Να επιστρέψω στη δουλειά ή να μείνω σπίτι;
Να επιστρέψω στη δουλειά ή να μείνω σπίτι;
μαμά Βάλια
Αγαπημενες μανουλες καλησπερα! Θα ηθελα και εγω να μοιραστω μια απο τις παμπολλες μαμαδοιστοριες μου, η οποια ειναι πιο επικαιρη και… φλεγουσα!
Ειμαι 31 ετων μανουλα, τριων λατρεμενων παιδιων, επτά, δυόμιση και ενός έτους αντιστοιχα. Εργάζομαι απο τα 18 μου και τα τελευταια 12 χρονια ειμαι στην ιδια επιχειρηση. Εχω σταματησει περιπου 3 χρονια λογω των δυο σχεδον συνεχομενων εγκυμοσυνων, αδειες τοκετου-λοχειας-μητροτητας και παει λεγοντας. Να ομως που εφτασε ο καιρος να επιστρεψω και παλι στη δουλεια μου, αλλα δεν εχω βρει λυση για την φυλαξη των παιδιων μου…
Συζητησαμε με τον αντρα μου το ενδεχομενο να παραιτηθω απο την δουλεια μου, εξηγωντας τους λογους ανωτερας βιας και φευγοντας με ομορφο τροπο, ζητωντας οταν τακτοποιθουν σιγα σιγα τα μικρα μου να εχω το θαρρος να χτυπησω και παλι την πορτα τους, αλλιως σε 3-4 χρονια να ξαναβγω στην αγορα εργασιας (εδω ακριβως γελαμε)… Για να ειμαι ειλικρινης, εχω κλειστει ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ 3 χρονια μεσα στο σπιτι κανοντας οσα κανουμε ολες οι μανουλες (x3) και νοικοκυρες, εντελως μονη μου, χωρις καμια βοηθεια απο γονεις ή πεθερικα (δυστυχως) και εχοντας ξεπερασει κατα ποοοοοοολυ τα ορια μου για ολα οσα καταφερνω (ναι, το δηλωνω, δεν μου το ειχα με τιποτα). Νιωθω καπως… χαλια να το πω; Ας το πω… Μαλλι κοτσος – πυτζαμα ολημερις και ολονυχτις – νυχια στο κακο το χαλι και γενικοτερα μια κατασταση… τετοια!!!
ΟΜΩΣ η αγαπη που παιρνω απο ολα τα μελη της οικογενειας και η ευγνωμοσυνη με κανουν να νιωθω τοοοοσο τυχερη και ας εχω περασει σε δευτερη και τριτη μοιρα.
Και ας συντομευω λιγακι…..
Σε λιγοτερο απο 20 μερες πρεπει να επιστρεψω…….
Εχουμε σκεφτει το ενδεχομενο του παιδικου (βρηκα κοντα στη δουλεια οικονομικα θα ελεγα, για τα δυο μικρα 500 ευρω), αλλα εχω θεμα με τον μεγαλο μου… Όταν σχολαει απο το σχολειο τι θα κανει, οεο;; Σκεφτηκα να παρω γυναικα απο 2-5 να τον παιρνει απο το σχολειο και να καθεται μαζι του σπιτι, να κανει και καμια δουλιτσα μιας και το παιδι ειναι μεγαλο και δεν χρειαζεται φροντιδα. Αλλα φανταζομαι οτι θελω αλλα 250 με 300, συνολο 800 ευρω! Εγω αυτη τη στιγμη παιρνω 1050 (προς το παρον παντα, γιατι πριν τις μειωσεις επαιρνα 1200) απο τη δουλεια μου και ερχομαι και ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ: ΑΞΙΖΕΙ για 250 ευρω που μενουν (;) να βαλω τα παιδακια μου σε τετοια ανασταστωση;; Να τα ξυπναμε απο τις 6, να τα ετοιμαζουμε και βρεξει χιονισει να τραβανε αυτο το λουκι απο τωρα;;
Επισης ειδαμε και το ενδεχομενο να ερχεται γυναικα απο 7-5 και να κραταει τα παιδια εδω και τον μεγαλο γυρνωντας απο το σχολειο. Ομως επειδη δεν εχω καμια γνωστη, ουτε καποιον ανθρωπο εμπιστοσυνης, το ψιλοαπεκλεισα… Και ετσι ΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ αποφασισαμε απο κοινου με τον αντρα μου να σταματησω απο την δουλεια και κουτσα στραβα θα περναμε… ΧΡΕΗ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!!!! Ανηκουμε κ εμεις στην μικρομεσαια ταξη και ως τριτεκνοι πλεον τα εξοδα ολο και μεγαλωνουν.
Και ας δουμε και λιγο το συναισθηματικο κομματι…. λατρευω τοοοοσο τα καμαρια μου, οπως ολες οι μανουλες του κοσμου, που ειμαι ετοιμη να κανω οποιαδηποτε «θυσια» για το καλο τους! Οσο και αν τα ζυγιζω τα πραγματα, η ζυγαρια γερνει προς τη μερια του να μεινω σπιτι και να τα φροντισω οσο καλυτερα μπορω και εχει ο Θεος για αργοτερα… Και ας εχω απομονωθει σχεδον απο τα παντα και ας εχει γινει η πυτζαμα το μονιμο ενδυμα μου και η παντοφλα υποδημα μου και ας με βλεπω στον καθρεφτη και φρικαρω!!!!Αλλα…… ζω πλεον μονο για αυτα τα παιδια και ευτυχως εχω εναν καταπληκτικο αντρα που μας αγαπαει πολυ και μου συμπαραστεκεται σε ολα τα σκαμπανεβασματα μου!
Οποτε καταληγουμε ομοφωνα οτι ΤΕΛΟΣ η δουλεια για ενα διαστημα. Ετοιμασα και εγω ψυχολογια οτι θα συνεχισω να ειμαι μια μαμα νοικοκυρα πλεον, κυνηγωντας τα μικρα μου ζουζουνια διαρκως!
Ελα μου ομως που προχτες φτιαχνοντας ντουλαπες, βρισκω ενα χαρτακι με το τηλεφωνο μιας κυριας, η οποια κραταει παιδακια και μου το ειχαν δωσει απο το νηπιο που πηγαινε ο γιος μου περυσι, ετσι απλα να την εχω υποψιν αν χρειασω οτιδηποτε. Να σημειωσω οτι ηδη εχω συζητησει τα θεματα μου στην εταιρεια μου και εχω ηδη πει πως το πιθανοτερο ειναι να σταματησω. Και να σου που παιρνω την κυρια στο χαρτακι τηλεφωνο, απο περιεργεια και μονο να δω τι τιμη κυριως θα μου πει…. και συναντιομαστε σπιτι μου.
Συμπαθητικη κυρια, δραστηρια δειχνει, βεβαια ειναι καπου στα πενηνταφευγα (ηθελα νεοτερη λογω αντοχων και υπομονης, να ασχολειται 10 ωρες τη μερα με μικρα παιδια) και μας σκαει τη βομβα των 500 ευρω και αμα λαχει και προλαβαινει να μας κανει και κανενα φαγητο η καμια δουλεια!!! ΔΕΛΕΑΣΤΙΚΗ η τιμη, δε λεω… οποτε αυτοματα μεταφερομαστε στα 550 ευρω να μενουν απο το μισθο μου (να πω εδω οτι αν δεν γυρισω τελικα περναμε οικονομικα για περιπου 4 χρονια, οπως περναμε ολο αυτον τον καιρο που καθομαι, με μετρημενα εξοδα, αλλα οχι στερησεις). Η νταντα μου ειπε οτι και συστασεις θα μου δωσει να παρω τηλεφωνο, αλλα μου ειχαν εγγυηθει προσωπικα οι νηπιαγωγοι του γιου μου οτι προκειται για χρυσο ανθρωπο και οτι δεν εχω να φοβηθω τιποτα απολυτως… Βεβαια εγω δεν πειθομαι τοσο ευκολα σε οτι αφορα την οικογενεια μου, φοβαμαι πολυ, τοσα και τοσα ακουμε καθε μερα, δεν παυει να ειναι ενας ξενος ανθρωπος μεσα στο σπιτι μας που θα του εμπιστευτουμε οτι πολυτιμοτερο εχουμε!
Δεν σας κρυβω οτι απο την ωρα εκεινη ειμαι χαλια και αναθεματιζω την ωρα εκεινη που βρηκα το χαρτακι…. ΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ, λοιπον, δεν θελω να επιστρεψω, θελω να ειμαι εδω μαζι με τα ζουζουνια μου να τα βλεπω να μεγαλωνουν και να τα ευχαριστιεμαι καθε μερα και αλλα πολλα πολλα!!! Αλλα απο την αλλη, λεω μηπως σκεφτομαι εγωιστικα και κατηγορω τον εαυτο μου μια ζωη για διαφορα που μπορει να προκυψουν;; (δεν τα αναλυω τωρα, ειναι σκεψεις που σιγουρα ολες κανουμε).
