Φοβάμαι να ξαναμείνω έγκυος…
Είμαι 36 ετών και μέχρι πριν από 20 μέρες κυοφορούσα το μωράκι μου. Την 21η εβδομάδα το έχασα… Με τεχνητούς πόνους το γέννησα φυσιολογικά. Και μετά μου έκαναν απόξυση για να με καθαρίσουν.
Ο γιατρός είπε ότι τρύπησε ο σάκος και σιγά σιγά έχανα υγρά. Δυστυχώς όταν κατάλαβα ότι κάτι πάει στραβά, ήταν πια αργά…
Ήταν η πρώτη μου προσπάθεια και άλλο μωράκι δεν έχω… Δεν θα σας κουράσω με το πώς νιώθω. Απλά θα με βοηθούσατε πολύ και θα μου έδινε κουράγιο, αν μπορούσατε να μου πείτε, πόσες θα προσπαθούσατε ξανά να κάνετε μωράκι…
Φοβάμαι πολύ μην συμβεί πάλι κάτι και το χάσω…
Σας ευχαριστώ.
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ηταν το τέταρτο και πριν απο μια εβδομαδα τι έχασα και εγω στην εικοστό προτη εβδομαδα τρύπησε ο σάκος και το γέννησα με τεχνικούς πόνους περνω δύναμη απο τα παιδια μου και τον άντρα μου αλλα ο πόνος ειναι πολυ μεγάλος δεν ξερω πως το ξεπερνάς
ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΑΙΣΙΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΤΟ ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΥΗΣΗΣ .ΕΓΩ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΡΩΤΗΣΕ ΤΗΝ ΨΥΧΟΥΛΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ ΑΥΤΗ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ . ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΣΟΥ ΠΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΥΣΑΡΕΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΕΙ ΠΕΡΑΣΕ .ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ .
ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΑΛΛΑ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΕΧΑΣΕ 5 ΠΑΙΔΙΑ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΤΡΙΤΗ ΚΑΙ Ο ΑΔΕΡΦΟΣ ΕΒΔΟΜΟΣ ΤΑ ΕΧΑΣΕ ΣΤΟΝ 7 ΜΗΝΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΒΑΛΕ ΠΟΤΕ ΚΑΤΩ ΕΥΤΥΧΩΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΑ ΤΟΝ ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΔΕΡΦΟ ΜΟΥ!!! ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΕΞΥΠΝΗ ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΕ ΝΙΩΣΩ ΑΝ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΠΟΝΕΣΕΙ ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΕΓΚΥΟΣ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΣΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΝΑ ΜΟΥ ΦΕΡΟΥΝ ΑΔΕΡΦΑΚΙ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΦΕΡΝΑΝ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΑΝΕΙΣ ΔΥΝΑΤΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΑΚΟΜΑ ΕΧΕΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΟΜΟΡΦΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΤΩΡΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΟΣΑ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ ΤΟΤΕ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΠΙΠΙΓΚΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΝ ΤΟ ΜΩΡΟ!!! ΑΛΛΑΞΕ ΓΙΑΤΡΟ ΕΑΝ ΘΕΛΕΙΣ Η ΠΗΓΑΙΝΕ ΚΑΘΕ 15 ΜΕΡΕΣ Η ΣΕ 2 ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΕΓΩ ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΤΗΤΙ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ ΜΟΥ ΠΗΓΑΙΝΑ ΣΕ 2 ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΘΕ 15 ΜΕΡΕΣ ΕΝΑΛΛΑΞ. ΕΥΧΟΜΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΣΥΝΤΟΜΑ ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΜΠΕΜΠΕ
Θέλω κι εγώ με τη σειρά μου να σου πω να μην τα παρατήσεις. Αξίζει να προσπαθήσεις ξανά παρά τον πόνο που νιώθεις! Μέσα σε 1 1/2 χρόνο είχα 2 παλίνδρομες και 1 εξωμήτριο κύηση. Είχα απελπιστεί (ειδικά μετά την αφαίρεση της μίας σάλπιγγας) και έλεγα ότι δεν πρόκειται να προσπαθήσω ξανά. Όμως, παρά τον πόνο (που ακόμα νιώθω) και το φόβο μην έχω πάλι εξωμήτριο, αποφάσισα να το παλέψω. Σήμερα, που σου γράφω, είμαι έγκυος στον 5ο μήνα και ζω κάθε μέρα με το φόβο μήπως κάτι δεν πάει καλά. Όμως, έχω κάτι να περιμένω... ελπίζω!!! Μην τα παρατήσεις. Έχεις τη δύναμη μέσα σου να τα καταφέρεις!
Μη βιαστείς να το ξεπεράσεις, επεξεργάσου το, πένθησε... Μοιράσου το με κάποιον που καταλαβαίνει, ίσως με κάποιον ειδικό. προσευχήσου. Θα δεις ότι μέσα από αυτό θα ξαναβγείς στο φως. Κάθετι που μας συμβαίνει έχει το λόγο του...
σε καταλαβαινω απολυτα.ειναι φυσιολογικο να νιωθεις ετσι.εγω εχασα διδυμα στην 26 εβδομαδα.και εγω τα περασα αυτα.ειχα ειδη 2 παιδια αλλα ο πονος και η θλιψη ηταν αξεπεραστα.τελικα μετα απο εναμιση χρονο απεκτησα τον γιο μου και ειμαι πολυ ευτυχισμενη.δεν σταματησα ποτε να σκεφτομαι τα δυο αγγελουδακια μου.σου ευχομαι ολοψυχα να αποκτησεις γρηγορα ενα υγιες μωρακι και να μη φοβασαι τιποτα.
ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΖΕΙΣ ΚΑΤΩ ΓΙΑΤΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΥΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ. ΕΓΩ ΓΕΝΝΗΣΑ ΝΕΚΡΟ ΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙ ΣΤΙΣ 36 ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ 2.200γρ.(4τις χιλιοις να σου συμβει) ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ ΣΤΟ ΓΙΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΙΧΑ ΜΙΑ ΤΕΛΕΙΑ ΕΚΓΥΜΟΣΥΝΗ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΟΠΟΥ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ ΣΧΕΔΟΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ ΚΑΤΙ.ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ 9 ΕΤΩΝ ΚΑΙ Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ 13. ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ!!!!!!
Μην τα παρατας ετσι ευκολα, σε ηληκια 18 ετων εχασα το μωρακι μου ενω ημουν 3 1/2 μηνων εγκυος κ ειχα στην αγκαλια μου κ ενα μωρο 8 μηνων. Πονεσα πολυ κ μετα απο 3 χρονια εβαλα μπροστα για μωρο κ τα καταφερα μετα απο μια δυσκολη εγκυμοσηνη κ εφερα στον κοσμο το δευτερο παιδι μου κ παρολα οτι ειχα περασει τις δυο τελευταιες εγκυμοσινες, μετα απο 16 χρονια αποφασησα να κανω κ τριτο παιδι κ παλι ειχα μια πολυ δυσκολη εγκυμοσηνη παλι στο κρεβατι κ τωρα εχω κ ενα μωρο 2 ετων. Δεν το εβαλα κατω παλεψα οσο δυσκολο κ να ηταν κ καταφερα να κανω πραγματικοτητα το ονειρο μου κ απεκτησα τα τρια θαυματα της ζωης μου εστω κ αν καποιοι το θεωρισαν τρελο να μπω μετα απο τοσα χρονια στην διαδηκασια κ με ενηλικη την κορη μου να κανω τριτο παιδι. Μην αφησεις το ονειρο σου για κανεναν λογο κ ευχομαι ολοψυχα ολα να πανε καλα.
Μην το βάζεις κάτω και ξαναπροσπάθησε! πολλές κοπέλες έχουνε βιώσει την ίδια κατάσταση. ¨οπως και η κολλητή μου φίλη. έχασε το πρώτο της μωρό την 21η εβδομαδα, με τον ίδιο τρόπο όπως και εσυ,όμως δεν το άβαλε κάτω, μετά από 6 μήνες ξαναπροσπάθησε και εμεινε ξανά εγκυος. αυτή την φορά βέβαια ήταν παρα πολυ προσεκτική σε όλα, μετακινήσεις- φαγητο -συναισθηματικές καταστασεις και δόξα τον Θεο, όλα πήγαν πολύ καλά και τώρα έχει ένα 4χρονο πανέμορφο κοριτσάκι. Καλό κουράγιο και ο Θεός μαζί σου σε ότι και αν αποφασίσεις.
