Νιώθω πως με κορόιδεψε…
Νιώθω πως με κορόιδεψε…
μαμά Λένα
Θα ήθελα και εγω να πω τι δική μου ιστορία μιας γιατί θέλω πολύ να τα βγάλω από μέσα μου.
Στα 28 μου παντρεύτηκα με τον άντρα μου που τον αγαπούσα πολύ. Ειμαι παιδί χωρισμένων γονιών και τα παιδικά μου χρόνια δεν ήταν και τα καλύτερα. Είχα λοιπόν φανταστεί μία οικογένεια μεγάλη, με πολλά παιδάκια που θα τους προσφέρουμε αγάπη, πολλή αγάπη.
Μετά από 4 χρόνια και αφού δεν είχε έρθει το παιδάκι και αφού κάναμε τις απαραίτητες εξετάσεις, ο άντρας μου ήθελε να προχωρήσουμε σε εξωσωματική. Λέω ήθελε, γιατί εγώ ναι μεν ήθελα να κάνουμε παιδάκι, αλλά έχω μία πολύ μεγάλη φοβία, τη σύριγγα και στην εξωσωματική τρυπιέσαι πολλές φορές.Τελικά προχωρήσαμε και μετά από πολύ κλάμα και φόβο, τα κατάφερα και έκανα τις ενέσεις στη κοιλιά και τις εξετάσεις που έπρεπε να γίνουν. Εκείνο το διάστημα αρρώστησε ο πατέρας μου (δεν του είχα πει ότι θα κάνω εξωσωματική γιατί δεν ήθελα να αγχωθώ) και δυστυχώς τον χάσαμε την ημέρα που θα έκανα την εμβρυομεταφορα. Ο γιατρός μου είχε πει οτι δεν μπορεί να κρατήσει άλλο τα έμβρυα και μη έχοντας άλλη επιλογή έγινε η εμβρυομεταφορά (ήταν πραγματικά τραυματική εμπειρία γιατί δεν μπορούσα να σταματήσω το κλάμα και τον πόνο που ένοιωθα) και μετά σηκώθηκα και πήγα στη κηδεία.
Πέρασαν 14 ημέρες χωρίς να σκέφτομαι αν έχει μείνει κάποιο έμβρυο, εκείνο το διάστημα ειλικρινά δεν με ένοιαζε. Εκανα τη χοριακή και ΝΑΙ ήμουν Εγκυος. Ενοιωθα ότι με βοήθησε ο Αγγελός μου, ο πατέρας μου που μ’ έτρωγε να κάνω ενα παιδάκι.
Η περίοδος της εγκυμοσύνης μου ήταν καταπληκτική, να βλέπω τη κοιλιά μου να μεγαλώνει, μετά να με κλωτσάει η μπέμπα μου και να μην πιστεύω ότι έχω στη κοιλιά μου μια ζωούλα.
Γέννησα και ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος πάνω στη γη. Πιστεύω ότι το παιδί μου είναι το σημαντικότερο που έχω κάνει στη ζωή μου και ευχομαι να μ’ αξιώσει ο Θεός να την μεγαλώσω σωστά.
Μετά από λίγους μήνες μετά τη γέννηση της μικρής μου ,συζήτησα με τον άντρα μου να προσπαθήσουμε να κάνουμε αλλο ενα παιδάκι (μιας και δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα υγείας και απλά είμαστε από τα ζευγάρια με υπογονιμότητα).Ο αντρας μου ανένδοτος, «Είναι πολύ νωρίς, αργότερα«, μου έλεγε. Σκέφτηκα και εγώ οκ, μην το παρατραβάω, μην αγχώνομαι, μπορεί να μας τύχει από εκεί που δεν το περιμένουμε.
Πέρασε 1 χρόνος, πήγα για Τεστ Παπ, το είπα στο γιατρό μου και με συμβούλευσε να μην περιμένω άλλο, να προσπαθήσουμε 2-3 μήνες και μετά να δούμε τι θα κάνουμε. Περίμενα 2 και 4 και 6 μήνες, κάποια συγγενής μου μου είπε «Ασε τον εαυτό σου ελεύθερο, μην αγχώνεσαι, τώρα που έρχεται το καλοκαιράκι μπορεί να κάτσει«
Πέρασε όμως το καλοκαιράκι και τίποτα. Αραιά και που το συζητούσαμε με τον άντρα μου αλλά μου έλεγε ότι αν αγχώνομαι δεν θα έρθει ποτέ. Μόνο εγώ αγχωνόμουν, βλέπετε.
Έτσι φτάσαμε στο σήμερα που η κόρη μας είναι 5χρονών και εγώ έχω φτάσει τα 38. Πρόσφατα είδαμε με τον άντρα μου τον γιατρό και του είπα ότι «Δυστυχώς δεν έχει γίνει κάτι μέχρι τώρα, να προχωρήσουμε;» και είπε βέβαια. Οταν γυρίσαμε στο σπίτι, ο άντρας μου ήταν θυμωμένος γιατί είπε ότι ζω αλλού σε άλλο πλανήτη… Τι θά κάνουμε με 1 δευτερο παιδί (ή στην περίπτωση της εξωσωματικής με δίδυμα) πως θα το μεγαλώσουμε, υπάρχει οικονομική κρίση (δουλεύουμε και οι 2, ευτυχώς) αλλά νοιώθει μεγάλη ανασφάλεια για το αύριο. Με αυτά τα λόγια που μου είπε και με άλλα πολλά βέβαια, κατάλαβα ότι τόσα χρόνια μετά τη μικρή μου που εγώ έπαιρνα χάπια για οωρρηξία, που ευχόμουν σε 1-2 χρόνια θα έρθει άλλο ένα μωρό, πετούσα σε συννεφάκια.
Ακόμα και η κόρη μου εδώ και 1 χρόνο μου έπιανε τη κοιλιά και μου έλεγε «Μαμά, πότε θα μου κάνεις ενα αδελφάκι;» ή «Μαμά μήπως έχεις μωράκι στη κοιλίτσα σου;«
Πραγματικά έχω θυμώσει πάρα πολύ γιατί αποδείχτηκε ότι δεν ήθελε άλλο παιδί από την αρχή. Δεν βλέπει που η κόρη του το ζητάει, όταν βλέπει μωρά κολλάει πάνω τους και εμένα που τόσα χρόνια το ζητούσα επίμονα. Τόσος κόσμος παλεύει καθημερινά (όπως και εμείς γιατί τίποτα δεν μας έχει δοθεί δωρεάν) αλλά εξακολουθεί και δεν το βάζει κάτω .Εγώ νοιώθω ότι δεν με αγαπάει πια και έχω αρχίσει και εγώ να πιστεύω ότι μάλλον δεν κάνει ο ένας για τον άλλον. Δεν κοιμόμαστε μαζί εδω και 3 μήνες, δεν ξέρω που θα βγεί, μοιραζόμαστε τα έξοδα και μιλάμε μόνο για τα απαραίτητα.
