Χριστούγεννα χωρίς τον Αλέξη (τον γιο μου)
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ (τον γιο μου)
Ο γιος μου, το διαζύγιο με τον μπαμπά του, η δουλειά και τα Χριστούγεννα!
Γράφει η Νανά Παλαιτσάκη
Είναι ο Μάνος Αντώναρος που έδωσε την ιδέα . «Χριστούγεννα έρχονται, σου θυμίζω… Αλέξης»
Φυσικά κατάλαβα . Ένα κείμενο για τα Χριστούγεννα με το γιο μου!
«Τι να πρωτογράψω ρε Μάνο;»
«Ό,τι σε φωτίσει ο Θεός ….» μου είπε και… έκλεισε.
29 ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ
Σας σοκάρω; Περιμένετε. Τα φαινόμενα απατούν. Επέλεξα και επιλέγω να στέκομαι απέναντι ή δίπλα σας, χωρίς στολή. Γυμνή. Η στολή δίνει ρόλο και ορίζει ιεραρχία. Εδώ στο «είμαι μαμά» μας συνδέει κάτι μοναδικό. Κρατήσαμε κάποια στιγμή στην αγκαλιά το παιδί μας και εγώ εκείνη την στιγμή, ξημερώματα Πέμπτης 29 Ιουλίου ήταν θυμάμαι, ένιωσα σαν τον Μέγα Αλέξανδρο!
ΚΑΤΟΡΘΩΣΑ ΛΟΙΠΟΝ, γιατί περι κατορθώματος πρόκειται, να πλησιάζουν τα φετινά Χριστούγεννα και να συνειδητοποιώ, ιδιαίτερα στο τέλος του σημερινού κειμένου, ότι τα έχω γιορτάσει ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ να είναι ευτυχισμένο .
Σήμερα κατάλαβα ότι μέσα στην απογοήτευση γι’ αυτό που δεν του προσέφερα, είμαι ευτυχισμένη πολύ που αν και μας χωρίζουν χώρες, είμαστε «πακέτο» εγώ για εκείνον σε μια απόλυτη και αναντικατάστατη σχέση ζωής που βασίζεται στην αλήθεια.
ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΦΑΣΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΟΥ
(Απο 0 – 5 ετών)
Θυμάμαι λοιπόν ότι η μαμά μου, οι συγγενείς, οι φίλοι υποστηρίζαμε ότι στολίζαμε το σπίτι για το «παιδί», ότι καλούσαμε φίλους για να χαρεί και το «παιδί», ότι πηγαίναμε σε θεατρικές παραστάσεις για το «παιδί» ή ότι βλέπαμε σινεμά για το «παιδί»
Ήταν τόσο υποκριτικά τα όσα κάναμε για το «παιδί » που στην θέση του θα έκανα ότι ακριβώς έκανε ο γιος μου και άλλα παιδάκια επίσης: «Καταστρέφανε το περιβάλλον που ΝΟΜΙΖΑΜΕ ότι ήταν για παιδιά, αλλά μόνο για παιδιά δεν ήτανε»
ΤΙ ΚΑΝΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
1 . Στολίζαμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο, ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΣ , στα παιδιά να τραβάνε τις μπάλες! Το παιδί έκλαιγε που το απομακρύναμε, αλλά εμείς αμετακίνητοι!!! Το ΠΑΙΔΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ για να μην «χαλάσει» το δημιούργημα
2. Καλούσε η μαμά μου στο σπίτι φίλες και φίλους της με αφορμή τις γιορτές, τους οποίους, υποθέτω, το παιδί μου ούτε ήθελε να δει, ούτε ήθελε να τον «τσιμπάνε», ούτε ήθελε να τον κρατάνε αγκαλιά για να δει το αστράκι στο δένδρο που μόλις πήγαινε να αγγίξει του απομάκρυναν το χέρι απότομα … Ο ΑΛΕΞΗΣ ΕΚΛΑΙΓΕ…. Ο ηλικιωμένος συγγενής τον απομάκρυνε απο το αντικείμενο περιέργειας, ο ΑΛΕΞΗΣ έκλαιγε πιο πολύ… αλλά εμείς όλα για το παιδί τα «κάναμε»
3. Τις ταινίες που διαλέγαμε (παιδικές) στο σινεμά, συνειδητοποιημενοασυνείδητα εμείς οι «ΜΕΓΑΛΟΙ» θέλαμε να δούμε. Το παιδί έδειχνε δυσανεξία αλλά εμείς του λέγαμε Σςςςςςςς……..
