Γέννησα σε μία ώρα!

16/05/2011

Η ιστορία της Κατερίνας
(Η Κατερίνα γέννησε φυσιολογικά χωρίς επισκληρίδιο)

Πριν 3 χρονια αρχισαμε να αναρωτιoμαστε γιατι δε μπορουμε να κανουμε ενα παιδακι που τοσο θελαμε… Αρχισαμε να κανουμε εξετασεις και καταληξαμε (λογω δικου μου προβληματος) να σκεφτομαστε την εξωσωματικη.

Η πρωτη προσπαθεια δυστυχως δεν απεδωσε καρπους… Και παμε στη δευτερη!

«Σε 2 βδομαδες θα κανεις το τεστ!» ακουσα τον γιατρο να μου λεει και η χαρα μου δεν περιγραφοταν! Ημουν σιγουρη πως ολα θα πηγαιναν καλα! Οντως το τεστ ηταν ΘΕΤΙΚΟ!!!

Παμε στον γιατρο και ειναι διδυμακια!! Η χαρα απεριγραπτη! Και εκει ξεκιναν τα δυσκολα…

9 βδομαδων και οι πονοι ηταν αφορητοι, τηλεφωνο στο γιατρο κατευθειαν. To αποτελεσμα ηταν να μπω στο νοσοκομειο για μια βδομαδα με αιμορραγια και να χασουμε το ενα μωρακι! Παλι καλα ο γιατρος μπορεσε με χαπια και ξαπλα να κρατησουμε το αλλο.

Περασαν οι μηνες και μπηκαμε και στον 8ο (σχεδον τον κλειναμε) αλλα ο μικρουλης μας δεν επαιρνε βαρος, ειχε κολλησει στα 1400 γραμμαρια και αντε παλι απο την αρχη χαπια και ενεσεις για να αναπτυχθει!

Μπαινουμε στον 9ο και την Παρασκευη 3-12 ακουμε το γιατρο να λεει πως θα παρουμε κατι χαπια για να κρατησουμε λιγο παραπανω τον μικρο (ειχα ηδη 2 διαστολη) και μεχρι την Δευτερα 6-12 που θα ξαναπηγαινα να με δει και να κανουμε καρδιοτοκογράφημα να ειμαι ξαπλωμενη. Αυτο και εκανα!

Δευτερα παμε Θεσσαλονικη και για κακη μας τυχη, ολοι οι δρομοι ηταν κλειστοι λογω πορειων. Αναγκαστικα αφησαμε το αυτοκινητο αρκετα μακρια και περπατησαμε! Φτασαμε στον γιατρο και με βαζει στο μηχανημα για την εξεταση. Μετα απο λιγο, ηρθε, με εξετασε και τον ακουω να μου λεει «Φευγετε αμεσως για την κλινικη! ΓΕΝΝΑΣ» και ξεκιναει αλλη μια Οδυσσεια!

Μας επιασε η πορεια και μας ανοιξαν οι αστυνομικοι δρομο, στην πορεια λιγο πιο μακρια απο την κλινικη μας τρακαραν, αλλα εμεις σωοι φτασαμε στην κλινικη! Μεσα σε 1 ωρα κρατουσα το αγγελουδι μου αγκαλια, το πιο ομορφο πλασματακι που εχω αντικρυσει ποτε!

Γεννησα το πρωτο μου παιδακι μετα απο πολλα προβληματα και κακουχιες στις 6-12-10 μεσα σε μια ωρα με φυσιολογικο τοκετο, χωρις επισκληριδιο και με τον αντρα μου να μου κραταει το χερι σε ολη τη διαδικασια!

Ακομη τον κοιταω και δε μπορω να το πιστεψω!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com

134shares