Αυτό που ξέρω είναι ότι δεν είμαι καλά, προσποιούμαι στο παιδί μου και στους γύρω μας. Βλέπω συχνά έγκυες από συγγενείς, συνεργάτες και ζηλεύω, πονάω. Νοιώθω τόσο άχρηστη. Νοιώθω ότι θα αρρωστήσω γιατί με κορόιδεψε, από την αρχή δεν ήθελε και απλά δεν μου το ξεκαθάριζε… Δεν μπορώ να το πιστέψω.
Συγγνώμη αν σας κούρασα.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
καλησπερα! καταρχην θα σου πω ενα πραγμα ενα παιδι μπορει αν ειναι ευτυχια, ομως αν το ζευγαρι εχει ηδη προβληματα τα προβληματα αυτα γιγαντωνονται. λες καπου οτι τελευταια δεν κοιμαστε μαζι και οτι επικοινωνειτε μονο γαι τα τυπικα. δεν ξερω αν αυτο προεκυψε απο τη φθορα της σχεσης σας μεσα στο χρονο , απο δικη του επιλογη ή απο δικη σου επειδη δε θελει δευτερο παιδι. νομιζω οτι πρωτα πρεπει να λυσετε τυχον προβληματα που υπαρχουν αναμεσα σας, να δειτε αν ειστε ακομα ερωτευμενοι κι αν αγαπατε ο ενας τον αλλο και μετα να απαοφασισετε για παιδι. πιστευω οτι το παιδι θα πρεπει να ειναι καρπος ερωτα και αγαπης οχι να γινεται καταναγκαστικα. οσο κι αν η κορη σου θελει αδερφακιαν εσεις οι γονεις δεν τα βρισκεται δεν ειναι και το πιο σωστο να το κανεις χωρις να το θελετε και οι δυο. αν επιμενει μπροεις να της εξηγησεις οτι δεν ειναι ολες οι οικογενειες ιδιες και οτι οσο και να θελουμε ενα παιδακι δεν ειναι στο χερι μας να το κανουμε. το οικονομικο ειναι αλλο θεμα, πιο πολυ ομως εμενα με απασχολει γενικα η πολιτικη-κοινωνικη κατασταση παρολο που κι εμεις οικονομικα δεν ειμαστε καλα.
Καλησπέρα σας και πάλι,είμαι η κοπέλα που είχα γράψει την δική μου ιστορία και διάβασα όλα τα σχόλια που μου έγιναν και σας ευχαριστώ.Αυτά που θέλω να πω όμως, αφορά κάποιες κοπέλες που μάλλον με παρεξήγησαν.Πραγματικά εγώ θεωρώ ότι τα παιδιά φέρνουν ευτυχία ,είναι χαρά ,ελπίδα για το μέλλον και ΠΑΡΑ ΜΑ ΠΑΡΑΠΟΛΛΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΝΟΙΏΘΩ ΠΟΛΎ ΤΥΧΕΡΗ/ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ που έγινα μανούλα.Δεν είμαι αχάριστη και κάθε μέρα ευγνωμωνώ τον Θεό αλλά πραγματικά κάποια λόγια με ενόχλησαν.Ναι τον άντρα μου τον ευρωτεύθηκα και τον αγάπησα αλλά νοιώθω ότι αυτό που μου έχει ξεκαθαρίσει εδώ και λίγο καιρό με έχει πραγματικα αναστατώσει,γιατί σιωπηλά τα τελευταία χρόνια έκανα τις προσωπικές μου προσπάθειες μαζί με τον γιατρό μου να παρακολουθούμε την οωρηξία καιπερνωντας χάπια για ωορηξία και είχα ελπίδες ότι μπορεί να μείνω εγκυος.Και λέω τις δικές μου προσπάθειες γιατί ο άντρας μου δεν ήταν μεν αρνητικός αλλά είναι δε πολύ αγχώδης.Ηθελε να κάνουμε και σπερματέγχυση αλλά δεν προλάβαμε ήρθε η κρίση.Και λέω εγώ τώρα πρέπει να το βγάλω από το μυαλό μου εντελώς και να ακολουθήσω τα δικά του θέλω?Είναι σωστό να καταπίεσω τον δικό μου εαυτό για κάτι που δεν θεωρεί σημαντικό?Εσείς τι θα κάνατε,θα το βουλώνατε ενώ νοιώθατε τόσο πολυ την επιθυμία? Τι έχετε να πείτε σε ένα παιδάκι που σε ρωτάει γιατί να μην έχω και εγώ μια αδελφούλα ή έναν αδελφούλη.Ποιός δεν θέλει να έχω? Απάντησε μου μαμά ,σημειωτέον ο μπαμπάς της μπροστά αλλά τσιμουδιά.Γιατί εκτός από εμένα το ζητάει πολύ και η μικρή μου.Και τέλοσπάντων δουλέυουμε και οι δύο (προς το παρόν) και εντάξει πολύς κόσμος γενικά και ειδικά δυσκολεύεται ,πρέπει να το βάλει κάτω? Αυτό δεν καταλαβαίνω γιατί να πρέπει να νοιώθω ότι τα πράγματα είναι τόοοοοσο μάυρα.Θέλω να έχω ελπίδα ,να κάνω όνειρα και να περνάω καλά με τους δικούς μου ανθρώπους.Εχω γνωστή που είναι μοναχοπαίδι και μου είπε κάποια στιγμή εντάξει μωρέ δεν θα πάθει τίποτα αν μεγαλώσει μόνη της (εννοούσε σαν μοναχοπαίδι) και αυτή έχει τώρα 2 παιδιά.Επίσης έχω φίλη που είναι μοναχοπαίδι και μου είχε πει κάποια στιγμή ότι τι καλό που έχεις τα αδέλφια σου ,εγώ δεν έχω κανέναν να μιλήσω /να ακουμπήσω.Γιατί να είναι ΤΟΟΟΟΟΣΟ κακό να θέλουμε (η μικρή μου ένα αδελφάκι και εγώ άλλοένα παιδάκι).Αυτά είχα να πώ και σας ζητώ συγγνώμη αν σας κούρασα.