4. Τα δώρα που προοριζόντουσαν για το παιδί είχαν περισσότερο αποδέκτες τον μπαμπά και τους φίλους του, καθώς απο τραινάκια έως τηλεκατευθυνόμενα αυτοκίνητα γινόντουσαν αντικείμενα κωλομπαρέματος απο τους 30ρηδες, οι οποίοι κλειδωνόντουσαν στο παιδικό δωμάτιο για να «παίξουν»
5. Το παιδί ήθελε να κυλιστεί ολόκληρο στο αλεύρι και την ζύμη, με την οποία η μαμά μου έπλαθε κουλουράκια. Η αντίδραση της μαμάς ήταν να απομακρύνει με συνοδεία το παιδί απο την κουζίνα, στερώντας του την χαρά, της τσαπατσουλιάς γιατί… κάθε παιδί τρελαίνεται για να τσαλαβουτάει στις λάσπες, στις ζύμες, στα αλεύρια, στις μπογιές, στα νερά και να κοπανάει με όλες του τις δυνάμεις κατσαρολικά
6. Το χειρότερο ήταν, όταν πολλοί κανονίζαμε εκδρομές σε βουνά εσωτερικού ή εξωτερικού για σκι. Θυμάμαι ότι κάποιοι εξειδικευμένοι δάσκαλοι αναλάμβαναν τα νήπια και οι ενήλικες καβλαντζίζαμε στις πίστες… Οι συναντήσεις με τα παιδιά κρατούσανε πεντάλεπτα. Απο αγάπη το κάναμε όλοι και απο διάθεση να αποκτήσουν τα παιδιά «παραστάσεις», απλώς τα παιδιά ήταν «αλλού» και «αλλού» οι γονείς. Εγώ κατέβαινα την κόκκινη πίστα και ο Αλέξης επιχειρούσε στην bebe. Μετά μάθαινα τα νέα του, απο τον δάσκαλο…
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΑΠΟ 6 – 16 χρονών ο Αλέξης
(Χωρισμένη πια)
Για μένα ίσως ήταν τα Χριστούγεννα και οι γιορτές ήταν απο τις χειρότερες γιορτές της ζωής μου!
Η καριέρα στην τηλεόραση και η πορεία στα δελτία ειδήσεων ήταν ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΗ για την συνύπαρξη γονιού και παιδιού και ιδιαίτερα ενός χωρισμένου γονιού, που πρέπει να υπολογίσει ποιές μέρες δικαιούται να είναι με το παδί και ποιες μέρες δικαιούται ο άλλος γονιός, ο οποίος ΔΕΝ είναι δημοσιογράφος .
Μπορεί να μοιάζει μελό, αλλά τα περισσότερα Χριστούγεννα τα ζούσα στα πλατό, με διπλές εγγκραφές, όπου τρώγαμε κουραμπιέδες που περίσσευαν απο το ντεκόρ, πίναμε ζεστό κρασί, κάνοντας δήθεν ότι το απολαμβάναμε για τις ανάγκες του πλάνου, χορεύαμε ξέφρενα στις οκτώ το πρωί, γιατί έτσι απαιτούσε το ordino της παραγωγής, φορούσαμε δεκάποντα με τουαλετάρες και μέσα σε όλο αυτή την «μασκαράτα » ερχότανε και ο Αλέξης μου, ο οποίος για να δει την μαμά του καθότανε ή σε κάποιο δημοσιογραφικό γραφείο ζωγραφίζοντας πάντα αεροπλάνα ή αν γινότανε εορταστικό γύρισμα, υπέμενε ωωωωωρες, βλέποντας και μιλώντας με τους κομπάρσους
Σχεδόν ποτέ την μέρα των Χριστουγέννων, αν δεν είχα βάρδια ειδήσεων, δεν άντεχα να «κουνήσω» απο το κρεββάτι. Αν είχα βάρδια, συνήθως, για να μπορέσουν οι άλλοι συνάδελφοι να περάσουν σπίτι τους, ξεκινούσαμε το πρωί στις 9 την δουλειά για να φύγουμε απο το κανάλι μεσάνυχτα, ευχόμενοι, φυσικά πάντα υπέρλαμπρες, στον κόσμο «καλή σας νύχτα και χρόνια πολλά»
Τις Χριστουγεννιάτικες μέρες νομίζω ότι η μοναξιά όλων των ανθρώπων που ήμασταν γονείς σχεδόν ούρλιαζε… απλώς πιστεύαμε ότι είχαμε χροοοοοονο μπροστά μας να χαρούμε τα παιδιά μας, άλλωστε πάντα υπερίσχυε η ψευδαίσθηση ότι «για το καλό τους» γινόντουσαν όλα…
Ο Αλέξης απο τα 17 έως… που έφυγε για σπουδές!
Εγώ συνέχιζα να δουλεύω… και εκεί γύρω που το παιδί μου πήγαινε στην Δευτέρα Λυκείου, αρρωσταίνει η μάνα μου. Η αρρώστεια σοβαρή και ο δρόμος μονόδρομος. Την «γιαγιά» του την αγαπούσε ο Αλέξης πολύ, αλλά… τα χριστούγεννα της μαμάς μου για 3 χρόνια ήταν άσχημα πολύ. Θυμάμαι ότι ο Αλέξης μου ζητούσε να πάμε σε έκθεση αυτοκινήτων, εγώ είχα στο μυαλό μου τις ώρες φαρμακευτικής θεραπείας της μαμάς και… απλώς το σώμα μου ήταν δίπλα στο παιδί, εγώ απουσίαζα. Το κατάλαβε και μου το είπε … Θυμάμαι οτι γονάτισα, αλήθεια γονάτισα και του ζήτησα συγνώμη. Είχα στολίσει και Χριστουγεννιάτικο δένδρο για εκείνον αλλά… τίποτα χειρότερο απο την διαίσθηση των παιδιών
Ήταν η εποχή που, ναι σαν χθες ήταν, μου ζήτησε εκείνος να με βγάλει έξω για φαγητό με το χαρτζιλίκι του. Είχε κλείσει σε ένα Γερμανικό εστιατόριο, πίσω απο το Χίλτον. Παραμονή Χριστούγεννα, το είχε κανονίσει. Ήταν τότε που κατάλαβα για πρώτη φορά … ότι η εποχή που τον κρατούσα με το μπλε φορμάκι μπροστά στο δένδρο και εκείνος με το δαχτυλάκι του προσπαθούσε να ξεκρεμάσει το χριστουγεννιάτικο αστεράκι απο το δένδρο, είχε περάσει με ταχύτητα φωτός και εγώ… δεν είχα ζήσει μαζί του ωραία Χριστούγεννα !
ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΖΕΙ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ…
Στην αρχή για σπουδές και μετά δουλειά στο αεροδρόμιο του Μονάχου. Φυσικά και όταν σπούδαζε, ήθελε να εκμεταλλευτεί τα καλέσματα των φίλων του που ως Αυστριακοί έχουν σπίτια στα βουνά των Άλπεων. Φυσικά και διάλεγε να πάει, μια σπιθαμή δρόμος είναι στο Αμστερνταμ, δυο ώρες δρόμο το Βερολίνο, μια ευθεία η Βόρεια Ιταλία.
Φέτος τα Χριστούγεννα, ΔΕΝ θα έρθει Ελλάδα. Επέλεξε να περάσει και παραμονή Χριστουγέννων και παραμονή Πρωτοχρονιάς σε βάρδια στο αεροδρόμιο…
ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
Βρισκόμουνα στην προτελευαταία παράγραφο. Το σταθερό τηλέφωνο στο σπίτι έδειχνε κλήση απο εκείνον.
«Τι κάνεις μάνα;»
«Γράφω για σένα και με παίρνεις τηλέφωνο …..» απάντησα
«Τι θέμα;»
«Για το πως περνούσαμε τα Χριστούγεννα»
«Θα γράψεις την αλήθεια;»
«Πάντα την γράφω»
«Όχι μάνα, την δική μου αλήθεια να γράψεις.»
«Δηλαδή;»
«Επειδή είχατε χωρίσει με τον μπαμπά όταν πήγαινα πρώτη δημοτικού, ΠΟΤΕ ΔΕΝ πέρασα καλά τις γιορτές, γιατί έπρεπε να διαλέξω εγώ με ποιον ήθελα να περάσω… Τα μόνα Χριστούγεννα που πέρασα καλά ήταν όταν είχες έρθει και εσύ στο σπίτι του μπαμπά και ήμασταν όλοι μαζί. Γι’ αυτό και διαλέγω να δουλεύω γιορτές. Πρώτον γιατί τα λεφτά είναι καλύτερα και δεύτερον γιατί δεν υπάρχει το δίλημμα, ΑΝ κατέβω Ελλάδα να πρέπει να αποφασίσω με ποιον απο τους δυο θα περάσω τις μέρες… Τα χειρότερά μου, πάντως, ως παιδί, ήταν όταν σε ρεβεγιόν έπρεπε να είμαι με πολύ κόσμο… Ήθελα πάντα να είμαι με τους φίλους μου, τις φόρμες και να κάνουμε αυτό που θέλουμε…»
Φυσικά και είχα ανάψει ήδη τσιγάρο.
«Δεν μου λες Αλέξη, να το γράψω όπως μου το λες;»
«Φυσικά… για να καταλάβουν όσοι χωρίζουν ότι τα παιδιά αυτή την… οικογενειακή γιορτή μπορεί να την περνάνε πάρα πολύ δύσκολα. Ευτυχώς που όταν με έπαιρνες μαζί σου στην δουλειά έβλεπα ότι υπήρχε πολύ φιλική διάθεση απο τους συναδέλφους που δουλεύατε όλοι μαζί και το ίδιο γίνεται και εδώ τώρα στο αεροδρόμιο, όσοι δουλεύουμε μαζί αυτές τις μέρες είμαστε σαν οικογένεια… Μάνα γιατί δεν μιλάς;»
Ναι δεν μιλούσα, το κείμενο και τις σκέψεις μου χρειάστηκαν 3 λεπτά τυχαίου τηλεφωνήματος με τον Αλέξη για να τις ανατινάξει…
«Αν σου στείλω την ηλεκτρονική διεύθυνση του site, θα γράψεις τις σκέψεις σου ως Αλέξης Δούκας, ένα παιδί χωρισμένων γονιών;»
«Φυσικά, να μου το στείλεις… Α …σ’ αγαπάω πολύ»
—
Τη Νανά Παλαιτσάκη θα τη βρείτε -εκτός των άλλων- στο www.mylady.gr
Αχχχ Νανα μου.. συχωρεσε μου τον ενικο... απλα σε νιώθω τοσο κοντα μου... κ οτι έγραψε ς περα για περα αληθινό. . Επιασα τον εαυτό μου να σκέφτομαι όσο διαβαζα τα ποσά μηηηη ειπα στο γιο μου για τις μπαλες του δεντρου που για αυτον στολισα απ τον Νοέμβριο. ... κ που τωρα τπ έχει κανει ενα δέντρο για παρτι του.. κ τι δεν έχει πσνω του κ πολυ μου σρεσευ που το χαίρεται περισσότερο. .. κ πολλα αλλά. .. αφυπνιστικο το άρθρο σου.... καλες γιορτες... με αγάπη
