Χαμογελαστό μου μωρό!
Πείτε με χαζομαμά, πείτε με κουκουβάγια, ότι θέλετε, πείτε με, αλλά θα το πω, δεν αντέχω: έχω το πιο γλυκο-χαμογελαστό μωράκι του πλανήτη! Δεν αντέχω σας λέω, θέλω να τον φάω, να τον ροκανίσω, να τον λιώσω στα φιλιά. Είχα που είχα το πανέμορφο χαμογελάκι της νεράιδας Αθηνάς (άλλο χαμογελαστό πλάσμα και αυτό!), τώρα έχω και τον Αρχέλαο ο οποίος σου χαμογελάει και σου παίρνει την ψυχή.
Με το που ξυπνάει, ανοίγει ναααα τις ματάρες του και ρίχνει ένα χαμόγελο. Στην πρωινή μας μασαζο-γυμναστική χαμογελάει, στο απογευματινό μας tummy time χαμογελάει. Τρώει χαμογελάει, βλέπει την Αθηνά χαμογελάει, τον πειράζει ο μπαμπάς του χαμογελάει, του μιλάνε στο δρόμο, χαμογελάει. Μέχρι και πάνα όταν του αλλάζω, αυτός χαμογελάει! Και εγώ κάθε φορά κάνω σαν τη χαζή και ο Μάνος κουνάει το κεφάλι «Πάει το έχασε τελείως η γυναίκα μου».
Φτου σκόρδα, φτου, για δεύτερη φορά ο Θεός, η μοίρα, η τύχη μου έδωσαν ένα μωρό πολύ…. easygoing να το πω; Πολύ χαρούμενο.
Αν κλαίει; Ε φυσικά και κλαίει! Μωρό είναι! Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί τραβάμε τόσο άγχος με το κλάμα των μωρών. ΤΑ ΜΩΡΑ ΚΛΑΙΝΕ. Κλαίνε γιατί δεν έχουν τα έρμα άλλον τρόπο να εκφραστούν. Δεν υπάρχει λόγος να αγχωνόμαστε με το κλάμα. Αρκεί να προσπαθήσουμε να το αποκωδικοποιήσουμε!
Πεινάνε; Θα κλάψουν.
Έκαναν κακά; Θα κλάψουν.
Πονάει η κοιλιά; Θα κλάψουν.
Κρυώνουν; Θα κλάψουν.
Βαριούνται; Θα κλάψουν (και με εντελώς στεγνό κλάμα, τα ψευτράκια!!)
Θέλουν αγκαλιά; Θα κλάψουν!
– Μα όλο αγκαλιά γίνεται; Απαπα, θα το αφήσω να κλαίει.
Όχι, να μην το αφήνετε να κλαίει. Η αγκαλιά είναι ζωτικής σημασίας για όλα τα παιδιά, πόσο μάλλον για τα τόσο μωρά. Δεν καταλαβαίνω αυτή τη λογική. Απενοχοποιήστε την αγκαλιά παρακαλώ! Σκεφτείτε πόσες αναμνήσεις από αγκαλιές κουβαλάτε εσείς οι ίδιοι… Αγκαλιές που σας ανακούφισαν, που σας χάρισαν ασφάλεια…
Ο Αρχέλαος λοιπόν και κάθε μικρός Αρχέλαος και Αρχελίνα (και Αθηνά!!) λατρεύουν τις αγκαλιές, ζητούν τις αγκαλιές. Η αγκαλιά είναι το αγαπημένο τους μέρος. Ο κόσμος είναι ακόμα πολύ άγνωστος και τρομακτικός για αυτά. Η αγκαλιά της μαμάς όμως… Παράδεισος!
Φουλ στις αγκαλιές και τα χαμόγελα είμαστε λοιπόν! Χαμόγελα το πρωί, το μεσημέρι και το βράδυ!
Αγκαλιές επίσης πρωί, μεσημέρι, βράδυ! Το βράδυ δε, παίρνουμε το μεμέ της μαμάς αγκαλιά και κοιμόμαστε μέχρι να αποφασίσει αυτή να σηκωθεί (εκτός αν κάνουμε κακά στο μεταξύ, πράγμα ευτυχώς σπάνιο)
Και ναι είμαι χαζομαμά! Κρατιέμαι, κρατιέμαι, κρατιέμαι τόσο καιρό, μα δεν αντέχω θα το πω: ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ, ΣΑΣ ΑΓΑΠΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!
poso uperxo pragmatika na gemizei h kardia sou etuxia me ena toso mikro xamogelo!! ergazomoun 13 xronia ws ntanta kai den tha allaza me tipota thn douleia mou latreuw ta paidia mou giati etsi ta vlepw Paidia mou..ta eixa analavei apo mwra pernousa apeires wres mazi tous kai parolo pou sxolaga den elega na fygw ..sxolaga stis 3 kai efeyga stis 5...4 xronia sthn mia oikogeneia 5 sthn allh kai 4 sthn teleutaia ..yperoxa paidia..kai yperoxoi goneis..yperoxa xronia ..H anidiotelhs agaph pou sou dinoun ta paidia den sygkrinetai..to xamogelaki tous ..to xadi tous ..h agkalia tous ..oi prwtes lekseis tous ..ta sagapw pou vgainoun authormhta apo to stomataki tous ta skeftomai kai sygkinoumai...kai twra meta apo 13 xronia tha kanw to diko mou paidaki kai tha ginoun oi nonoi tou .den mporw na skeftw kalytero dwro apo auto.hmoun poly tyxerh giati einai yperoxa paidakia.TA LATREYW ..
