Γιατί δεν μ’ αφήνεις να κλάψω;
Η λύπη όπως και η χαρά είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Κλαίμε και όταν γελάμε, κλαίμε και όταν λυπόμαστε… Δυο αντιφατικά συναισθήματα που έχουν όμως ένα κοινο… Το κλάμα!! Δεν είναι περίεργο;
Στη χαρά μας, όταν γεννιέται το παιδί μας, όταν κάνει τα πρώτα του βήματα, όταν πει την πρώτη του λεξούλα, όταν κατορθώσει να μας χαιδέψει το μάγουλο για πρώτη φορά, όταν ξεκινήσει πρωτάκι στο σχολείο και αργότερα όταν σπουδάσει, όταν πάει φαντάρος, όταν παντρευτεί, όταν γίνει και εκείνος πατέρας ή μητέρα… ανοίγουνε οι βρύσες και μαζί μας κλαίνε και από χαρά και όλοι οι καλοί μας φίλοι και συγγενείς. Τέλος πάντων, όσοι μας αγαπάνε. Έτσι λοιπόν εκφράζουμε την περηφάνια μας, την ανακούφισή μας, την αγωνία μας και το τέλος καλό όλων των προσδοκιών μας για την καλή υγεία και πορεία του βλασταριού μας! Κλαίμε από ανακούφιση που δημιουργήσαμε έναν καλό άνθρωπο στο κάτω κάτω!
Το κλάμα όμως όπως είπαμε, είναι σύντροφος και της λύπης. Γιατί όταν βρεθούμε σε μια πολύ δυσάρεστη θέση πχ αντιμετωπίζουμε έναν θάνατο ή κάτι που μας προκαλεί έντονο συναισθηματικό πόνο και μελαγχολία πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα μας πει «ΣΣΣΣ» όταν μας δει να κλαίμε; Για ποιο λόγο βάζει τροχοπέδη στα συναισθήματα μας; Τι προκαλεί στον εσωτερικό μας κόσμο αυτό το «ΣΣΣΣΣΣ»;
Θρηνώ ακόμα το παιδί που γέννησα στις 18 εβδομάδες κύησης και όταν βρέθηκα με κάποιον πολύ δικό μου άνθρωπο και άρχισα να κλαίω, άκουσα το μεγαλιώδες «ΣΣΣΣ»…
Όλο αυτό το διάστημα προσπαθώ να καταλάβω και να αναλύσω την ιδιαίτερη αυτή συμπεριφορά και έχω καταλήξει στο οτι κανένας δεν μοιάζει με τον άλλο! Είμαστε εντελώς διαφορετικοί ακόμα και ως προς το πώς αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις, τον θάνατο, την χαρά, την γέννηση, την απογοήτευση. Υποθέτω ότι κανείς δεν είναι το ίδιο δυνατός με τον άλλο. Ίσως αυτό το «ΣΣΣΣΣ» που με έκανε να δαγκωθώ και να νιώσω ένοχη που έκλαψα να σήμαινε αδυναμία από μέρους του να διαχειριστεί την όλη κατάσταση. Ίσως να μην ήξερε πώς να με παρηγορήσει. Ίσως να πίστευε ότι έτσι θα με βοηθήσει να το ξεπεράσω… Ίσως να φοβόταν να εξωτερικεύσει τα δικά του συναισθήματα!
Στη λύπη και στα δύσκολα φαίνονται ποιοι είναι οι πραγματικοί φίλοι, ποιοι είναι εκείνοι που σε νοιάζονται και κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να είσαι καλά. Έτσι λοιπόν να μην φοβόμαστε να εξωτερικεύουμε τον πόνο μας, είτε είναι μπροστά στο παιδί μας, μπροστά στον άνδρα μας, μπροστά στους φίλους μας. Δεν είναι κακό να κλαίς και να θρηνείς. Ούτε και εκείνοι θα πρέπει να φοβούνται γιατί το να κλάψεις το παιδί που έφυγε, το όνειρο που έσβησε δεν είναι κακό. Κάποια στιγμή θα κοπάσει η μπόρα. Κακό είναι να μην μπορείς να δείς πιο πέρα από το πένθος και να μένεις να θαλασσοδέρνεσαι στην καταιγίδα…
Τα παιδιά μας είναι η δύναμή μας!!
Μαμά Αλεξάνδρα
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Αλεξάνδρα μου, είχα διαβάσει την ιστορία σου και συγκινήθηκα πολύ. Σε νιώθω. Καταλαβαίνω τι εννοείς με το "ΣΣΣ". Αν δεν ήταν ο άντρας σου που στο είπε μη δίνεις σημασία. Έχεις σύμμαχο. Κάποτε ήμουν πολύ εκδηλωτική και αντιδρούσα όπως ένιωθα. Μετά μου απαγόρευσαν να κλαίω. Στο λένε μία στο λένε δύο, στο τέλος από μόνη σου κλαις μόνο στο μπάνιο σου και ολοένα και σπανιότερα. Τα περισσότερα τα κρατάς μέσα σου. Μην το κάνεις αυτό. Είναι λυτρωτικό το κλάμα. Άσε να φύγει αυτό το απαίσιο συναίσθημα με το κλάμα. Αν δε σε καταλαβαίνουν κλάψε μόνη σου. Αν αυτό σε παρηγορεί, αν ήσουν φίλη μου θα σε άφηνα να κλάψεις αγκαλιά μου. Αλλά δεν είναι όλοι έτσι. Δυστυχώς, τα περισσότερα τα περνάμε μόνοι μας. Θα βρεις τον παλιό χαρούμενό σου εαυτό όταν έρθει η ώρα.
Πιστεψε με ξερω ακριβως τι σημαινει σσσσ και πως ειπωθηκε την συγκεκριμενη στιγμη. :)
Έχεις παρεξηγήσει το Σσσσ. Δεν σημαίνει "σώπα" ή "σταμάτα να κλαις". Είναι μια ενστικτώδης αντίδραση όταν κλαίει κάποιος, ένας παρηγορητικός ήχος που όλοι οι άνθρωποι κάνουν τη στιγμή που έχουν μπροστά τους ένα άτομο που κλαίει. Κανείς δεν λέει να μην κλάψεις. Μακάρι σιγά-σιγά να περάσει. Μην παρεξηγείς τους άλλους γύρω σου.
CommentΠόσο σε καταλαβαίνω,να ξερες!Εχθές έκλεισα ένα μήνα που έχασα το 14ων εβδομάδων αγόρι μου,και ακόμα θρηνώ!Εγώ αυτό το Σςςςςς το άκουσα απο αρκετούς,να μην κάνω έτσι,να σταματήσω να κλαίω!Πως μπορώ όμως!Ήταν κομμάτι απο μένα και τον άντρα μου!Ήταν μια ψυχούλα,ένα αγγελούδι!Απλά σταμάτησα να δίνω σημασία σε όσους δεν με κατανοούν και αφήνομαι ελέυθερη στους δικούς μου!Το κλάμα άλλωστε λυτρώνει!Σήμερα είναι ψυχοσάββατο καλή μου.Θα ανάψω κεράκι όχι μόνο για το αγγελούδι μου,αλλά για όλα τα αγγελούδια που έφυγαν........... Μαμά Μαρία