαλο μου και καθε μερα, να πηγαινω στην τουαλετα στην δουλεια και να κλαιω μονη μου. Ο (ας τον πουμε) Μαριος, δεν ειχε ιδεα για το τι συνεβαινε ουτε κανενας αλλος.
Δε μιλουσα σε κανεναν, υπεφερα μονη μου καθημερινα.
Για να μη τα πολυλογω, παντρευτηκαμε. Τεραστιο λαθος νουμερο δυο. Ηρθε η καθημερινοτητα, η ρουτινα.
Και ερχομαστε στο σημερα. Εγω συνεχιζω την παρτ ταιμ δουλεια μου και ο ανδρας μου δουλευει κανονικα. Καθε μερα ειναι μαρτυριο. Καθε μερα σκεφτομαι τον Ewan μου, την πραγματικη μου αγαπη, τον ανθρωπο μου που η ζωη μου στερησε τοσο νωρις και τοσο μα τοσο αδικα. Καθε μερα σκεφτομαι πως θα ηταν η ζωη μου μαζι του. Ποσο ευτυχισμενοι θα ημασταν και το ΞΕΡΩ οτι θα ημασταν. Ποσο ομορφος ηταν, ποσο πολυ, ποσο βαθια αγαπιομασταν, ποσο, ποσο, ποσο….. και καθε μερα, να κλαιω, να πεφτω στο πατωμα, να νιωθω αυτο το απεραντο κενο μεσα στο στομαχι μου, αυτο το αδειασμα, σαν να ειναι η πρωτη μερα που εφυγε. Τιποτε δεν αλλαξε απο τον πονο μου, τιποτε δεν μειωθηκε μετα απο τοσα χρονια, μετα απο τοσες αλλαγες στην ζωη μου. Ο πονος ειναι ο ιδιος και χειροτερος.
Ειναι τοσο αδικο για τον ανδρα μου. Τελικα τον παντρευτηκα για να δωσω μια ευκαιρια στον εαυτο μου να νιωσει ισως λιγο καλυτερα. Ξερω το ποσο απαισιο ανθρωπο με κανει αυτο, δεν ειναι αναγκη να μου το πειτε. Το ξερω… Η αληθεια ειναι οτι τον εκτιμω σαν ανθρωπο, ειναι πολυ καλος, ειναι γλυκος αλλα δεν ειναι η αληθινη, η πραγματικη μου αγαπη και δε θα γινει ποτε. Ο Ewan μου, ο ανθρωπος μου, ο soulmate μου, η αγαπη της ζωης μου, εφυγε. Και δε θα ξαναγυρισει. Και εγω πρεπει να βρω εναν τροπο, καποιον τροπο να συνεχισω. Πως ομως; ΠΩΣ; Εχουν περασει 10 χρονια απο τοτε που εφυγε…. και πηρε ολη την αγαπη μου μαζι του, πηρε τα παντα μαζι του. Δεν εχω αλλη αγαπη να δωσω σε κανεναν αλλον.
Σας ευχαριστω που με διαβασατε.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Αχ, τι να πω...τι να πω βρε κοπελα μου, κριμα απλα κριμα. Τι να σου πω? Μακαρι να μπορεσεις να βρεις την δυναμη να χωρισεις γιατι ουτε εσενα σου αξιζει να ζεις με υποκαταστατα, ουτε του ανδρα σου του αξιζει να ζει με μια γυναικα που ειναι δοσμενη αλλου. Μονη σου καλυτερα, βρες το κουραγιο και μεινε μονη σου.
ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΠΕΡΑΣΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΑ.ΣΕ ΘΕΩΡΩ ΠΟΛΥ ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΑΙ ΠΟΣΟ ΛΑΘΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ.ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙΣ.ΚΑΝΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ,ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΣΟΥ ΑΜΕΣΩΣ.ΑΛΛΙΩΣ ΑΣΤΟΝ ΝΑ ΦΥΓΕΙ.ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΤΙ ΔΙΝΕΙ.ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΝΑ ΤΥΡΑΝΝΙΕΣΑΙ.ΔΕΝ ΣΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΩ,ΑΠΛΑ ΛΕΩ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ.ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΕΨΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ.ΜΟΝΟ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΝΟΙΩΘΟΥΜΕ.ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΓΑΛΗΝΕΨΕΙ Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ.ΦΙΛΙΚΑ ΜΙΑ ΜΑΜΑ ΔΥΟ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ.
Κορίτσι μου γλυκό...Πόση, μα πόση αγάπη έχεις να δώσεις, πραγματικά δεν έχεις ιδέα. Μπορεί να νιώθεις πως δεν έχεις να δώσεις άλλη ή αλλού, αλλά ένας άνθρωπος που αγαπάει τόσο ολοκληρωτικά και απόλυτα δεν μπορεί να μην έχει μέσα του παρά αστείρευτα αποθέματα αγάπης. Και θα ξαναγαπήσεις. Ίσως να βιάστηκες να νιώσεις καλύτερα...Μπορεί το μυαλό και οι γύρω σου να σου έλεγαν πως κάτι πρέπει να κάνεις, αλλά κάθε πληγή και για κάθε άνθρωπο είναι διαφορετική. Μπορεί να θέλουμε να κλείσει, αλλά εκείνη θα κλείσει όταν πρέπει. Και-όχι- δεν είσαι απαίσιος άνθρωπος που ήθελες να κλείσει. Είσαι άνθρωπος και είναι απάνθρωπο να πονάς τόσο καιρό τόσο πολύ. Ίσως λοιπόν να πρέπει να κλείσει αυτή η πληγή-όχι οτι δεν θα πονάει μετά- για σένα πριν προχωρήσεις παρακάτω. Στην θέση σου θα ζητούσα βοήθεια...έστω μια επίσκεψη σε έναν ψυχολόγο. Να με βοηθήσει να δω, να βρω, τι είναι αυτό που θα με κάνει να βρω το επόμενο σκαλί να πατήσω. Μπορεί να χρειαστεί να μείνεις μόνη σου ή μπορεί να σε βοηθήσει ο άντρας σου. Μπορεί να χωρίσεις, μπορεί όμως να δεις ότι εσύ νομίζεις ότι δεν έχεις άλλη αγάπη να δώσεις, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να σου δώσει κάποιος άλλος αγάπη. Αν σταθείς στα πόδια σου και δεις ότι υπάρχει ζωή για σένα, ίσως να άφηνες λίγη από την αγάπη των άλλων να σε γιατρέψει...
