Μπρος πίσω!
Τα μωρά έχουν πλάκα.
Θα σας έχει συμβεί σίγουρα: εκεί που κάνουν κάτι καινούργιο, ας πούμε μαθαίνουν ότι το γατάκι κάνει «Νιάου» και λένε όλη μέρα «Νιάου, νιάου, νιάου, νιάου, νιάου, νιάου, νιάου (να σταματήσω, ε;), νιάου, νιάου, νιάου, νιάου, νιάου (ok, σταματάω)» σε σημείο να σου ζαλίζουν… τον έρωτα, που λέμε, ξαφνικά μια ωραία μέρα μαθαίνουν κάτι άλλο και μοιάζουν να ξεχνούν τελείως το… «Νιάου».
Αυτό συνδυάζεται τέλεια με τον νόμο του Μέρφυ. Ας πούμε, έρχεται για επίσκεψη η φίλη σου η Ντίνα που έχει να δει το παιδί σου πολύ καιρό. Του λες «Δείξε στην Ντίνα, παιδί μου, πώς κάνει η γάτα;» και αυτό στέλνει φιλιά με το χέρι. Ή στη χειρότερη: δεν κάνει τίποτα.
(Βέβαια, το παιδί δεν είναι ρομπότ να του δίνεις εντολές, ούτε αρκούδα που χορεύει (μισώ τους αρκουδιάρηδες, σας το έχω πει;;), να το χρησιμοποιείς για παράσταση σε τρίτους, αλλά εντάξει, παραδεχτείτε το, λίγο πολύ όλοι το κάνουμε αυτό. Να ζητάμε από το μικρό μας να «δείξει» τι καινούργιο έμαθε)
Είναι πολύ συνηθισμένο και ευτυχώς το είχα διαβάσει από την αρχή ακόμα: τα μικρά παιδάκια μαθαίνουν με τρομερή ταχύτητα νέα πράγματα, παθιάζονται με το καινούργιο και για λίγο σταματούν να κάνουν κάποια απ’ όσα έκαναν τέλεια μέχρι εκείνη την στιγμή. Αυτό δεν σημαίνει ότι το έχουν ξεχάσει, απλά δεν τους εντυπωσιάζει τόσο πια, τουλάχιστον όχι τόσο όσο η καινούργια τους εμπειρία.
Η Αθηνά, ας πούμε, από εκεί που μοίραζε φιλιά σε όλο τον κόσμο, τώρα το έχει κόψει και έχει αρχίσει να τους μιλάει με βραχνή φωνή λές και είναι ο μπαμπούλας. Της αρέσει να ακούει τον εαυτό της έτσι, βλέπει και εμάς που μένουμε αποσβολωμένοι με τη βραχνή φωνή που μπορεί να παράγει 80 εκατοστά άνθρωπος (και μάλιστα γένος θηλυκού) και το συνεχίζει για να μας… διασκεδάσει.
Το ίδιο ισχύει στα πάντα. Μπρος πίσω, μπρος πίσω. Κάτι καινούργιο μαθαίνει, κάτι αφήνει προσωρινά στην άκρη.
Σήμερα μου έκανε εντύπωση ότι ζορίστηκε να φάει φασόλια γίγαντες. Εδώ αρπάζει κάτι κριθαροκουλούρες και τις μασουλάει λες και είναι ψωμί του τοστ και σήμερα κόλλησε με τον… φλοιό των φασολιών. Και να ήταν σκληρός, πάει και έρχεται, αλλά ήταν μαλακά και ωραία, λουκούμι. Ήταν όμως μια πρωτόγνωρη αίσθηση στο στόμα της και λίγο την μπέρδευε (τα έφαγε βέβαια, γιατί είναι οσπριο-λάτρης!)
Με τα παιδιά χρειάζεται υπομονή και… επανάληψη. Ως φρεσκομαμά με μηδενική εμπειρία με τα μωρά μέχρι να αποκτήσω το δικό μου (το ότι πήγαινα με τα ανήψια μου βόλτα δεν μετράει), έχω καταλάβει ότι το όλο πράγμα θέλει υπομονή και επιμονή. Τα παιδιά κάνουν ακόμα και πισωγυρίσματα, θυμούνται ξαφνικά την πιπίλα ενώ την είχαν κόψει, αρχίζουν να ξανα-μπουσουλάνε, ενώ πιο πριν περπατούσαν. Τους παίρνει καιρό να εξερευνήσουν τον κόσμο και την ύπαρξή τους και να μπουν στους δικούς μας ρυθμούς.
Και φυσικά για αυτά το πιο σημαντικό, είναι να είσαι δίπλα τους. Να πηγαίνεις μαζί τους μπρος πίσω, μπρος πίσω. Μέχρι να μεγαλώσουν τόσο που να τρέχουν μόνα τους μπροστά και εσύ να μένεις πίσω κουνώντας το μαντήλι. 😀
>Χαχαχα.....Και μένα Ολίβια ο γιος μου, 27 μηνών σήμερα, κάνει αυτή τη βραχνή φωνή!!! Απορώ που το είδε και το ξεσήκωσε...Ειδικά άμα το κάνει βράδυ και πω ότι είμαι στα σκοτάδια και δεν βλέπω τη φατσούλα του, θα έλεγα ότι έχει στην τηλεόραση τον εξορκιστή! Εντάξει, βρε, όχι σε τέτοιο βαθμό αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ. Και απορώ γιατί του αρέσει! Τις τελευταίες μέρες το έκοψε λίγο ευτυχώς...΄Ισως το ξέχασε...Όσο για το πισογύρισμα μμμ, και μένα το κάνει αυτό...Ενώ μαθαίνει τόσα πράγματα, μετά κάποια τα ξεχνάει, κάνει άλλα που έκανε παλιά μικρούλης...Τι να κάνουμε? Υπομονή...Την 1η Ιουλίου θα έχουν στο σταθμό την σχολική γιορτή και θα τον βάλουν λέει να παίξει στην παράσταση!! Έχω τρομερή αγωνία να τον δω στην "σκηνή"!!!! Δε μπορώ ούτε να φανταστώ πως θα είναι το αγοράκι μου, το μωράκι μου εκεί πάνω...Πολλά φιλιά σε όλες τις μανούλες!
Νατάσα
>τι το ηθελες το τελευταιο με το μαντηλι;!κομματια εγινα!!!!!ααααχχχχ!!!!!η δικια μου με το που κανει κατι καινουργιο και ενω μπορει να εχει μπει σε προγραμμα με τον υπνο,τσουπ παλι απο την αρχη ξενυχτια!!!!
>Αυτά τα μπρος πίσω μου τα ξεκίνησε φανατικά μόλις γεννήθηκε η μικρή. Γύρισε πίσω στο κρεβάτι μου εκεί που κοιμόταν εδώ και 2 μήνες στο δικό του, ξαναθηλάζει, μπήκε στο ρηλάξ κτλ....ουφ
>Αχ ετσι ακριβως! μολις λες, α ωραια θελει να πινει νερο με ποτηρι, απαιτει μπιμπερο! βεβαια το ολο μπρος πισω, πολλαπλασιαζεται τωρα που ηρθε ο μπεμπησ!!!!
>καλα πολυ γελασα με τη βραχη φωνη που λες πως κανει η Αθηνουλα σαν μπαμπουλας!!!! και καλα εχυ δεν παιζει να ανησυχεις , εμενα ομως που ο 3 χρονων γιος μου κανει μια φωνουλα τσιριχτη και εντελως κοριτσιστικη τι να κανω η ερμη μανα??? να αρχισω να ανησυχω??? :)