το ιδιο επαθα και εγω στις 20 εβδομαδες πριν απο τρια χρονια περιπου πολυ ασχημο καταλαβαινω ηταν η 2 η μου εγκυμοσυνη!! ξαναεκανα προσπαθεια και απεκτησα μια ακομα μπουμπου που ειναι τωρα 16 μηνων.
Κοπελιά μου, πέρασα ακριβώς το ίδιο και μάλιστα δύο φορές! Τώρα όμως έχω 2 υγιέστατα αγοράκια! Να μη σε φοβίζει τίποτα. Ακολούθησε τις οδηγίες του ιατρού και δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου. Είχα πιστέψει οτι δεν θα τολμούσα ποτέ ξανα να προσπαθήσω και όμως ήρθε από μόνο του. έχε πίστη! Εύχομαι σε ένα χρόνο από τώρα να έχεις το μωράκι σου αγκαλιά!
Κούκλα μου να κοιτάξεις το φόβο σου κατάματα και να μην τον αφήσεις ούτε κατά διάνοια να σε καθορίσει. Εγώ είμαι 33 χρονών και παντρεμένη εδώ και 4 σχεδόν χρόνια. Όταν έμεινα την πρώτη φορά έγκυος έφτασα μέχρι και την 27 εβδομάδα όταν αναγκάστηκα σε διακοπή κύησης λόγω τρομερών προβλημάτων του εμβρύου που είχε παραβλέψει να δει εγκαίρως ο "γιατρός" μου. Γέννησα και εγώ με τεχνητούς πόνους ένα νεκρό παιδί και υπέστη και εγώ απόξυση. Με τρελό πείσμα και χωρίς να το πολύ σκεφτώ 6 μήνες μετά ξαναμένω έγκυος όπου είχα δίδυμη κύηση, έχασα όμως το ένα στην 6η μόλις εβδομάδα. Αυτό ήταν και το γεγονός που καθόρισε όλη την πορεία της υπόλοιπης εγκυμοσύνης αφού έπαθα μόλυνση απο αίμα που είχε απομείνει μέσα λόγω αναγκαστικής ακινισίας με αποτέλεσμα να εισαχθώ στην 12η μόλις εβδομάδα σε κλινική μιας και είχα υψηλή ρίξη υμένων- ότι και εσύ- και να παλεύουμε με ένα νέο πλέον εκπληκτικό γιατρό να κρατήσουμε το μωρό μου στη ζωή. Σχεδόν με μηδενικό αμνιακό υγρό, κατάκοιτη για 2 1]2 μήνες με άπειρα φάρμακα λόγω πρόωρων συσπάσεων και άπειρα υγρά (5 λίτρα τη μέρα) για να αναπληρώνουμε διαρκώς το υγρό θα πίστευες ότι θα γλυτώναμε. Ο γιατρός με είχε προειδοποιήσει. "Το ρισκάρουμε" Ήθελα όμως να παλέψω όσο τίποτε άλλο. Μια μέρα πριν μπω στην 30 εβδομάδα, με πιάνουν οι πόνοι και το μωρό κατεβαίνει πλέον θέλουμε δεν θέλουμε. Είχε βασανιστεί αρκετά δεν άντεχε άλλο. Γέννησα ένα κούκλο, 1500 κιλό, που όμως πάλεψε όσο μπορούσε μόλις 8 ώρες μιας και πότε δεν είχε μάθει να αναπνεέι μέσα στη μήτρα πως να αναπνεύσει έξω από αυτή; (δεν θυμάμαι τον ιατρικό όρο) Ότι και να έκαναν στο νοσοκομείο δεν το έσωσαν. Έπεσα απο τα σύννεφα, βούλιαξα, ούρλιαξα και είπα δεν θα το ξανααντέξω, δεν θέλω, δεν μπορώ. Έθαψα το μωράκι που ποτέ δεν κράτησα στην αγκαλιά μου, έπεσα με τα μούτρα στη δουλειά, κούρνιασα στην αγκαλιά του άντρα μου όσο ποτέ και βρήκα πνευματική στήριξη σε έναν εκπληκτικό πνευματικό που με οδήγησε και στην ηρεμία και την αυτοπεποίθεση που σου χαρίζει η Παναγία και η συμμετοχή στα θεία μυστήρια. Τώρα 2 χρόνια μετά και μόλις 2 μέρες μετά την επέτειο του χαμού του δεύτερου μωρού μου είμαι και πάλι έγκυος, τεσσάρων πλέον μηνών και χωρίς καμία επιπλοκή μέχρι στιγμής. Αν έτρεμα πριν μείνω έγκυος; Ναι. Αν ήθελα όμως οικογένεια; Ναι, σαν τρελή. Μόλις όμως έμεινα έγκυος συνηδητοποίησα πως όσο και να φοβάμαι και να στεναχωριέμαι, όσο και να αγχώνομαι δεν μου προσφέρει απολύτως τίποτα και σίγουρα δεν θα γλυτώσω ούτε μια στάλα πόνο αν τελικά συμβεί κάτι κακό. Εγώ δεν θα σου πω ότι δεν θα ξαναγίνει κάτι κακό γιατί το έχω ζήσει και έχω ακούσει και περιπτώσεις πολύ χειρότερες. Αυτό όμως που θα σου πω είναι πως οφείλεις στον εαυτό σου να είσαι γενναία και να μην χάσεις τον τσαμπουκά σου, να μην λυγίσεις και να σκέφτεσαι πάντα και μόνο θετικά, και εφόσον έχεις τη στήριξη του άντρα σου και της οικογένειας σου δεν έχεις να φοβάσαι απολύτως τίποτα. Άλλωστε μην ξεχνάς πως τώρα πια έχεις ένα πρεσβευτή στον ουρανό που σε προσέχει, το αγγελούδι σου που τόσο πρόωρα και άδικα έχασες. Άσε να περάσει όσο καιρός χρειάζεται για να πενθήσεις, (το χρειάζεσαι) δημιούργησε και πάλι όμορφες αναμνήσεις με τον άντρα σου, άσε το σώμα σου να επανέλθει, αν θες κάνε και κάποιες πιο εξιδεικευμένες εξετάσεις για να σιγουρευτείς ότι όλα είναι καλά, βρες έναν εξαιρετικό γιατρό με καλές συστάσεις, πάρε μια βαθιά ανάσα, πίστεψε βαθιά μέσα σου ότι όλα θα πάνε καλά και θα πάνε. Να είσαι σίγουρη. Σου στέλνω όλη μου την αγάπη και σου εύχομαι μόνο τα καλύτερα απο εδώ και πέρα.