κοριτσια νομιζω οτι η κοπελα νιωθει καπως περισσοτερο αγχωμενη λογω της ηλικιας της και λογω οτι για το πρωτο παιδι χρειαστηκε καποια χρονια για να το αποκτησει. Η αληθεια ειναι οτι τα χρονια τρεχουν σαν νερο και πιστευω πως αυτο προβληματιζει πιο πολυ την φιλη μας. Θα συμφωνησω στα περισσοτερα απο αυτα που διαβασα αλλα απο την αλλη νιωθω και την αγωνια της κοπελας, ευχομαι να αποφασισεις το καλυτερο που πιστευεις για σενα και την οικογενεια σου
Θα μιλήσω γενικά.'Εχω βαρεθεί να ακούω ή να αισθάνομαι στο πετσί μου την ιδέα ότι 'ένα παιδί=κανένα' καί 'το σωστό είναι δύο παιδιά'.Αυτά τα πράγματα δέν έχουν κανόνες.Το θέμα είναι να είναι κάποιος αγαπημένος με τον σύντροφό του,να μπορούν να αποφασίζουν από κοινού για τον οικογενειακό τους προγραμματισμό καί σημασία να έχει η αγάπη.'Εχω την εντύπωση,ότι δέν αγαπιέστε αρκετά με τον άντρα σου,συγγνώμη,αυτή είναι η εντύπωση που μου δίνεται. Βάλτε τα κάτω,δές τί έχει πραγματική σημασία.Δηλαδή,έτσι όπως έχουν τα πράγματα,προτιμότερο είναι δύο παιδιά με προβλήματα (πχ.οιονομικά) από ένα παιδί χωρίς τόσα προβλήματα?Βέβαια,άν θέλει κάποιος πολύ,όλα γίνονται,αλλά εξαρτάται πώς το βλέπεις. Ούτε πιστεύω ότι άν έχεις αδερφό ή αδερφή,είσαι πιό ισορροπημένος ή ανταπεξέρχεσαι καλύτερα στα προβλήματα της ζωής.Το θέμα είναι να αναθρέφονται τα παιδιά σωστά,καί ώς μοναχοπαίδια.Ξέρω αδέρφια που σφάζονται για τα κληρονομικά.... Τί έχει σημασία για εσένα? Αγαπάς τον άντρα σου? Δέν καλύπτεσαι με το ένα παιδάκι σου,που απέκτησες με δυσκολία? Γιατί δέν κοιτάς να περιφρουρήσεις αυτήν την όμορφη οικογένεια? Γιατί δέν σκέφτεσαι ότι οι άλλοι-εκείνοι που κάνουν δεύτερο παιδί γιατί 'έτσι είναι το σωστό'-μπορεί,λέω μπορεί,να μήν έχουν να τα σπουδάσουν καί τα δύο στο μέλλον,ενώ εσύ θα μπορείς ίσως να προσφέρεις παραπάνω πράγματα στο δικό σου μοναχοπαίδι..... Μήπως το θέμα σου είναι ψυχολογικό?Μήπως πιέζεσαι απ'το κατεστημένο? Γιατί δέ δημιουργείς το δικό σου κατεστημένο,μανούλα? Προστάτεψε την οικογένειά σου,μήν αφήνεις τίποτα να μπεί ανάμεσά σας. Πίστεψέ με,δές το με άλλο μάτι!
Συμφωνώ και επαυξάνω με την Έλσα! Πραγματικά αυτό που πρέπει να ψάξεις είναι η σχέση σου με τον άνδρα σου...Τι σε ενοχλεί τελικά πιο πολύ ότι δε θέλει δεύτερο παιδί, ότι σε κορόιδεψε ή ότι έχετε απομακρυνθεί λόγω διαφόρων προβλημάτων της καθημερινότητας σας; Σκέψου γιατί θες τόσο πολύ ένα δευτέρο παιδί; Να σου πω και γω μαζί σου είμαι... Εγώ θέλω και τριτο πάρα πολύ παρόλο που είναι αρκετά δύσκολο και με τα δύο...Μοιράσου τις σκέψεις σου μαζί του, κάθισε και βαλτα κάτω και ξεκαθάρισε τα. Εγώ θα σου λεγα να τα γράψεις και σε ένα χαρτί... Σημασία έιναι να σαι και να στε ευτυχισμένοι!Αλλά δε χρειάζεται να μαστε πεσιμιστές! Επείδη υπάρχει κρίση και φοβόμαστε δε θα κάνουμε και παιδιά? Στα παλιά τα χρόνια τι κάνανε με τις οικογένεις με τα δέκα παιδιά; Σου εύχομαι όλα να πάνε καλά!!!!
Παντρευόμαστε μόνο για να είμαστε με το σύντροφο που επιλέγουμε και να κρατιόμαστε χέρι χέρι σε ότι φέρει η ζωή. Εντάξει σου είπε ότι θα κάνετε κι άλλο παιδάκι. Τα πράγματα αλλάζουν όμως. Φαντάζομαι ότι στην εξωσωματική σας έφυγαν πολλά λεφτά. Αυτός νιώθεις ότι σε κορόιδεψε που δεν κάνετε δεύτερο παιδί. Εσύ που λες ότι τον αγαπάς αλλά δεν συμμερίζεσαι την ανησυχία του? Δεν κάνουμε σε καμία περίπτωση παιδιά για να έχουν παρέα τα άλλα μας παιδιά. Θα σε συμβούλευα να ξαναπροσεγγίσεις τον άντρα σου μην τον αφήνεις να κοιμάται μόνος είναι έγκλημα αυτό στο γάμο. Μην του στερείς την αγκαλιά σου γιατί όταν την αναζητήσει αλλού όπως είναι φυσικό κι επόμενο μετά θα ξαναγράφεις εδώ για το πόσο άτυχη είσαι που ο κακός ο άντρας σου βρήκε γκόμενα. Δούλεψε τη σχέση σου μαζί του που είναι το πιο σημαντικό και το οφείλεις στο παιδί που ήδη έχεις και μετά το ξανασυζητάτε.
Εγώ δεν θα σου πω πολλά.Το μόνο που νομίζω ότι θα έπρεπε να σκεφτείς είναι η σχέση με τον άντρα σου,που από ότι κατάλαβα δεν πάει και πολύ καλά.Θέλω να πιστεύω ότι δεν τον παντρεύτηκες μόνο για να κάνεις παιδιά!Αν τον παντρεύτηκες από έρωτα και αγάπη να το αποδείξεις.Και το παιδάκι σου θα είναι πιο ευτυχισμένο με δύο αγαπημένους γονείς παρά με ένα αδελφάκι και μια διαλυμένη οικογένεια.Με όλο τον σεβασμό Έλσα.