Ιδου η απορια λοιπον….
ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΩ Η ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΩ;;
Ακουω τις αποψεις σας με μεγαλη προσοχη….
Σας ευχαριστω εκ των προτερων και συγνωμη για το μεγαλο κειμενο!
Μαμά Βάλια
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Σκέψου το μέλλον σου. Θα βρεις δουλειά σε 3-4 χρόνια; Θα φτάνουν τα λεφτά του άντρα σου; Δε θέλεις να πάρεις τη σύνταξή σου; Γιατί δεν αφήνεις το μεγάλο στο ολοήμερο;
Να Γυρισεις στην δουλεια ΒΕΒΑΙΑ!!!!ολες αγαπαμε τα παιδια μας, ολες ανυσηχουμε οταν ειναι με αλλον εκτος απο εμας, αλλα..............η γυναικα πρεπει να ειναι και γυναικα!!! Στα λεω εγω, γιατι και γω δεν ειχα βοηθεια απο μαμα και πεθερα, και αφησα την δουλεια μου για να μεγαλωσω το παιδι και αυτη τη στιγμη, ο αντρας μου δουλευει μεχρι αργα το βραδυ 7 μερες την βδομαδα, τρελα ωραρια, η εξοδος μου ειναι μονη μου με το παιδι στις κουνιες και η ντουλαπα μου γεματη με φορμες και κολλεγιακα μπλουζακια!!!!! ΑΑΑΑΑΑ και μην ξεχασω και ολα τα υπολοιπα βεβαια, σουπερ μαρκετ , λαικες, σπιτι , μαγειρεμα κτλ κτλ, χωρις καμια βοηθεια απο τον αντρα μου!!!! και μεσα σε αυτα τα 3 χρονια να προσθεσω και 2 μετακομισεις !!!!Μονη μου!!! και οταν καμια φορα παραπονιεμαι και σπανε τα νευρα μου, εχω τους τριγυρω, (μαζι και ο αντρας μου)....σιγα μωρε τι κανεις ολη μερα, καθεσαι!!!!! Δουλεια και παλι δουλεια,για να υπαρχουν ισορροπιες!!!
Σωπα να τους πεις που καθεσαι ολη μερα, βρε δε πανε να πνιγουν λεω εγω;; η δουλεια της μαμας ειναι απο τις δυσκολοτερες κ δυστυχως κυριως οι αντρες δν το καταλαβαινουν.. Θελει τρελη υπομονη κ το ξερεις καλα. Εγω σου βγαζω το καπελο.Μπραβο σου κ σε ολες τις μαμαδες, που ειτε ειναι κ εργαζομενες ειτε σπιτι καταβαλουν τεραστιες προσπαθειες για να τα βγαλουν περα με νοικοκυριο κ παιδια...Μπραβο!!👍
ΑΓΑΠΗΤΗ ΒΑΛΙΑ,ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΜΑΜΑ ΤΡΙΩΝ ΑΓΟΡΙΩΝ 6,7ΚΑΙ 11 ΧΡΟΝΩΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ.ΠΡΙΝ 6 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΟ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΒΡΕΘΗΚΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΘΕΣΗ.ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΟΥ ΝΑ ΑΦΗΣΩ 3ΠΑΙΔΙΑ .ΟΣΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΑΦΗΣΩ ΜΕ ΜΙΑ ΞΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΟΥΤΕ ΛΟΓΟΣ ΤΟΣΟ ΑΠΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΠΟΨΗΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΘΕΜΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ.ΑΠΟ ΤΟ ΜΙΣΘΟ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΑΙΡΝΑ ΘΑ ΠΕΡΡΙΣΕΥΑΝ 100 ΤΟ ΠΟΛΥ 200ΕΥΡΩ ΟΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΟ ΣΥΖΗΤΟΥΣΑ ΚΑΝ.ΕΚΑΤΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΟΤΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΗΜΑΣΤΑΝ ΠΟΛΥ ΣΤΡΙΜΩΓΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΤΟ ΜΕΤΑΝΟΙΩΣΑ ΚΑΘΟΛΟΥ!ΞΕΡΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΝ ΟΥΤΕ ΤΑ ΕΥΡΩ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΖΗΣΕΙΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΛΙΓΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ!ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙΣ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΠΙΣΩ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΕΧΑΣΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ!ΚΑΤΣΕ ΤΩΡΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΕ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΠΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΞΑΝΑΠΑΒΓΑΙΝΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ!ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΤΥΧΕΙ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ!ΚΙ ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΜΗ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΣΑΙ.ΜΕΓΑΛΟΝΩΝΤΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΡΚΕΙ ΒΕΒΑΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ.ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΤΗ ΒΑΛΙΑ.ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΑ!!!!!
Κοπέλα μου καλή, σκέψου πολύ καλά πριν αποφασίσεις! Βρέθηκα σε τέτοιο δίλλημα πριν πολλά χρόνια και διάλεξα τότε να μείνω σπίτι με τα παιδιά!. Τραγικό λάθος όπως αποδείχτηκε. Έχασα τον εαυτό μου. Έμεινα 8 χρόνια σπίτι να μεγαλώνω παιδιά. Ήμουν μαμά, νοικοκυρά, μαμά, σύζυγος, μαμά, μαμά.... Ξέχασα όμως πως είναι η γυναίκα! Σπίτι , ψώνια, σχολείο, δουλειές. Απίστευτη ψυχική κούραση με μεγάλα κενά, ώσπου κατέληξα να πιάνω τον εαυτό μου να με λυπάται. Δεν λέω, έζησα στάδια των παιδιών μου τρυφερά, αλλά και φάσεις τρελλές! Έίχα την πολυτέλεια (καλοί καιροί τότε) και ξαναβγήκα στην αγορά εργασίας. Ξαναβρήκα τον εαυτό μου και εγώ και όλοι οι υπόλοιποι. Τα παιδιά έγιναν πιό υπεύθυνα, ο σύζυγος βοηθούσε περισσότερο, είχα και μία καλή κυρία που πρόσεχε τα παιδιά και βρήκαμε όλοι μια σειρά. Το κυριότερο... βρήκα τον εαυτό μου! Ένιωσα πιό ζωντανή και όπως αποδείχτηκε και πιο καλή μαμά. Η ψυχική μου ηρεμία φαινόταν και απέδιδε. Αλλά και πρακτικά να το δεις...τότε τα χρήματα που περίσσευαν από τον μισθό μου ήταν ελάχιστα, τώρα όμως ξέρεις πόσο πολύτιμος είναι αυτός ο μισθός; Τα παιδιά μου είναι 18 και 14 ετών! Δεν φαντάζεσαι τι έξοδα έχουν. Πρόσεξε καλά τι θα κάνεις χωρίς να βάλεις πρώτο παράγοντα τους συναισθηματισμούς! Κοίτα και τον εαυτό σου. Όλα βρίσκουν την σειρά τους.
Νομίζω πως κανείς δεν μπορεί να σου απαντήσει στο δίλλημα αυτό! Η απόφαση είναι καθαρή δική σου και έχει να κάνει με το πως "διαχειρίζεσαι" μέσα σου την κατάσταση... Για μένα, η επιστροφή στη δουλειά ήταν "αδιαπραγμάτευτη" (έχω 2 κοριτσάκια, το ένα 3.5 και το άλλο σχεδόν 2 χρονών). Έκανα και στις δύο χρήση του 6-μηνου του ΟΑΕΔ και μετά επέστρεψα κανονικά στη δουλειά (έχοντας στο σπίτι όχι μία αλλά δύο γυναίκες για να μου καλύπτουν 9 ώρες ημερησίως). Βέβαια τα μισθολογικά μου είναι κάπως καλύτερα από τα δικά σου, καταλαβαίνω ότι και αυτό έχει σημασία. Κάνε αυτό που νομίζεις ότι θα σου προσφέρει μια ισορροπημένη ζωή. Αν το να κάθεσαι συνέχεια σπίτι σαν καλή νυκοκοιρά και μαμά σε έχει κουράσει, επέστρεψε στη δουλειά σου. Το σίγουρο είναι ότι αν μείνεις στο σπίτι "με το ζόρι" τότε αυτό θα φανεί και θα έχει και επίπτωση και στα παιδά. Αν - αντιθέτως - είναι κάτι που μπορεί να το διαχειριστείς, τότε μείνε σπίτι. Και μια τελευταία σκέψη: Γιατί δεν ξεκινάς να δοκιμάσεις πώς θα είναι να επιστρέψεις στη δουλειά; Πάρε τη γυναίκα στο σπίτι άμεσα, δες αν σου κάνει (μείνε ένα διάστημα σπίτι μαζί της και μετά δωστης λίγες ώρες μόνη της με τα παιδιά) και αν όλα πάνε καλά, ξεκίνα δουλειά. Δεν σε εμποδίζει κανείς, αν στην πορεία το μετανιώσεις, να το σταματήσεις! Εύχομαι να σου πάνε όλα καλά και και να πάρεις την κατάλληλη απόφαση για σένα και για τα πιτσιρίκια σου!