...εχεις καταλαβει ποσο ιδιος ειναι ο μικρος με την αθηνα στην ηλικια του?? ΙΔΙΟΣ....μπερδευτηκα....να ζησουν!!!!
Τέλειοοοοοο!!!
Να μην κρατιέσαι, να το λες!!! Είναι γλύκας :-)
Αχ, τι ωραία που τα γράφεις...Με πιάνει λαχτάρα για τρίτο παιδί... Να σας ζήσουν τα φατσουλάκια και χορτάστε αγκαλιές!
κουκλος ο μικρος γλυκια μου.......................... και εμενα ετσι γελαει συνεχεια ειναι 92 ημερων και εχθες ξυπνησε απο μονος του επειδη γελουσε στον υπνο του ηταν πολυ αστειο..........................
Είναι απίστευτο φατσόνι ο μικρός σου! Να τα χαίρεσαι και τα δυο και, όπως είπες: πολλές αγκαλιές, πολλά φιλιά, πολλή αγάπη! Είναι στιγμές που φεύγουν ανεπιστρεπτί! Αχ, όσο σκέφτομαι τους τρεις πρώτους μήνες της κόρης μου, που τους "σπατάλησα" σε άγχη για το κλάμα, την αγκαλιά, το θηλασμό, τον ύπνο κλπ κλπ.... Ευτυχώς "συνήλθα" αμέσως μετά! :-)
Σα να βλέπω το Αθηνάκι μικρό (Ως δεύτερο παιδί βέβαια κι εγώ, ξέρω πως μπορώ να το αντιστρέψω: Σα να του έμοιαζε πολύ το Αθηνάκι στην ηλικία του!)! Έχεις τα πιο γλυκά παιδάκια του κόσμου... Φά'τα ξανά και ξανά και ξανά!
Βρε τι ωραια που περνατε εδω!!!!!!! Αρχελαε θελω να σου ρουφηξω τα μαγουλα ρε!!!! Παιδακι μου γλυκο!! Αχ η δικια μου ειναι μια μερα μικροτερη σου (Αρχελαε!) κ μας εχει ξετρελανει κ εκεινη με τα υπεροχα φαφουτε χαμογελακια της!! Ειμαι νεα μανα κ..... δεν ειμαι καλα!!! ειμαι πααααρα πολυ καλα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
O gios mou einai 2 xronwn kai ena mhnwn ki akomh tou feromai san na einai mpempoulhs!!!!M exei ftasei ws ta gonata se upsos alla par ola auta ton pairnw agkalitsa sunexeia ki oti kai na exei tou pernaei amesws!!!San thn agkalitsa ths mamas den exei pouthena!!!!Zouzounaki mou h manoula se latrevei!!!!
τα χαμογελα και οι αγκαλίες τους είναι η ελπίδα και το φως. σε αυτή την δυσκολη καθημερινότητα που ζούμε για μένα οι αγκαλία των παιδίων μου είναι τα πάντα (τώρα πια εγω χωράω στην δική τους αγκαλία. Καλές γιορτές με χαμόγελα και πολλές αγκαλίες.
κ αυτο ονομαζεται ευτυχια....
καλε γιατι κρατιεσαι;;;φωναξε το οσο πιο δυνατα μπορεις!!!να το φωΝαξουμε ολες οι μανουλες!!Σ'ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΥΛΑ ΜΟΥ!!!!!! ειναι πολυ γλυκας παντως!!!!
Να είστε γεροί και να δίνετε στα παιδιά σας λόγους να χαμογελούν!!!Τα δικά μου είναι αρκετά μεγάλα πια σε σχέση με τα δικά σας,αλλά πίστεψέ με έχουν παραμείνει χαμογελαστα και η αγκαλιά μας γεμίζει ακόμη από αυτά.
Αγαπαω μωρα που ειναι χαρουμενα...αλλα για να γινουν ολα αυτα τα παιδακια μας πρεπει να μεγαλωνουν σε ηρεμο και χαρουμενο περιβαλλον...κατι που το εχετε!!!!!και ξερουν να αναγνωριζουν τα τοσοδουλια πλασματακια τη διαθεση μας και μας τη φτιαχνουν ακομη πιο ομορφη!!! και δεν υπαρχει πιο ομορφο να ξυπνας με ΧΑΜΟΓΕΛΟ
Πόσο σε καταλαβαίνω να ήξερες!εχω μια μπεμπούλα 6 μηνών που ειναι το πιο χαμογελαστό παιδάκι!όλη την ώρα την φιλάω και όλη μέρα ήμαστε αγκαλίτσα,το προτιμάμαι απο όπου δίποτε αλλου!μου έρχετε να την ζουμπίξω,να την φάω και να βγώ έξω να φωνάξω πόσο πολύ την αγαπάω!!!!
Αχ τι ωραια που τα λες,νιωθω ακριβως οπως κι εσυ,αν και ειναι δυο χρονων ο μικρος μου,λιωνω οταν χαμογελαει,τον παιρνω οσες αγκαλιες θελει,τον θηλαζω ακομα για να νιωθει παντα τη σιγουρια και την ασφαλεια.Αυτος δεν ειναι ο ρολος μας?Να προσφερουμε στα παιδια μας οση αγαπη εχουν αναγκη?