θέλω να κλάψω , αλήθεια θέλω να κλάψω . πολυ άδικο , αλλά άδικη είναι και η ζωή . κάνε κουράγιο , κάνε ένα παιδάκι , μόνο τα παιδιά μας είναι οι μεγάλοι έρωτες . καλή τύχη σου εύχομαι ( όλοι έχουμε μια αγάπη που δεν μπορούμε να ξεχάσουμε )
Κορίτσι μου, είναι φυσιολογικό να έχεις εξιδανικεύσει τον πρώτο σου έρωτα. Ήσουν σε τρυφερή ηλικία και ευάλωτη όντας στο εξωτερικό. Αυτό που δεν ήταν φυσιολογικό ήταν να τον χάσεις τόσο βίαια χωρίς να προλάβει να έρθει κ η αποκαθήλωση που η τριβή και η καθημερινότητα φέρνουν. Αντίθετα, αυτό το ζεις ενδεχομένως με τον τωρινό σου γάμο. Δυστυχώς, η ζωή κάποιες φορές μπορεί να είναι πολύ σκληρή. Εφόσον όμως ξεκίνησες από την αρχή γιατί δεν δίνεις μία ευκαρία σε αυτό που έχεις τώρα; Εξέλιξέ το, επισκέψου έναν ειδικό ή μίλα με τον άντρα σου. Μερικές φορές οι αντιδράσεις των άλλων μπορεί να μας εκπλήξουν ευχάριστα. Σε κάθε περίπτωση πάντως πρέπει να αναζητήσεις τρόπους να ξαναγίνεις ευτυχισμένη.
Μόνο όσοι έχουν χάσει κάποιον πολύ αγαπημένο μπορούν να σε καταλάβουν. Νομίζω ότι το πρόβλημά σου αυτή τη στιγμή είναι ότι δεν μπορείς να μοιραστείς με κανέναν τίποτα. Λυπάμαι πάρα πολύ για τον χαμό σου! Κι εγώ μερικές φορές σκέφτομαι ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να νιώθουμε την Ευτυχία, για να μην μπορούμε να αισθα΄νθούμε τι χάνουμε. Πραγματικά όμως, αν θέλεις να ακούσεις, γιατί είμαι σίγουρη ότι είσαι ανοιχτή πλέον σε αυτό... ΔΕ θα περάσει ΠΟΤΕ.... Πρέπει όμως να σφίγγεις κάθε μέρα τα δόντια και να κάνεις τεράστιες προσπάθειες να ζήσεις όσο καλύτερα μπορείς. Να προσπαθήσεις να συνειδητοποιήσεις ότι για κάποιον λόγο είσαι εσύ εδώ. Κάτι πρέπει να ολοκληρώσεις και μάλλον έχεις πολύ αγάπη για να δώσεις. Υπάρχουν πολλοί που ψάχνουν αγάπη γύρω μας! Μία βαθιά ανάσα το πρωί, ένα πείσμα παραπάνω το μεσημέρι και μια σφιχτή γροθιά για να περνά η νύχτα. Είναι μερικών ανθρώπων η μοίρα αυτή!!!! So....take care!
Μήπως να συμβουλευόσουν κάποιον ειδικό; Δεν ξέρω αν θα σε κάνει να αγαπήσεις τον άντρα σου, σίγουρα όμως ο σωστός ψυχολόγος θα σε βοηθήσει να βάλεις σε τάξη το πένθος σου. Μην έχεις την ψευδαίσθηση ότι ο χρόνος ή το να το μοιράζεσαι με φίλους ή ξένους θα το γιατρέψει - 10 χρόνια είναι ήδη πάρα πολλά.
Την ιστορία σου γλυκιά μου την είχα διαβάσει και πέρυσι όταν πρωτοδημοσιεύτηκε και έκλαιγα όπως κλαίω και τώρα.Αντιλαμβάνομαι πως ο πόνος είναι τεράστιος αλλά θα σου πω ένα πράγμα.Είχες την τύχη να ζήσεις κάτι μοναδικό με την αδερφή ψυχή σου που λίγοι άνθρωποι έχουν ζήσει. Είμαι παντρεμένη με 2 παιδια, 29 χρονων αλλά ποτέ δεν ένιωσα ούτε για τον άντρα μου αλλά ούτε και για άλλον άντρα όλα αυτά που νιώσατε εσείς. Πιστεύω πως δύσκολα βρίσκουμε γυρω μας τετοιες αγαπες, γι' αυτο κρατα αυτο και κοιταξε μπροστα! Καλά τα λέμε εμείς έξω απ' το χορο θα μου πεις και εχεις δικιο...όσο για τον αντρα σου, εφοσον δεν καλυψε το κενο και ουσιαστικα δεν σε βοηθησε να προχωρησεις μαλλον θα ηταν καλυτερα να μην ειστε μαζι, αλλα αυτο δεν θα το πως εγω...να κανεις μονο πραγματα που ισως λιγο θα σου απαλυνουν τον πονο και οχι πραγματα που σε καταπιεζουν. Στον λεω εγω που παντα ζω για τους αλλους, κανω ό,τι θελουν οι αλλοι με αποτελεσμα να μην ειμαι πια ευτυχισμενη και να φτασω σε ενα τελμα.
Ούτε εγώ πιστεύω οτι κάπου εκεί έξω υπάρχει το άλλο μας μισό. Και αν δεν το βρούμε ποτέ τί γίνεται; Θα είμαστε μια ζωή μισοί άνθρωποι; Πιστεύω οτι στο μυαλό σου τόσα χρόνια έχεις εξιδανικεύσει τον Ewan και δε δίνεις λίγο χώρο στο σύζυγο σου να δεις το πόσο σ' αγαπάει και σε νοιάζεται. Γιατί δε μπορεί.. σ' αγαπάει απλά εσύ δε μπορείς να το δεις. Παρ' όλο που περάσαν χρόνια το πένθος σου δεν έχει εκτονωθεί, κάτι που σε πάει πίσω στη ζωή σου. Μην τιμωρείς έμμεσα τον εαυτό σου και ζήτα βοήθεια γιατί πραγματικά την έχεις ανάγκη. Μη ζεις στο παρελθόν γιατί η ζωή βρίσκετσι στο ΤΩΡΑ. Καλή δύναμη σου εύχομαι και ελπίζω κάπως να βοήθησα κι εγώ.