γλυκια μου προσπαθησε να ηρεμησεις να ξεκουραστεις και να το ξεπερασεις που θα το ξεπερασεις απλα θελει και αυτο το χρονο του. θα ξαναμεινεις εγκυος και ολα θα πανε καλα μην σε στενοχωρει η ηλικια εγω στα 39 εκανα την κορη μου κανε θετικες σκεψεις ολες περασαμε διαφορα στις εγκυμοσυνες στις γεννες μας και περισσοτερα και πιο δυσκολα στο μεγαλωμα των παιδιων μας που πιστευω οτι αυτο ειναι και το πιο δυσκολο απο ολα ειμαι μαμα ενος γιου 17 χρονων και μιας κορης 3.5 χρονων εμεινα πολλες φορες εγκυος απεβαλα στεναχωρηθηκα το ξεπερασα ξαναπροσπαθησα και δεν τ αλλαζω ολα αυτα με τιποτα ειναι ολα αυτα φυσικα ασχημες εμπειριες αλλα σε κανουν πιο δυνατη οταν με το καλο κανεις μωρακι θα τα ξεχασεις ολα αυτα θα ειναι ενα κακο ονειρο φυσικα και δεν ξεχναω οτι ημουν εγκυος και ξυπνησα μεσα σε μια λιμνη αιματος στο κρεβατι μου την ωρα που κοιμομουν και φυσικα δεν ξεχναω οτι επαθα αποκοληση πλακουντα και πηγα μονη μου στην κλινικη και δεν ηξερα αν θα φυγω με αιμοραγια ή θα πανε ολα καλα φυσικα δεν ξεχναω ποσες φορες εμεινα εγκυος απεβαλα εκανα αποξυση και ολαα τα ασχημα ψυχολογικα μετα αλλα τωρα που καμαρωνω για τα παιδακια μου ολα αυτα ήταν ενα κακο ονειρο που τωρα ειμαι ξυπνια και δεν τα βλεπω πια υπομονη γλυκεια μου και ολα ξεπερνιουνται
τον Οκτωμβρη που μας περασε ημουν 13μιση εβδομαδων αλλα δυστυχως ηταν παλλινδρομη κυηση και το μωρακι το χασαμε.........και'γω τεχνικους πονους γεννα φυσιολογικη και αποξυση,το ασχημο ηταν οτι το ειδα και δεν ηθελα.ηταν μια πολυ ασχημη εμπειρια οχι απο σωματικης αλλα απο ψυχολογικης αποψης,παρολα αυτα ΤΩΡΑ σκεφτομαι αισιοδοξα,η ζωη συνεχιζεται και μαζι και οι προσπαθειες για ενα μωρακι,μετα απο 4 μηνες (γιατι δεν σου κρυβω οτι ειχα και'γω φοβιες)ξεκιναμε παλι και ελπιζουμε αυτη τη φορα να ειμαστε πιο τυχεροι!!!!!!μην το βαζεις κατω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
(κατι εκανα λαθος κ συνεχιζω σε δευτερο μηνυμα) εξακριβωσω οτι ημουν υγιης. Τελικα μου ειπε ο γενετιστης οτι ηταν τυχαιο γεγονος.Με πιστη στο Θεο και αισιοδοξια ξαναπροσπαθησα και γεννησα τελικα το μωρακι μου γερο...μονο η επομενη σου εγκυμοσυνη θα σε γιατρεψει ψυχολογικα.Σου προτεινω να κανεις ενα ιατρικο ελεγχο με την καθοδηγηση του γιατρου σου παντα και να ξαναπροσπαθησεις το συντομοτερο δυνατο!Για ο,τι χρειαστεις ειμασττε εδω για σενα!
ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ ΣΕ ΝΟΙΩΘΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ,ΠΕΡΑΣΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΟΤΑΝ ΣΤΗΝ 22Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΕΧΑΣΑ ΤΑ ΔΙΔΥΜΑΚΙΑ ΜΟΥ, ΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΠΕΡΑΣΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΠΟΔΥΝΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΕΜΕΙΝΑ 14,5 ΩΡΕΣ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΜΟΥ ΕΒΑΛΑΝ 2 ΦΙΑΛΕΣ ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΚΟΝΤΕΨΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ,ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΩ ΕΝΑΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ.ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΚΑΝΕΙ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ,ΠΕΡΑΣΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΩΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΦΤΑΣΩ ΕΩΣ ΕΚΕΙ ,ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΛΙΓΟ ΕΜΕΙΝΕ ...ΤΑ ΕΧΑΣΑ !!!! ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΘΕΛΗΣΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΝΕΑ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ Η ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΕΠΡΕΠΕ`ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ 3 ΜΗΝΕΣ ΠΡΙΝ ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ. ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΕΚΑΝΑ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΗ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ,ΕΧΩ ΕΝΑΝ ΓΙΟ 2 ΕΤΩΝ ΚΑΙ 4 ΜΗΝΩΝ !!!!ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΦΟΒΟ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΑ ΑΝ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ,ΑΛΛΑ ΤΕΛΟΣ ΚΑΛΟ ΟΛΑ ΚΑΛΑ !!!!ΦΟΒΑΣΑΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ, ΟΜΩΣ ΜΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΘΑ ΤΟ ΔΕΙΣ !!!! ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΟΨΥΧΑ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΓΕΜΙΣΕΙ Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ ΜΕ ΕΝΑ ΜΩΡΑΚΙ ΣΥΝΤΟΜΑ !!!
φιλη μου,(και σε αποκαλω ετσι γιατι οσες εχουμε περασει τετοιες εμπειριες δε μπορουμε παρα φιλες να ειμαστε) λιγο κυοραγιο θα ηθελα να σου δωσω κι εγω λεγοντας σου οτι εγω ειχα 2 αποβολες πριν κανω τελικα το αγορακι μου(τωρα 2 ετων)την πρωτη στις 16 εββδομαδες κ τη δευτερη στην 8.Οπως και αλλες κοπελες οπως διαβασα επασχα κι εγω απο θρομβοφιλια.Στην πρωτη εγκυμοσυνη δεν το ηξερα αλλα στη δευτερη που εκανα τη θεραπεια μου παλι κατι πηγε στραβα...εγω εκανα εξεταση dna και στα 2 εμβρυα κ βρηκα τι εφταιγε. Υπηρχαν χρωμοσωματικες ανωμαλιες οποτε δεν ανπτυσσοταν τα μωρα...φανταζεσαι νομιζω τι περασα μεχρι να
δυστυχως δεν εισαι η μονη .κι εγω το περασα το 2004 και ξερω τι περνας..εχω 2 παιδια υγιεστατα αυτη τη στιγμη 11 και 5 χρ. μια καλη μου φιλη το εχασε λιγες μερες πριν μπει στο μηνα της τωρα εχει 3 παιδακια..οι ιστοριες ειναι πολλες ομως η ουσια ειναι οτι δεν πρεπει να απελπιστεις..σιγουρα στενοχωρηθηκες ομως μιλα με το γιατρο σου,κανε οτι ειναι απαραιτητο απο εξετασεις και οταν ερθει η ωρα και οι συνθηκες θα κανεις το ονειρο σου πραγματικοτητα...για ολα παντα υπαρχει καποιος λογος που μας συμβαινουν!..καλη συνεχεια και καλη δυναμη!!
k bebea kopela moy na xanakaneis prospauia. k egw exana ygra k den to katalabena k otan moy to eipe o giatro moy ekatsa sto krebati k me faRMAKA
Λοιπόν μετά από 3 εξωσωματικής αποτυχημένες έμεινα έγκυος ! 8 εφιαλτικό μήνες στο κρεβάτι για να κρατήσω τα δυδιμακια μου! Κάθε φορά που πήγαινα τουαλέτα ετρεμααααααααα. Κατάφερα τα κράτησα. Και πλέον σχεδόν 5 χρονών! Αφινιαζουν! Εγώ ήθελα ακόμα 1 μωρό κ μια 2 η φυσιολογική πλέον εγκυμοσύνη ! Ο Άντρας μου ούτε να ακούσει! Τελικά η σχεδόν 2 χρονών πλέον κόρη μου ήρθε κεραυνός εν αιθρία! Καμμία σχέση η μια εγκυμοσύνη με την άλλη.
αυτή ήταν η κουβέντα του γιατρού μου μετά από μια ιδια περίπτωση με τη δικιά σου.Έχασα το πρώτο μου μωρό στις 24 εβδομάδες με τεχνητούς πόνους γεννούσα 36 ώρες μέσα στο μαιευτήριο για να μείνω με άδεια τα χέρια στο τέλος.Πόνεσα πολύ κ σωματικά αλλά κυρίως ψυχολογικά ,σε νοιώθωωω!!!αυτό ο΄μως είναι πλέον μια άσχημη εμπειρια την οποία δε θα ξεχάσω ποτέ αλλά την έχω ξεπεράσει,γιατί μετά από 9 μήνες εμεινα έγκυος(είχα πάθει εμμονή άρα άγχος) στην κορούλα μου η οποία είναι τώρα 5,5 μηνών.Ξέρω πως είναι αυτός ο πόνος αλλά πιστεψε με θα περάσει!Μην αφήσεις να σε κυριεύσει κ να θυμάσαι αυτό :θα κάνεις όσα παιδια θέλεις αρκεί να το θέλεις!!!!!καλή δύναμη κ θα περάσει......
Πέρασα και εγώ μια αποβολή στις 6 εβδομάδες κύησης, πολύ λίγο θα μου πείτε αλλά αρκετό για να με αγχώσει και να με στεναχωρήσει. Μετά από 3 μήνες έμεινα και πάλι έγκυος (παρόλο το άγχος μου)και σήμερα έχω 2 αγοράκια 5 και 2 ετών. το πρόβλημά μου (το οποίο βέβαια διαγνώσθηκε ενώ ήμουν 4 μηνών έγκυος στον 1ο μου γιο) ήταν θρομβοφιλία. Οπότε φίλη μου σε συμβουλεύω να προσπαθήσεις άφοβα και να δεις που θα τα καταφέρεις!
