«Αν το παιδί σας γεννηθεί, θα κατουράει… όρθιο!»

Το 2001 παντρευτηκα με τον αντρα μου μετα απο μια σχεση 4 ετων. Ελευθερες σχεσεις ειχαμε απο πριν γιατι θελαμε σαν τρελοι ενα παιδακι….

2001-2002 τιποτα. Ξαμολιομαστε στους γιατρους, τα παντα ολα απο εξετασεις αλλα ολοι το ιδιο ελεγαν: τιποτα δεν εχετε!!!

Αφησαμε και περασαν ακομη 6 μηνες, τιποτα ομως. Αλλαζω γιατρο και στην πρωτη μας επισκεψη μου λεει «Απο εμενα θα φυγεις με μωρο στην αγκαλια σου«

Αυτο ηταν, εκλεισα τα ματια και τον εμπιστευτηκα!! Για καλη μου τυχη!!! Γιατρός!! Ενω ειδε και αυτος τις εξετασεις μας ειπε «Ειστε ηδη πολυ αγχωμενοι και θα σας συστησω να ξεκινησουμε με μια σπερματεγχυση«

Εγω δεν ηθελα, ημουν βεβαιη οτι δεν θα πιασει, αλλα ο γιατρος ηταν θετικος και ο αντρας μου επισης και ξεκινησαμε….

1 σπερματεγχυση αποτυχια…

2 σπερματεγχυση τα ιδια (χαλια εγω, χαλια ολοι)

Λεει ο γιατρος «Τερμα… Ξεκιναμε εξωσωματικη!«

Αυτο ναιιιιιιιιιιι!!!!! Αυτο ηθελα!!!!

1 εξωσωματικη, 11 ημερες στο κρεβατακι η κυρια, σιγουρακι την ειχα την εγκυμοσυνη!!! Β-χοριακη μηδενικη!!! Στα πατωματα να κλαιω, να χτυπιεμαι, να εχω τον αντρα μου και την μανα μου να με παρακαλανε «βγες λιγο, πηγαινε μια βολτα!«, εγω τιποτα και ελεγα κιολας οτι δεν το ξανακανω!!!

Περασα ετσι τους 3 πιο απαισιους μηνες της ζωης μου!!!! Ωσπου μια μερα ξυπνησα απο τον 3μηνο υπνο μου και ηθελα να το κανω παλι!!!

9/11/2004 εμβρυομεταφορα!!!

21/11/2004 β-χοριακη !!!

Αποτελεσμα 62,17

– Δηλαδη;; λεω

– Ειστε εγκυος, συγχαρητηρια!!!!

Χαρμοσυνες καμπανες ακουγα, γελουσαμε, κλαιγαμε, αγκαλιτσες και φιλακια! Μεχρι να φτασουμε σπιτι ειχα παρει τους παντες να το ανακοινωσω… ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ!!!!!

ΚΑΙ ΜΠΑΙΝΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΡΕΧΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΥΑΛΕΤΑ ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΔΩ; ΚΑΦΕ ΥΓΡΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΕΥΚΟ ΜΟΥ ΕΣΩΡΟΥΧΟ!!! Κοκκαλωσα! Βγαινω και παιρνω τον γιατρο.

– Κρεβατι αμεσως!!!

Και ετσι περασαν οι πρωτοι 5 μηνες… Στον πεμπτο σηκωθηκα ενα πρωι να παω τουαλετα και κατι ενιωθα να με πιεζει! Και το εσωρουχο μου να υποχωρει! Ενα πολυ μεγαλο κομματι μαυρο ειχε φυγει απο μεσα μου!!!! Ουρλιαζα και εκλαιγα μαζι. Σε χρονο dt με τσουβαλιασαν και καθ’ οδον για νοσοκομειο πηρα το γιατρο, μου λεει «Eιμαι εδω και σε περιμενω, μην κλαις γλυκια μου, ολα καλα θα ειναι! Θα δεις!»

Αποκολληση βαρβατη αλλα το παιδακι μου εκει!!!

Και περασα εκει μεσα με αιμορραγιες και γενναμε, δεν γενναμε 3 μηνες! Οταν εμαθα το φυλο του παιδιου μου, ηταν σε ενα υπερηχο που εκανε μια μαθητευομενη λογω του οτι ημουν σε δημοσιο νοσοκομειο με τα εξης λογια:

«ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ, ΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ ΓΕΝΝΗΘΕΙ, ΘΑ ΚΑΤΟΥΡΑΕΙ ΟΡΘΙΟ!»

Τρελαθηκα, αλλα το ξεπερασα γιατι αρχισα να κανω ονειρα για τον ΑΓΟΡΙ ΜΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ!!!

Μετά από τρεις μήνες και αφού ήμουν πια σταθερή σε αιματοκρίτη κτλ, με έδιωξαν. 8 μηνων εφυγα και με πηγαν στην μαμα μου για περισσοτερη φροντιδα και παρεα μιας και ο αντρας μου δουλευε.

Και περασε ο καιρος και στις 8/7/2005  στις 10 το πρωι με επισκληριδιο και καισαρικη εγινα και εγω μανουλα!

Ακουσα το κλαμα του αμεσως. Μου τον εβαλε στο στηθος μου ο παιδιατρος και μου ειπε «ΠΑΡΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΣΟΥ! ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΕΚΑΝΕΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΡΟ 3.400 ΚΑΙ 54 ΠΟΝΤΟΥΣ!!! ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΕΣ;«

Στην μεταφορα πια μανας  και γιου προς το δωματιο μας, μολις βγηκα απο το ασανσερ ειδα ολους τους δικους μου να μας περιμενουν εκει!!! Και εβαλα τα κλαματα και εκλαιγαν και αυτοι μαζι μου!!

Στο δωματιο πια μετα απο ωρα ηρεμησα και ο μικρουλης μας περνουσε απο αγκαλια σε αγκαλια για τις συστασεις!!!! Η καλυτερη και πιο συγκινητικη ημερα στην ζωη μας!!

Τον γιο μας τον ονομασαμε Μαριο γιατι μαθαμε για την εγκυμοσυνη μου στις 21/11. Σημερα το καμαρι μου ειναι 8 ετων και πολυ καλο παιδι (κουκουβαγια).

Δεν εχω τολμησει ακομη το δευτερο γιατι δεν μου το επιτρεπουν οι καταστασεις και ο φοβος… Ισως στο μελλον, ποιος  ξερει;

μαμά Χριστίνα

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com