Η αληθινή αγάπη πιστεύω ότι είναι για πάντα. Η ζωή σου φέρθηκε πολύ σκληρά όταν έχασες την αδελφή ψυχή σου. Η γνώμη μου: μη μένεις σε ένα γάμο που δεν σε ολοκληρώνει. Αν δεν αγαπάς τον άντρα σου, είναι πρώτα απ' όλα άδικο για εκείνον να μένεις μαζί του. Αλλά και το να μένεις κολλημένη στο παρελθόν, σε έναν άνθρωπο που δεν θα γυρίσει πίσω, είναι πολύ κρίμα. Προσπάθησε να κοιτάξεις μπροστά. ΜΟΝΗ ΣΟΥ όμως. Ο γάμος σου δε σε βοηθάει να προχωρήσεις...σε κρατάει ακόμα πιο πίσω. Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο.
Δεν ξέρω τί να πώ!!! Σίγουρα μια τέτοια αγάπη δεν ξεχνιέται , έχει ¨φύγει" όμως από τη ζωή και πρέπει να πάψεις να πιστεύεις οτι όλα θα ήταν ρόδινα μαζί του! Πρέπει να κοιτάξεις μπροστά , η βοήθεια μιας φίλης ή ψυχολόγου σίγουρα θα σε βοηθήσει. Αγάπη και μίσος πάνε μαζί λένε, κι εγώ το πιστεύω! πρέπει κάπως να το πιστέψεις κι εσύ. Ξέρω είναι δύσκολο, αλλά στο μέλλον είμαι σίγουρη οτι θα βρεις κάτι εξίσου τέλειο να ξαναζήσεις! Την αρχή την έκανες ήδη, επιστρέφοντας στην πατρίδα σου, είναι πολύ σημαντικό όμως να μην γυρίσεις στα μέρη που ζήσατε μαζί, ούτε μια φορά! Αγάπη με την 1η ματιά πιστεύω οτι ήταν και ο δικός μου έρωτας! Μείναμε κάποιους μήνες μαζί, κάποιους άλλους μήνες χωριστά, δουλέψαμε και μαζί και χωριστά (οι δουλειές μας ήταν παρόμοιες), ώσπου μου ανακοίνωσε οτι δεν θέλει άλλο να εργαζόμαστε στον ίδιο εργοδότη. Το δέχτηκα με μεγάλο πόνο, κάθε μέρα τηλέφωνα βραδυνά και ατελείωτα (το μετάνοιωσε, σκέφτηκα), ξανά μαζί το χειμώνα (δουλεύαμε μόνο τα καλοκαίρια σε νησιά) κι όλα καλά! Για κείνον..... Πάντα ήταν μια έτσι μια αλλιώς, όλα τα δεχόμουν! Στην επέτειο των 10 χρόνων σχέσης παντρευτήκαμε, αρχίσαν τα προβλήματα. Δυο μήνες πριν συμπληρώσουμε 15 χρόνια μαζί μου ζήτησε διαζύγιο!!! Το πάλεψα, τον έβρισα, έκλαιγα μέρα νύχτα, απέφευγα τους πάντες, δεν μιλούσα σε κανέναν, έχασα 5 κιλά κι όλοι άρχισαν να με ρωτούν διάφορα, ώσπου το ξεστόμισα το μυστικό και μάλιστα πρώτα στα πεθερικά μου! "Ό,τι θέλει το παιδί" (ο γιός τους!!!), μου απάντησαν. Έχουμε 2 παιδάκια, σκέφτηκα να κάνω απόπειρα αυτοκτονίας και να τον φορτώσω με τύψεις! Τα παιδιά μου όμως δεν είχα σκοπό να του τα αφήσω να τα μεγαλώσει ούτε εκείνος ούτε η μάνα του! Αυτή ήταν η στροφή των 180 μοιρών για μένα. Πλέον λέω οτι τον μισώ.......Εξαιτίας των παιδιών όμως πρέπει να τον βλέπω ακόμα, και να του μιλάω ευγενικά, κι όμως δεν θέλω ούτε να τον σκέφτομαι! Πόσα ζήσαμε μαζί!!!!, απλά τα πέταξε....
Κλαίω ασταμάτητα με λυγμους για ακόμα μια φορα...Η ζωη είναι τόσο άδικη..
KAI ΕΓΩ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ Ο ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΘΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΑΡΚΕΤΑ .. ΟΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΣΟΥ ΑΝ ΤΟΥ ΑΝΟΙΧΤΕΙΣ... ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΜΑΣ ΔΙΝΟΥΝ ΤΙΣ ΛΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ... ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΑΝ ΔΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΣΟΥ ΘΑ ΣΟΥ ΕΛΕΓΑ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙΣ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΡΙΜΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΜΕΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΣΕ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟΣΟ ΟΣΟ ΠΡΕΠΕΙ ... (ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΝΑ ΦΤΑΣΕΤΕ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ) ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ... Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ 23 ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΤΙΚΕ ΝΑΥΤΙΚΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΠΝΙΓΗΚΕ .. ΗΤΑΝ Ο ΜΟΝΟΣ ΑΝΤΡΑΣ ΠΟΥ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΕ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΤΟΝ ΠΗΡΕ ΜΕ ΠΡΟΞΕΝΙΟ... 4Ο ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΤΟΝ ΑΧΙΛΛΕΑ ΝΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΣΑ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΝ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΣΑ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΤΗΚΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΧΑΡΙΣΕ ΕΣΑΣ ... Ο ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΜΙΑ ΓΛΥΚΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΕΙΝΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ.
Εμείς μπορούμε να σε καταλάβουμε.... η αλήθεια είναι ότι, όταν στη ζωή αγαπάς μια φορά τόσο δυνατά μετά χαλιέσαι και δε δίνεις τίποτα σε κανέναν!!! Σκέψου, όμως μήπως όλη αυτή η ιστορία σου γυρίσει μπούμερανγκ και χαλάσει τον άντρα σου, γιατί κανείς μας δεν θέλει να είναι δεύτερος!!! Κι ελπίζω να μη διαβάσει το κείμενό σου!!! Κράτησε τον Ewan σαν την πιο γλυκιά ανάμνηση της ζωής σου και προχώρα, άνοιξε την πόρτα της καρδιάς σου κι άσε κάποιον άλλον να μπει!!
pistepse me mporw na se katalavw apoluta to idio akrivws ezisa pri 9 xronia mono po ta pragmata diadramatistikan sthn ellada mporei na exw kanei ena paidaki mporei na exw pantreytei omws tpt dn htan san tote....dn zw apla yparxw k pleon yparxw mono gia to paidi mou....alla akoma k twra kathe mera kathe nyxta dn feygei ap to mualo mou.....dn eimai eytixismeni me tn gamo mou oxi oti ftaiei o antras mou apla giati egw dn mporw na dwthw n afethw...oli mou h zwi stamathgse prin apo 9 xronia..