ΜΗ ΧΑΝΕΙΣ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΟΥ.......ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΦΙΛΗ ......ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΞΑΝΑ ΕΓΚΥΟΣ.....ΨΑΞΤΟ ΓΙΑ ΘΡΩΜΒΟΦΙΛΙΑ.......ΑΚΡΙΒΗ ΕΞΕΤΑΣΗ ΑΛΛΑ ΣΩΖΕΙ ΖΩΕΣ..........
H καλύτερη μου φίλη είχε ακριβως την ίδια περίπτωση και έχασε το μωρακι της στην 23η νομίζω... ξαναπροσπάθησε μετά απο ενα εξαμηνο αλλα παρουσιαστηκε προβλημα με τον θυρροειδή της , μόλις λύθηκε και αυτό εμεινε εγκυος και τωρα το μικρο μας ζουζουνακι ειναι 10 μηνών. Καλή δύναμη σου ευχομαι
Λοιπον..καταρχην ΧΑΛΑΡΩΣΕ!! Ηρεμησε και ολα θα πανε καλα!!Να σου πω τη δικη μου εμπειρια...Κανω ενα υγιεστατο αγορακι και μετα χανω διδυμα (το ενα εξωμητριο,χανω και τη σαλπιγγα και τη μιση ωοθηκη),μετα 2 αποβολες.Δεν μπορω ευκολα να συλλαβω,κανω εξωσωματικη αλλα στην εικοστη εβδομαδα μου παιρνουν το αγγελακι μου με καισαρικη(ειχε μια σπανια παθηση)Σε 6 μηνες μενω εγκυος φυσιολογικα,αιμοραγιες-ακινησια και το μικρουλι μου γεννιεται στις 29 εβδομαδες(τωρα ειναι ενα αντρακι 6,5 ετων).Μετα απο 4 χρονια χωρις να το επιδιωκω ΚΑΘΟΛΟΥ μενω ξανα εγκυος και χανω την κουκλιτσα μου 20 εβδομαδων-εσπασε ο σακος μετα απο αμνιοπαρακεντηση.Και τελειωνοντας (σε κουρασα κιολας)αν εμενα ξανα εγκυος θα το κρατουσα χωρις δευτερη σκεψη!!!
ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΘΑ ΞΑΝΑΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ.ΑΠΛΑ ΘΕΛΕΙΣ ΛΙΓΟ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΕΙΣ.ΕΓΩ ΕΧΑΣΑ 2 ΜΩΡΑΚΙΑ ΣΤΗΝ 12η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙ ΣΤΗΝ 29η.ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΩ ΜΙΑ ΚΟΡΗ 7 ΕΤΩΝ.ΚΑΜΙΑ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΥΚΟΛΗ, ΣΕ ΟΛΕΣ ΕΚΑΤΣΑ ΣΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΔΕΝΗΣΩ ΤΙΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΝΑ ΠΑΘΩ ΚΑΤΙ. ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ. ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΣΟΥ ΘΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΕΤΕ. ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ΘΕΤΙΚΑ!ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!!
Το ξέρω ότι είναι δύσκολο αυτό που πέρασες, αλλά πρέπει να το ξεπεράσεις και να κοιτάξεις μπροστά. Πέρασα κι εγώ απο αυτή τη δοκιμασία και πιστεψεμε , έτσι ένιωθα κι εγω. Φοβόμουν να ξαναμήνω έγκυος. Αλλά ευτυχώς έμεινα έγκυος το επόμενο τρίμηνο. Βέβαια ήμουν με την ψυχή στο στόμα αλλά τα κατάφερα.Είχα 2 δύσκολες εγκυμοσύνες,ήμουν δηλαδή ξαπλωμενη συνέχεια και σηκωνόμουν μόνο για τα βασικά. Αλλά τέλος καλό όλα καλά, τώρα έχω 2 αγγελούδια.
αυτο που σου συνεβει δεν ειναι κ ευκολο να ξεπεραστει...ομως μια φιλη μου επαθε το ιδιο, αναγκαστηκε να το γεννησει...αλλα μετα απο 3 μηνες εμεινε ξανα εγκυος γιατι οι ορμονες ηταν ετοιμες...κ ολα πηγαν καλα...βεβαια ηταν σπιτι κ συνεχεια υπο παρακολουθηση...μπορει να εχασε μια κορουλα προωρα, ομως τωρα την αγκαλιαζει ενα παληκαρακι 4 ετων!
Γεια σου κ απο 'μενα, σου γραφω δυο λογια για να σου πω πως εκανα κ εγω αποβολη λιγο πριν ξαναμεινω εγγυος στο γιο μου. Ηταν σε νωριτερο σταδιο, ημουν στην 8η εβδομαδα. Δεν ξερω αν ο πονος ειναι μκροτερος παντως το αισθημα να γυρνας σπιτι χωρις παιδακι ειναι απαισιο σε οποια εβδομαδα κ αν εισαι. Μην το βαλεις κατω, παρε το χρονο σου και ξαναπροσπαθησε. Εγω ημουν τυχερη κ εμεινα εγγυος παλι μετα απο 3 μηνες. Τωρα εχω ενα γιο 17 μηνων. Ελπιζω συντομα να ακουσουμε ευχαριστα νεα κ απο 'σενα!
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ!! Είδες πόσες μανούλες σου έγραψαν πως είχαν τέτοια άσχημη εμπειρία;; Και είναι μανούλες σήμερα. Κι εσύ θα κάνεις και ένα και δύο και όσα νινάκια θελήσεις, είμαι σίγουρη γι'αυτό. Δυστυχώς ΠΑΡΑ πολλές έχουμε κάποια άσχημη εμπειρία, απλώς οι περισσότερες μάλλον έχουμε την "τύχη" να μας συμβεί σε νωρίτερο στάδιο, οπότε είναι μικρότερος ο πόνος της απώλειας φαντάζομαι. Θρήνησε την απώλειά σου, κράτα την ανάμνηση στην καρδούλα σου και όποτε νιώσεις έτοιμη προχώρα. Όσο για την ηλικία σου, και στο αναφέρω επειδή ένιωσα πως έχεις ένα άγχος χρόνου, έχεις ακόμα όλο τον καιρό για τα νινάκια που σου λέω παραπάνω. Εγώ τη δεύτερη κόρη μου την έκανα στα 42 και η κολλητή μου τη δική της στα 45!! ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ!! Σε φιλώ και σου στέλνω ΠΟΛΛΗ-ΠΟΛΛΗ θετική ενέργεια! :)
περασα ακριβως τα ιδια με σενα στην 20η εβδομαδα,γεννησα φυσιολογικα με τεχνιτους πονους...ηταν φριχτο και ιδιαιτερα την ωρα που φευγεις απο το μαιευτηριο με αδεια χερια ,αλλα ξαναπροσπαθησα και γεννησα ενα κοριτσακι που ειναι σημερα 15 μηνων.εννοειται οτι θα ξαναπροσπαθησεις,κανε καποιες απαραιτητες εξαιτασεις(θρομβοφυλιας κ.α.)για να εισαι σιγουρη οτι δεν εχεις εσυ κατι οποτε να μην εχεις αγχος οτι θα παει κατι στραβα.αν θελεις να με ρωτησεις κατι επικοινωνησε μαζι μου.το ξερω οτι ποναει...σε νοιωθω...
Εννοειται πως θα ξαναπροσπαθησεις. Λιγους μηνες πριν γινω 35 χρονων εχασα το πρωτο μου κοριτσακι στην 30η εβδομαδα.Στα 35 μισο γεννησα τον γιο μου και 37 μισο την δευτερη κορη μου. Κρατα για παντα στην καρδια σου το μωρακι σου και απο δω και περα σου ευχομαι τα καλυτερα και οτι ποθεις να γινει πραγματικοτητα.
