Είμαι μια χωρισμένη μανούλα
Ήθελα από καιρό να γράψω ένα κείμενο… Ένα κείμενο για εμας… για μια ξεχωριστή και μοναδική κατηγορία μαμαδων: τις χωρισμένες μανούλες!!!
Λέω άπειρες φορές σε φίλους και γνωστούς ότι κάνεις δεν παντρεύεται για να χωρισει… ουτε κι εγώ φυσικά. Είχα όνειρα και ελπίδες για μια όμορφη ενωμένη και ευτυχισμένη οικογένεια που δυστυχώς δεν κατάφερα να αποκτήσω… Χώρισα και νομίζω ότι ήταν η πιο σωστή μου απόφαση για εμένα.. και πλέον έχω πολλά μπροστά μου να αντιμετωπίσω και φοβάμαι και τρομάζω και τα χάνω και κλαίω και χτυπιέμαι…. Αλλά έτσι είναι η ζωή…
Έχω ένα κοριτσάκι 3 χρονών τώρα. Λατρεύω την κορούλα μου, στενοχωριέμαι που η οικογένεια που θα της προσφέρω δε θα είναι φυσιολογική και διχαζομαι… άλλες φορές νομίζω ότι όλα θα πάνε καλά και άλλες φορές νομίζω ότι δε θα μπορέσω να το διαχειριστώ…
Η ζωή μας δεν είναι εύκολη λοιπόν. Κάθε μέρα ένας αγώνας για ένα ευτυχισμένο παιδάκι που αλλιώς θα έπρεπε να είναι η ζωή του και αλλιώς είναι. Ο μπαμπάς της μικρής μου είναι κοντά της, προσφέρει πολλά σε συναισθηματικό επίπεδο, έτσι πιστεύω δηλαδή, γιατί απ’ ότι καταλαβαίνετε δεν μπορώ να ξέρω τι γίνεται όταν δεν είμαι εκεί. Ακόμη και αυτό με τρομάζει αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι και τρελαίνομαι.
Τρέμω τη στιγμή που ίσως προσπαθήσουν να δηλητηριάσουν την ψυχούλα του με αρνητικά πράγματα για εμένα… Τρέμω τη στιγμή που θα θελήσω να ζήσω με τον άνθρωπο μου και εκείνη ίσως να μη θέλει. Δεν έχω ιδέα ποιος είναι ο σωστός ο δρόμος για μια τέτοια κατάσταση. Βλέπω γυναίκες που τα έχουν καταφέρει και αναρωτιέμαι πως στο καλό το έκαναν….
Θέλω μόνο να είναι ευτυχισμένη παρά τους φόβους μου με αυτό θα παλέψω. Ίσως και να πάνε όλα καλά τελικά.
Η ζωή μιας χωρισμένης μανούλας έχει πολλές δυσκολίες…. Και ακόμη περισσότερες δυσκολίες έχουν κάποιες μαμάδες που είναι και μπαμπάδες μαζί. Η μήπως είναι κομματάκι καλυτέρα εκείνες; Ειλικρινά δεν ξέρω να απαντήσω. Εγώ μερικές φορές εύχομαι να μην ήταν τόσο κολλημένος ο πατέρας της μαζί της. Φοβάμαι πως μια μέρα θα μου φύγει.
Ξέρω ότι ο χωρισμός μου ήταν το πιο σωστό μου βημα… αλλα πολλά πράγματα δε θα μπορέσω ποτέ να τα εξηγήσω στη μικρή μου. Δε θέλω να κατηγορήσω το μπαμπά της. Και δε θέλω ποτέ να δω το προσωπάκι της λυπημένο και να ξέρω ότι φταίω εγω. Δεν θα το αντέξω.
Ας δώσουμε λοιπόν τον αγώνα μας… Ας προσπαθήσουμε όσο μπορούμε να είναι καλά τα παιδιά μας. Εγώ της δίνω την αγάπη μου… τη ζωή μου την ιδια δίνω για αυτό το παιδί. Μακάρι κάποια μέρα να ακούσω από τα χείλη της ένα «ευχαριστώ μαμά», αυτό και μόνο θα μου είναι αρκετό…
Ας με συγχωρέσουν κάποιες μανούλες που χρησιμοποίησα πλυθηντικο… Ξερω δεν είναι όλες οι καταστάσεις ίδιες… Απλά πιστεύω ότι είμαστε πολλές που βιώνουμε αυτούς του φόβους.