Θα σου πρότεινα να μιλήσεις με κάποιον που εμπιστεύεσαι και σου έχει αποδειχθεί, από προσωπική σου εμπειρία, πως ξέρει που πατά και που πηγαίνει. Ακόμα καλύτερα "να συσκεφτείς μετά του εαυτού σου" και να δεις τι έγινε και ποιο θα είναι το επόμενο βήμα. Ένα σύζυγος δεν μπορεί να είναι το "απαραίτητο" ντεκόρ για τις οικογενειακές μας φωτογραφίες (πόσο μάλλον ένα παιδί), ούτε θα πρέπει να γίνεται ένα παιδί με σκοπό να στηρίζει ή να κάνει παρεούλα στο πρώτο (από εποχής Κάιν ισχύει αυτό θα έλεγα ;), άσε που πρόσφατες έρευνες αποκάλυψαν ότι σε καμία περίπτωση τα παιδιά δεν λύνουν τα προσωπικά μας αδιέξοδα. Αυτό μπορώ να στο πω μετά βεβαιότητας γιατί υπήρξα τέτοιο παιδί που καμιά λύσις δεν ήτο (όπως και οι περισσότεροι που ξέρω της γενιάς μου - αυτά ξεχρεώνουμε τώρα). Από ότι έχω καταλάβει πρέπει να κάνουμε παιδιά για να μάθουμε να νοιαζόμαστε για κάποιον άλλον εκτός από το τομάρι μας, που θα μας εκπαιδεύει στο ν' αντέχουμε τα "όνειρα μας να έρχονται τούμπα" και να λέμε πως αυτό ήταν σωστό να γίνει, να μας μαθαίνει ποια είναι τα όρια μας, ποιες οι δυνατότητες μας (ιδέα δεν έχουμε), μας υποχρεώνει να αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες κάποιου άλλου εκτός από μας και να δίνουμε κυριολεκτικά το αίμα μας για να τις καλύψουμε και στο τέλος να γυρνάμε και να λέμε στον πατέρα του παιδιού μας "τι ευλογία που ήρθες στο δρόμο μου" (ανεξαρτήτου εκβάσεως, θα προσέθετα και πέστε να με φάτε). Αυτό το κάνεις είτε με ένα παιδί, είτε με χίλια, μη σου πω και με καθόλου παιδιά αν επιλέξεις να είσαι δοτικός προς όλους και για όλα. Τελικά θα έλεγα ότι μεγαλώνοντας παιδιά παύουμε να είμαστε εμείς τα μωρά (αν και πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι ;). (Ξαναδιάβασα αυτά που έγραψα, είναι στην κυριολεξία "στα λεω εσένα για να τ' ακούσω εγω" πόστ, επαναλαμβάνω και συνέχεια την λέξη "παιδί" αλλά προτιμώ να μην κάτσω να "ισιώσω" το κείμενο τώρα γιατί όπως έλεγε και η γιαγιά μου "μην κοιτάς την στραβή μου μύτη, κοίτα την ίσια μου την τύχη" :) (βασικά έλεγε: "μην κοιτας αν ο τζάκης είναι στραβός, αρκεί ο καπνός να βγαίνει ίσια") αλλά βγήκα εκτός θέματος νομίζω. Καλημέρα και καλό μήνα σε όλους, Β.
"μας υποχρεώνει να αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες κάποιου άλλου εκτός από μας και να δίνουμε κυριολεκτικά το αίμα μας για να τις καλύψουμε" κι όλα αυτά χωρίς να ΖΗΤΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ σε ανταπόδοση ε; (αγάπη you know?) ("εκ παραδρομής" ξέχασα το πιο σημαντικό, γιατί η ανιδιοτέλεια είναι το πιο δύσκολο και το εγούλι μας αντιδρά πάντα :))
Καλησπέρα. Να χαίρεσαι την οικογένειά σου. Θα ήθελα να σου θέσω κάποια ερωτήματα που ίσως σε ξεμπλοκάρουν από τις άσχημες σκέψεις, αν μου επιτρέπεις. Καταρχήν, ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που θέλεις ένα δεύτερο παιδάκι; Αν είναι επειδή θα χαρίσεις ένα αδερφάκι στην κόρη σου, είναι σεβαστό. Αν είναι επειδή θέλεις να νιώσεις ότι μπορείς να το κάνεις ή επειδή κάνουν όλοι γύρω σου δεύτερα παιδιά, ίσως πρέπει να το ξανασκεφτείς. Αναρρωτιέμαι...τι είναι σημαντικότερο; Μια προβληματική οικογένεια με 2 παιδιά ή 1 ευτυχισμένη οικογένεια με 1 παιδί; Θέλω να πω ότι αν ο άντρας έχει αποφασίσει ότι δε θέλει δεύτερο παιδί, δεν είναι αυτό σεβαστό δικαίωμά του;(όπως φυσικά είναι δικαίωμα και για σένα το αντίθετο). Φαντάζεσαι να έχεις ένα παιδί ανεπιθύμητο από τον πατέρα του; Θα πρότεινα να δείξεις στο σύντροφό σου ότι σέβεσαι και κατανοείς τους προβληματισμούς του και ίσως τότε συζητώντας τα επιχειρήματά σας να φτάσετε σε μια κοινά αποδεκτή απόφαση. Εύχομαι πραγματικά τα καλύτερα! Υ.Γ.: πολλές φορές οι άνθρωποι αργούν να συνειδητοποιήσουν τι θέλουν ή δεν το εκφράζουν για να μην πληγώσουν τον άνθρωπό τους. Οπότε ίσως θα μπορούσες να το αφήσεις πίσω σου ότι δεν σου έλεγε τόσο καιρό την αντίρρησή του. Ίσως άλλωστε να ξεκίνησε θέλοντας 2ο παιδάκι και όσο περνάει ο καιρός να κατέληξε στο αντίθετο. Δεν είναι και εύκολοι οι καιροί που διανύουμε.