Είμαστε πολλές που έχουμε περάσει κάτι ίδιο ή παρόμοιο , εγώ στην 28η εβδομάδα , με τεχνιτούς και φυσιολογικό τοκετό ... μετά απο 2 χρόνια ήρθε ο Μάριος μας , θα σου πω την αλήθεια ... δεν ξέρω αν ξεπερνιέται ποτέ κάτι τέτοιο ... το κουβαλάς μαζί σου , σε κάνει όμως πιο δυνατή για το επόμενο μωράκι. Προσευχήσου βοηθάει ... κλάψε και μίλα σε όποιον εσύ νομίζεις ότι μπορεί να σε "νιώσει". φιλικά , Τζενη
ΔΥΝΑΜΗ ΕΠΙΜΟΝΗ ΠΙΣΤΗ!!!ΜΕΣΑ ΣΕ 17 ΜΗΝΕΣ ΕΙΧΑ 3 ΑΠΟΒΟΛΕΣ ΣΤΗΝ 7η 8η και 10η ΕΒΔΟΜΑΔΑ.ΒΕΒΑΙΑ ΕΧΩ ΗΔΗ ΤΡΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΛΛΑ ΓΙΝΟΜΑΙ ΕΞΑΛΛΗ ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΛΕΝΕ<>??ΠΟΝΑΕΙ ΠΟΛΥ Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΟΤΑΝ ΧΑΝΕΙΣ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΠ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΣΟΥ.ΔΕ ΘΑ ΞΑΝΑΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΓΙΑΤΙ ΗΔΗ ΕΧΩ ΠΑΙΔΙΑ.ΑΥΤΟ ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕ ΠΟΝΕΣΑ ΔΕΝ ΕΚΛΑΨΑ ΔΕΝ ΕΖΗΣΑ ΩΡΕΣ ΑΓΩΝΙΑΣ.ΑΛΛΩΣΤΕ ΕΙΜΑΙ ΗΔΗ 41 ΕΤΩΝ.ΕΣΕΙΣ ΟΜΩΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΜΗ ΤΟ ΒΑΖΕΤΕ ΚΑΤΩ!ΚΑΝΤΕ ΤΟΝ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΙΑΤΡΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ,ΔΕΙΞΤΕ ΘΑΡΡΟΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ.ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ(ΟΠΩΣ ΑΛΛΩΣΤΕ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ)ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΘΑ ΜΑΣ ΠΤΟΗΣΕΙ.ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΝΑ ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΠΛΑΙ ΜΑΣ!ΑΦΗΣΤΕ ΠΙΣΩ ΣΑΣ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΑΤΥΧΙΕΣ ΣΤΙΣ ΚΥΗΣΕΙΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΞΑΝΑΠΡΟΣΠΑΘΗΣΤΕ ΜΕ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΘΕΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ.ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΕΤΕ Η ΘΑ ΞΑΝΑΓΙΝΕΤΕ ΜΑΝΟΥΛΕΣ.ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΝΙΚΗΣΕΙ Η ΘΛΙΨΗ ΚΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ!!
Αγαπητή μου φίλη Έχω βρεθεί στην ίδια η και χειρότερη κατάσταση. Το 2006 ήμουν έγκυος τα δίδυμα μου. Τριών μηνών και μετά από εξέταση του γιατρού έσπασε το ένα σακουλάκι. Μετά από συζήτηση με τον γιατρό καταλήξαμε με τον σύζυγο μου πως δεν θα αφήναμε να επέμβουν οι γιατροί γιατί έτσι και αλλιώς ότι και να κάναν υπήρχαν επιπτώσεις (τουλάχιστον έτσι μας είχαν πει). Αποφάσισα να τα κρατήσω και με ρίσκο την ζωή μου να αντέξει ακόμη λίγο η εγκυμοσύνη μου. Δυστυχώς ο τότε γιατρός μου δεν είχε ιδέα τη έκανε (κακή παρακολούθηση), και όταν έφτασα στις 21 εβδομάδες είχα πάθει pre-eclepsia. Κινδύνεψα να πεθάνω, ήμουν χάλια ψυχολογικά και τόσα άλλα που ίσως τα περνάς και εσύ. Μετά από σχεδόν ένα χρόνο αποφάσισα να δοκιμάσω την δεύτερη μου εξωσωματική και το πιο δύσκολο ήταν να πίσω τον σύζυγο μου ο όποιος φοβήθηκε περισσότερο από μένα για την ζωή μου. Τελικά έμεινα έγκυος το 2007 τα ΤΡΙΔΥΜΑ μου, και πάλι είχα σοβαρά προβλήματα και το χειρότερο έπαθα πνευμονική εμβολή που με καθήλωση στο νοσοκομείο. Πέρασα πολύ δύσκολες, επώδυνες καταστάσεις όμως δεν τα έβαλα ποτέ κάτω γιατί ήθελα τόσο πολύ να αποκτήσω παιδιά. Άντεξα μέχρι 30 εβδομάδων και το 2008 αποκτήσαμε τα πολυπόθητα μωρά μας. Με πολλές δυσκολίες, πολλά προβλήματα τα οποία όμως με πείσμα και υπομονή τα ξεπεράσαμε και σήμερα έχουμε στο σπίτι μας τα τρία μας αγγελούδια. Αν χρειαζόταν θα δοκίμαζα πραγματικά ξανά και ξανά μέχρι να αποκτήσω τις παιδικές αυτές ψυχούλες που θα γέμιζαν το σπίτι μου με χαρά. Πάντα σκεφτόμουν πως ο Θεός έχει τους λόγους του, ίσως για να μας κάνει δυνατότερους, ίσως για να δεί τις αντοχές μας και για πόσα αξίζουμε….. Στην περίπτωση μου πείρε δύο, όμως μου τα έστειλε πίσω τριπλά. Όλα αυτά σου τα λέω για να καταλάβεις πως πρέπει να ξεπερνάμε οποίες δυσκολίες και αν περνούμε στη ζωή μας. Από την προσωπική μου εμπειρία έχω καταλάβει πόση δύναμη, υπομονή και επιμονή μπορεί να κρύβεται μέσα μας. Εμείς παίρνουμε το ρίσκο σαν γυναίκες εμείς και την απόφαση, οι άντρες μπορεί να είναι λίγο διστακτικοί γιατί ξέρουν πως δεν ρισκάρουν τον εαυτό τους και πιστεψεμε ίσως να χρειάζονται περισσότερο την δική μας στήριξη παρά εμείς. Άσε τον χρόνο να κυλήσει, να γιατρέψει τις πληγές και θα έρθει η στιγμή που θα είσαι έτοιμη, θα το καταλάβεις, φυσικά μην αφήσεις να περάσει πολύς καιρός. Μια δεύτερη εγκυμοσύνη σίγουρα θα σε κάνει και πάλι χαρούμενη. Φιλικά Αντωνία Triplets Κύπρος
eimai 32 xronwn kai exw ena agoraki 1.5 xronwn. thn periodo pou hmoun egkuos htan parallhla kai h sunhfada mou (36 xronwn) sto deutero ths, opote zousame mazi tis egkumosunes. dustuxws, omws emfanisthke to idio problhma opws eixes esu opote htan polu periergh h katastash kai gia mena kai gia thn idia. meta apo 3 mhnes sxedon eixe sunel8ei psuxologika kai emeine ksana egkuos!den eixe kanena problhma me thn egkumosunh ths kai to mwraki ths pleon einai glukhtato. epomenws, mhn to vazeis katw!
Ειναι λογικο να εισαι φοβισμενη,αλλα και φυσικα θα ξαναπροσπαθησεις!Ειχα κι εγω παλινδρομη κυηση στην 15η εβδομαδα και ημουν σχεδον 32 χρονων...Το γεννησα κι εγω χωρις να κανω αποξεση.Το μωρο μου το εχασα το Φεβρουαριο κι αφου περασε το απαραιτητο τριμηνο ,στο 2ο μηνα προσπαθειας ξαναεμεινα εγκυος!Η τραγικη ειρωνεια ειναι πως εμεινα εγκυος τη μερα που μου ειχε δωσει ο γιατρος ως πιθανη ημερομηνια τοκετου του μωρου που εχασα!Ολα πηγαν καλα, τωρα εχω μια ζουζουνα 6 χρονων και περιμενω τη στιγμη που θα ερθει ακομη ενα φασολακι στη ζωη μας!!Σου ευχομαι πολυ συντομα να γεμισει η αγκαλια σου με ενα γλυκο μωρακι!
ΕΧΩ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΓΩ ΚΑΤΙ ΠΑΡΟΜΟΙΟ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ...ΕΓΩ ΒΕΒΑΙΑ ΗΜΟΥΝ ΣΤΗ 10 ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΜΕ ΜΙΑ ΑΠΟΞΥΣΗ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΟΛΑ...ΕΓΩ ΕΧΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙ ΤΩΡΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ 3ΤΡΙΩΝ ΕΤΩΝ.....ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΝΑ ΝΟΙΩΣΕΙΣ ΕΤΟΙΜΗ...ΕΓΩ ΕΧΕΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΗΝΕΣ ΠΟΥ ΤΟ ΠΕΡΑΣΑ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ...ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΞΑΝΑΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ ...ΘΑ ΔΕΙΣ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ...
