Μια δύσκολη εγκυμοσύνη και στο τέλος το θαύμα! (#211)
Η ιστορία της Ελένης
(Η Ελένη γέννησε με καισαρική και επισκληρίδιο)
30/09/2006 Τι oμoρφη μερα η μερα «του γαμου μας»!!!! Ημασταν αποφασισμενοι να αποκτησουμε οσο πιο γρηγορα γινεται ενα παιδακι! Μετα απο ενα μηνα, ενα θετικο τεστ στα χερια μου… Μα τι χαρα!!!! Στην επισκεψη στον γιατρο μου ακουσαμε την καρδουλα του, τι υπεροχος ηχος, τι χαρα!!!! Στην επομενη προγραμματισμενη επισκεψη ο γιατρος με ενημερωνει «παλινδρομη κυηση«…
Χανω την γη κατω απο τα ποδια μου, Θεε μου γιατι σε εμενα; Ενα βασανιστικο βραδυ ακολουθησε ωσπου το πρωι να παμε στο μαιευτηριο να κανουμε την αποξηση. Πονος, πολυς πονος στην καρδια!! Ο γιατρος μου λεει να μην στεναχωριεμαι, ειμαι νεα και να παω τον αλλο μηνα εγκυος!
Τελικα μετα απο λιγο καιρο, αλλο ενα θετικο τεστ εγκυμοσυνης ειναι παλι στα χερια μου!!!!!! Αναμεικτα συναισθηματα χαρας, αγωνιας, φοβου. Στην επομενη προγραμματισμενη επισκεψη γινεται το αναπαντεχο, ο γιατρος μου λεει «Ελενη μου, παλινδρομη κυηση παλι«. Μου κοβεται η ανασα, ποναω, η καρδια μου δεν αντεχει! Ντρεπομαι, δεν ξερω γιατι αλλα ντρεπομαι…. Τον αντρα μου, τον κοσμο, νιωθω οτι κατι εκανα λαθος εγω!
Τελικα με ενημερωνει ο γιατρος μου οτι θα γινει ιστολογικος ελεγχος στο εμβρυο να βρουμε την αιτια που διακοπτονται οι εγκυμοσυνες! Επρεπε να περιμενω εναν ολοκληρο μηνα να μαθω την αιτια! Ενας μαρτυρικος μηνας! Τελικα το προβλημα ηταν τα αυξημενα λεμφοκυτταρα μου τα οποια δεν αναγνωριζαν τα εμβρυα ως υγιεις οργανισμους και γι’ αυτο διακοπτονταν οι κυησεις. Αρχισα να κανω καποιες εξετασεις για να φτασουμε στην πολυποθητη θεραπεια, τα γνωστα ως αντιπατρικα εμβολια! Οι μηνες περνουσαν, αλλα πλεον μπορουσα να μεινω παλι εγκυος!
26 Δεκεμβριου 2007 ενα θετικο τεστ εγκυμοσυνης βρισκεται στα χερια μου, το καλυτερο δωρο Χριστουγενων!!!! Παω στο γιατρο και μου λεει να ακυρωσω τα παντα για τις γιορτες και να μεινω ξαπλα στο κρεβατι!!!! «Πρεπει να ειμαστε πολυ προσεκτικοι» μου ειπε!! Αρχιζουν τα φαρμακα, οι ενεσεις και οι συχνοι υπερηχοι!!! Παρ’ ολα αυτα ενιωθα οτι ολα θα πανε καλα!!!! Φοβομουν πολυ και περιμενα να περασουν οι τρεις πρωτοι δυσκολοι μηνες!
Τελικα στην 11η εβδομαδα ενα βραδυ παθαινω ακατασχετη αιμορραγια.. Παγωνω, ειμαι μονη στο σπιτι, ο αντρας μου δουλευε σε αλλη πολη 2 ωρες μακρυα, εγω μονη σε ενα χωριο και αιμα ποταμι. Παιρνω αμεσως τηλεφωνο την αδελφη μου να με πανε στο γιατρο και για καλη μου τυχη ο γυναικολογος μου ειχε ιατρειο στην περιοχη μας και δεν ηταν Αθηνα!
Μπαινω στο ιατρειο, ημουν σιγουρη οτι ολα ειχαν τελειωσει και ξαφνικα…. Ακουμε την καρδια του… Το μωρακι μου ειναι καλα!!!! Φευγω αμεσω για το «Μητερα», περασα εκει 10 υπεροχες μερες. Με φροντιζαν πολυ και καθε μερα ακουγα την καρδουλα του μωρου μου… Τελικα ειχα μια μικρη αποκολληση αλλα η αιμορραγια οφειλοταν στις ενεσεις που εκανα. Μετα απο την παραμονη μου στο μαιευτηριο, εφυγα για το σπιτι πιστευοντας οτι τα χειροτερα ειχαν περασει! Αλλα δεν ηξερα!!!