μερικοι ανθρωποι σε αυτη τη ζωη αγαπανε μονο μια φορα...μα ποσο αληθεια
Egw apo tin alli tha sou pw poso eklapsa me osa eipes..tha su pw poso polu gia prwti fora sti zwi mu,eniwsa oti uparxei k allos enas anthrwpos pou niwthei opws egw..apo otan efuge o dikos mu anthrwpos..oloi akoma k simera meta apo 8 xronia me lene trellh pou akoma ton agapaw pou opoion gnwrisw ton sugrinw mazi tou..na sou pw kati kai na to thumasai..merikoi anthrwpoi se auti tin zwi,agapane 1 fora..etsi apantaw panta se osous den katalavainoun oti to keno pou afise den ginetai na anaplirwthei..kai tha su pw k kati akoma.Nomiza oti mono an kanw ena paidaki tha niwsw kai pali tin lexi agapi Ekana loipon mia kouklitsa panemorfi.paratisa ton anthrwpo pou me latreve kuriolektika prin ton pantreutw k enw hmun 3 minwn egkuos..nai uparxei kati pou agapaw xana,tin kori mu.. Alla kathe mera..kathe wra kai lepto ton skeftomai..gia na min se kourazw,den tha niwseis pote xana etsi..den tha stamatiseis pote na ton agapas..kai kanenas den mporei na parei tin thesi tou stin kardia sou..opote mathe na zeis me auto..pou xereis..mporei kapou,kapote..xana...xxx
Ο λόγος που ακόμα "θρηνείς" για την απώλεια του αγαπημένου σου είναι επειδή ακόμα δεν την έχεις αποδεχθεί. Τον κρατάς μέσα σου ζωντανό! Γνώμη μου είναι να ζητήσεις υποστήριξη από κάποιον ψυχολόγο. Θα σε κάνει να "συμφιλιωθείς" με γεγονότα και πραγματικότητες...
Από την εμπειρία μου, το μόνο που μπορώ να σου πω είναι πως, όσο είσαι με έναν άντρα που δεν αγαπάς, ο πόνος σου για τον Ewan θα είναι μεγαλύτερος και πιο δυσβάσταχτος... Καθημερινά, ασυνείδητα, συγκρίνεις τις δύο αυτές σχέσεις-αγάπες και όσο "μικρότερη" φαίνεται η τωρινή, τόσο "μεγαλοποιείται" η σημασία της προηγούμενης και συνεπώς τόσο περισσότερο πονάει η απουσία της... Μόνη σου θα νιώσεις καλύτερα! Κάποια στιγμή ίσως να είσαι έτοιμη για κάποιον, αλλά όχι ακόμα.Συμφώνω με την gogo ότι ένας ψυχολόγος θα σε βοηθούσε πολύ..
και ποσο αδικο και ειρωνικο το οτι εχασε και το παιδι που θα μπορουσε να ηταν κατι δικο του ,να της τον θυμιζει απλα ,ομορφα και χαρουμενα.ενα κομματι του να παρει ολη την αγαπη που θα ειχε για αυτον.κριμα, λυπαμαι πολυ,ελπιζω καποια μερα να ξαναβρει αλλη μια τετοια αγαπη η εστω την ευτυχια.
Οι αγάπες σαν και αυτή δε ξεχνιούνται ΠΟΤΕ,ειδικά όταν χάνεται κάποιος άδικα.. Το να πας σε ψυχολόγο πιστεύω θα σε βοηθήσει, το να κρατάς έναν άνθρωπο ενώ δεν τον αγαπάς είναι κρίμα. Και για σένα και για εκείνον. Με το να μην προχωράς μπροστά και να κλαις κάθε μέρα, είναι σκληρό αλλά πίσω δεν γυρνάει ο σύντροφος σου. Πρέπει να προχωρήσεις όχι για τον άντρα σου, όχι για τους γονείς σου αλλά για σένα. Για μένα δεν θεωρώ τίποτα τυχαίο στη ζωή,όλα είναι σχεδιασμένα για κάποιον λόγο που εμείς δεν ξέρουμε.. Συνέχισε να ΖΕΙΣ..
Εχω μείνει άφωνη...Απλά εύχομαι να σου δώσει ο Θεός δύναμη να το ξεπεράσεις, γιατί δεν αξίζει να βασανίζεσαι ετσι στη ζωή σου. Πριν χρόνια ήξερα μια γιαγιούλα που μου είχε διηγηθεί ότι έχασε τον έρωτα της ζωής της και πατέρα των δύο παιδιών της. Αναγκάστηκε να ξαναπαντρευτεί για να ζήσει...Μου έλεγε ότι τον δεύτερο σύζυγό της τον αγάπησε πιο πολύ. Αγάπη και εκτίμηση μαζί, μου έλεγε, γιατί παρόλο που έκανε άλλα δύο παιδιά μαζί του, εκείνος φρόντισε περισσότερο τα δύο της ορφανά, παρά τα δικά τους. Καμιά φορά η καλοσύνη είναι η κόλλα που κολλάει τις σπασμένες καρδιές.
δώσε μια ευκαρία στον εαυτό σου. Ο Ewan δεν θα ήθελε ποτέ να είσαι δυστυχισμένη για 'χάρη" του... Κάποια γεγονότα δυστυχώς συμβαίνουν. Όμως αν αναλύσεις, που μάλλον το έχεις κάνει, όλες τις εκδοχές θα δεις ότι για κάποιον λόγο έγιναν. Γίνε δυνατή για σένα. Μπορεί αυτός να μην είναι ο άνθρωπός σου. Μην χαντακωθείς δεύτερη φορά. Πρώτα δες τι πραγματικά θέλεις. Κι άσε τον Ewan , να περάσει απέναντι....
Δωσε μια ακόμα ευκαιρία στη ζωή σου και ζήτα βοήθεια από κάποιον. Επαγγελματική, φιλική, συγγενική οτι σου ταιριάζει. Η ζωή είναι μπροστά σου. Εχεις ακομα πολλά να δεις και να γνωρίσεις. Μην αφήνεις τα χρόνια να περνούν έτσι.