Γλυκιά μου κοπέλα , τι μου θύμησες !!!! Τα ίδια ακριβώς έχω περάσει και εγώ. Στην 16η εβδ.το γέννησα με τεχνητούς πόνους. Ητάν και για μένα η πρώτη μου εγκυμοσύνη και έτρεμα σαν το ψάρι απο το ν φόβο μου !!! Εγώ ακόμη και τώρα που έχουν περάσει ακριβώς 5 χρόνια δεν το έχω ξεχάσει, και δεν νομίζω πως θα το ξεχάσω ποτέ μου .... Πήραμε γρήγορα την απόφαση για να ξαναμείνω έγκυος αλλά πάλι τα ίδια.... Την 7η εβδ πάει και αυτό ... Ποτέ δεν το έβαλα κάτω, και το ίδιο να κάνεις και εσύ !!!! Μήν τα παρατάς !!! Ο Θεός μας δίνει την δύναμη !!! Αυτή την στιγμή έχω δύο υπέροχα αγοράκια, 3 χρονών και 5 μηνών !!! Ολα θα γίνουν, κάνε υπομονή, κουράγιο και να έχεις πάντα θέληση !!! Σου εύχομαι όλα να σου πάνε καλά απο έδω και πέρα !!! ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΙΠΟΤΑ !!!
kopela mou dinami thelei kai egw to idio eixa pathei 22 vdomadon meta apo 1 xrono arxisa na kanw prospathia emeina amesos egkuos kai twra exw ena agoraki 2 xronon!!!
KOPELA MOU KOURAGIO...SE KATALABENW APOLUTA OMWS H ZWH SYNEXIZETAI...EGW PRIN APO 2 XRONIA DYSTYXWS EXASA TO PRWTO MOU MWRAKI KAI HMOUN 9MHNWN EGKUOS!!!!PHGA GIA YPERHXO KAI TOTE O GIATROS MOU EIPE OTI EIXE LIGO AMNIAKO KAI OTI EPREPE NA PAW THN ALLH MERA TO PRWI NA MOU TO PAREI ME KAISARIKH..OTAN EIPA NA MOU TO PAREI EKEINH THN WRA MOU EIPE PWS DEN UPARXEI LOGOS ANHSYXIAS KAI OTI ANTEXEI AKOMA TO MWRO!!!PRAGMA POU APODEIXTHKE MOIRAIO..THN ALLH MERA TO PRWI MOU EKANAN UPERHXO PRIN GINEI H EISAGWGH K EIDA ME TA MATIA MOU STON YPERHXO NA STAMATAEI H KARDOULA TOU..NA MHN SAS KOURAZW,META APO 4MISH MHNES KSANAEMEINA EGKUOS KAI TWRA EXW ENAN PRIGKIPA 10 MHNWN!!AKOMA ERXONTAI STO MUALO MOU SKHNES APO EKEINH THN MERA KAI TO SIGOURO EINAI PWS POTE DEN 8A TO KSEXASW...SKEPSOU MONO PWS H ZWH SYNEXIZETAI KAI MOLIS NOIWSEIS ETOIMH KANE THN PROSPA8EIA...ONTWS OI 9 MHNES 8A EINAI POLU DYSKOLOI(APO THN APOPSH OTI 8A FOBASAI MHN PAEI KATI STRABA PALI)ALLA 8A DEIS POU STO TELOS OLA 8A PANE KALA!!!
Φυσικά καλή μου και θα ξανά προσπαθήσεις να κάνεις μωράκι, το πρώτο σου μωράκι πήγε στον παράδεισο και όταν έρθει η ώρα θα ξαναβρεθείτε, όλα έγιναν για κάποιο λόγο που φυσικά είναι ανεξήγητος και ο πόνος ανυπέρβλητος, αλλά μόλις κρατήσεις στην αγκαλιά σου το δεύτερο μωράκι σου, θα πλημμυρίσεις τόσο από αγάπη που όλα θα λειανθούν και δε θα πονάνε όπως σήμερα. Μόνο μια χάρη αν μου επιτρέπεις να σου ζητήσω: άλλαξε γιατρό! Είμαι της πεποίθησης ότι ο σωστός γυναικολόγο;/ μαιευτήρας μπορεί να προβλέψει και να αποτρέψει πάρα πολλές κακές στιγμές σε μια εγκυμοσύνη. Κι εγώ με τρομερό φόβο και άγχος έγινα μανούλα πριν 15 μήνες στα 38 μου.
ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ ΕΓΩ ΤΟ ΕΧΩ ΠΕΡΑΣΕΙ 5 ΦΟΡΕΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΑΡΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΕ ΑΠΟΒΟΛΗ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΤΗ ΦΟΡΑ ΕΚΑΝΑ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΤΟ ΚΟΙΤΑΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΑΚΙ.ΓΙ'ΑΥΤΟ ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΖΕΙΣ ΚΑΤΩ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΚΑΛΑΣ ΤΟ ΘΕΟΥΛΗ ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΧΕ ΣΥΜΒΕΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ!!!ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ.ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΑ ΝΑ ΚΡΑΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΜΩΡΑΚΙ,ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!
Είμαι στην ηλικία σου και έχω 2 κοριτσάκια, 2.5 και 4 περίπου χρονών. Έχοντας βιώσει τον ρόλο της μαμάς τα 5 τελευταία χρόνια (ξεκινώντας από την 1η εγκυμοσύνη), αν το επέτρεπαν οι συνθήκες (οικονομικές, επαγγελματικές κλπ.) θα ήθελα να το ξαναζήσω πολλές φορές ακόμα!!! Προσπάθησέ το ξανά, χωρίς φοβίες, και το αποτέλεσμα θα σε δικαιώσει!!!!!! Ένας λόγος παραπάνω, επειδή έχει πάρει τη μισή γεύση από τη μητρότητα, να αφήσεις πίσω την άσχημη στιγμή καινα προχωρήσεις βασισμένη στο ένστικτό σου... Εύχομαι να σου πάνε όλα καλά!
μπορει να ειναι λιγο νωρις και ειλικρινα σε καταλαβαινω να φοβασαι αλλα ασε λιγο καιρο και προσπαθησε παλι,εννοειται οτι θα ξαναπροσπαθουσα παλι και παλι,ειδικα αμα δεν εχεις ακομα παιδακι!καθε κυηση ειναι διαφορετικη,μην το ξεχνας!
Δεν έχει νόημα να σου πω ότι θα περάσει και θα το ξεπεράσεις, είναι μια διαδικασία που θα κάνεις μόνη σου και ιδανικά με τη βοήθεια του συντρόφου σου. Έζησα ακριβώς το ίδιο με σένα στα 32 μου, χωρίς να έχω άλλο παιδί. Σταμάτησα την εγκυμοσύνη στη 22η εβδομάδα λόγω σοβαρού προβλήματος του μωρού, το οποίο και να άφηνα να γεννηθεί οι γιατροί με διαβεβαίωσαν ότι δεν θα άντεχε πάνω από 1 με 2 μήνες. Αυτό που περνάς είναι πολύ δύσκολο και μόνο εσύ θα έχεις πάντα στο νου σου τις στιγμές που έζησες εκείνη τη μέρα. Αλλά μη μείνεις σε αυτές. Καταλαβαίνω την αγωνία σου. Εμένα το κακό μου έτυχε Ιούλιο, αρχές Νοεμβρίου ήμουν έγκυος και γέννησα ένα υπέροχο πλάσμα τον επόμενο Ιούλιο. Όχι για να αντικαταστήσω το μωρό που δεν τα κατάφερε ποτέ, αλλά γιατί η ζωή συνεχίζεται. Και αν στη ζωή που οραματίζεσαι ακούς παιδικά γέλια και βλέπεις σκόρπια παιχνίδια σε όλο το σπίτι, να ξαναμείνεις έγκυος. Θα είναι από τους πιο αγχωμένους 9 μήνες της ζωής σου αλλά το αποτέλεσμα θα σε δικαιώσει. Μην θάψεις τον πόνο σου για αυτό που έφυγε, ζήσε τον, κλάψε, φώναξε, εκτονώσου. Και μόλις μαλακώσει κάπως μέσα σου, ξαναπροσπάθησε. Δε θα το μετανιώσεις.