Σας ευχαριστώ που με διαβάσατε…..
μαμά Χ.
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Καταλαβαίνω κάθε σου φόβο.. Κι εγω χώρισα με τον μπαμπα της 3χρονης κορης μου οταν ηταν ενός.. Μεταξύ μας ειχαμε χωρίσει απο την εγκυμοσύνη ακομα αλλα προσπαθούσαμε να το παλεψουμε,τελικά φτάσαμε στο τελος 1,5 χρόνο μετα.. Μετα απο 40 κύματα που περασαμε ημαστε τώρα στην καλύτερη μας φαση.. Εχω βρει τον καλύτερο (μεχρι στιγμής) σύντροφο που θα μπορούσα.. Λατρεύει τη μικρη μου, το ιδιο κι εκεινη που τον φωναζει και μπαμπα απο δικη της αποφαση.. Ετοιμαζόμαστε να παντρευτουμε και μετακομίζουμε σε μεγαλύτερο σπιτι γιανα μεγαλωσουμε την οικογενεια μας..!!! Ο πατερας της ειναι οσο κοντα της μπορεί και πλεον έχουν αποκατασταθεί οι σχέσης μας..! Για ολους εχει ο Θεός κορίτσι μου αρκεί να πιστεύεις οτι θα τα καταφέρεις.. Α και να ξερεις οτι κι εγω πιστευα οτι δεν θα έμπαινε κανεις ποτε στη διαδικασία να ασχοληθεί με μια χωρισμένη με μωρό.. Κι όμως υπάρχουν ακομα αντρες εκει έξω..
Εγώ δεν ανήκω στο club αυτό, αλλά όλες ανήκουμε στο club "ευτυχισμένα μουτράκια" γιατί αυτό θέλουμε να βλέπουμε στα παιδιά μας!" Ευχαριστώ" δεν ξέρω αν ακούσουμε ποτέ και δεν με νοιάζει κι όλας, θέλω μόνο να είναι ευτυχισμένα με τις επιλογές τους , να έχω φέρει σε πέρας την " αποστολή μου"!Εγώ θα ευχηθώ σε όλες μας καλή δύναμη στην κοινή μας προσπάθεια και να έχουμε την δύναμη και την προνοητικότητα να ζητάμε και συμβουλές απο επαγγελματίες όταν οι ενέργειες μας ,οποιες και αν είναι αυτές έχουν αντίκτυπο στα παιδιά μας(και δεν εννοώ πως θα ανακοινωθεί ένα διαζύγιο). Καλή δύναμη και υπομονή μόνο ΣΤΑ (και όχι "για") παιδιά μας!
Τελικά είμαστε πολλές..... Και με τις ίδιες απόψεις, ίδιους φόβους αλλά και όνειρα. Ταυτίζομαι με όλα όσα έχετε πει και τολμώ να πω πως είμαι περήφανη που υπάρχουν τέτοιες μανούλες-αγωνίστριες. Καλό κουράγιο σε όλες μας, υγεία στα παιδάκια μας και με τον καιρό όλες να βρούμε τις ισορροπίες μας αλλά κι έναν σύντροφο που να αγαπά εμάς και τα παιδάκια μας.
Σε λίγες μέρες ετοιμάζομαι να μπω κι εγώ στο "κλαμπ" των χωρισμένων μαμάδων έχοντας έναν γιο 3 ετών και έναν μικρότερο μόλις 3 μηνών...Οι φόβοι μου, οι αγωνίες μου, τα άγχη μου δεν περιγράφονται... Ζητάω την εμπειρία σας από την περίπτωσή σας να μου πείτε πώς ρυθμίσατε την επικοινωνία των παιδιών με τον πατέρα τους. Εγώ πιθανότατα θα έχω διαζύγιο με αντιδικία (ίσως και πολύ έντονη) και φοβάμαι για τα παιδιά. Θέλω να έχει τη λιγότερο δυνατή επικοινωνία γιατί το περιβάλλον του, που ευθύνεται για τον χωρισμό μας, ήδη δηλητηριάζει τεχνιέντως την ψυχή του μεγάλου μου γιου περνώντας στο παιδί άσχημες σκέψεις για τη μαμά του. Δεν έχω χρόνο αυτή τη στιγμή να γράψω περισσότερα, δίπλα μου έχω το μωράκι μου και παράλληλα πακετάρω. Θέλω όμως να μάθω τι γίνεται με την επικοινωνία των παιδιών και θα το εκτιμούσα αν μου απαντούσατε.