καλη μου κοπελα με συγκινησες πολυ!ειναι πολυ σκληρο αυτο που σουσυνεβει!Ομως θα πρεπει να προχωρησεις τη ζωη σου!οχι να ξεχασεις αλλα να προχωρησεις!σκεψου πως ο ανθρωπο σου ειναι αγγελος στον ουρανο σε βλεπει, προσευχεται για σενα και σε προστατευει!σιγουρα λοιπον δεν θα θελει να σε βλεπει ετσι αλλα ευτυχισμενη!Αν θελεις την γνωμη μου καλο θα ηταν να μιλαγες με καποιον ειδικο ωστε να σου δειξει τον δρομο για να βγεις απο ολο αυτο!μη σκεφτεσαι πως θα ησασταν αν ηταν κοντα μας γιατι δεν ξερεις πως θα ηταν!αγκαλιασε τον αντρα σου και προσπαθησε να ζησεις ευτυχισμενηξερω πως σου ακουγεται δυσκολο, ομως η ζωη ειναι πολυ μικρη αλλα και πολυ μεγαλο δωρο Θεου γιαυτο ΖΗΣΕ!Ευχομαι να τα καταφερεις και μια μερα να νιωσεις γαληνη στην ψυχη σου και ευτυχια!καλη τυχη!
Nomizo oti afto pou pernas tora me ton andra sou einai mia sinexia sto martirio sou!!! mia aftotimoria. Mipos prepi na xorisis? to exis skefti? mipos prepi na kanis ena taksidi piso sti skotia na ksorkisis tous demones pou se kinigane. na minis ligo moni sou me tin anamnisi tou agapimenou sou kai na petaksis apo pano sou ola afta pou se kanoun akoma na ipoferis. merikes fores ena taksidi piso sto xrono mas voithai na kitaksoume kai pali brosta. ego pragmatika pistevo oti se afti ti zoi bori na iparksi kai mia defteri adelfi psixi idika otan tin proti stin arpaksane mesa apo ta xeria. pote na min papsis na elpizis oti mia mera tha ise kai pali eftixismeni pragmatika. dose ston eafto sou mia efkeria akomi. min to vazis kato.
οχι ποτε μη ξαναπεις οτι εισαι απαισιος ανθρωποσ και καμια μας δεν θα σκεφτει ετσι για σενα.εισαι ενας υπεροχοσ ανθρωποσ που χτυπηθηκε αδικα και με πολυ ασχημο τροπο απο τη μοιρα.μακαρι να μπορουσα αυτη τη στιγμη να πατησω ενα κουμπακι για σενα και να γυρισει πισω ο ανθρωποσ σου.κουραγιο κανε και υπομονη ισωσ καποια μερα μπορεσεισ απλα να τον σκεφτεσαι χωρισ να πονασ τοσο....μονο εσυ μπορεις να βοηθησεις τον εαυτο σου κοριτσακι μου και σε παρακαλω καντο γιατι η ζωη ειναι μικρη και δε γυρναει πισω.προσπαθησε να βρεισ την ευτυχια και καντο για σενα....και καντο συντομα....
Κανείς δεν αξίζει να γίνεται το δεκανίκι του άλλου!!!!Αν αισθάνεσαι όπως λές καλοσύνη και έστω σεβασμό απέναντι στον ανθρωπο που επέλεξε να δέσει τη ζωή του μαζί σου με το γάμο θα πρέπει να μιλήσεις μαζί του ανοιχτα για ακόμα μια φορά . Και οπωσδήποτε να ζητήσεις βοήθεια!!!!Δεν εχω περάσει παρόμοια κατάσταση όμως γλυκειά μου πιστέυω οτι το πένθος σου δεν μπορει να συνεχίζεται με την ίδια ένταση για μια δεκαετία...πλέον δεν ζεις...και ειναι καλύτερα αν θελήσεις να χωρίσεις γιατι πια δεν μπορεις να υποφέρεις να το κάνεις τώρα..πριν ερθει και κανενα παιδάκι και "πληρώσει" τις αμαρτίες !Συγνωμη αν γινομαι σκληρη αλλα πιστευω οτι πρεπει να βγεις απο το ληθαργο της λησμονιας...εισαι πολυ νεα για να χεις ταφει και εσυ στο ιδιο φερετρο...με ολη μου την αγαπη μαμα Αλεξάνδρα
Pisteuw oti xreiazesai voi8eia. Kai ennow epagkelmatiki voi8eia apo psixologo/psixiatro. 10 xronia einai polla gia na ypoferei enas an8rwpos. Ayto pou zeis twra den einai zwi. Exeis kollisei sto parel8on kai den 8eleis na proxoriseis. Enas eidikos isws mporesei na sou dei3ei ton tropo na pas parakatw. Eisai nea akoma gia na peis antio sti zwi. Kai auto exeis kanei. O Edwan distixws exei figei. O xronos den girizei pisw. Esi PREPEI na proxoriseis. Oxi gia xari tou antra sou i twn goniwn sou alla gia ESENA! Se parakalw vres voi8eia!!
Ειναι πολυ δυσκολο ολο αυτο που περνας δεν θα φυγει ποτε ο πονος απλα θα τον βαλεις σε μια γωνιτσα της καρδιας σου δωσε σε αυτον τον ανθρωπο που ειναι διπλα σου κ ειναι καλος να σου δειξει ολα αυτα που εχει μεσα του σε καταλαβαινει κ προσπαθει δωσε του μια ευκαιρια κ'εσυ πρεπει να συνεχισεις την ζωη σου αυτο θα ηθελε κ ο αγαπημενος σου που εφυγε νομιζω οτι πρεπει να παρεις μια βοηθεια θα σου κανει καλο θα σε παει παρακατω!!!!
Einai polu olo afto kai disvastaxto omos exo zisei kai go me tin koumpara mou afto pou periegrapse mia fili parapano....emeine xira me 3 paidia, to trito 2 minon.....o antras tis efyge xafnika apo karkino sta 40 tou kai emeine moni, na paleuei me ta paidia tis kai tis sunthikes...na prospathei na min ta pligosei oso ki an mesa tis elione, na min tin doun na klaiei...giati ton latreue kai den tha vrei kanenan omoio tou, itan enas aggelos....kai ta 3 paidia tis, panta tha zitane ton patera tous....exoun perasei 5 xronia, i zoi sunexizetai omos ola einai diaforetika...thelei prospatheia, kouragio kai tharros...Den xero, mipos tha eprepe na deis enan psuxologo, tin koumpara mou tin voithise polu kai tis edose dunami na sunexisei.....ola sto mualo paizontai....i kardia den allazei!