Λυπάμαι πολύ για την απώλειά σου... πολύ δύσκολο αυτό που βιώνεις... Είναι απόλυτα λογικό το ότι φοβάσαι να ξαναμείνεις έγκυος. Είναι τόσο φρέσκο!!! Κι εγώ στη θέση σου θα φοβόμουν! Κι όντως φοβόμουν - έχω χάσει δυο μωρά 6η-7η εβδομάδα. Δε συγκρίνεται βέβαια με αυτό που πέρασες εσύ... αλλά έχω ως ένα βαθμό βιώσει κι εγώ την απώλεια γιατί το ξέρεις, το έζησες, από την πρώτη στιγμή που μαθαίνουμε ότι είμαστε έγκυες, η αγάπη και η λαχτάρα ξεχειλίζουν γι'αυτό το σποράκι που ξεκινάει το ταξίδι του στα σπλάχνα μας... Αν θες, διάβασε την ιστορία μου, την έχω γράψει εδώ στο είμαι μαμά http://www.eimaimama.gr/2011/11/mia-mikri-odusseia-me-aisio-telos.html Πάρε το χρόνο σου! Μη βιαστείς να ξαναμείνεις έγκυος αμέσως. Σύνελθε πρώτα από το σοκ, κάνε προληπτικά και κάποιες εξετάσεις για να αποκλείσεις πιθανές αιτίες που οδήγησαν σ'αυτήν την απώλεια κι όταν αισθανθείς μέσα σου έτοιμη, ξαναδοκίμασε. Αν έχει βρεθεί το τι έφταιξε, θα το αντιμετωπίσεις και την επόμενη φορά όλα θα πάνε καλά!! Ακόμα όμως κι αν δε βρεθεί το τι έφταιξε, την επόμενη φορά θα'σαι πιο αγχωμένη μεν, αλλά στην παραμικρή ένδειξη ότι κάτι πάει στραβά, θα'σαι έτοιμη να το αντιμετωπίσεις και να το προλάβεις. Σου εύχομαι ολόψυχα την επόμενη φορά όλα να πάνε καλά, να'χεις μια ήρεμη εγκυμοσύνη και να κρατήσεις ένα γερό παιδάκι στην αγκαλιά σου!!!
Είναι ΑΠΟΛΥΤΑ υσιολογικό να αισθάνεσαι έτσι. Κι εγώ είχα την ίδια εμπειρία. Τώρα έχω 2 αγοράκια 6 και 4 χρονων. Είναι ακόμη πολύ νωρίς. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου να το ξεπεράσει. Όλα θα πάνε καλά.
KOΠΕΛΑ ΜΟΥ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΞΑΝΑΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙΣ!!! ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ Κ ΜΗΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ!!!!! ΗΡΕΜΗΣΕ Κ ΝΑ ΔΕΙΣ ΟΤΙ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ!!!!ΗΤΑΝ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΜΙΑ ΑΤΥΧΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΣΥΝΕΒΕΙ....ΟΜΩΣ ΜΗΝ ΤΟ ΑΦΗΣΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ!!! Κ ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΧΑΣΕΙ 2 ΑΠΑΝΩΤΑ ΟΜΩΣ ΤΩΡΑ ΕΧΩ 3 ΥΠΕΡΟΧΑ ΠΑΙΔΙΑ!!!! ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΓΕΜΙΣΕΙ Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ ΜΩΡΑ!!!!!
Τι να σου πω κοριτσακι μου,καταρχην εισαι ηρωιδα που γεννησες το μωρακι φυσιολογικα,εγω δε θα το αντεχα,θα επελεγα καισαρικη.Αλλα παρολα αυτα,και βεβαια να προσπαθησεις παλι,και θα δεις οτι ολα θα πανε καλα!Μην εχεις αγχος οτι θα συμβει το ιδιο,καμια εγκυμοσυνη δεν ειναι ιδια με την αλλη,ακομα και στην ιδια γυναικα.Να παρεις κουραγιο και να προσπαθησεις αμεσως μολις σου επιτρεψουν οι γιατροι,μην το αφησεις!εχω ενα κοριτσακι 15μηνων και περιμενω τωρα το δευτερο,στη 10βδομαδα ειμαι,εχω κι εγω συνεχεια φοβιες αλλα τελικα δεν αξιζει και δεν πρεπει για το μωρο.Ευχομαι πολυ γρηγορα να μας γραψεις τα ευχαριστα για μια νεα εγκυμοσυνη.
γλυκια μου κοπελα..δεν μπορεις να φανταστεις ποσο σε νιωθω...μου συνεβει το ιδιο στις 29 μαιου γεννησα με τεχνιτους κ αποξεση το μωρο μου 20 εβδομαδων.. δεν το εχω ξεχασει ,δε θα το ξεχασω κ ακομα δεν μπορω να διανοηθω τον εαυτο μου να ξαναμενει εγκυος...φοβαμαι στην ιδεα αν κ εχουν περασει 7 μηνες... ευχομαι να πανε ολα καλα ο χρονος να επουλωσει τις πληγες σου ...(κ τις δικες μου..)...να σαι γερη κ ενωμενη με τον αντρα σου...
ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΓΛΥΚΙΑ ΕΓΩ ΕΧΩ 4 ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΤΟ 2002 ΕΚΑΝΑ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΤΟ 2005 ΕΚΑΝΑ ΤΑ ΔΥΔΥΜΑΚΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΑ ΔΥΔΥΜΑ ΣΤΟΥΣ 9 ΜΗΝΕΣ ΕΜΕΙΝΑ ΕΚΓΥΟΣ ΣΤΟ 4ο ΑΛΛΑ ΣΤΟΥΣ 3,5 ΜΗΝΕΣ ΤΟ ΕΧΑΣΑ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΤΟ ΕΒΑΛΑ ΚΑΤΩ ΣΤΟΥΣ ΑΜΕΣΩΣ ΕΠΟΜΕΝΟΥΣ 5 ΜΗΝΕΣ ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΤΟ 4ο ΤΕΛΙΚΑ ..............ΕΠΕΙΔΗ ΗΤΑΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΟΤΑΝ ΤΟ ΕΧΑΣΑ ΚΑΙ Ο ΠΕΘΕΡΟΣ ΜΟΥ ΕΙΔΕ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΟΡΑΜΑ ΕΓΩ ΡΩΤΗΣΑ ΜΙΑ ΚΑΤΗΧΗΤΡΙΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΜΩΡΑΚΙΑ Η ΜΗΤΕΡΑ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟ ΗΘΕΛΕ ΑΓΓΕΛΑΚΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΓΓΕΛΑΚΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΚΑΛΑ ΧΕΡΙΑ ..........ΕΓΩ ΣΟΥ ΠΡΟΤΗΝΩ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΜΩΡΑΚΙ ..ΚΑΙ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΦΙΛΑΚΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Δεν ξερω αν θα μπορουσα να βρω λογια να σε παρηγορησω για τον χαμο σου ομως θα μπορουσα να σου πω χιλιες κουβεντες για να σε πεισω να ξαναπροσπαθησεις.Καθε γυναικα εχει το δικαιωμα να κρατησει στα χερια της ενα παιδι,να το μεγαλωσει και να του δωσει αγαπη.Σιγουρα τα πραγματα δεν πηγαν τοσο καλα για σενα ομως αυτο δεν σημαινει οτι και την επομενη φορα θα σου συμβει το ιδιο.Καθε εγκυμοσυνη ειναι κατα τη γνωμη μου μια αυτοτελης ιστορια,πολλες γυναικες που βιωσαν αποβολες η καποιες γυναικολογικες παθησεις στο τελος κρατησαν στα χερια τους γερα παιδια.Να θυμασαι πως σ αυτο τον δρομο δεν εισαι μονη αλλα υποθετω πως σιγουρα εχεις την στιρηξη του συντροφου,της οικογενειας σου και του γιατρου σου.Το μονο που χρειαζεται ειναι να εχεις πιστη στον θεο και στον εαυτο σου.Ευχομαι μεσα απτην καρδια μου ολα να σου πανε καλα και συντομα να μας ενημερωσεις για ενα νεο μωρακι που θα φωλιασει στην κοιλια σου.Καλη σου τυχη.