550 ευρώ που αξίζουν για να χάνεις τόσο πολύτιμο χρόνο απο τα παιδιά σου? Εγώ θα έλεγα να μείνεις τα χρόνια παιρνάνε και θα έχουν φύγει εκείνα απο κοντά σου πριν το καταλάβεις... Αν πάλι το να γυρίσεις στην δουλεία θα σε κάνει καλύτερη και πιο ισορροπημένη μαμα κάντο! Εγώ πάντως θα έμενα με τα παιδιά μου και θα έβρισκα μια δραστηριότητα για μένα που στον ελεύθερο χρόνο μου θα με έκανε να περνάω καλά!
Εγώ αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι θες να είσαι με τα παιδιά σου και θα συμφωνήσω με την Κυρια ελευθερια .ευχαριστησου την μοναδικότητα .Είναι στο χέρι σου να μην αφήσεις τον εαυτό σου .Περνάει γρήγορα ο καιρός θα πάνε σχολείο και εσυ για Δουλεια για πολλά χρόνια ακόμα .κάτσε με τα παιδιά σου .Είναι μικρα και σε έχουν ανάγκη .
Η τελευταια λυση που βρηκες με τη γυναικα που θα σου κραταει τα παιδια και θα παιρνει 500 ευρω πιστευω ειναι η καλυτερη. Σκεψου μονο οτι: 1. Δεν ειναι σιγουρο οτι οταν εσυ θα θες να δουλεψεις θα υπαρχουν δουλειες ακομα 2. Τα παιδια οσο μεγαλωνουν καλως ή κακως εχουν και αλλες αναγκες και εξοδα σχολεια, φροντιστηρια κλπ...Αρα εστω και τα 500 ευρω εξτρα θα ειναι κατι Προσωπικα δεν θα σκεφτομουν καν να μη γυρισω στη δουλεια αλλα το θεμα ειναι ανεξαρτητα απο τι λεμε εμεις τι θελεις εσυ. Εαν πραγματικα θες να κατσεις σπιτι ομως τοτε πιστευω οτι αποφαση εχει παρθει...απλα με τη δικη μου λογικα τα πλεονεκτηματα του να γυρισεις στη δουλεια ειναι περισσοτερα
μεγάααλο διλλημα αυτο!!!! δεν μπορώ να σου πω τι να κάνεις, αλλά μπορ΄πω να σου πω τι θα κανω εγω και μπορεί τοτε να βρεις μια ακρη!! στο πρωτο μου παιδι, πηρα το εξαμηνο του ΟΑΕΔ και μετά γυρισα στην δουλεια μου (ο γιος μου ηταν 8 μηνων). εμεινε σπίτι με την μαμα και την πεθερα μου εναλλάξ, και στην αρχη μου άρεσε, γιατι ειχα τον χρόνο μου, είχα την ζωη μου, ντυνομουν, πηγαινα στα ραντεβου μου στο κεντρο. τωρα ο γιος μου ειναι 2 ετων σχεδον και σε 3 μηνες περιμένω τον δευτερο γιοκα.... αλλά αυτη την φορά αποφάσισα να σταματησω την δουλεια και να κατσω σπιτι! δεν μου αρεσει πολύ που ο μικρός μου θελει την γιαγια του ολη την ωρα και την φωναζει, που με ρωτάει που ειναι η γιαγια, και που όταν φευγουν οι γιαγιαδες κλαιε, ενω όταν φευγω εγω μου κουναει το χερι! επίσης τωρα πια που φαινεται η προσωπικότητα του, δεν μου αρεσουν συγκεκριμένα πράγματα που έχει μαθει και εχει συνηθίσει απο τις γιαγιαδες....και το πιο βασικό??? επειδη οι γιαγιαδες εμεναν όλη την εβδομαδα σπίτι μας (κυρ- παρ) πραγματικά κουράστηκα αυτην την συγκατοικηση και δεν έχω ποιοτικό χρόνο με τον αντρα μου πια!!! τελος, λόγω των μειώσεων ο μισθός μου έπεσε κάτω από τα 1000 ευρω και δεν φτάνει όυτε φγια τα πάγια του σπίτιου... μην αναφέρω το εχθρικό περιβάλλον στην δουλεια του τυπου: παααααάλι εγκυος εισαι εσυ? για όλους αυτους τους λόγους αποφάσισα να σταματησω, και να μετακονισουμε με την οικογένεια μου στο χωριο.... Ελπιζω να μας πανε ολα καλα, όπως ελπίζω και εσυ να πάρεις την καλύτερη αποφαση.... και μην ξεχνας ότι και σαν νοικοκυρα μπορείς να θέσεις κάποια όρια του στυλ, να πηγαινεις το κομμωτηριο σου, το μανικιουρ και πεντικιουρ σου, να πηγαινεις για εναν καφε με μια φιλη! το να μεινεις σπιτι δεν σημαινει απαράιτητα να αφησεις τον εαυτο σου!
Γλυκια μου κοπελα,την απαντηση την εχεις δωσει μονη σου!Δεν θελεις να πας στην δουλεια!Η καρδια σου θελει να μεινει σπιτι.Οποτε μην στεναχωριεσαι.Και εγω εχω δυο παιδακια 6 και 4 ετων και σταματησα τη δουλεια για να τα μεγαλωσω.Αυτο το τριπτυχο,μπιτζαμα,παντοφλα,κλαμερ με ακολουθει.Θα ερθει η στιγμη που θα αλλαξουν ολα.Ηδη αλλαζουν,οσο μεγαλωνουν.Σκεφτηκες καθολου και την κουραση σου που θα ειναι πενταπλασια απο αυτην που ειναι ηδη,αφου θα σχολας,θα πρεπει να μαγειρεψεις,να κανεις οοοολα αυτα που επρεπε να γινουν στην διαρκεια της ημερας,αλλα το κυριοτερο;;;Δεν θα βλεπεις τα παιδια σου σχεδον καθολου.Γιατι οταν θα γυρνας θα τρωει τον χρονο σου το σπιτι και οχι τα παιδια σου.Γνωμη μου,κατσε στο σπιτι σου και ηρεμη να εισαι και τα παιδακια σου να ευχαριστηθεις.Γερη να εισαι,εαν ξεπεταχτουν και παλι μπορεις να πας στην δουλεια,να το κανεις.Ασε που τα 2 σου ειναι και πολυ μικρα,Απολαυσε αυτες τις ηλικιες.Δεν θα ξαναρθουν.Η δουλεια αν αρχισει,δεν σταματαει...Ευχομαι να πραξεις οπως νιωθεις!
καλησπερα ....θα ακουσεις αποψεις που διιστανται....αποψεις που θα σε προβληματισουν η θα σε κατατοπισουν ...η αληθεια ειναι ομως οτι ειμαστε λιγες οι μανουλες που πορευομαστε χωρις καμια μα καμια βοηθεια ....εγω με τον αντρα μου το χουμε κανει ως εξης επειδη παω σε μια σχολη 2 φορεσ την εβδομαδα αλλα και οταν δουλευα στο παρελθον καθημερινα.....γυριζα εγω εφευγε αυτος ο καημενος πηγαινε στην δουλεια ...μετα ειχα και τα του σπιτιου ,τα των παιδιων ,τα μαγειρεματα και παει λεγοντας....αλλα πως θα γινε?αλλη λυση που την σκεφτομαι τωρα ειναι οτι ορισμενες εκκλησιες εχουν βρεφονηπιακο σταθμο....απο τι 8 το πρωι 16.00 τα λεφτα ειναι 120 το μηνα θα μου πει δεν ειναι και λιγα αλλα δεν ειναι και τα 500 που σου ζηταγε η αλλη....απο οτι καταλαβες ειμαι υπερ να γυρησεις στην δουλεια ....και να βοηθησεις οσο μπορεισ την οικογενεια σου και εσενα θα σε χαροποιει...αλλα και να ξεφευγεις και λιγο μεσα απο ο σπιτι και θα ειναι και οι ωρες που θα βλεπεις και το εαυτο σου πιο πειποιημενο και η ψυχολογια σου πιο ανεβασμενη....