Δεν ειμαι απο χωρισμενη οικογενεια αλλα ειμαι απο αυτη την γενια που αναφερεις στην αρχη.. τα παιδια που τα κανανε για εμας αλλα δεν μας αφηναν να πειραξουμε το δεντρο/να λερωσουμε/ να μαγειρεψουμε. Επρεπε να γελασουμε σε ολες τις θειες γιαγιαδες κλπ και κυριως κατι που εχθες το συζηταγα με την μανα μου.... Εκεινα τα χρονια υπηρχε μονο το μινιον στην Αθηνα που ειχε χριστουγεννιατικα και μας πηγαινανε και καλα να δουμε την φατνη η τον χαρυ κλιν καλεσμενο ή οτιδηποτε....... Της λεω ρε μανα τι θυμασαι και σου αρεσε? αφου με το που πηγαιναμε μας κατσαδιαζατε μην πειραξουμε τιποτα μην ζητησουμε τιποτα,,,, μην μην μην... και αλλα θα μπορουσα να γραψω αλλα ειλικρινα κα Νανα... γιατι τοσο σφιξιμο οι παλιες μαμαδες? γιατι? και με βλεπει η μανα μου τωρα με τον μικρο και χαιρεται... σε εμας γιατι δνε μας αφηνατε? Καλη χρονιααααα
Παιδικές ψυχές,άγραφοι πίνακες,λευκοί,που είναι στο χέρι μας να τους ζωγραφίσουμε το ουράνιο τόξο και τον ήλιο η' τη μπόρα και το χαλάζι,που τρυπάει ακόμη και το τζάμι... Ζημιά αξεπέραστη και μόνιμη..
Εμένα είναι τα δεύτερα Χριστούγεννα χωρίς τη κόρη μου μιάς και έχω χωρίσει εδώ και σχεδόν 4 χρόνια αλλά τα τελευταία 2 μας...θυμήθηκε ο μπαμπάς...Τέλος πάντων...Εννοείται οτι ήταν χάλια αλλά τι να κάνω αφού πρέπει να πάει κι εκεί...Κι εμένα οταν μεγαλώσει θα επιλέξει τι θα θέλει να κάνει και που θα θέλει να είναι γτ τώρα είναι σχεδόν 7 ετών...Περιμένω τη παραμονή πρωτοχρονιάς που θα την έχω πάλι μαζί μου...
Νίκο,από τα πιο ωραία και αληθινά σχόλια,που έχω διαβάσει. Πολύ χάρηκα με το σύνολο,αλλά ειδικά με το ότι ακόμα δεν έχεις μετανιώσει,που επέλεξες να μείνεις με τον άνθρωπο που διάλεξες και να μη χαλάσεις την οικογένειά σου. Καλά Χριστούγεννα,με υγεία,αγάπη και ευτυχία,σου εύχομαι!!!!
Πολύ ωραίο κείμενο!Πολύ ωραίο! Ό,τι γράφεται με τόση ειλικρίνεια δεν μπορεί παρά να συγκινει!
Κα Παλαιτσάκη, υπέροχο το "Χριστουγεννιάτικο" κείμενό σας! Χωρίς καμία διάθεση κριτικής για την ζωή και τις αποφάσεις σας και ταυτόχρονα σαν πατέρας 3 κοριτσιών και έχοντας βρεθεί με την Όλγα, την γυναίκα μου, αρκετές φορές σε σύγκρουση, αναρωτιέμαι πάντα. Πόσο αγεφύρωτο είναι αυτό που μας χωρίζει από αυτόν που διαλέξαμε για σύντροφο της χωής μας, ώστε ν' αξίζει τον κόπο και την θυσία της ψυχής ενός παιδιού? Πάντα αυτό σκεπτόμουν, όταν οργισμένος ένιωθα πως, ως εδώ ήταν, τέλος. Μέχρι σήμερα, 17 χρόνια μετά, δεν το'χω μετανιώσει. Σας εύχομαι καλή χρονιά!
Πόσο δίκιο έχεις Νίκο..τι εύστοχο σχόλιο.. Καλή χρονιά κ σε σένα!
Πολυ ομορφο κειμενο... το ομορφοτερο που συμβαινει ομως ειναι πως οταν διαβαζω κειμενο σας ειναι σαν να ακουω τη φωνη σας στα αυτια μου. σαν να μου το διαβαζετε εσεις... δεν ειμαι μανα ουτε παιδι χωρισμενων γονιων αρα το κειμενο δε με αγγιξε τρομερα. Χτυπησε φλεβα ομως η φραση στα σχολια. οταν μπορουμε μονοι μας μπορουμε τα παντα. Να ειστε καλα
Κ.Παλαιτσάκη εύχομαι αυτά τα χριστούγεννα να επιλέξετε να τα ζήσετε κάνωντας όλα όσα θέλετε και ονειρευτήκατε.ΠΟΤΕ δεν ειναι αργά να αλλάξουμε το σενάριο της ζωής που ζούμε (άλλωστε ΕΜΕΙΣ το γράφουμε ) Εύχομαι ο νέος χρόνος να μικρύνει τις αποστάσεις και να είστε με το γιό σας
Κ.Παλαιτσακη ευχομαι ο καινουριος χρονος να παρει την θλιψη που εχετε μεσα στην καρδια σας και με ενα μαγικο ραβδακι γεματο νεραιδοσκονη, οπως στα παραμυθια να μεταμορφωσει τη ζωη σας σε μια μεγαλη και αδιακοπη γιορτη....
Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Αλέξη!!! Ακόμα και τώρα με ζορίζουν αφάνταστα αυτές οι μέρες...
Κυρια Παλαιτσάκη εχω συγκινηθεί πολύ με το κείμενό σας...Η μοναξιά που βιώνεις στο διαζύγιο ειναι αβάσταχτη ειδικα τον πρώτο καιρό και πιστεύω οτι χρειάζεται χρόνο για να βρείς τον εαυτό σου και να μπορέσεις να σταθείς στα πόδια σου και να "ξαναγνωριστείς" με το παιδί σου...γιατι πλέον εισαι κ μαμα΄κ μπαμπάς π λένε...Πρέπει να ειστε πολύ περήφανη γιατι ο Αλέξης μπορεί μεν να ταλαιπωρήθηκε όμως έγινε ενα πολύ δυνατα ευαίσθητο και συνειδητοποιημένο παιδί κατα τη γνώμη μου, που κάνει συνειδητες επιλογές απόλυτα αιτιολογημένες!!!!κ ειναι τόσο ωραίο που σας μιλάει και του μιλάτε και δεν κρύβεστε πίσω απο το δάχτυλό σας!!!Και δεν πιστεύω οτι στο μυαλουδάκι του ποτε σας κατηγόρησε γιατι δεν ησασταν μαζι τα Χριστουγεννα κατω απο το δένδρο όπως λέτε να του απαγορεύετε να το αγγίξει!!Ισα ισα καμάρωνε θέλω να πιστεύω τη μανουλα του που πατουσε στα πόδια της και πάσχιζε να τον κανει ευτυχισμένο!!Να τον χαίρεστε!!
Πολλά από τα παιδιά των χωρισμένων γονιών επιλέγουμε να φύγουμε για διακοπές και εκδρομές τα Χριστούγεννα και το Πάσχα.Αποφεύγουμε με κομψό και ωραίο τρόπο τα διλήμματα,που λέει και ο Αλέξης.Φυσικά,αν έχεις την επιλογή να δουλέψεις,πόσο μάλλον με καλύτερα λεφτά,τόσο το καλύτερο! Καλά Χριστούγεννα,κυρία Νανά!!!!! Με υγεία,αγάπη,χαρά και ευτυχία!!!! Να περάσετε τέλεια!!!!
Έχω ένα 3 χρονο γιο (και μια κόρη 10 μηνών) που φέτος θα περάσει με τον μπαμπά του τα Χριστούγεννα, χωρίς εμένα και εγώ χωρίς αυτόν. Οπότε καταλαβαίνετε πόσο κλάμα ρίχνω αυτή τη στιγμή και γενικά αυτές τις μέρες. Το διαζύγιο δεν έχει βγει ακόμα αλλά είναι θέμα χρόνου. Το μόνο που με παρηγορει κάπως είναι η σκέψη ότι καλύτερα χώρια παρά μαζί και αμίλητοι και μαλωμένοι και να μην μπορούμε να κρύψουμε τα νευρα μας και το θυμό μας. Ο Αλέξης τι λεέι?
Πολυ συγκινητικο! Κ γω απο χωρισμενους γονεις κ οι γιορτες παντα πονανε αλλα πλεον με εναν γλυκο τροπο. οι γιορτες πρεπει να ειναι αληθινες κ οχι γκλαμουργιες! Να γινονται οι γονεις παιδια κ να ασχολουνται μαζι τους κ να τους λενε Σαγαπω κ να γνωρισουν την σημασια της λεξεις κ να μην ντρεπονται να το λενε! Ο πατερας μου που ζει Αμερικη καθε φορα που μιλαμε η τελευταια λεξη στο τηλεφωνο ειναι Σαγαπω κ φυσικα του το λεω κ γω! Η μητερα μου που επισης δεν μενει κοντα μου δεν μου εχει πει Σαγαπω αρα μου ειναι δυσκολο να της το πω κ εγω, φυσικα κ την αγαπω αλλα τελικα οι γονεις μαθαινουν στα παιδι την λεξη αρα τωρα στα 35 κ με δυο μικρα παιδια 4-2 δεν ξεχνω να τους πω ποσο τους αγαπω κ θα τους το λεω για παντα κ ευχωμαι να τους ειναι ευκολο να μου το λενε κ αυτοι κ να μην ντρεποντε να λενε αυτη την τοσο σημαντικη λεξη που σε ολους μας αρεσει να ακουμε! Καλες γιορτες σε ολους κ ας προσπαθησουμε να γινουμε κ παλι παιδια κ πιο καλοι ανθρωποι γιατι οι γιορτες ειναι μαγεια που βγαινει απο την ψυχη των ανθρωπων!