Γεια σας και απο εμένα το θέμα είναι πολύ λεπτο. Ζω και εγω μια παρόμοια ιστορία με τη Λενα και εγω εχω μια κόρη τριων ετων και πολύ θα ήθελα να αποκτήσω και ένα δευτερο παιδάκι. Ο συζηγος μου δεν θελει με τίποτα να ακουσει για δευτερη εγκυμοσυνη. Ανχώνεται παρα πολύ με τα οικονομικα και ειληκρινα τον καταλαβαινω . Ειμαστε αγαπημενοι και ενωμένοι όμως εγω τα πράγματα τα βλέπω πιο συναισθηματικα. Η απόκτησει ενός δευτερου παιδιού δεν ειναι ευκολη δουλεια αλλα είναι η συνέχεια μιας οικογενειας για μια ζωη. Δεν το κάνεις το παιδι μόνο για τη δική σου αναγκη για μητρότητα αλλα και για τις αναγκες του πρωτου παιδιου- ενηλικα μελλοντικα. Εχω ζησει πολλά τα τελευταια χρονια. Η αδελφη μου έχασε τον άντρα της πολύ νωρις τις άφησε ευτυχως όμως δύο υπέροχα παιδια που μοιράζονται όλες τις εμπειριες καλές ή κακές μαζι. Η αδελφή της μάνας μου εφυγε και αυτη νωρίς απο τη ζωη αλλα αφησε δυο παλικάρια να ειναι μαζι και στα καλα και τα ασχημα. Ο πατέρας μου που εφυγε και αυτός προσφατα απο τη ζωη αφησε πισω εμένα και τις δυο υπεροχες αδελφες μου, Εαν δεν τις ειχα θα ειχα σαλταρει!!! Το να μικραινει η οικογενεια ειναι ένα συναισθημα απαισιο!!! Ομως το να εχεις να κρατας τα χερια των δικών σου ανθρωπων έιναι η δυναμη σου για να συνεχιζεις να ζεις !!! Με τις αδελφές μου δεν βλεπόμαστε συχνα και δεν μηλάμε κάθε μέρα στο τηλέφωνο αλλά όταν θα τις χρειαστω ξέρω ότι θα ειναι εκει με αγαπη.Γι αυτο το λόγο και για αυτό το συνάισθημα θέλω να κάνω ενα δευτερο παιδι. Για την κόρη μου που τόσο λατρεύω.
Συγγνωμη κοριτσι μου, η σχεση σας ειναι χαλια και θες και 2ο παιδι;;; Ελεος πια! Και εχει δικιο ο ανθρωπος... Και εγω θελω 4, αλλα με τετοια κριση ουτε για 2ο δε σκεφτομαι!! Για ωριμασε λιγο!!! Και αμα ο ανθρωπος σε εβλεπε στεναχωρημενη ή μεσα στα νευρα, πως να σου ελεγε την αληθεια;; Και να σκασκουν διδυμα τι θα κανεις;;; Καλα σου ειπε!!!Ελεος!!!
Προηγείται ο σύζυγός σου και ο γάμος σας και ακολουθεί το δεύτερο παιδάκι. Σου είχε υποσχεθεί οτι θα κάνετε ας πούμε 2-3 παιδιά; Ε και στην πορεία που βλέπει τα οικονομικά να στενεύουν δεν μπορεί να δειλιάσει;Ανθρώπινο είναι. Βρείτε τα πρώτα οι δυο σας και μπορεί με τον καιρό να έρθει και το παιδάκι. Μέσα από την αγάπη και την κατανόηση όμως,και όχι μέσα από γκρίνιες και καυγάδες.Βάλ'τον στην αγκαλιά και στο κρεβάτι σου,και δόξαζε τον Θεό που έχεις μια όμορφη οικογένεια.Και ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΗ ΖΩΗ!!!!!
κορίτσι μου, πραγματικα νομιζω πως ο αντρας δεν σε κοροιδεψε καθολου...ισως να φρικαρε στην αρχη με το 1ο παιδι...(πόλλοι το παθαίνουν λόγω ευθυνων, αλλαγη στον τροπο ζωης κλπ) και λιγοι ειναι αυτοί που πραγματικα επιθυμουν να ξαναπερασουν ολο το ''πακετο'' εγκυμοσυνης-γεννας-λοχειας κλπ...ισως να εδινε λιγο χρόνο στον ευατό του για να μπει ξανά στην ιδέα για ένα 2ο μωράκι...αλλά τον ''πρόλαβε'' η οικονομική κρίση...μην κοιτας τι κάνουν οι άλλοι γύρω σου...εγω εχω μια φίλη με 5 παιδια...δηλ. να κανω και γω 5?? θελω να πω πως εισαι τυχερη γιατι κατάφερες να γίνεις 1 φορά μανούλα...μην εισαι αχάριστη γιατι μιλάς σαν να μην εχεις κανένα παιδακι...και ξερω κοπέλες που θα ''σκοτωναν'' για να κρατησουν 1 παιδακι στην αγκαλια τους...κοιτα να χαρεις αυτά που έχεις, δηλ. έναν σύζυγο που σας αγαπάει και τις 2, μια δουλειά που έχετε και οι 2 και σας προσφέρει τη ζωή που κάνετε και 1 παιδακι που σας εχει αναγκη...και γω παρακαλουσα για αδερφακι τη μαμα μου, και μου το εκανε μετα απο 7 χρόνια...και τι καταλαβα? μεγαλωσαμε χωριστα, λογω διαφορας ηλικιας...μεγαλωσαμε σαν 2 μοναχοπαιδια...ποτε δεν παιξαμε μαζι και καμια σχεση δεν εχουμε ουτε και τωρα...παρα μονο τα απαραιτητα... κοιτα μπροστα στο μελλον και προσπαθησε να το δεις μεσα απο τα ματια του συζυγου σου..και τοτε θα δεις πως οντως πετουσες στα συννεφακια...καθως καθε μερα εκατονταδες ελληνες χανουν τις δουλειες τους ή τους κόβουν τους μισθους τους...ζησε την ζωή σου όπως έιναι...γιατι αν ονειρέυεσαι τις ζωες άλλων...ξεχνάς να ζεις την δική σου!με πολλη αγάπη και καθόλου κακία!