Εγώ κοπέλα μου θα σου έλεγα να προσποιηθείς οτι δεν βρήκες ποτέ αυτό το χαρτάκι με το τηλέφωνο που σε μπέρδεψε τόσο και να κάνεις ότι είχες αποφασίσει από πριν. Να μείνεις δηλαδή να μεγαλώσεις τα παιδάκια σου γιατί σε λίγα χρόνια θα είσαι πολύ περήφανη για αυτή σου την απόφαση.
Ποσο σε καταλαβαινω να ηξερες! Δεν θα σου πω τι να κανεις αλλα μπορω να σου πω τι εκανα εγω στην δικη μου περιπτωση! Οταν γεννηθηκε η κορη μου(πριν απο 3,5 χρονια) δουλευα σ ενα πολυκαταστημα ως υπευθυνη και ο μισθος μου διολου ευκαταφρονητος αφου αγγιζε τα 1250 ευρω καθαρα! Αφου πηρα λοιπον το εξαμηνο μητροτητας του ΟΑΕΔ εφτασε ο καιρος να αποφασισω τι θα κανω με την δουλεια! Η πεθερα παρολο που κρατιεται και μενει και ακριβως απο πανω ανενδοτη! Δεν ηθελε δεσμευσεις! Κι εγω και ο συζυγος ανενδοτοι για ξενη γυναικα η βρεφονηπιακο σταθμο οποτε αφησα την δουλεια μου! Στην αρχη δυσκολευτηκα πολυ και ακομα και τωρα καποιες στιγμες αναρωτιεμαι πως θα ηταν αν γυριζα, αλλα τελικα δεν νομιζω οτι αξιζει να μεγαλωνουν αλλοι τα παιδια μας αν υπαρχει η δυνατοτητα να ειναι η μαμα στο σπιτι! Συγνωμη αν σας κουρασα! Ελπιζω να βοηθησα εστω και λιγο!
Γεια σου μανουλα. Σιγουρα τα 550 δεν ειναι λεφτα για πεταμα αλλα οι ωρες κοντα στα μικρα παιδια ειναι σαν εκεινη τη διαφημιση που υπηρχε πριν λιγα χρονια *ανεκτιμητες* Εγω εχω μονο ενα παιδακι 3,5 χρονων και παρολο που εχω βοηθεια κι απο τη μαμα μου και την πεθερα μου εχω επιλεξει να μεινω τουλαχιστον ως τα 5 που θα παει νηπιο μαζι της. Να σκεφτεις δε οτι τη γεννησα στα 40 μου και δουλευα απο τα 18 μεχρι τα 39 μου. Δεν αλλαζω με ολα τα λεφτα του κοσμου τα πρωινα χουζουρακια μας αν λοιπον βιοποριστικα κουτσα στραβα (οπως εμεις) τα βγαζετε περα θα ελεγα να μεινεις σπιτι
Έχοντας μάθει από πολύ μικρή να δουλεύω και έχοντας δύο παιδιά, τα οποία φυσικά λατρεύω, αν και έμεινα μόλις 6 μήνες σπίτι μαζί τους, έχω να σου πω ότι η δουλειά μου με αναζωογόνησε...Δε μου αρέσει καθόλου ο ρόλος της νοικοκυράς, πνίγομαι, δεν έχω αντοχές...Προκειμένου να είμαι εγώ καλά, επέστρεψα στη δουλειά.. Κάνε ό,τι θα σε κάνει εσένα χαρούμενη.... Όμως στενοχωριέμαι να βλέπω μανούλες να παραμελούν τον εαυτό τους...Ζωή υπήρχε και πριν κάνεις τα παιδάκια σου...Απλώς τώρα είναι καλύτερη..Πιο χαρούμενη, πιο, πιο, πιο.... Γνώμη μου είναι να κάνεις ό,τι σε κάνει να νιώθεις καλύτερα..Και αν κρίνω από όσα μας είπες, μάλλον θέλεις πολύ να γυρίσεις στη δουλειά... Καλή τύχη ό,τι και να αποφασίσεις..Να ξέρεις ότι για τα παιδάκια σου θα είσαι πάντα η μαμά τους είτε είσαι μαζί τους συνέχεια είτε λείπεις κάποιες ώρες...
Προσωπικά θα έμενα στο σπίτι. Σκέφτομαι και γω όπως εσύ.
Καταρχήν να χαίρεσαι τα αγγελούδια σου και να είστε πάντα όλοι γεροί και χαρούμενοι...ότι κι αν τελικά επιλέξεις να κάνεις. Η δική μου προτροπή θα ήταν να ξεκινήσεις την δουλίτσα σου δοκιμαστικά για κάποιο διάστημα να δεις πως πάει, να ζυγίσεις τα υπέρ και τα κατά της νέας πραγματικότητας και ύστερα να κρίνεις τι τελικά είναι αυτό που σε κάνει πιο ευτυχισμένη και σε ολοκληρώνει... Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι τη σήμερον ημέρα 550€ δεν μπορείς έτσι εύκολα να τα παραβλέψεις...αποτελούν σημαντικό εισόδημα για μία 5-μελη οικογένεια. Σου εύχομαι τα καλύτερα....σκέψου όντως και λίγο με την καρδιά...και ενημέρωσέ μας για την απόφασή σου!!! Με πολύ στοργή μια ετοιμόγεννη δευτερομανούλα...
Αγαπητη μανουλα, δε σε ξερω και γι αυτο δεν θα τολμουσα να σου πω τη γνωμη μου!Ωστόσο μπορώ να μοιραστώ μαζί σου την εμπειρία μου... Όταν γέννησα το γιο μου γύρισα στη δουλειά μόλις ο μικρός έγινε 3μηνών.Ευτυχώς είχα δικά μου άτομα να τον κρατήσουν και ήμουν αρκετά ήσυχη. Τώρα όμως που περιμένω το δεύτερο (ο μεγάλος είναι πια 17 μηνών) έχω αποφασίσει ότι θα κάτσω όσο το δυνατόν περισσότερο μπορώ κοντά τους. έχασα πολλά πράγματα από το μικρό και δε θέλω να κάνω το ίδιο λάθος. όσο για τη δουλειά θα σου πω πάλι από εμπειρία ότι και να γυρίσεις πίσω είσαι σίγουρη ότι θα πληρώνεσαι κανονικά; γιατί κατανοητές οι μειώσεις (ως ένα βαθμό) αλλά τι γίνεται όταν πηγαίνεις κανονικά για δουλειά, στερείσαι ό,τι στερείσαι και παρόλα αυτά δεν πληρώνεσαι;;;;;;;;;;;;;
Να γυρίσεις στην δουλειά-για όσο καιρό θα δουλεύουμε όλοι μας ακόμα ας το απολάυσουμε :).Έχουμε χρόνια μπροστά μας να κάτσουμε.....
καλημερα κι απο μένα. είμαι σίγουρη πως στις συμβουλες δεν ειμαι καλη, αλλα μπορω να σου πω την δικη μου πραγματικοτητα. Γίνομαι αισίως 30 κ ο γιος μου μόλις έγινε 3. Γύρισα στη δουλεια όταν ήταν 1 έτους κ κάτι. Μου έκανε πολύ καλό και αναζωογωνηθηκα!άρχισα να πίνω και πάλι τον πρωινό μου καφέ χωρις να ψάχνω δεξιά κ αριστερα τι κάνει ο μικρούλης μου. να σημειώσω κάπου έδώ πως μέχρι και τώρα τον κρατάει η μαμα μου.Όμως, εδώ και πολύ καιρό, το μόνο που έχω στο μυαλό μου έιναι πως αν ήμουν εγω στο σπίτι μαζί του θα ήταν όλα αλλιώς. και τα πρωινά του κ η καθημερινότητά του. ίσως να έιμαι και υπερβολική.. δεν ξέρω.. απλά κάθε λεπτό στο πλάι του μου δείχνει πως κάθε λεπτό μακρία του είναι χαμένος χρόνος.. Κοίτα απλά να νιώθεις καλα, για να το εισπρατουν και τα παιδιά τους. Γιατί όλα τα παιδιά έχουν ανάγκη την πιο γλυκιά κι αυτυχισμενη μαμα του κόσμου..
Προσωπικά, μιας και εισαι μπερδεμένη, θα σου έλεγα το εξής: Εάν η κυρία είναι εμπιστοσύνης, δοκίμασέ το. Τα παιδάκια σου είναι αρκετά μεγάλα για να καταλάβεις αν περνάνε καλά. Γύρνα στη δουλειά σου και βλέποντας και κάνοντας... Εάν το μετανιώσεις, πάντοτε μπορείς να αλλάξεις γνώμη... Εάν μείνεις, πάντα θα αναρωτιέσαι αν έκανες καλά... Και στις δύο εγκυμοσύνες μου έκατσα σπίτι μέχρι που τα παιδιά μου γίνανε 14 μηνών. Ειδικά στο μεγάλο μου παιδί νόμιζα ότι μόλις επέστρεφα στη δουλειά μου θα μου έλειπε αφόρητα, θα έβαζα τα κλάματα κλπ... τίποτα δεν έγινε: το πήρα ψύχραιμα και το μωρό μου περνούσε υπέροχα με την κυρία που τον πρόσεχε... το ίδιο τώρα και η κόρη μου!!!