τα πρωτα χριστουγεννα χωρις το παιδι μου που θα κανει με τη μαμα.χωρισαμε μετα απο 25 χρονια.επιλογη της.προτασεις πολλες αλλα αφου δεν εχω το παιδι μου θα κατσω μονος.δε θελω κανενα.πολυ δυσκολα.χρονια πολλα σε ολους
Έχω περάσει με επιλογή μέρες γιορτής μόνη μου . Είναι δύσκολο αλλά και λυτρωτικό . Όταν μπορούμε μόνοι μας , μπορούμε τα πάντα . Το μόνο που έχω να σας πω είναι ότι ΟΛΟΙ περνάμε παρόμοιες καταστάσεις , απλώς σε διαφορετικό τόπο και χρόνο . Να είστε καλά που επικοινωνήσαμε .Νανά
Συμφωνώ με τη Γεωργία.....κάπως με ξένισε η τελευταία φράση και όσα παιδιά χωρισμένων γονιών έχω στον κύκλο μου ουδέποτε έχουν μιλήσει έτσι-καλά τα αγόρια ειδικά με τπτ- αλλά εαν όντως συμβαίνει, είναι πολύ γλυκό και..πρωτοποριακό!!Αυτό πάλι που μόνο οι χωρισμένοι γονείς -της γενιάς της κας Παλαιτσάκη- δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στα συναισθήματα και την επικοινωνία με το παιδι και οι υπόλοιποι περιορίζονται μόνο στα βασικά με εκνευρίζει παρα πολύ!!!Γράφει πουθενά οτι τα παιδιά που οι γονείς τους δεν χώρισαν υπήρξαν και ευτυχισμένα???Ευτυχώς οι νέες γενιές ενημερώνονται παραπάνω και βελτιώνονται...
Ευχαριστώ και που διαβάσατε και προβληματιστήκατε αλλά περισσότερο απόλα που με τιμάτε με την κριτική σας !
Αρχικα Γεωργια εισαι αδικη αλλα λογω αγνοιας το παραβλεπω. Ειμαι παιδι χωρισμενων γονιων κ η αληθεια ειναι οτι λεμε / κανουμε / αισθανομαστε πραγματα πιο διαφορετικα απο τους αλλους. Εκτιμαμε περισσοτερο καποια πραγματα κ καποια αλλα δεν ξεχναμε να τα λεμε-θυμιζουμε γτ ενω η καθημερινη επαφη τα εχει αυτονοητα η αποσταση σε τετοιες οικογενεις επιβαλει επιβεβαιωση! Το κειμενο καλο ηταν. περιγραφει καθε παιδι χωρισμενων γονιων. αυτο που πρεπει να καταλαβετε ειναι η σχετικοτητα της ιδιας καταστασης απο 2 πλευρες γονεα-τεκνου.
Βαγγέλη δεν είμαι παιδί χωρισμένων γονιών και γι' αυτό δεν θα επιμείνω. Καλές γιορτές.
Με συγκίνησες!! σαν να διαβάζω για τον εαυτό μου.. οχι στη θέση σου, στη θέση του Αλέξη.
Είναι τιμή που με διαβάσατε . Τα συναισθήματα είναι "κόμπος" . Καταλαβαίνω , γιατί εκτός απο μαμά έχω υπάρξει και κόρη μιας μαμάς που ήταν μόνη χωρίς σύζυγο
Ευτυχώς όμως αν κ παιδί χωρισμένων γονιών δέχτηκα πολύ αγάπη κ από τους δύο την οποία δίνω τώρα (μαζί με τον άνδρα μου) στην 8 μηνών κορούλα μου!!! Είμαι κ θα είμαι υπερ των διαζυγίων όταν "δεν πάει άλλο" παρόλο που, ναι, έζησα παρόμοιες καταστάσεις με αυτές του γιού σας!!
ο Αλέξης κ.Παλαιτσάκη είναι στη Γερμανία αλλά σας έδωσε τόσα που δεν τα πήρε μαζί του... κρατάτε εσείς μέσα σας όλα όσα σας άφησε και αυτός είναι ένας τρόπος για να τον έχετε μαζί σας. Αυτός είναι ο ίδιος τρόπος που σας έχει και αυτός μαζί του όπου και έαν βρίσκεται. Να είσαστε πάντα καλά όλοι σας.
Σ ευχαριστώ τόσο πολύ !!!
Klaiw....na'sai kala kai na ton agapas!
Σ ευχαριστώ αγάπη μου Καλές γιορτές
Εμένα πάντως το κείμενο και ιδιαίτερα ο διάλογος μεταξύ μητέρας-γιου μου θύμισε αμερικανική ταινία ή σενάριο του Παπακαλιάτη. Ίσως όντως όλα αυτά να είναι αλήθεια και το πρόβλημα να είμαι εγώ και ο κύκλος μου. Πραγματικά δεν γνωρίζω κανένα γιο πάνω από 13 χρονών που λέει στη μάνα του σ'αγαπάω...όχι βέβαια ότι είναι κακό να το λες, κάθε άλλο!! Απλά πιστεύω ότι δεν ανταποκρίνεται στην ελληνική πραγματικότητα γι΄αυτό είπα ότι μου θύμισε ταινία. Συνήθως η μάνα ρωτάει "μ'αγαπάς;" και ο γιός απαντά βιαστικά "ναι, ναι", δεν σημαίνει φυσικά οτι δεν αγαπάει τους γονείς του, απλά έτσι είναι τα παιδιά εδώ στην Ελλάδα και ειδικά τα αγόρια. Ειλικρινά τώρα γνωρίζεται κάποιον άντρα έλληνα που να λέει στο ξεκάρφωτο(χωρίς δηλαδή να είναι η μάνα του σοβαρά άρρωστη, σχεδόν ετοιμοθάνατη) "μαμά σ'αγαπάω";; χαχαχα Τέλος πάντων, ναι μεν το κείμενο και η ιστορία μπορεί να είναι η ζωή της κυρίας Νανάς αλλά γραμμένη με πολλές συγγραφικές "σάλτσες" ή ο γιός της μετά από 10 χρόνια στην Γερμανία άλλαξε νοοτροπία(δεν έχω ιδέα πως συμπεριφέρονται οι γερμανικές οικογένειες).
