Έμεινα έγκυος με ξένα ωάρια!

Τρελαίνομαι να διαβάζω ιστορίες τοκετού, έχω διαβάσει σχεδόν όλες τις ιστορίες σας!! Aποφάσισα να σας γράψω και εγώ τη δική μου ιστορία!

Η δική μου ιστορία ξεκινάει πριν 9 χρόνια, όταν παντρευτήκαμε με τον άντρα μου. Eγώ ήμουν ήδη 30 χρονών και θέλαμε να κάνουμε παιδί αμέσως, αλλά δυστυχώς τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα για μας..

Μετά από κάποιες εξετάσεις μάθαμε ότι υπάρχει πρόβλημα και ότι πρέπει να πάμε για εξωσωματική. Και κάπου εκεί ξεκινάει ο Γολγοθάς μας. Μετά από πολλές εξωσωματικές,  ξανά εξετάσεις, λαπαροσκόπηση, γιατρούς στην Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα εγώ, είχα γίνει ένα ράκος ψυχικά και σωματικά. Δεν θέλω να σας κουράσω με λεπτομέρειες, πιστεύω ότι μπορείτε να φανταστείτε τι πέρασα και κάποιες μανούλες που δυσκολευτήκαν με καταλαβαίνουν ακόμα περισσότερο…

Τα χρόνια είχαν περάσει, είχαμε ξοδέψει μια περιουσία σε όλα αυτά και δεν είχαμε κουράγιο ούτε εγώ ούτε ο άντρας μου να συνεχίσουμε. Οι δικοί μας άνθρωποι που ξέρανε τι περνούσαμε, όλοι αυτοί που μέχρι χτες μου λέγανε να μην χάνουμε τις ελπίδες μας, τώρα μου λέγανε να σταματήσω. Η μαμά μου δεν άντεχε να με βλέπει να ταλαιπωρούμαι έτσι.

Το πήραμε απόφαση ότι θα μείνουμε χωρίς παιδί. Εμένα όμως μέσα μου με έτρωγε ακόμα. Συζητώντας με τον γιατρο μας, έμαθα ότι μπορώ να κάνω εξωσωματική αλλά με ξένα ωάρια. Δεν σας κρύβω ότι προβληματίστηκα. Το δίλλημα μεγάλο. Η δότρια θα είναι υγιής; Ποια η κληρονομικότητα; Θα μου μοιάζει; Ο χαρακτήρας της; Και πολλά άλλα ερωτήματα στριφογύριζαν στο μυαλό μου. Όμως η επιθυμία για παιδί ήταν μεγαλύτερη..

Τελικά αποφασίσαμε να κάνουμε μια τελευταία προσπάθεια, αυτή τη φορά με ξένα ωάρια και δεν είπαμε σε κανέναν από τους δικούς μας τίποτα. Ήταν Απρίλιος του 2009 πλησίαζε το Πάσχα όταν έκανα το τεστ που βρήκε θετικό!!! Επιτέλους μετά από 8 χρόνια προσπαθειών ήμουν έγκυος!!!!!

Η χαρά μου απερίγραπτη, παρ’ όλο που ήξερα ότι ήταν ακόμα πολύ νωρίς δεν κρατιόμουν ήθελα να το ανακοινώσω στους δικούς μας, αισθανόμουν τόσο περήφανη που τα κατάφερα! Ανήμερα του Πάσχα τους το είπαμε, ήταν το καλύτερο Πάσχα για όλους μας…

Οι εννιά μήνες της εγκυμοσύνης πέρασαν ευχάριστα, παρόλο που είχα και εγώ τα συνηθισμένα προβληματάκια, ναυτίες, εμετούς, καούρες, κάποιο πρόβλημα με τον πλακούντα. Έφτασα στον μήνα μου και όλα ήταν όλα καλά. Ο γιατρός μου έδινε ημερομηνία τοκετού 20 Δεκέμβρη, εγώ όμως είχα προαίσθημα ότι θα γεννήσω στις 10 και μάλιστα το έλεγα και στους φίλους μας.

Ξημερώνει η 9η Δεκεμβρίου, το αμάξι μας ήταν συνεργείο χαλασμένο, έξω έβρεχε ασταμάτητα. Το βράδυ λίγο πριν να πάω για ύπνο βλέπω έξω από το παράθυρο και σκέφτηκα ότι δεν είναι για πουθενά σήμερα. Το μωράκι μου όμως είχε άλλα σχέδια.

Στις 2 η ώρα τα ξημερώματα σπάνε τα νερά μου. Τα νερά ήταν κόκκινα, με έπιασε πανικός. Φεύγουμε αμέσως για την κλινική. Στο δρόμο είχα πόνους, έκανα και εμετό, έτρεμα ολόκληρη! Ο άντρας μου να οδηγεί ξένο αμάξι και να μην βλέπει μπροστά του από την βροχή…

Μετά από μια ώρα περίπου φτάσαμε. Η μαία που με εξετάζει, μου λέει ότι όλα είναι καλά, το αίμα είναι από τον τράχηλο και δεν είναι κάτι ανησυχητικό. Αμέσως με ετοιμάσανε για τοκετό και περιμέναμε τον γιατρο μου… Θυμάμαι ότι ο άντρας μου, που μέχρι τωρα προσπαθουσε να είναι ψυχραιμος, είχε πανικοβληθει! Εγώ του έδινα κουράγιο και του ελεγα ότι ειμαι σιγουρη ότι αφου φτασαμε ως εδώ και το μωρο είναι καλα δεν φοβαμαι τιποτα, όλα θα πανε καλα!!!

Και πράγματι σε τρεις ωρες από εκεινη τη στιγμη ειχα γεννησει φυσιολογικά, χωρις επισκληριδιο και χωρις καποια επιπλοκη. Μεχρι τελευταια στιγμη ημουν ψύχραιμη και ο γιατρος μου ειπε ότι ημουν πολύ συνεργασιμη.

Όταν εβαλαν το μωρο στην αγκαλια μου, η συγκίνηση ήταν τεράστια! Ηταν ένα υγειεστατο και πανεμορφο κοριτσακι!!!!

Ότι αμφιβολίες ή προβληματισμούς ειχα σχετικα με τα ξενα ωαρια, ξεχαστηκαν αμεσως! Και τωρα που η κορουλα μου είναι ενός έτους μπορω να πω ότι μου μοιαζει κιολας!!!!!

Μαρία

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com και εμείς θα τη δημοσιεύσουμε!