να τα χαιρεσαι τα παιδακια σου και μπροαβο που εκανες 3! εχω μια ενδιαμεση λυση: πες στο αφεντικο σου να σε κρατησει ημιαπασχοληση, οποτε θα πηγαινεις τα μικρα παιδικο και το μεγαλο θα το προσεχεις εσυ...οποτε θα παιρνεις 500 ευρω για τις μισες ωρες (λεμε τωρα) και θα δινεις 250 στον παιδικο και δεν θα χασεις επαφη με την εγασια και το αφεντικο σου...και μετα ξαναγινεσαι πληρης απασχοληση! τι λες? ελπιζω να σε βοηθησα! παντως αν σταματησεις...δυσκολα θα ξαναρχισεις...γιατι η θεση σου δεν θα σε περιμενει για παντα...και αν βρεθει καποιος αλλος...δεν γινεται να τον διωξουν για σενα...ασε που χανεις την επαφη με την εργασια και η ''παντοφλα-πυτζαμα'' θα σου γινει αναγκη...γιατι θα εχεις ανασφαλεια να επιστρεψεις μετα απο χρονια σε κατι αλλο...προσεξε γιατι η δυναμη της συνηθειας ειναι μεγαλη...και μην αισθανεσαι τυψεις που θα στειλεις τα μικρα παιδικο...δεν εισαι η μονη και δεν ειναι παραλογο!
Πολύ καλή ιδέα! Αν τη δεχτεί και το αφεντικό βέβαια γιατί μετά από τόσο καιρό σε άδειες μπορεί να τσινίσει και έτσι κι αλλιώς ο μισθός θα είναι λιγότερος για λιγότερες ώρες. Πάντως κι εγω όταν γύριζα στη δουλειά μετά κι ο μικρός μου ήταν 6 μηνών δεν ήθελα καθόλου μα καθόλου να πάω αλλά μου έκανε τόσο καλό, έχασα όοοοολα τα κιλά εγκυμοσύνης, άρχισα να περιποιούμαι τον εαυτό μου ξανά, να μπαίνω στα παλιά μου ρούχα, θυμήθηκα τον εαυτό μου πώς ήταν προ παιδιού! Και φυσικά αυτό είχε θετικό αντίκτυπο στον άντρα μου! Η απόφαση είναι καθαρά προσωπική αλλά για να μην έχεις διλήμματα δοκίμασε να επιστρεψεις στη δουλειά και βλέπεις αν δεν γίνεται και σταματάς μετά. Στις παραιτήσεις να ξέρεις δεν δικαιούσαι αποζημίωση. Αλήθεια, η γυναίκα αυτή που βρήκες σε ποια περιοχή είναι; Αθήνα; ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ!!!!
Οι καιροί είναι δύσκολοι και ένα εξτρα εισόδημα είναι καλό να υπάρχει...Αν μείνεις και άλλο σπίτι είναι πιθανό να κουραστείς ακόμα περισσότερο και κυρίως να χάσεις τον ευατό σου...ακούγεται ότι είσαι ήδη αφημένη και αυτό ίσως προκαλέσει πρόβλημα και στην σχέση σου με τον ανδρα σου....σκέψου να γυρίσεις για λίγο στη δουλεία και αν δεις ότι δεν σου ταιριάζει τελικά, τότε παραιτήσου...ελπίζω να βρεις την καλύτερη δυνατή λύση...αυτές είναι δικές μου σκέψεις άλλωστε...
αν και διαβασα ολα τα σχολια και βλεπω οτι γερνουν προς το να γυρισεις πισω στη δουλεια (με πολυ σωστα και ωραια επιχειρηματα), εγω αυτο που εχω να σου πω ειναι οτι εμεις δεν μπορουμε να σε βοηθησουμε, γτ πρεπει να κανεις οτι λεει η δικη σου η καρδια!!! οπως ειπαν και αλλες μανουλες, η καθε περιπτωση ειναι μοναδικη! οποτε κανε αυτο που αγαπας και μην αγχωνεσαι αν εκανες το σωστο η οχι! παντα, οι αποφασεις που παιρνουμε ειναι οι καλυτερες γτ ειναι αυτες που μας κανουν να νιωθουμε καλα!!! δεν υπαρχει σωστο και λαθος! τελικα η δοκιμη θα σε κανει να ξεκαθαρισεις την αποφαση που θες να παρεις! ολα να πανε (θεσσαλονικια, γαρ) καλα και οπως τα επιθυμεις! και περιμενουμε να μας γνωστοποιησεις την αποφαση σου!
Καλησπερα. Διαβαζοντας το κειμενο σου καταλαβα οτι σχεδον εχεις προαποφασησει να μεινεις σπιτι. Σκεψου οτι τα 550 ευρω που λες οτι θα σου μενουν για παρα πολους ειναι ολοκληρος ο μισθος! (εγω στην θεση σου θα το δοκιμαζα να παω στην δουλεια για να το δω στην πραξη αν οντως βγαινει,γιατι ειναι διαφορετικο στην θεωρια και αλλιος στην πραξη) οπως και ν'αχει σου ευχομαι η αποφαση που θα παρεις να ειναι η καλυτερη και χωρις αμφιβολιες!
Αγαπητη μανουλα, δε σε ξερω και γι αυτο δεν θα τολμουσα να σου πω τη γνωμη μου! Θα σου προτεινω ομως να κανεις αυτο που κανω εγω οταν ειμαι διχασμενη και βασανιζομαι. Ρωταω τον εαυτο μου "τι να κανω?" και η πρωτη απαντηση που ερχεται αυτοματα στο μυαλο ειναι αυτη που λεει η καρδια σου... Να κανεις λοιπον αυτο που λεει η καρδια σου, ετσι νομιζω θα εισαι ευτυχισμενη! Αν και απο αυτα που γραφεις στο κειμενο νομιζω πως καταλαβαινω τι λεει η καρδια σου.... Ο,τι και να αποφασισεις να εισαι καλα και να χαιρεσαι τα παιδακια σου! Φιλικα
xriste mou den to pistevo!!!!me trone oi idies skepseis kathe mera.... einai kai ligo opos exeis mathei.ego akoma kai otan pigaina sxoleio i mama itan spiti.panta koukla,xoris pitzames,me ta nixia sti pena kai malli kommotiriou xoris na leipei tipota apo to noikokirio tou spitiou kai to fagito na mosxomirizei zesto kai nostimo.einai alli aisthisi na einai i manoula spiti kai na perimenei ta paidakia tis na gurisoun apo to sxoleio..apo tin alli toses spoudes,tosa ptuxia upotithetai gia mia pio aneksartiti gunaika,me dinami kai prosopikotita ktl.alla ksero ego? telika einai ston anthropo,ti thelei o kathenas ligo parapano...xoris to ena na einai pio simantiko apo to allo.einai kati teleios prosopiko!!!!! ego pros to paron eimai se adeia kai perimeno to deutero alla den thelo na guriso katholou stin etairia mou,na ta apoxoristo...ta paidakia mou!!! an to kano na kserete oloi oti tha einai kathara kai mono gia oikonomikous logous....ax,atimi zoi...xaxaxaxa!!!! sas filo oles dixasmenes manoules!!!!!!