Στην 22η εβδομαδα ο γιατρος προβληματισμενος με ενημερωνει οτι ο τραχηλος κονταινει επικινδυνα και εχω πολλες πιθανοτητες για προωρο τοκετο! Πανικος!!!!! Επρεπε να καταφερουμε τουλαχιστον να φτασουμε την 30η εβδομαδα!!!! Καθε βδομαδα ειχαμε υπερηχο αλλα τα πραγματα δεν πηγαιναν καλα ειχαν αρχισει και οι συσπασεις!!! Εκανα τις ενεσεις για τα πνευμονια του μωρου και απλα περιμενα τι θα γινει!!!
14 εβδομαδες γεματες αγωνια και φοβο ειχαν περασει, ημασταν αισιως στην 36 εβδομαδα.
06 Αυγουστου του 2008, ημουν στο μαιευτηριο για προγραμματισμενη γεννα! Λογω τηςσ αιμορραγιας που ειχα παθει, δεν ηθελε ο γιατρος μου να διακινδυνευσει τυχον επιπλοκες και αφου μπηκαμε στο μηνα αποφασισαμε να γεννησω. Τελικα απο τις 07:00 το πρωι και για αρκετες ωρες προσπαθουσα να γεννησω με τεχνητους, αλλα τιποτα! Δεν εκανα διαστολη, τελικα ο γιατρος αποφασιζει να μπω για καισαρικη γιατι το μωρο ειχε αλλαξει θεση και θα ηταν δυσκολο να γεννησω!
Τελικα στις 13:25 ακουσα τον πιο ομορφο ηχο στην ζωη μου, το κλαμα της κορουλας μου!! Μετα απο λιγα λεπτα το προσωπακι της ηταν διπλα μου, την εβλεπα, ηταν το μωρακι μου και ηταν εκει διπλα μου!!! Αχχχχχ δεν μπορω να περιγραψω την χαρα μου!! Η μικρη γεννηθηκε 2420 και επρεπε να μπει παρακολουθηση γιατι ηταν κατω απο 2500 κιλα και οριακα προωρο!
Τις μερες που μειναμε στο νοσοκομειο την εβλεπα μιση ωρα το πρωι και μιση το μεσημερι! Ηθελα τοσο πολυ να ειμαι κοντα της πιο πολυ! Μου αρκουσε ομως οτι υπηρχε και ηταν καλα θα πηγαιναμε σπιτι και θα ημασταν συνεχεια μαζι!!! Πρεπει να πω οτι ο γιατρουλης μου και οι μαιες μου ηταν διπλα μου και με στηριξαν τοσο πολυ και ηταν αρωγοι στην αποκτηση της κορουλας μου!!!! Απο την μερα που ηρθαμε σπιτι μας, ειμαι κοντα της συνεχεια και ειμαι μια πολυ πολυ πολυ ευτυχισμενη μανουλα!!!!!
Αυτη ειναι η δικια μου καταθεση ψυχης, την μοιραζομαι με μανουλες που μπορουν να με νιωσουν, αλλα και να δωσω δυναμη, κουραγιο και πιστη σε εκεινες που προσπαθουν να γινουν «μανουλες»!!!!!
Το ονομα της κορης μου ειναι Μαρια-Ζωη, Μαρια γιατι ειναι ταγμενη σε εκεινη και Ζωη συμβολικο γιατι θελαμε να ερθει στην ζωη μας!!! Την φωναζουμε Μαριζα και ειναι η ανασα του αντρουλη μου και δικιά μου!!!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ελένη μου συγχαρητήρια!!!να την χαίρεσαι την κορούλα σου!!!! Ποιό είναι το όνομα του γιατρού σου;;;
Πωπω ρε Θεέ μου ανατριχιασα. Δεν το πιστεύω
ποσο κλαμααα!!!! :):) απιστευτη συγκινηση!
>Να χαίρεσαι το κοριτσάκι σου!
>Συγκινήθηκα μεσημεριάτικα.... Να σας ζήσει η κουκλα σας!! Μαρια Β
>Συγχαρητήρια για το κουράγιο, την επιμονή και τη δύναμη σου!!! Και φυσικά για το παιδάκι σου!!!
Δήμητρα
>Ελένη μου συγκινήθηκα πολύ με την ιστορία σου. Τόση προσπάθεια για μια ζωούλα να έρθει στον κόσμο... Εύχομαι να είναι γερή η κορούλα σας.