Θα συμφωνησω κι εγω με ολα τα παραπανω περι αριθμο ατομων μιας οικογενειας και με το οτι μαλλον εχεις κολλησει με το θεμα 2ο παιδι. Και να σου πω και κατι που μου ειπε ο αδερφος μου σαν οικογενειαρχης πλεον και αυτος..."Ειμαι το στηριγμα του σπιτιου, καθε μερα `τρεμω μη χασω τη δουλεια μου μην δεν εχω λεφτα να παω σπιτι."Οι αντρες νιωθουν μεγαλη ευθυνη με τον ρολο τους και δεν μπορουν να το εκφρασουν. Ισως εμεις δεν του αφηνουμε. Και ναι εχει δικιο...μια εξωσωματικη εκτος απο ακριβη μεθοδος εχει μεγάλο ενδεχομενο 2 και 3 παιδιων..Πως λοιπον να μην αγχωνεται ο ανθρωπος για το πως θα συντηρησει την οικογενεια του. Σκοπος ειναι να δουλευετε και να χαιρεστε το παιδακι που ηδη εχετε. Αν ειναι να δουλευετε και να μην προλαβαινετε ουτε να κοιμηθειτ
Λένα μου μπράβο για το κουράγιο που βρήκες και τα κατάφερες με την εξωσωματική έχεις ενα γλυκό κοριτσάκι σίγουρα είναι όλη σου η ζωή... Μακάρι να μην χρειαζόταν καμιά προσπάθεια για να της κάνεις ένα αδερφάκι που θέλει και που θέλεις και εσύ μακάρι όλες οι Μαμάδες να μπορούσαμε να έχουμε κατά την γνώμη μου το ιδανικό 2 κοριτσάκια και 2 αγοράκια 4 παιδάκια σύνολο!!! όμως είστε 2 που αποφασίζετε και πίστεψε με δεν νομίζω να σε "κορόιδεψε" ο άντρας σου μην το βλέπεις έτσι στεναχωριέσαι άδικα τον παράγοντα κακού προγραμματισμού δεν τον έχεις σκεφτεί?? να είχε στο πίσω μέρος του μυαλού του να κάνετε κ άλλο παιδάκι και τώρα με την χαζό-οικονομική κρίση και με τα προβλήματα που την συνοδεύουν να έχει φοβηθεί....μην λες οτι σε κορόιδεψε δεν πιστεύω να είχε αποκλείσει την ιδέα του 2ου παιδιού εξ αρχής...προσπάθησε μίλησε του κανε ένα πλάνο με τα χρήματα που θα χρειαστούν κόψε και τα πολλά πολλά και δείξε του οτι μπορείτε να τα καταφέρετε με στενότητα βέβαια αλλά αξίζει.... Σου εύχομαι καλή δύναμη και: Wish it... Dream it... DO IT.....
Αχ Λένα μου πραγματικά δύσκολο το θέμα που θέτεις.Πρίν παντρευτώ θυμάμαι πως ρώτησα τους γονεί μου αν μου συμβεί κάτι τέτοιο τι θα κάνω? Το συζητάς μου είπαν. Μιά κουβέντα είναι αυτό βέβαια.Δεν έχω λύση να σου δώσω θα ήθελα απλώς να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου.Ο σύζυγος σου και εσύ διαφωνείτε σε ένα θέμα ζωτικής σημασίας.(Προσωπικά συμφωνώ μαζί σου αλλά αυτό δεν έχει σημασία) Το ότι δεν θέλει δευτερο παιδί δυστυχώς είναι δικαίωμα του αυτό δεν τον καθιστά ούτε ψευτη ούτε ΄΄κακό άνθρωπο΄΄.Θα μπορούσε να ήθελε αυτός και εσύ να είχες ταλαιπωρηθεί τόσο που να μην ήθελες δευτερο παιδάκι.Τώρα είσαι πολυ θυμωμένη μαζί του.Ίσως κάποιος ειδικός σύμβουλος γάμου μπορούσε να βοηθήσει να βρείτε μία λύση.Και εσύ έχεις κάθε δικαίωμα να θέλεις και 2ο και 3ο παιδάκι αλλά αυτό θα λυθεί αφού πρώτα γεφυρώσετε το χάσμα που δημιουργήθηκε.Καλή τύχη.
Συμφωνώ με την Εύα. Λένα, θα πρέπει να λύσεις τα όποια προβλήματα έχει ο γάμος σου πρώτα, αν αυτό εξακολουθεί να σ'ενδιαφέρει. Νομίζω ότι σου'χει γίνει εμμονή η απόκτηση ενός 2ου παιδιού, φαίνεται ότι τίποτε άλλο δεν έχει για σένα σημασία, εκτός βέβαια από το 1ο σου παιδάκι. Υπάρχει όμως και ο σύζυγός σου, τον οποίο θα πρέπει να ακούσεις. Και γιατί να είναι κακό, αν δε θέλει 2ο παιδί; Μπορεί να μην αντέχει την ευθύνη ενός 2ου παιδιού, δεν είναι φτιαγμένοι όλοι άνθρωποι ν'αντέχουν όλα. Μπορεί να του αρκεί αυτό που έχετε τώρα. Επειδή δεν ταιριάζετε στο θέμα του 2ου παιδιού, δεν γίνεται ν'ακυρώνεις ολόκληρο το γάμο σου, εκτός κι αν δεν ταιριάζετε γενικά, αλλά αυτό εσύ μόνο το ξέρεις. Είναι πολύ δύσκολο τη σημερινή εποχή να φέρνει κάποιος παιδιά στον κόσμο και μπράβο σ'όποιον το καταφέρνει τελικά. Ομως θα πρέπει, σε κάθε περίπτωση, και ειδικά στην περίπτωση του ερχομού ενός παιδιού στον κόσμο, να υπάρχει και λογική εκτός από συναίσθημα. Επίσης, όλες μας ξεχνάμε το αυτονόητο: Εκτός από μητέρες, είμαστε και γυναίκες και σύζυγοι! Εκτός απ'τα παιδιά μας, έχουμε κι έναν σύζυγο, έναν γάμο να φροντίσουμε! Δεν υφίσταται το "εμείς", αν δεν υπάρχει το "εγώ και "εσύ" και να φροντίζει το ένα το άλλο! Ολες οι μητέρες είμαστε ευλογημένες που έχουμε τα παιδιά μας, όμως είμαστε ακόμα πιο ευλογημένες, όταν έχουμε έναν γάμο φροντισμένο και ευτυχισμένο, για να μεγαλώσουμε με αγάπη τα παιδιά μας! Ο,τι σου λέω, το λέω με αγάπη, ούτε για να σε κρίνω Λένα μου, ούτε για να κάνω την έξυπνη. Απλά, για να σου δώσω κάτι παραπέρα να σκεφτείς. Εσύ ξέρεις τα του οίκου σου, εσύ αποφασίζεις για τη ζωή σου. Εγώ που στα λέω αυτά, είμαι μητέρα με 3 παιδάκια, που έχει περάσει πολλά και έχει σκεφτεί ακόμα περισσότερα, δεν είμαι η Χ άσχετη πιτσιρίκα. Να σ'έχει ο Θεός καλά και το παιδάκι σου και τον άντρα σου!