σε καταλαβαινω απολυτα!ειναι πολυ συγκηνιτικο και αληθινο αυτο που εζησες!και σε σημαδεψε!για ολη σου τη ζωη.. οταν νιωσεις οτι ο αλλος ειναι το αλλο σου μισο... δεν το ξεχνας ποτε!!!!!ποσο μαλλον να το αντικαταστησεις... δεν συμβαινει σε ολους αυτο που ετυχε σε εσενα, γιατι ηταν τυχη το να αγαπησεις και να αγαπηθεις τοσο πολυ!λιγοι ανθρωποι το εχουν νιωσει.. ποσο μαλλον να εχουν βρει το αλλο τους μισο... μην νιωθεις ασχημα... δεν σου ζηταει κανεις να τον ξεχασεις.. ο εαυτος σου τι θελει? θελει να τον θυμαται για παντα.. αυτο να κανει! δεν θελεις ομως και να συνεχισεις τη ζωη σου? δεν θελεις να αγαπας και τον εαυτο σου? μην τον τιμωρεις αλλο... συνεχισε να ζεις με τη σκεψη του, αλλα ζησε! αυτο θα θελε κι αυτος για σενα.. μιλα στον αντρα σου, θα σε καταλαβει.. μη ζεις την καθε μερα, μενοντας σε εκεινη την μερα που τον εχασες.. δωσε μια πραγματικη ευκαιρια στον εαυτο σου!
διαβάζωντας το κείμενό σου συγκινήθηκα γιατί και εγώ έχω περάσει από το μονοπάτι της απώλειας και ξέρω πόσο οδυνηρό είναι. Αυτό όμως που έχω να πω και με βάση την προσωπική μου εμπειρία είναι ότι δεν έχεις αποδεχθεί ακόμα την απώλειά σου. Πρέπει να αποδεχθείς μια πραγματικότητα πριν κάνεις ένα βήμα μπροστά, διαφορετικά όλο αυτό θα σε στοιχειώνει για μια ζωή. Και αν δεν μπορείς να το κάνεις από μόνη σου (και έτσι όπως το κατάλαβα μάλλον δεν μπορείς, διότι έχουν περάσει πολλά χρόνια και εξακολουθείς να υποφέρεις), πήγαινε να μιλήσεις σε κάποιον ειδικό. Είναι λυτρωτικό! Το ξέρω θα πεις μα τι θα μου πει αυτός; τι ξέρει; και όμως! Η πραγματικότητα είναι ότι δεν θα έρθει πίσω η αγάπη σου. Την έζησες , είναι και θα είναι κομμάτι του παρελθόντος σου και της ζωής σου όμως αυτό τελείωσε. Το ξέρω ότι ήταν άδικο, όμως έγινε. Και δεν αλλάζει. Και δεν φέρεις καμία ευθύνη εσύ γι΄αυτό. Ότι όμως βίωσες είναι ένα θησαυρός για την μετέπειτα ζωή σου. Θα ξέρεις ότι ένιωσες την πληρότητα και αν αποδεχθείς την πραγματικότητα, καποια μέρα θα ξαναζήσεις την πληρότητα για διαφορετικούς λόγους. Θα είσαι και πάλι πραγματικά ζωντανή και όχι ζωντανή νεκρή. Σου εύχομαι να βρεις γαλήνη ξανα στην ψυχή σου!
Αγαπητή Μ. θα σου πω κάτι που μπορεί να ακουστεί παράξενο αλλά είναι σίγουρα ελπιδοφόρο.Δεν πιστεύω ότι υπάρχει αυτό που λέμε soulmate, δηλαδή ότι κάθε άνθρωπος έχει κάπου στον κόσμο το άλλο του μισό. Δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό, γιατί αν συνέβαινε, με 7 δις ανθρώπους στον πλανήτη, θα ήταν σχεδόν απίθανο να γνωρίσει κανείς τη μία και μοναδική αδελφή-ψυχή του και άρα θα ήμασταν όλοι δυστυχισμένοι.Αυτό που πιστεύω είναι ότι υπάρχουν ομάδες συμβατών μεταξύ τους ανθρώπων και ότι όλοι ανήκουμε σε μία τέτοια ομάδα, άρα υπάρχουν περισσότερα από ένα άτομα στον κόσμο που μπορεί να μας κάνουν ευτυχισμένους. Άρα μπορεί κι εσύ κάποια μέρα να γνωρίσεις κάποιον που θα τον αγαπήσεις ακόμα περισσότερο.Καλή δεν ακούγεται αυτή η θεωρία; Είναι σίγουρα μία πολύ ευφυής ιδέα. Δεν το σκέφτηκα εγώ βέβαια, αλλά το διάβασα σε ένα βιβλίο ενός πολύ έξυπνου ανθρώπου. Σκέψου το λίγο.
Νατάσα, για άλλη μια φορά, συμφωνώ και επαυξάνω! Έτσι ακριβώς είναι!
Agapiti M.. pote den imoun kali stis sumvoules kai pote sxedon den akouw tis sumvoules pou mou dinoun oi alloi, isws gt auti i kardia pou exw exei mathei na kanei panta to diko tis. profanws eimai polu mikroteri sou kai sigoura de tha exw kai tosa polla na sou pw. kserw pantws -giati agapaw polu enan anthrwpo kai tremw mi ton xasw- oti ekei pou xaneis tin agapi xaneis kai tin logiki. VRES TIN KRUFI SOU DUNAMI agapiti mou M. vres tin gt deixneis pos eisai se vathitati thlipsi kai auto se exei arrwstisei swmatika kai psuxika. auti i dunami sou mporei na einai toso konta sou pou de sou paei o nous!dipla sou.. akoma epetrepse mou an thes na sou pw to eksis polu polu . exeis mia upoxrewsi apenanti se auto ton anthrwpo pou sou edeikse poso omorfi kai uperoxi einai i zwi.......: NA TIN SUNEXISEIS! :)
pistepse me mporw na se katalavw...exw perasei akrivws to idio lepto dn exw stamathsei na tn skeftomai kathe vrady.....telika meta apo 9 xronia apousias katalavainw k gw oti htan megalo lathos pou pantreytika apla k mono gia na proxwrisw thn zwi mou......h zwi mou exei meinei kollimeni s ekeini thn hmera les k stamathse o xronos.....