Εγώ έμεινα με την μικρή μου 14 μήνες. Ιούλιο επέστρεφα στη δουλειά και λίγο καιρό πριν γυρίσω στη δουλειά άρχισα να αγχώνομαι. Είχαμε κανονίσει να κρατήσει η μαμά μου την μικρή μέχρι τον Σεπτέμβριο και να δούμε τι θα κάνουμε μετά (παιδικό ή γυναίκα). Έκλαιγα, έσφιγγα τη μικρή και δεν ήθελα με τίποτα να γυρίσω. Όταν όμως γύρισα και ξεπέρασα το πρώτο σοκ (2 χρόνια μακριά από τη δουλειά και τώρα χωρίς το ζουζούνι μου αγκαλιά όλη μέρα) κατάλαβα πως το χρειαζόμουν και εγώ να δουλεύω για να ξεφεύγει λίγο το μυαλό μου. Μέσα στο καλοκαίρι βρήκα και μια κοπέλα να την κρατάει κάποιες ώρες τη μέρα (η μαμά μου μετά τον Σεπτέμβριο θα μπορούσε μόνο μέχρι τη 1 και χρειαζόμουν άτομο μέχρι τις 4:30 που γυρνάμε). Ξανά άγχος πως θα αφήσω μια άγνωστη να την προσέχει.. 15 μέρες αφού ξεκίνησε η κοπέλα η κόρη μου έδειξε εμφανώς την αγάπη που της έχει! Φτάσαμε σε σημείο να φωνάζει Μανίνα (Ματινα την λένε την κοπέλα) και όχι μαμά όταν ξυπνούσε!!! 2 χρόνια την είχαμε και τώρα σταμάτησε γιατί θα πάμε παιδικό κα εδώ και 1 εβδομάδα που σταμάτησε η κορούλα μου την ζητάει! Τουλάχιστον εμείς της ζητήσαμε να έρθει 15 μέρες πριν μείνει μόνη με το παιδί και καθώς ήταν εδώ η μαμά μου είδε τη συμπεριφορά της. Φυσικά είχα άγχος που ήταν μια αγνωστη αλλά η συμπεριφορά της μικρής το έδιωξε. Και προσωπικά πιστεύω πως σε τέτοιους καιρούς δεν είναι να αφήνεις μια δουλειά που έχεις γιατί δεν ξέρεις τι μας ξημερώνει αύριο!!
Αγαπητή μαμά Βάλια, προσωπικά το βρίσκω ήδη μεγάλο κατόρθωμα που έχεις καταφέρει επί 3 χρόνια να παραμείνεις σπίτι, καταλαβαίνω τη μεγάλη σου αγάπη για τα παιδάκια σου, αλλά από προσωπική πείρα θα σου έλεγα να επιστρέψεις στη δουλειά σου. Τα πράγματα είναι πλέον πολύ πολύ δύσκολα στην αγορά εργασίας και σε 3-4 χρόνια μπορεί να είναι χειρότερα δυστυχώς...εδώ εγώ που γέννησα πριν 5 χρόνια το γιό μου και τότε δεν υπήρχε εξάμηνο του ΟΑΕΔ κι ενώ είχαμε πρόγραμμα να τον κρατήσει η μαμά μου και να γυρίσω στη δουλειά μου, την χάσαμε ξαφνικά και αναγκάστηκα ουσιαστικά να παραιτηθώ γιατί έμενα μέσα στο καλοκαίρι χωρίς καμία εναλλακτική...και 1,5 χρόνο μετά έψαχνα κάθε μέρα για 6 μήνες και δεν έβρισκα μια δουλειά της προκοπής΄και φαντάσου τα πράγματα δεν ήταν τόσο δύσκολα όσο τώρα. Τώρα όσο το σκέφτομαι ξέρω ότι έκανα λάθος που έφυγα, έπρεπε να είχα βρει κάποιον τρόπο να γυρίσω στη δουλειά μου, και αυτό με τίποτα δεν σήμαινε ότι αγαπούσα το μωρό μου λιγότερο. Απλά θα έδινα στον εαυτό μου τη δυνατότητα να μην είχε ταλαιπωρηθεί τόσο στην αναζήτηση δουλειάς και να είχε μείνει κάπου όπου έκανε κάτι που τον ευχαριστούσε και τον γέμιζε.. Η παιδοψυχολόγος άλλωστε που πήγα πρόσφατα μου είπε ότι τα παιδιά χρειάζονται ποιοτικό χρόνο, όχι ποσότητα. Θα γυρίζεις σπίτι σου κουρασμένη αλλά ικανοποιημένη, ξέροντας κιόλας ότι θα προσφέρεις στην οικογένειά σου και μια χαρά θα περνάς με τα παιδάκια σου..Εύχομαι η επιλογή σου να είναι αυτή που θα σε ικανοποιήσει περισσότερο, ειλικρινά.
Είμαι μαμά μιας μπέμπας και είμαι άνεργη. Στην επαρχιακή πόλη όπου ζω δεν υπάρχουν δουλειές. Ευτυχώς κάποια απογεύματα βοηθάω την αδελφή μου στο γραφείο που έχει. Εκείνα τα απογεύματα γυρνάω με αλλη διάθεση στο σπίτι, λίγο το ότι αλλάζω παραστάσεις , λίγο το ότι συναναστρέφομαι με κόσμο, λίγο το ότι νιώθω ότι κάτι κάνω με κάνουν άλλον ανθρωπο. Με αγαπάω περισσότερο, δεν γκρινιάζω στον άντρα μου και τρελενομαι ακομα πιο πολύ για το μωρό μου....Όσο για το χαρτζιλίκι που βγάζω πιστέψτε με δεν υάρχει χειρότερο πράμα να ζητάς χρηματα από τον άνδρα σου και απο τους γονείς σου ακόμα και για να πάρεις ένα σαμπουάν.....
Δύσκολη απόφαση...τα 3 παιδιά είναι "δουλειά" full time, αλλά το να κάθεσαι σπίτι σου σήμερα να μεγαλώνεις τα παιδιά σου είναι πολυτέλεια.Είμαι 34,δουλεύω, και η αλήθεια είναι ότι όταν γυρνάω σπίτι είμαι τόσο κομάτια που δεν μπορώ να πω ότι ο χρόνος με το παιδί μου είναι ποιοτικός...η σκέψη μου είναι στο πως θα προλάβω να μαγειρέψω, να καθαρίσω. Όταν όμως ξέρω ότι με τα χρήματα αυτά θα εξασφαλίσω το φαγητό, τα ρούχα και ένα παιχνίδι ίσως του παιδιού δεν τολμάω να σκεφτώ να σταματήσω τη δουλειά όσες τύψεις και άν έχω που δεν είμαι καλή μαμά όταν γυρνάω με τα νεύρα τσίτα από τη δουλειά. Όσο για το πόσο περιποιημένη είμαι, άστα δεν έχω χρόνο να κοιτάξω τον εαυτό μου στον καθρέπτη.Όλα λοιπόν είναι σχετικά. Ξεκίνα να δουλεύεις και αν δεις ότι δεν βγαίνει σταματάς και θα ξέρεις τουλάχιστον ότι προσπάθησες, πες το και στη κυρία ότι υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο.
Καλησπέρα! Πριν γυρίσω στην δουλεια μου είχα και εγω θέμα για το αν είμαι σωστή μητέρα που θα πρέπει να αφήσω την μπεμπα μου, γιατί εμένα δεν υπήρχαν περιθώρια να μην γυρίσω λόγω οικονομικών δυσκολιών, και πόσο καλα θα ήταν να μην έπρεπε να το κάνω αυτο! Έτσι λοιπόν μια εβδομάδα πριν ξαναξεκινησω δουλεια με είχε πιάσει μελαγχολία! Να σου πω ότι και μένα πλέον η ζωη μου ήταν το παιδι και μόνο και εγω όπως ΕΣΥ πυτζαμες και παντοφλες νυχθημερόν! Όταν αναγκαστικά γύρισα και πέρασε λίγο ο καιρός είδα πόσο πιο γεματος άνθρωπος ένιωθα και πόσο το παιδι μου εισέπραξε αυτο το πράγμα! Έτσι λοιπόν,στο δεύτερο θα γυρίσω πίσω ανεπιφύλακτα ξεροντας ότι αυτο είναι το καλύτερο και γνωρίζοντας επίσης ότι τα αρνητικά συναισθήματα φεύγουν πολυ γρήγορα και μετατρέπονται σε ευχαρίστηση πράγμα που το παιδι μου νιώθει!
Βάλια μου κατ'αρχήν να σου ζήσουν τα ζουζούνια σου, να τα χαίρεσαι και να τα καμαρώσεις όπως πραγματικά επιθυμείς. Ταπεινή μου γνώμη είναι να γυρίσεις στην δουλεία σου, για να βρεις τον "χαμένο" εαυτό σου,η παραμικρή ένταση θα σβήσει αφού θα αλλάξεις παραστάσεις και θα πάρεις μία μικρή ανάσα ελευθερίας (αυτή την μικρή ανάσα που χρειαζόμαστε εμείς οι μανούλες για λίγο). Κακά τα ψέματα τα ζουζούνια σου πηγαίνοντας στον παιδικό ή μένοντας με έναν άλλον άνθρωπο πέρα από εσάς θα αρχίσουν να κοινωνικοποιούνται. Δύσκολο να τα αποχωριστούμε αυτά τα καρδουλίνια μας αλλά....πιστεύω πως η δουλειά είναι το καλύτερο αγχόλητικό και μας οδηγεί μακρυά από την κλεισούρα μας. Ότι και αν αποφασίσεις σίγουρα θα είναι το καλύτερο για σας...άλλωστε πάντα μία μανούλα/σύζυγος ξέρει τι είναι το καλύτερο!
