Εσύ θυμάσαι;
Έχει εδώ και κανένα 20αμήερο, που η κόρη μας όταν θέλει κάτι, μας το ζητάει βάζοντας στο τέλος κάθε ερώτησης την λέξη «θυμάσαι«. Τι εννοώ :
«θέλω χεμό (χυμό), μαμά θυμάθαι;«
«θέλω ντι (dvd), μπαμπά θυμάθαι;«
«θέλω (σο)κολάτα, μαμά θυμάθαι;«
«θέλω ίνετ (ίντερνετ), μπαμπά θυμάθαι;«
Δεν έχω καταλάβει ακόμη αν μας έχει για γονείς με αλτσχάιμερ (χιούμορ) ή αν για όλες τις «απαγορευμένες λιχουδιές και πράξεις» το κοτσάρει στο τέλος για να μην εισπράξει αντίδραση άρνησης. Πιστεύω πως ίσως ο στόχος της να είναι να μας «μαλακώσει» για να μην πάρει το ΟΧΙ ως απάντηση!
Αυτό που ανακαλύπτω όμως με σιγουριά, ως πρόσφατη σχετικά μαμά και ως θεία εδώ και 18 χρόνια, είναι πως τα σημερινά παιδάκια είναι κυριολεκτικά προηγμένης τεχνολογίας! Το έλεγα και για την μικρότερη μου ανιψιά, που σήμερα είναι 6 ετών, πως ήταν διαόλι και πανέξυπνη από μικρή, αλλά αυτά τα σημερινά 2χρονα-3χρονα σε κάνουν να έχεις το χαμόγελο του ηλιθίου και του γονιού της γνωστής συνομοταξίας των ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΟ-γονιών μέχρι να πεις «ΘΥΜΑΜΑΙ»!
Και τελικά ερώτηση στην ερώτηση, αγκαλιά στην αγκαλιά, χάδι στο χάδι και σφαλιάρα στην σφαλιάρα, θυμήθηκα πως ήταν να είσαι παιδί.
Θυμήθηκα πως δεν κρατούσαμε κακίες και πως -αν και πονηρά παιδάκια- πάντα ήμασταν το καλό παράδειγμα της γειτονιάς!
Θυμήθηκα τις ανέμελες ώρες που παίζαμε μήλα, λάστιχο, κουτσό, σπιτάκια και ότι άλλο εφεύρισκε το κοφτερό -και για την δική μας εποχή- μυαλουδάκι!
Θυμήθηκα τα γέλια και τα γαργαλητά στο σπίτι, με τον δικό μου μπαμπά να μας «παλεύει» και τις 4 στο χαλί του σαλονιού.Πάντα κέρδιζε αυτός που δεν έκλαιγε στο τέλος. Δηλαδή ο μπαμπάς.
Θυμήθηκα την μαμά μου να μας μαλώνει γιατί δεν φοράμε παντόφλες και να μην περπατάμε ξυπόλητες. (τι πρόβλημα!!!!!!!…τώρα την καταλαβαίνω)
Θυμάμαι τις ατελείωτες ώρες καυγάδων και προστριβών όσο μεγαλώναμε, για το πότε θα βγούμε βόλτα και τι ώρα θα γυρίσουμε!
Γενικά με πήραν οι θύμησες και συγκινήθηκα!
Υπόσχομαι να μην ξεχάσω πια πως είναι να είσαι παιδί!
Νομίζω είναι το αντίδοτο σε πολλά προβλήματα που αντιμετώπίζουμε όλοι μας σήμερα!
Αλήθεια, εσείς θυμάστε; Τι;
σας φιλώ γλυκά στην μούρη
μαμά Σοφία
—
Η Σοφία είναι μαμάς της Μαρκέλλας, τις περιπέτειες της οποίας μπορείτε να διαβάζετε στο www.μαρκέλλα.gr
Mπορείτε όμως να την εμπιστευτείτε για κάθε είδους εκτύπωση και όχι μόνο: Mama’s Prints!!
θυμαμαι τον μπαμπα μου να ξαπλωνει στον καναπε κι εμεις να ανεβαινουμε να κανουμε τσουληθρα στην κουβερτα! να ειναι ξαπλωμενος να ανεβαινουμε στην πλατη του να τον κανουμε πλοιο και ξαφνικα να πιανει "φουρτουνα" και να πεφτουμε δεξια αριστερα! να καθεται να σκαρφαλωνω πανω του και να φωναζω "ζητω!! κατεκτησα την κορυφη του ολυμπου!!" να τραγουδαμε με τη μαμα τραγουδια και να τα ηχογραφουμε με κασετες. να περπαταμε 2 ωρες με τα ποδια απο τη φαρμα σπιτι! και φυσικα τους καυγαδες για τη βολτα!
Θυμάμαι τον πατέρα μου που γύριζε το απόγευμα από την δουλειά του και μου άφηνε κάτω από το μαξιλάρι μου μια σοκολάτα! Θυμάμαι το ατελείωτο παιχνίδι στο σκοπευτήριο της Καισαριανής και που ψάχναμε να βρούμε αδέσποτα γατάκια. Θυμάμαι που Σάββατο βράδυ με έκανε η μαμά μου μπάνιο, μου έβαζε κολώνια "Μυρτώ" και μετά βλέπαμε το "ελληνικό" σε ένα από τα δυο (!!!) κανάλια της τηλεόρασης! Θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια σαν χθες!
πώπω πόσα μου θύμισες! Τα γαργαλητά με τον μπαμπά στο σαλόνι! Οι προστριβές για να βγούμε το βράδυ, τι ώρα, με ποιόν, πόσο θα αργήσουμε.. Το "φόρα παντόφλες,μην είσαι ξυπόλυτη!" το ακούω συνέχεια και τώρα !!! Και το λέω κι εγώ στις κόρες μου !