δεν υπαρχουν λογια..........ετσι ειναι το μυαλο.τον εαυτο μας δεν μπορουμε να τον ξεπερασουμε ποτε....ο συζυγος δεν ειναι δυστυχισμενος, δεν την ακουσατε?δεν ξερει κανεις τπτ.ειναι ευτυχισμενος στην αγνοια του.σε καταλαβαινω για το πως νιωθεις, κ δεν θα το ξεπερασεις με τον τωρινο συζυγο.αν πραγματικα μεσα σου θελεις με ενα μαγικο κουμπι να το ξεπερασεις υπαρχει μονο ενας τροπος.γιατι μαγικος τροπος να ερθει πισω δεν υπαρχει.κ το μονο που καταφερνεις ετσι ειναι να φθειρεσαι κ μια μερα θα αρρωστησεις.κ τελος.ομως ο ewan δεν θα το ηθελε αυτο, ε?θα ηθελε το καλυτερο για ενα.θα ηθελε να χαμογελας.δεν θα θελε να αρρωστηεις εξαιτιας του.ο μονος τροπος λοιπον ειναι να χωρισεις με τον συζυγο σου, λεγοντας του την αληθεια, ωστε να μην παρασυρεις ακουσια κ εκουσια κ αλλον στην δυτυχια σου κ να δωσεις χρονο στον εαυτο σου με ανοιχτο μυαλο να ηρεμησει.κ τοτε θα ερθει η ωρα που θα γνωρισεις καποιον που θα ε κανει να νιωσεις οπως ο ewan.κ τοτε μονο u ll find peace.
Κοριτσι μου μεγαλος ο πονος αλλα κι εσυ θα πρεπει να κοιταξεις τον εαυτο σου ειμαι σιγουρη οτι ο Εwan δε θα ηθελε να σε βλεπει να μαραζωνεις χρονο με το χρονο....το καλυτερο που θα μπορουσες να κανεις ειναι να πας σε εναν ιδικο να μιλησεις δεν ειναι κακο ισα ισα θα σε βοηθησει πολυ γιατι η ζωη δεν εχει μονο θανατο εχει και ΖΩΗ ....κι επισης γνωμη μου ταπινη ειναι να αποδεσμευσεις τον αντρα σου για να βρει την πραγματικη αγαπη οπως ειχες βρει εσυ στα ματια του Ewan γιατι ουσιαστικα ο συζηγος σου ζει και αυτος ενα δραμα γιατι διπλα του εισαι μια ζωντανη νεκρη......με ολη μου την καλη θεληση στα λεω αυτα χωρις παρεξηγηση. Ευχομαι ολα να πανε καλα και σκεψου οτι υπαρχουν και χειροτερα μπαμπαδες να φευγουν απο την οικογενεια και η μαμα να μενει πισω με 1 με 2 και με 3 παιδια και να πρεπει να παιζει το θεατρο του παραλογου καθημερινα!!!! Καλη επιτυχια στη ζωη σου!
Κούκλα μου ούτε λάθος ούτε σωστό.Απλά μη συγκρίσιμο.Προσπάθησες και θα συνεχίσεις να προσπαθείς έστω και με αυτή την συναισθηματική "αναπηρία"(συγνώμη για την λέξη-την χρησιμοποιώ για τον εαυτό μου)δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο.Το ότι ο τωρινός σου άντρας δεν φτάνει όυτε στο ελάχιστο την ιστορία με τον Ewan , δεν σημαίνει πως κάπου δεν υπάρχει κάποιος άντρας που θα ξαναερωτευτείς...που θα ξαναγαπήσεις..όχι όπως τότε, άλλα ίσως το ίδιο δυνατά.Και θα ξανανιώσεις ολόκληρη.Δεν είναι εύκολο και μετά απο τόσο δυνατές ιστορίες δύσκολα προχωράει κανείς γενικά, μα θέλω να ελπίζω..και για εσένα κ για εμένα..Να έχεις την καρδιά σου ανοιχτή.
Νομίζω πρέπει να απευθυνθείς σε ειδικό, το μυαλό κολλάει, πρέπει να το παλέψεις κ εσύ, να μου πεις ποιος μιλάει που δεν μπορώ να ξεπεράσω απλά ένα χωρισμό κ ας έκανα κ δυο γλυκύτατες τσούπρες, αστα όλα στο πίσω μέρος του μυαλού είναι, το παλεύω όμως....
Κορίτσι μου, μπορώ να καταλάβω το πόνο που ένιωσες και τον πόνο που νιώθεις ακόμη αλλά μπορώ να καταλάβω και τη δυστυχία που πρέπει να νιώθει και ο άνθρωπος που ζει δίπλα σου! Είναι άνιση η μάχη που δίνει... Πρέπει να "παλέψει" μ'ένα φάντασμα, με αναμνήσεις δικές σου... Δεν έχει ούτε μία ελπίδα στο εκατομμύριο για να βγει αυτός νικητής στην καρδιά σου... Μίλησέ του ειλικρινά... Τέλειωσε το γάμο σας κι άστον να φύγει για να βρει αυτό που πραγματικά του αξίζει... όσο για σένα γλυκειά μου... είναι επιλογή σου αν θα συνεχίσεις να ζεις στο παρελθόν ή στο παρόν! ότι και να σου πω εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος , φοβάμαι πως δεν θα μπορέσει να σε βοηθήσει... μόνο αν το θελήσεις και το επιλέξεις εσύ... Έχασες ήδη 10 χρόνια απ'τη ζωή σου παλεύοντας να καταφέρεις το αδύνατο... Να "ξαναφέρεις" στη ζωή τον αγαπημένο σου... Η ζωή έχει κι άλλες χαρές! Έχει στιγμές ευτυχίας με ανθρώπους που σε νοιάζονται, έχει τη γέννηση ενός παιδιού... μόνο που όλα αυτά δεν θα τα νιώσεις αν δεν πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου! Δεν σου λέω να τον ξεχάσεις! Σου λέω απλά ν'αφήσεις λόγο χώρο και για καινούργια συναισθήματα! Πήγαινε σ'έναν ειδικό κορίτσι μου... πήγαινε... Ο ανθρώπινος νους είναι πολύ περίεργο πράγμα... Σου εύχομαι καλή τύχη μέσα απ'την καρδιά μου,΄σ'ότι κι αν αποφασίσεις!
ειναι σιγουρα πολυ ωραιο το συναισθημα να ζεις μια μεγαλη αγαπη σαν αυτη .Σκεψου οτι σαν εσενα υπαρχουν μαμαδες με 1, 2 και 3 παιδια που επισης εχασαν μια μεγαλη αγαπη ,το συζυγο τους.Που δεν ειχαν την πολυτελεια να κλειστουν στο σπιτι γιατι τα μωρα ηθελαν ταισμα ,αλλαγμα ,να τα παει στο σχολειο /φροντιστηριο /κλπ κλπ .Που δεν ειχαν την ευχερεια να χασουν το χαμογελο γιατι η δουλεια τους απαιτουσε να ειναι εκει σε 2 μερες και οχι σε δυο χρονια και που δε βρηκαν ακομη καποιον νεο συντροφο να τις αγαπαει πολυ. Οποτε σε θεωρω μεσα στην ατυχια σου και λιγο τυχερη .Στο χερι σου ειναι να το δεις κι εσυ ,και συντομα ,μιας και επηρεαζεται και η ζωη κι αλλων ανθρωπων γυρω σου απο τη δικη σου ψυχολογια .Φανταζομαι οτι γνωριζεις τους τροπους για να το επιτυχεις αυτο ......................................................με συμπαθεια................................[η ιστοριουλα που περιεγραψα ειναι περα ως περα αληθινη μιας φιλης που 2 μερες μετα την κηδεια του συζυγου της τα 3 παιδια της ηθελαν ..goody"s!! και τα πηγε!!]