Εσύ δηλαδή από το κείμενο αυτό βρήκες να σχολιάσεις? Δεν σου έκανε εντύπωση τίποτε άλλο?
Εντύπωση μου έκανε κυρίως ο τρόπος γραφής! Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι ξέρεις, μπορεί οι περισσότεροι να συγκινήθηκαν και να στάθηκαν στο θέμα του διαζυγίου εμένα όμως μου έκανε εντύπωση κάτι άλλο. Τι να κάνουμε τώρα;; Προφανώς είμαι αναίσθητη γαϊδούρα...
εχμ συμφωνώ...εμένα ο γιός μου 5 χρονών δεν μου λεει σ'αγαπώ, του το λέω εγω κι εκείνος απαντάει ξερά "κι εγώ", χαχα
Αγαπητή Γεωργία, πραγματικά είναι στενάχωρο να υπάρχουν άνθρωποι που δεν πιστεύουν ότι μπορεί ένας γιος στην Ελλάδα να λέει σ' αγαπώ στη μητέρα του. Ναι έχεις δίκιο ότι δεν το λένε πολλοί ή ίσως όχι συχνά, αλλά σίγουρα το λένε. Εύχομαι να γνωρίσεις στη ζωή σου πολλούς άντρες και γυναίκες που δε θα δυστάζουν να λένε αυτή τη λέξη στους αγαπημένους τους. Προσωπικά έχω ξεκινήσει από τον εαυτό μου και βλέπω φοβερά αποτελέσματα. Πάντα δύσταζα να εκφραστώ έτσι. Πλέον όλο και πιο συχνά βρίσκω τα συναισθήματα και το θάρρος να πω σ'αγαπώ σε φίλους, σύντροφο, γονείς, αδέρφια, συγγενείς, και ανταμοίβομαι αμέσως με ένα "κι εγώ". Δυστυχώς κανείς μας δεν το κάνει με μεγάλη ευκολία, αλλά όταν συμβεί ειναι πολύ όμορφο. Δυστυχώς δεν θα μαστε εκεί για πάντα να χουμε την ευκαιρία να πούμε τα συναισθήματά μας. Οπότε ας πάψουμε να δυστάζουμε όσο είναι καιρός. Καλές γιορτές σε όλους.
Δεν είπα ποτέ ότι δεν είναι κάτι όμορφο αλλοίμονο. Και μένα θα μου άρεσε στο ξαφνικό ο γιός μου να μου πει ότι με αγαπάει, ο άντρας μου, οι γονείς μου, ο αδερφός μου, οι φίλοι μου. Και φυσικά είναι στενάχωρο...και δεν είναι μόνο ο κύκλος μου, μην νομίζεις...και εγώ η ίδια δεν είμαι καθόλου εκφραστικό άτομο. Με το παιδί μου βέβαια είμαι εντελώς διαφορετική, όπως κάθε μάνα πιστεύω. Ίσως δοκιμάσω αυτό που προτείνεις και στους υπόλοιπους! Συγγνώμη που δεν στάθηκα στο θέμα του διαζυγίου σου και στο πως ένιωθες εσύ και το παιδί σου...για κάποιο λόγο εγώ στάθηκα σε άλλο κομμάτι του κειμένου σου...παρατήρησα όμως ότι κάποιες κοπέλες ενοχλήθηκαν γι' αυτό αν ένιωσες το ίδιο σου ζητάω ξανά συγγνώμη. Καλές γιορτές να έχεις.
Καλά βρε Γεωργία, απ' όλο το κείμενο εσύ στάθηκες στο οτι ο γιός είπε "σ' αγαπάω" χωρίς να έχει ετοιμοθάνατη ή πολύ άρρωστη μάνα?
Ναι.