θα γινω λιγο συνηγορος του διαβολου με μια πολυ δικη μου ,κοντινη μου αντιστοιχη περιπτωση...ο λογος που ο κυριος δεν ηθελε αλλο παιδι και κοιμοταν χωριστα με τη συζηγο του,ηταν γιατι ειχε αλλη σχεση/παραλληλα και ηθελε απλα να χωρισει ,αλλα δεν το ελεγε.ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ 2ο ΠΑΙΔΙ ,ΚΑΙ 10 ΜΕΡΕς ΜΕΤΑ ΞΕΦΟΥΡΝΙΣΕ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ..10 ΜΕΡΕς ΜΕΤΑ ,ΣΕ ΜΙΑ ΛΕΧΩΝΑ ΓΥΝΑΙΚΑ!! εννοειτε πως χωρισαν και εννοειται πως η κυρια ειναι τρισευτυχισμενη με τα 2 παιδια της ,αλλα τα σημαδια εδειχναν απο την αρχη ,το τι θα γινοτανε . Α ν σε ενδιαφερει το παιδι ,πραγματικα να το κανεις με καθε κοστος ,αν σε ενδιαφερει ομως ο συντροφος σου τοτε κοιτα να σωσεις αυτη τη σχεση . πολυ φιλικα
Καλησπερα, ειμαι και γω μια μανουλα με τον Παναγιωτη μου που ειναι τωρα 3 χρονων!!! οταν γνωριστηκαμε με τον αντρα μου και αποφασισαμε να κανουμε οικογενεια , καναμε ονειρα και θελαμε και οι δυο 3 παιδια τουλαχιστον!!!! Σημερα που σας μιλαω , εγω ανεργη και ο αντρας μου να παλευει μονος του, χωρις βοηθεια απο γονεις, οταν μου ερχεται η σκεψη για 2 παιδι...........μου φευγει αυτοματα και απο το μυαλο!!!!! Μηπως ο αντρας σου ειναι αγχωμενος , οπως ολοι αλλωστε , στην παρουσα φαση και θελει τον χρονο του???? και το 1 παιδακι παντως καλο ειναι γερο να ειναι και παλι ειστε οικογενεια!!!! καλη τυχη στη ζωη σας!!!
ΜΗΝ ΑΓΧΩΝΕΣΑΙ,ΑΝ ΤΟ ΘΕΛΕΙΣ ΠΟΛΥ ΘΑ ΣΟΥ ΕΡΘΕΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ!!!ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ 37 ΚΑΙ ΜΑΣ ΗΡΘΕ ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΗ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ,ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΕΙ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ!!!!ΕΧΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ 8 ΧΡΟΝΩΝ!!!ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ,ΚΑΙ ΑΝ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΤΟ ΘΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΑ ΕΡΘΕΙ!!ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΗΡΕΜΗ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ!!!!ΑΛΛΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΑΝ Ο ΣΥΖΥΓΟΣ ΣΟΥ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΑΣ.ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΣΩΖΟΥΝ ΤΟΝ ΓΑΜΟ!!!!!ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΕΛΟΥΝ ΗΡΕΜΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ!!!!!!ΑΥΤΟ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΠΑΝΤΑ!!!!
δηλαδη με ένα παιδι δεν εισαι οικογενεια? Προτιμας να τη διαλύσεις? Τοτε τι θα είσαι? Σκεφτείτε λίγο οτι μπορεί για τον αντρα σας να ήταν το αρχικό όνειρο η μεγάλη οικογένεια αλλα ίσως να τους δυσκόλεψε η διαδικασία περισσότερο απ όσο φαντάζονταν. Θεωρώ πως η αποφαση για παιδί πρεπει να είναι αποτέλεσμα ωριμης κουβέντας και αποφαση και των δυο. Παντως οι οικογενειες με ενα παιδι θεωρουνται εξισου ευλογημενες. Καλη τυχη και στις 2 σας...!
Σίγουρα δεν είναι η καλύτερη διαπίστωση, να βλέπεις κάποια στιγμή ότι ο/η σύζυγος δεν θέλει άλλο παιδί... ...αλλά μήπως δεν είναι δικαίωμά του; Κι αν στο βάθος της ψυχής του αντιλαμβάνεται ότι μέχρι εκεί είναι οι δυνάμεις του; Είναι κάποιοι άνθρωποι που θέλουν παιδιά, είναι κάποιοι άλλοι που δεν θέλουν καθόλου (ναι, υπάρχουν κι αυτοί) και είναι και κάποιοι που όταν γεννιέται το πρώτο, συνειδητοποιούν ότι αυτό το πλασματάκι κάνει στη ζωή τους πολλές ... αριθμητικές πράξεις: προσθέσεις, αφαιρέσεις -- τα ξέρετε, τα ξέρουμε... Τη συνέχεια επίσης την ξέρετε, την έχετε δει γύρω σας: Ανάλογα με το χαρακτήρα τους, προσαρμόζονται περισσότερο, λιγότερο ή και καθόλου σε αυτή τη νέα ζωή. Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε κανέναν, ό,τι κι αν μας είχαν πει "προειδοποιητικά" πριν γίνουμε γονείς δεν το πολυπιστεύαμε, δεν το αντιλαμβανόμασταν, γιατί πολύ απλά ήταν άγνωστο... Κι όταν έγινε γνωστό, σε κάποιους από μας άρεσε με όοοοοολα του τα παρελκόμενα, άλλοι το αντιμετωπίσαμε στωικά, ψιλοουδέτερα, αλλά "μέχρι εκεί" και άλλοι το αντιμετωπίσαμε φεύγοντας συναισθηματικά ή/και σωματικά... Η ζωή μας σαν γονείς έχει ένα κύριο χαρακτηριστικό: τις ευθύνες, πολλές ευθύνες -- ευχάριστες ή δυσάρεστες, καλές ή κακές, ΕΥΘΥΝΕΣ, που για όσους δεν είναι μαθημένοι από την παιδική τους ηλικία στην αντιμετώπισή τους, είναι συνώνυμες με τα ΒΑΡΗ. Συνειδητοποιούμε τι μπορεί να γίνει αν πιέσουμε έναν τέτοιο άνθρωπο να αναλάβει κι άλλες;;;
ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ ΚΑΛΗ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΣΩ ΑΛΛΑ ΣΚΕΨΟΥ,ΔΕΝ ΚΑΝΕΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΑΛΛΑ ΑΝ ΚΑΝΕΤΕ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΙΔΙ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΑΥΤΟ?ΘΕΣ ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ Η ΑΠΛΑ ΘΕΣ ΚΙ ΑΛΛΟ ΠΑΙΔΙ??ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΑΝΤΕΧΕΣ ΝΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΜΟΝΗ ΣΟΥ??ΜΕΓΑΛΩΝΩ ΔΥΟ ΓΙΟΥΣ ΜΟΝΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΥΚΟΛΟ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΙΔΙ ΔΕΝ ΕΣΩΣΕ ΤΟΝ ΓΑΜΟ ΜΟΥ!!ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ!!