Όταν τα πράγματα δεν μας έρχονται όπως τα θέλουμε.... ας τα θέλουμε όπως μας έρχονται! Εσύ είσαι εδώ, αναπνέεις, ζεις, γελάς (δεν μπορεί... κάπου-κάπου θα γελάς), περπατάς, δουλεύεις, γεύεσαι, αναπνέεις, απολαμβάνεις τον ήλιο, τον αέρα, την θάλασσα, τις φωνές, το βουητό των ανθρώπων.... Εκείνος είναι σε έναν άλλο κόσμο, άγνωστο για εμάς. Μακριά σου. Και σε κοιτάει από εκεί και δεν θέλει ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ να είσαι έτσι. Μην τον αναγκάσεις να στο δείξει με άλλο τρόπο. Σήκω, αύριο κιόλας, ζήτα βοήθεια, δώσε ευκαιρία σε εσένα και στον άνδρα που σε αγαπάει έτσι όπως είσαι σήμερα... φαντάσου λοιπόν να γνωρίσει τον εαυτό που κρύβεις και αποκαλύπτεις μόνο στον Ewan... κι αν δεν μπορείς καθόλου, πες του να φύγει για να ανοίξεις την καρδιά σου όταν και όποτε είσαι ξανά έτοιμη. Στην πραγματικότητα, η αδελφή-ψυχή σου ζει εκεί έξω και σε περιμένει.... μην της κρύβεσαι.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!
Στην θέση σου θα συμβουλευομουν έναν καλο ψυχολόγο. Θα σου κάνει πααααρα πολυ καλο, να είσαι σίγουρη. Μπορει να μην κλείσουν ποτέ οι πληγές, αλλα είμαι σίγουρη ότι θα σταματήσει η αιμορραγία. Σκέψου το πολυ καλα, πάρε την απόφαση και πήγαινε.
Τι να σου πω, πόνεσε η ψύχη μου... Ειλικρινά εύχομαι ότι καλύτερο για σένα. Δεν νομίζω οτι πρέπει να φορτώνεις με τύψεις για τον νυν άντρα σου το μυαλό σου. Για να θελει να είστε μαζι σημαίνει πως βρήκε σε εσένα ότι ήθελε και πως σε αγαπάει. Η αληθινή αγάπη για τον Ewan σίγουρα δεν πρόκειται να φύγει απο μέσα σου, αλλα αυτο δεν σημαίνει οτι δεν μπορείς να αγαπήσεις κανέναν αλλο. Να θυμάσαι πάντα πως η ζωή κάνει για εμάς τις επιλογές. Και τώρα θα σου γράψω ενα απόσπασμα από ενα βιβλιο του Coehlo (οπως το θυμάμαι) που με εχει βοηθησει πολυ στην ζωη μου: "Τραγωδίες συμβαίνουν συνεχώς. Μπορούμε να κατηγορήσουμε κάποιους, να αναζητήσουμε τα αίτια, να φανταστούμε πως θα ήταν η ζωή μας χωρίς αυτές. Όμως τίποτε από αυτα δεν εχει σημασία. Το θεμα ειναι πως έγιναν και δεν μπορούνε να αλλάξουν. Απο εκει και περα πρέπει να ξεχάσουμε την θλίψη που μας προκαλεσαν και να ξααρχισουμε την ζωη μας" Να είσαι καλά :)
Popoooo ti lete twra re koritsia... hardcore pramata... Kouragio k nai, mipws einai i wra na pas se kapoion psuxotetoio an den exeis idi paei..? Na prospa8iseis me olous tous tropous..
Συμφωνώ με name*..
Ευχομαι να το ξεπερασεις καποια στιγμη στεναχωρηθηκα παρα πολυ με την ιστορια σου.ευχομαι να το ξεπερασεις γρηγορα.καλη δυναμη!!!
Αγαπητή Μ., οι άνθρωποι που φεύγουν ξαφνικά από κοντά μας δεν ξαναγυρίζουν, όπως ανέφερες η ίδια. Όσο τραγικό, αναπάντεχο, άδικο, αβάσταχτο κι αν είναι αυτό, είναι έτσι... Από όσο μπόρεσα να καταλάβω από την ιστορία σου ακόμα δεν έχεις πει αντίο. Αυτό είναι που σε κρατάει, αν με ρωτάς. Πρέπει να βρεις τη δύναμη να πεις αντίο. Τι θα γίνει μετά; Θα καταρρεύσεις. Ακόμα πιο μετά θα βρεις τη δύναμη να παλέψεις. Ξέρεις ότι και ο Ewan θα σε ήθελε δυνατή. Ο κύριος φόβος, σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ο φόβος της λησμονιάς. Έτσι φοβόμουν κι εγώ. Μήπως ξεχάσω αν πω αντίο. Δεν ξεχνάς καλή μου. Ποτέ δεν ξεχνάς. Αλλά το πένθος έχει στάδια νομίζω και σε κάποιο από αυτά μάλλον έχεις εγκλοβιστεί. Μήπως να έβλεπες κάποιον άνθρωπο πιο ειδικό; Σου αξίζει λίγη στήριξη. Να είσαι καλά.
ποσο πολυ σε νιωθω κοριτσι μου.εχασα τη πρωτη μου αγαπη.εχουν περασει 11 χρονια απο τοτε παμε για 12,και ακομα τον σκεφτομαι,και ακομα εχω πραγματα του σε ενα κουτι στο ντουλαπι μου και ειναι δυσκολο αλλα εγω ευτυχως το ξεπερασα.σου ευχομαι κουραγιο,μονο αυτο.
ποσο πολυ σε καταλαιβενω δεν μπορεις να φανταστεις (13 χρονια πριν) ειναι σαν να τα εγραψ αολα αυτα εγω!!!! η ζωη συνεχιζεται με πολλες αναμνησεις κ μια φωτο στο συρταρι!!!
στη θέση σου θα είχα ζητήσει επαγγελματική βοήθεια χρόνια πριν, αλλά ποτέ δεν είναι αργά