Να επιστρέψεις στην δουλειά σου. Σύγουρα θα είναι ποιο δύσκολη η καθημερινότητα σου, αλλά μακροπρόθεσμα θα είσαι κερδισμένη. Τα παιδιά δεν είναι για πάντα μικρά. Δεν ξέρω αν θα μπορείς στο μέλλον να βρεις εύκολα δουλειά. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα πλέον.
Ειμαι μαμα ενος 5χρονου αγοριου, 32 ετων και νοικοκυρα εδω και 6 χρονια. Αν ειχα μια στρωμενη δουλεια με 1050 ευρω το μηνα θα πηγαινα. Εγω βεβαια εχω ενα παιδι κι εσυ 3. Ειναι μια διαφορα καλη θα ελεγα! Αλλα η λυση της γυναικας με 500 ευρω (και για τα 3 παιδακια) δεν σου τυχαινει καθε μερα (μη σου πω ΠΟΤΕ!). Ολα αυτα βεβαια τα σκεφτομαι εγω που καθομαι ολη μερα στο σπιτι. Θελω πολυ να απασχοληθω με κατι αλλα ειναι πραγματικα δυσκολο για πολλους λογους. Αλλα και στο σπιτι που ειμαι δεν θα με δεις με πιτζαμες και ατημελητη! Ω, αν το εκανα κι αυτο θα ειχα ξεφυγει! Σιγουρα δεν κυκλοφορω μακιγιαρισμενη μεσα στο σπιτι αλλα παντα θα με δεις περιποιημενη κι αυτο προτεινω σε ολες τις μαμαδες. Δεν θελει χρονο, καλη οργανωση χρειαζεται για να μην πιανει πατο η ψυχολογια! Ειμαστε και γυναικες βρ παιδι μου! Βγαλτε τις πυτζαμες και τα κλαμερ!! Ουφ οτι να'ναι λεω απο τον καημο μου!!
Εγώ κανονικά επιστρέφω στο γραφείο τον επόμενο χρόνο. Σκέφτομαι όμως μήπως δεν πάρω τελικά όλη την άδεια. Πιστέψέ με λατρεύω τον μικρό μου και δεν είμαι καθόλου καριερίστα. Ίσα-ίσα περίμενα να βγω σε άδεια μητρότητας πως και πως. Αυτό που με οδηγεί στο να επιστρέψω νωρίτερα στη δουλειά είναι η κατάσταση στην αγορά εργασίας και επειδή έχω ακούσει πολλές περιπτώσεις μητέρων που απολύθηκαν λίγο μετά την επιστροφή τους στη δουλειά. Έχω ανάγκη τα χρήματα και σκέφτομαι ότι αφορά το μέλλον του παιδιού μου το να έχω μια σταθερή δουλειά (τουλάχιστον προσπαθώ να την έχω χωρίς να δώσω δικαίωμα στον εργοδότη να με απολύσει). Είναι πραγματικά δύσκολη απόφαση.
αν ήσουν σίγουρη ότι δεν θες να επιστρέψεις στη δουλειά δεν θα σε έκαιγε το περιβόητο χαρτάκι. είναι ολοφάνερο ότι θέλεις να αναλάβεις ξανά ένα διαφορετικό ρόλο εκτός από σύζυγος, μαμα, νοικοκυρά. Και επειδή νιώθεις την ανάγκη να φορέσεις ένα ρούχο, να φτιάξεις λίγο το μαλλί και να συναναστραφείς με κόσμο, εγώ θα σου έλεγα όπως και πολύς κόσμος παραπάνω, να ξεκινήσεις δοκιμαστικά και να δεις πως θα εξελιχθεί η κατάσταση. γιατί αντιλαμβάνομαι τους προβληματισμούς σου για το μέλλον που τα παιδιά σου δεν θα σε έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη (καταλαβαίνεις πως το εννοώ) και εσύ δεν θα έχεις μια διέξοδο να περνάς λίγο χρόνο παραγωγικά. άλλωστε όταν θα γυρνάς ο χρόνος σου με τα παιδιά θα είναι πιο ποιοτικός από ποτέ. Δεν είναι τα παραπάνω χρήματα που ζυγίζεις, είναι άλλα πράγματα που θα σου προσφέρει λίγος χρόνος εκτός σπιτιού.
Καλή μου μαμά Βάλια... αυτό εξαρτάται από εσένα.... σκέψου τι όνειρα είχες στη ζωή σου πριν έρθουν τα παιδιά.... ήθελες μια καριέρα? ήσουν δραστήριος άνθρωπος??? μπορεί να σκέφτεσαι το να μείνεις σπίτι για τα παιδιά, όμως πρέπει να σκεφτείς το ενδεχόμενο να επαναστατήσουν τα (τυχόν) καταπιεσμένα όνειρά σου κάποια στιγμή (γιατί είσαι 30 ετών- είσαι ακόμα στην αρχή) και να δημιουργηθούν προβλήματα στην οικογένειά σου... Καταλαβαίνω την αγάπη σου για τα παιδιά σου, όμως, καλή μου, είμαστε κι άνθρωποι.... Εγώ, πάντως, δε θα άντεχα να μείνω σπίτι, παρόλο που στο γιο μου έχω λατρεία..... Η απόφαση είναι δική σου.... μόνο δική σου.... για να μην μπορείς αργότερα να κατηγορήσεις κανένα..... Σκέψου το καλά....
Υποκειμενικά να μην επιστρέψεις στην δουλειά σου. Σίγουρα 12 χρόνια στην ίδια δουλειά δεν είναι λίγα για να τα παρατήσεις, σίγουρα θα έχεις δώσει πολλά για να παραμείνεις και θα έχεις υπομείνει πολλές καταστάσεις! Αυτή η δουλειά είναι κομμάτι σου! Αλλά σκέψου ότι τα χρόνια περνούν. Τα παιδιά σου δεν θα τα ξαναζήσεις σε αυτές τις ηλικίες, δεν θα τα χαρείς όπως θα ήθελες. Περνώντας τα χρόνια τι θα θυμάσαι? Την πίεση της δουλειάς? Τα τηλέφωνα που έκανες σε κάθε διάλειμμα στο σπίτι για να δεις αν όλα είναι καλά? Τα σαββατοκύριακα που προσπαθούσες να μαζέψεις τα απομηνάρια της βδομάδας? Η θέση της γυναίκας σαφώς και εξισώθηκε με αυτή του άνδρα αλλά η γυναίκα εργάζεται διπλά! έχει τον κύριο ρόλο στην οικογένεια! 250 ευρώ δεν είναι σημαντικός λόγος για να αναστατώσεις την οικογένεια σου! Μπροστά στα χρήματα πρέπει να υπολογίζουμε και την ποιότητα ζωής που προσφέρουμε στους ανθρώπους που αγαπάμε! Ακόμη, αφοσίωση στην οικογένεια δεν πρέπει να σημαίνει και παραίτηση από την γυναικεία σου πλευρά! Μπορείς να τα συνδυάσεις χωρίς να καταντήσεις μια απελπισμένη νοικοκυρά από τα 30κάτι σου! Δεν υπάρχει οικογένεια που να μην ζορίζεται με τα οικονομικά της πίστεψέ με..! τα παιδιά σου σε χρειάζονται τώρα!!! Η προσωπικότητά τους διαμορφώνεται τώρα!!! Μην παραιτείσαι από την ζωή και μην υποκύπτεις σε συμβιβασμούς! Με τα χρόνια θα σου λείπουν οι στιγμές! Αυτή είναι η άποψή μου, όλοι μας όμως είμαστε τόσο διαφορετικοί που πρέπει να στηρίζουμε ότι αποφασίζουμε! Τέλος, σκέψου τα παιδικά σου χρόνια. Η μαμά σου δούλευε? Δεν δούλευε? Αν δούλευε σου πρόσφερε όλα όσα σε έπρεπε για να σε κάνουν έναν ολοκληρωμένο με αρχές και ευτυχισμένο, γεμάτο αναμνήσεις άνθρωπο! Ευτυχώς η δική μου δεν δούλευε και μεγάλωσε εμένα και τα δύο μου αδέρφια με πολύ αγάπη...έχω να θυμάμαι πολλά και τα νοσταλγώ! Κάνε αυτό που πραγματικά θες! :)
Η κοπέλα λέει ότι θα της μένουν 550 ευρώ με τη γυναίκα που βρήκε και ότι ζορίζεται οικονομικά. Δεν ζούμε σε εποχές παχιών αγελάδων για να μιλάμε με τόση άνεση για "συμβιβασμούς" όταν καλείσαι ως γονέας να ανταπεξέλθεις σε αυξημένη κόστη διαβίωσης. Άντε να μπεις στην αγορά εργασίας όταν έχεις πατήσει τα 35... Είναι κι άλλα όμως που έχουν σημασία για τον ίδιο τον άνθρωπο, όπως και η ίδια λέει..