πιστεψε με μπορεις!θα ηθελα με καποιο τροπο να σου μιλησω..αλλα δεν εχω mail η οτιδηποτε αλλο.εχω φρισκτη εμπειρια...και σιγουρα μπορω να σου δωσω να καταλαβεις οτι αξιζει κ μπορεις!
ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΔΥΝΗΡΟ ΚΑΙ ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΣ....... ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ 2 ΜΩΡΑ ΣΕ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ....ΤΟ ΕΝΑ ΤΟ ΟΚΤΩΒΡΙΟ ΜΕ ΑΠΟΒΟΛΗ....ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΤΙΣ 21 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ....ΠΡΙΝ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΔΛΔ...ΠΕΘΑΝΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΤΣΑ ΜΟΥ....ΑΛΛΑ ΕΦΥΓΕ ΜΕ ΑΠΟΞΕΣΗ.....ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΡΙΜΗΝΟ ΑΚΟΜΑ.....ΒΕΒΑΙΑ ΕΧΩ ΗΔΗ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ 2,5 ΧΡΟΝΩΝ...ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΑΝΑΙΡΕΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ........ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΓΩ ΠΩΣ ΝΙΩΘΩ.....ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΑΛΛΟ ΜΩΡΟ...ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΣΕΠΤΕΒΡΙΟ....ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΛΕΩ ΑΥΤΟ......ΓΙΑ ΝΑ ΗΡΕΜΙΣΩ ΛΙΓΟ....ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΡΩΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΛΟ ΜΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΩ ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ 10 ΤΕΣΤ ΣΤΟ ΝΤΟΥΛΑΠΙ ΜΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ!!! ...ΝΑ ΠΑΡΩ ΛΙΓΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΥ ΣΤΗΝ ΨΥΧΩΣΗ ΤΟΥ "ΘΕΛΩ ΠΑΙΔΑΚΙ " ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ...ΕΠΙΣΗΣ ΕΧΑΣΑ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ......ΟΠΟΤΕ ΤΟ ΑΦΗΝΩ ΛΙΓΟ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ....ΝΑ ΠΑΡΩ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΜΟΥ...ΝΑ ΠΑΩ ΔΙΑΚΟΠΟΥΛΕΣ ΝΑ ΗΡΕΜΙΣΕΙ ΛΙΓΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΚΙ ΜΟΥ...ΚΑΙ ΑΠΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΞΑΝΑ ΠΑΛΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ....ΤΟ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΘΑ ΜΟΥ ΒΓΟΥΝΕ ΠΟΛΛΕΣ ΦΡΙΚΕΣ...ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΠΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΗΣ ΔΙΠΛΗΣ....-(ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ ΟΤΙ Η ΜΙΑ ΑΠΩΛΕΙΑ ΕΧΕΙ ΔΙΑΦΟΡΑ) ΚΑΤΣΕ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙΣ....ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΧΟΝΤΡΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕΣ...ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΣΥΜΑΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ........ΝΑ ΞΑΝΑΠΡΟΣΠΑΘΙΣΕΙΣ....ΚΑΙ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ....ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ...ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΟ Κ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ.....ΑΛΛΑ ΘΑ ΔΕΙΣ...ΟΤΑΝ ΘΑ ΤΟ ΚΡΑΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΚΟΙΤΑΕΙ ΜΕ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΟΜΟΡΦΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΤΟΥ ΘΑ ΤΑ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΟΛΑ!!!!!ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΕΣ!!!!!ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΑΣΑΙ ΠΑΝΤΑ!!!!!!
θα ηθελα να σου πω οτι και εμενα μου ετυχε στην 26 εβδομαδα να μου πει ο γιατρος οτι το παιδι δεν εχει νεφρα και οτι πρεπει να γεννησω γιατι θα πεθαινε μεσα μου.πιστεψε με εκεινη την ωρα εφτασα 24 πιεση!!ολα βεβαια πηγαν καλα και τον επομενο χρονο την ιδια μερα που γεννησα το προηγουμενο μωρο εμεινα εγκυος στον γιο μου.ο φοβος και η αγωνια αστο δεν μπορω να το περιγραψω αλλα δοξα το θεο ολα πηγαν καλα ο γιος μου ειναι 2,5 χρονων και σε 2 μηνες θα γεννησω την κορουλα μου!!ολα θα πανε καλα και να ξαναπροσπαθησεις!!!!!
είναι πολύ δύσκολο σε καταλαβαίνω...εγώ είχα δύο αποβολές μέσα σε διάστημα 4 μηνών...μετά τη δεύτερη ήμουν πολύ χάλια.νόμιζα ότι δε θα κάνω μωρό κ δεν ήθελα ούτε να ακούω για άλλη εγκυμοσύνη ή μωρά έκλαιγα συνέχεια.κάναμε μια σειρά ψυχοφθόρων εξετάσεων όπου βρέθηκε αιματολογικό πρόβλημα κ σε ενδεχόμενη επόμενη εγκυμοσύνη έπρεπε καθημερινά να κάνω ενέσεις...τελικά βρήκα κουράγιο(το ήθελα πάρα πολύ)κ με τη στήριξη του άντρα μου εντελώς ξαφνικά μένω έγκυος όταν δεν το περιμέναμε...τώρα έχω δύο παιδάκια 2,5 ετών κ 5 μηνών...θα βρεις τη δύναμη άσε λίγο χρόνο να περάσει κ θα αισθανθείς πάλι έτοιμη...αξίζει να κρατήσεις στην αγκαλιά σου ένα μωράκι!να το προσπαθήσεις με όλο σου το είναι!καλή ανάρρωση...
ΕΙΝΑΙ ΤΟΟΟΟΣΟ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΠΟΥ ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΣΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ ΝΑ ΞΑΝΑΜΕΙΝΕΙΣ ΕΓΚΥΟΣ. ΟΣΕΣ ΕΧΟΥΜΕ ΧΑΣΕΙ ΕΝΑ ΣΠΟΡΑΚΙ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΑΣΗ Κ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΩΣ ΟΛΕΣ ΝΙΩΣΑΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΦΟΒΟ. ΘΑ ΣΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΑ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΕΙΣ (ΚΥΡΙΩΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ) Κ ΟΤΑΝ Ο ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΘΑ ΣΕ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙ, ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΣΤΙΓΜΗ. ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ, ΑΛΛΑ ΕΝΑ ΕΠΟΜΕΝΟ ΘΑ ΣΟΥ ΦΕΡΕΙ ΔΙΠΛΗ ΧΑΡΑ.
ego sigoura oses fores xreiazotan htan ena memonomeno gegonos kai den prepei na se ptohsei mhn to vazeis kato
Εννοείται καλή μου ότι θα ξαναπροσπαθησεις!!! Άφησε λίγο τον χρόνο να κάνει τη δουλειά του κ μετά βάλτε το πάλι μπροστά... Τα όνειρα που δεν πραγματοποιούνται είναι αυτά που δεν πιστέψαμε αρκετά... Πίστεψε το πραγματικά κ θα τα καταφέρεις... Κ όταν το έχεις στην αγκαλίτσα σου?? Θα καταλάβεις ότι όχι 2, αλλά 3002 προσπάθειες αξιζανε....
Ξερω πολυ καλα πως νιωθεις γιατι πριν 15 μερες εχασα κ εγω το δικο μου μωρακι στην 19η εβδομαδα!!!Ξερω ποσο δυσκολο ειναι για αυτο δεν θα σου πω τα κλασσικα!!!Το μονο που θα σου πω ειναι να παρεις κουραγιο να συνελθεις γρηγορα κ να βαλεις μπρος για το επομενο μωρακι σου, να μην φοβασαι...Ηταν να γινει...αυτο να σκεφτεσαι!!Συντομα θα ερθει το επομενο μωρακι σου κ θα εισαι μια ευτυχισμενη μανουλα!!!Κ θα δεις οτι το νεο μωρακι θα σου απαλυνει τον πονο σου!!!Εγω λοιπον σου λεω οτι θα ξεκινησω προσπαθειες παλι δεν θα το βαλω κατω γιατι ξερω οτι ενα μωρακι θα κλεισει την πληγη μου, το ιδιο κ σε σενα!!!! Ευχομαι να ακουσω γρηγορα τα ευχαριστα!!!