Αγαπητη Γεωργια,η γνωμη μου ειναι οτι ισως δεν εχεις ακουσει εσυ συγκεκριμενα,''πολλα''-''σ'αγαπω'',ή αν εχεις ακουσει,δεν θα ηταν και πολυ αληθινα!Δεν εισαι ''αναισθητη γαιδουρα''οπως εγραψες πιο πανω,αλλα ευαισθητη,μαλλον...Εαν στον περιγυρο σου δεν εχεισ ακουσει αντρα να λεει στη μαμα του οτι την αγαπαει,ειναι επειδη ναι,δεν το διατυμπανιζουν,,δεν εχουν την αναγκη να το δηλωσουν ''δημοσια''μπροστα σε κοσμο,σε εσενα,σε μενα...και πιθανοτατα,οταν το λενε,το λενε προσωπικα στη μαμα τους!Ουτε εγω εχω ακουσει τον αντρα μου να λεει ποτε ''σ'αγαπω''στην πεθερα μου,και ας ειναι ετοιμοθανατη...ξερω ομωσ οτι την αγαπαει,οχι απλως την αγαπαει,παθαινει!!!Εαν ο γιος τησ πεθερας μου,ο γιος τησ Νανας,και τησ καθε γυναικας,ξεστομιζει μια τοσο μικρη φρασουλα,την εννοει απτην καρδια του- σημαινει οτι η ΜΑΝΑ το κερδισε το δικαιωμα να ακουσει αυτα τα μαγικα λογια-και ειναι μαγικα επειδη βγαινουν απο το στομα του παιδιου τους!Και ευχομαι καποια μερα να ακουσω και εγω απτον γιο μου ενα ειλικρινες σ'αγαπω(να το αξιζω βεβαια),οταν παψει να λεει ''απωωω''επειδη ειναι μονο 16 μηνων και το πιο φυσιολογικο ειναι να μην ξερει τι σημαινει η φραση!
Katy ίσως αυτό να φταίει τελικά, το ότι δεν έχω ακούσει πολλά "σ' αγαπώ" στην ζωή μου ή όσα έχω ακούσει δεν ήταν αληθινά. Ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να απαντήσεις προσωπικά σε μένα. Εύχομαι ο γιος σου να σου λέει πάντα ότι σ'αγαπάει. Καλές γιορτές να έχεις!
Μάλλον δεν το ακούς συχνά και σε ξενίζει.
Μάλλον...
Αφοπλιστική, αληθινή και πάντα γλυκιά..... Να τα ακούμε και οι μη χωρισμένοι γονείς για να μην ξεχνιόμαστε!
Καταπληκτικο κειμενο...μαλλον ειχε δικιο ο Μάνος που σου έδωσε το εναυσμα να γράψεις για τα Χριστούγεννα με το γιό σου!!Περιμένω να διαβάσω και την άποψη του Αλέξη για τα δικά του Χριστούγεννα!!Καλές γιορτές να έχετε και να είναι πάντα γερός ο Αλέξης σας!!
Ετσι είναι ακριβώς...εγώ πάλι τα τελευταία 4 χρόνια, κάνω και Χριστούγεννα και Πάσχα χωρίς τον γιο μου, μιας και οι γονείς του μπαμπά του μένουν στην επαρχία κι επειδή δε τους βλέπει συχνά,τον παίρνουν για τις δυο εβδομάδες των διακοπών, και πηγαίνει κι ο μπαμπάς του κάποιες μέρες. Απ'ότι μου δείχνει περνάει ωραία, και μετράει τις μέρες κάθε φορά που πλησιάζει ο καιρός των διακοπών για να πάει να τους δει..ευτυχώς δεν μου λένε τίποτα οι γιορτές προσωπικά, και δεν το φέρω βαρέως που δεν τον έχω μαζί μου τις γιορτές. Ετσι κι αλλιώς,πρέπει κι αυτός να βλέπει και να ζει και τους άλλους συγγενείς του. Δεν θα είναι εκεί για πάντα και δεν θέλω να του στερήσω τη χαρά, να τους ζήσει όσο θέλει και όσο θέλουν και μπορούν κι αυτοί. Είναι υπέροχοι άνθρωποι, και για ένα παιδί οι παππουδογιαγιάδες είναι από τα σημαντικότερα κεφάλαια στη ζωή ενός παιδιού...
Κράτα μόνο τις 3 τελευταίες λέξεις του Αλέξη, Νανά. Τίποτ' άλλο.
Συμφωνώ με την Αγγελική. Κράτα τις 3 τελευταίες λέξεις...
Εκπληκτικό κείμενο! ΕΚΠΛΗΚΤΤΙΚΟ !!!
Αχ βρε Νανά μου! Τι συγκλονιστικό κείμενο! Πόση αλήθεια κρίβουν τα λόγια σου για τις γιορτές με τα παιδιά! Πόση αλήθεια κρίβουν τα λόγια και τα συναισθήματα του γιου σου για τις γιορτές με τους γονείς. Πως μπορούν τα λόγια της αλήθεια σας να με κάνουν να ανατριχιάσω! Το να μπορει να μοιραστει την αλήθεια του είναι κάτι που θέλω να μάθω και στο δικό μου γιο. Χρησιμοποίησα πολλές φορές την ίδια λέξη όμως (αλήθεια) δεν βρήκα άλλη πιο κατάλληλη γι ´ αυτό που μόλις διάβασα. Καλές γιορτές! Με υγεία!
Σ ευχαριστώ απο την καρδιά μου . Να περνάς καλά στα υπέροχα Χανιά . Καλές γιορτές . Σου στέλνω μεγάλη αγκαλιά
τοσο,μα τοσο αληθινο... ανατριχιασα...
για αυτο γουσταρω νανα γιατι ποτε δεν μασαει κ ειναι μαγκακι!!
eimai k ego paidi xorismenon gonion kai eniotha panta akrivos to idio..