Kατα τη γνώμη μου θα σου έλεγα να επιστρέψεις στη δουλειά σου, αφού ήδη σε περιμένει....Δες πως θα είναι αυτή η δοκιμαστική περίοδο για όλους και για τη κυρία που θα φυλάξει τα παιδιά, αλλά και για τα ίδια τα παιδιά πως θα τη δεχτούν όλη αυτή την αλλαγή....βέβαια τα παιδιά, αν οι συνθήκες είναι καλές θα προσαρμοστούν. Ισως την μεγαλύτερη δοκιμασία την περάσεις εσύ μιας και θα έχεις το νου σου αν όλα βαίνουν καλώς. Υπάρχει και η λύση του Δημόσιου Παδικού Σταθμού που αν το ψάξεις καλά δεν είναι άσχημη λύση για την τσέπη σου. Καλή τύχη σε ότι κι αν κάνεις!!!
Να προσθέσω ότι κι εμείς τα βγάζουμε παρα πολυ δυσκολα πέρα, αλλά μην έχοντας κοντά μας γονεις/πεθερικά, προτιμώ να μένω σπίτι και να στερούμε 200 ευρώ, παρά να πηγαινοέρχομαι για να μου μένουν 200ευρώ, αφού τα υπολοιπα θα ειμαι αναγκασμένη να τα δινω σε γυναικα..
Μανουλα Βαλια Η καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη. Η καθε γυναικα/μαμα εχει διαφορετικες αναγκες,συναισθηματα,τροπο σκεψης... Τα διλήμματα που μπαινουν σ' εμας τις γυναικες/μαμαδες ειναι καθημερινα.Τιποτα δεν ειναι ευκολο, συνεχως βρισκομαστε αντιμετωπες με τοσες καταστασεις που μας δημιουργουν πανικο τις περισσότερες φορες. Ειδικα σημερα με την οικονομικη κριση που επικρατει στην Ελλαδα! Εισαι τυχερη που ο ανδρας ειναι διπλα σου και σε στηριζει(αυτο καταλαβαινω απο τα γραφομενα σου). Θα συμφωνησω με τη Γιωτα, δοκιμασε κανα 2-3 μηνες ...το πιο σημαντικο ειναι πως νιωθεις εσυ και η οικογενεια σου ! ΥΣ μην ξεχασεις να μας ενημερωσεις για την αποφαση σου-:)-:)
o idiotikos paidikos de teleionei stis 2. mporeis na peis na sta kratane perissotero kai na prolaveneis na gyrizeis... egw akoma den exo valei xeno spiti mou k tha to kano mono se megali anagh mias kai i pethera mou pou krataei th mia pou de pigenei akoma stathmo antexei akoma...kai fysika akou 500 euro...as gelasw xaxxaxaaxax
Η ιδέα της δοκιμαστικής περιόδου δεν είναι καθόλου κακή. Θέσε μια περίοδο τριμήνου και βλέπεις. Το πιο σημαντικό είναι αν η κυρία που θα είναι με τα παιδιά είναι σωστή. Είσαι πολύ τυχερή που έχεις ακόμα δουλειά.
Βαλια μου εγω θα σου έλεγα να γυρίσεις στη δουλεια σου. Μέσα σου πιστεύω ότι κ εσυ ξέρεις γιατί το θέλεις, κ αυτο το χαρτακι έγινε φωτιά στα χέρια σου. Δεν είναι κακο απεναντίας, μια Μαμα να θέλει να έχει κ άλλους ρόλους στη ζωη της που τη κάνουν να αισθάνεται πληρότητα κ η εργασία, είναι ένας απο αυτούς. Άλλωστε θα μπορείς πάντα να φύγεις αργότερα. Δωσε μια ευκαιρία στον εαυτό σου να δεις πως θα παει, θα είναι πιο τίμιο απέναντι σε εσένα την ίδια:) κ μην ξεχνάμε ότι 550€ σήμερα, τα οποία θα μένουν απο το μισθό σου, είναι διόλου ευκαταφρόνητο πόσο. Καλη τύχη ότι κ αν επιλεξεις. Είμαι σίγουρη ότι ο αντρας σου θα σε στηρίξει.
Αγαπητή μου Βάλια,πραγματικά η απόφαση είναι δύσκολη.Αλλά στις δύσκολες αυτές οικονομικές καταστάσεις μήπως είναι λίγο λάθος να εγκαταλήψεις μία δουλειά από την οποία είσαι ευχαριστημένη;Μήπως να κάνεις μία δοκιμή;Να πάρεις τη κυρία από τώρα που είσαι σπίτι να δεις πως θα πάει η κατάσταση και αποφασίζεις;Σου εύχομαι να αποφασίσεις ότι πιστεύετε εσύ και ο σύζυγος ότι είναι σωστό.
Κοπελα μου, προσωπικη μου αποψη ειναι να επιστρεψεις. Φυσικα και αγαπας τα παιδακια σου, αυτο ειναι περα απο καθε αμφιβολια. Φυσικα και θελεις να εισαι μαζι τους. Ομως εισαι και νεα κοπελα, γυναικα, δραστηρια και φυσικα θελεις και εσυ λιγο να ξεφυγεις, σε καποιο αλλο περιβαλλον, να περιποιηθεις κτλ. Εγωιστικο? ΚΑΘΟΛΟΥ και οποια σου πει το αντιθετο, ειναι το λιγοτερο κακοηθης και κακοπροεραιτη. Απο την στιγμη που βρηκες αυτη την γυναικα με καλες συστασεις και οπως λενε ολοι, καλο ανθρωπο και με χρηματα που μπορειτε να δωσετε, κανε την αρχη. Δες πως θα παει, κανε ενα τεστ που λεει ο λογος και εαν βλεπεις οτι δεν "τραβαει", ξαναμενεις σπιτι με τα παιδακια σου. Δεν ειναι τιποτε υποχρεωτικο! Βαλε μια δοκιμαστικη περιοδο ενος-δυο μηνων και δες πως θα νιωσεις και πως θα ειναι και τα παιδακια σου και εαν θελεις συνεχιζεις και εαν οχι, σταματας. Επισης να σου πω οτι εχεις απολυτο δικιο που δεν εμπιστευεσε κανεναν με την οικογενεια σου και εαν θελεις, υπαρχουνε μικρες web cameras που μπορεις να τις βαλεις σε στρατηγικα σημεια του σπιτιου να καταγραφουνε και να βλεπεις τι γινετε στο σπιτι σου και αν ολα καλα. Να παρεις την αποφαση που θα σε κανει ΕΣΕΝΑ και τα ΠΑΙΔΑΚΙΑ σου να ειστε καλα και οχι το τι θα σου πω εγω ή οποιοσδηποτε αλλος. Φιλια!
se 10 meres epistrefw sth doyleia kai afhnw ton 7 mhnwn gio moy sth mama moy....na soy pw kati...an eixa epilogh den tha pigaina...klaiw hdh...alla den bgainoyme oikonomika.
Αγαπημένη μου Βάλια, με το χέρι στην καρδιά, σου λέω ότι ΟΧΙ, δεν αξίζει τον κόπο να επιστρέψεις.. και για να εξηγούμαι: 10 χρόνια στην ίδια επιχείρηση, η πόρτα ανοιχτή, ΟΜΩΣ, έχοντας πια 3 παιδιά (6,5 ετών, 5ε ετών και 9 μηνών), σου λέω πως το καλύτερο που έχεις να κάνεις, δεδομένων των συνθηκών είναι να μείνεις κοντα στα παιδάκια σου και να τα μεγαλώσεις εσυ..κι αυτο-ταπεινη μου γνώμη πάντα- γιατί δύσκολοι οι καιροί που διανύουμε, τα παιδιά χρειάζονται οσο τίποτε άλλο τους γονείς τους δίπλα τους... και να σου πω κάτι?? για 250ε, γιατι να μπαινεις σε τετοια διαδικασία και να τρεμει και το φυλλοκάρδι σου??κ εγώ για τετοιο ποσο θα επρεπε να γυρισω στη δουλεια, αλλα δν το συζητώ..καλυτερα να'χω ολη την ευθυνη και να τρωγομαι με τα ρουχα μου που μενω σπιτι τοσες ωρες, παρα να αγωνιω για την ανατροφη τους και να "κερδίζω" κάποιες, ελαχιστες, ωρες ελευθερίας...
Oi apoliseis pane synnefo... Kai 12 xronia sthn idia etairia einai mia kalh apozimiosh!! Egw 8a eperna thn kyria auth gia arxh na dw pws einai ta pragmata sth douleia kai analogos 8a eprata!