Λυπάμαι πραγματικά που νιώθεις έτσι αλλά μήπως έχεις αναγάγει το δεύτερο παιδί σε αυτοσκοπό και χάνεις την ουσία της οικογένειάς σου; Οικογένεια είναι και αυτη με το ένα παιδί, όπως οικογένεια είναι και αυτή με το κανένα παιδί! Στόχος της οικογένειας δεν είναι μόνο η τεκνοποίηση αλλά και τον να είσαι εκεί μαζί με τον άλλο... άνευ όρων ;)
σκέψου πως άλλες το περνάνε αυτό με το πρώτο παιδί ....
Κορίτσια μου (και μιλάω σε πληθυντικό γιατί βλέπω πως είστε 2 στην ίδια κατάσταση) μάλλον έχετε χάσει το νόημα της οικογένειας. Οι άντρες μας δεν είναι μηχανές παραγωγής παιδιών και είναι απολύτως φυσικό να αισθάνονται άγχος με τα οικονομικά προβλήματα που υπάρχουν στην Ελλάδα. Λένα μου λες πως έχεις να κοιμηθείς με τον άντρα σου 3 μήνες σαν μια λεπτομέρεια. Αλλά νομίζω πως αυτό είναι το πιο σημαντικό. Μήπως θα έπρεπε πρώτα απ' όλα να ασχοληθείς με τον άντρα σου και να το συζητήσεις πιο αναλυτικά; Τι είναι αυτό που τον προβληματίζει. Το ότι η κόρη σου θέλει αδερφάκι δεν σημαίνει πως αύριο θα το μεγαλώσει ή θα το ζήσει η ίδια. Ως γονιός αισθάνεσαι ευθύνη απέναντι σε αυτό το παιδί και είναι απολύτως λογικό να φοβάσαι αυτή την εποχή να κάνεις ένα ακόμα παιδί. Επειδή είναι υπεύθυνος δεν σημαίνει πως σε κορόιδεψε... Σκεφτείτε σοβαρά την κατάσταση σας, γιατί φοβάμαι πως αν συνεχίσετε έτσι τα παιδακια σας θα μεγαλώσουν σε μια οικογένεια με προβληματα... Ίσως θα έπρεπε να δώσετε σημασία στην οικογένεια που έχετε και όχι στον αριθμό των ατόμων που θα θέλατε να έχει!!!
koritsia,katalabainw oti pernate duskola,alla mhpws-lew egw twra-einai adiko gia to paidaki pou hdh exete?polla zeugaria apofasizoun na kanoun mono ena paidaki,kai loipon?
θεωρω οτι σου εχει γινει εμονη το να κανεις δευτερο παιδι!ζητας τα περισσοτερα και δεν βλεπεις τι εχεις και ποσο πολυτιμα ειναι αυτα που εχεις!!!εχεις μια κορη και εναν αντρα!!!!εχεις ηδη μια οικογενεια!!!!απολαυσε την!!!!! Εχεις σκεφτει οτι μπορει να τον εχεις κουρασει τον αντρα σου με την εμονη αυτη???ειναι κριμα να τον χασεις για κατι υποθετικο και θεωρητικο!!!!!εχεις επισης μια κορη η οποια ειναι ικανη απο μονη της να σε γεμιζει και να σε κανει να αισθανεσαι ευτυχισμενη!!!να εισαι ευχαριστημενη και ευγνωμων για αυτα που εχεις και να μην γκρινιαζεις για αυτα που δεν εχεις!!!!ξεχνατα ολα και κανε ενα νεο ξεκινημα με την οικογενεια σου!!!!αυτο ειναι που εχει αξια!λυπαμαι που το λεω αλλα αν δεν ξεκολλησεις θα διαλυσεις την οικογενεια σου και ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ!μπορει να σου ακουγονται λιγο σκληρα αυτα που γραφω αλλα πραγματικα τα λεω με καλη διαθεση!!!!
Συμφωνώ μαζί σου!
αγαπητή Λένα σε καταλαβαίνω απόλυτα γτ ζω ακριβώς τα ίδια με εσένα.... μας ήρθε η κόρη μας εξ ουρανού γτ αν ηταν στο χερι του δεν θα ερχοταν καθολου...περασαν 5 χρονια κ ακομη ελεγε νωρις ειναι ακομη για παιδι...για το 2ο ακουω τα ιδια που ελεγε κ ο δικος σου.... στην πορεία καταλαβα οτι τελικα δεν ταιριαζουμε καθόλου... αισθάνομαι ότι με κοροϊδεψε ..εαν δεν ηθελε οικογενεια ας το ελεγε εξ αρχής...κανω υπομονη για το παιδί και ελπίζω ότι ίσως αλλάξουν τα πραγματα στο μέλλον..καλό κουράγιο..
Αγαπητή Παναγιώτα, λυπάμαι που θα το πω, αλλά τα πράγματα δεν θα αλλάξουν. Δεν μπορούν ξαφνικά 2 άνθρωποι να αρχίζουν να ταιριάζουν. Όσο για την "υπομονή για το παιδί", αν το ρωτούσες σίγουρα πάνω απ'όλα θα ήθελε να βλέπει δύο χαμογελαστούς και χαρούμενους γονείς, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως θα ναι χώρια! Μη βάζεις αυτό το βάρος στο παιδί σου γιατί αργά ή γρήγορα θα διαπιστώσετε και οι δύο ότι δεν το επέλεξε ποτέ. Συμβουλή από το παιδί 2 γονιών που έμειναν μαζί για χάρη του χωρίς να το ρωτήσουν.!!!
Λυπάμαι πολυ να σε ακούω τόσο λυπημένη. Νομίζω ομως πως σε απασχολεί τόσο το θέμα ενός παιδού που ΘΑ έρθει ( στο ευχομαι ολοψυχα) που ξεχνάς αυτούς που είναι εκεί μαζί σου. Λες κάπου οτι δεν κοιμάστε πια μαζί. Το λες στο τέλος σαν μια μικρή λεπτομέρεια ενώ αυτό κάτι λεειγια τη σχέση σου. Δεν είμαι ειδικός αλλά εγώ αν συνεβαινε κάτι τέτοιο πρώτα θα φρόντιζα να το λύσω πριν προχωρήσω στην απόφαση 2ου παιδιού. Εύχομαι να ερθουν όλα οπως τα θες! Να αποκτήσεις μια μεγάλη ευτυχισμένη οικογένεια!