Καλησπέρα Βάσω. Καταρχάς να σου ευχηθώ καλό κουράγιο στον αγώνα που ξεκινάς. Τα έζησα όλα αυτά 2 χρόνια πριν με ένα μωράκι 11 μηνών τότε και με αντιδικίες, εξώδικα κτλ για να καταλήξουμε τελικά σε συναινετικό. Την επικοινωνία με τον μπαμπά τους δεν μπορείς να την αποφύγεις. Ίσα ίσα που οι πρόεδροι στα δικαστήρια εκνευρίζονται με μαμάδες που αρνούνται την επικοινωνία των παιδιών με τον μπαμπά τους. Σε καταλαβαίνω, είναι δύσκολο. Για το παιδάκι των 3 ετών σίγουρα θα βγάλει επικοινωνία το δικαστήριο με προσωρινή διαταγή μέχρι να γίνει το δικαστήριο. Για το 3 μηνών δεν ξέρω τι να σου πω. Εξαρτάται αν θηλάζει πχ. νομίζω δεν μπορεί να το παίρνει. Είναι πολύ μικρό και επίσης μπορεί να μην έχει σταθερό ωράριο ύπνου οπότε και πάλι δεν μπορεί να το παίρνει αν κοιμάται το παιδί. Λογικά θα μπορεί να έρχεται να το βλέπει στο σπίτι σου μέχρι να μεγαλώσει λιγάκι. Εμένα για το 11 μηνών παιδί είχε δώσει επικοινωνία Δευτέρα, Πέμπτη και Σάββατο 5-8 μμ. Πλέον που είναι πιο μεγάλο (2,5 ετών) έχει προσθέσει και 2 διανυκτερεύσεις το μήνα (Σάββατο πρωί ως Κυριακή απόγευμα), 3 μέρες Χριστούγεννα και Πάσχα και 5 μέρες όλο το καλοκαίρι (δεν τον πήρε ποτέ βέβαια αφού ο μπαμπάς του αρκείται στα τρίωρα). Δεν σου κρύβω πως στην αρχή είχα πάθει σοκ που έπρεπε να φεύγει τόσο μικρό το παιδί από εμένα. Μετά είδα πως και το ίδιο το παιδί ήθελε να πηγαίνει οπότε χαλάρωσα κι εγώ λίγο. Για να μην σε κουράζω, έχω να σου δώσω 2 συμβουλές: 1. Μην προσπαθήσεις να πας κόντρα και να αρνηθείς στο μπαμπά την επικοινωνία. Όσο αρνείσαι, τόσο θα ζητάει εκείνος μόνο και μόνο για να στενοχωρεί εσένα. Εγώ, από τη στιγμή που χαλάρωσα, έπαψε να το ζητάει! Πλέον έρχεται πολύ αραιά ενώ δεν το έχει πάρει ΚΑΜΙΑ διανυκτέρευση. Ποιος άλλωστε θέλει να κλειστεί μέσα Σαββατόβραδα; Θυμήσου αυτό που σου λέω. Στην αρχή θα ζητάει επίμονα τα παιδιά ως μέσο για να σε εκδικηθεί και μόλις δει ότι δεν σε πειράζει τόσο, θα τον παρακαλάς στο τέλος να έρθει να τα πάρει να ηρεμήσεις κι εσύ λίγη ώρα. 2. Είναι πολύ πιο βασικό να αφοσιωθείς στη διεκδίκηση διατροφής για τα παιδιά και ίσως και για εσένα παρά να αναλωθείς στα της επικοινωνίας. Θα πάρει έτσι κι αλλιώς. Καλή δύναμη και όλα θα πάνε καλά. Τώρα ίσως σου φαίνεται βουνό. Δεν είναι εύκολο. Ο χρόνος όμως θα είναι υπέρ σου.
Μαμά Ρ σ' ευχαριστώ για το χρόνο που αφιέρωσες για να μου απαντήσεις. Δεν σκοπεύω να του στερήσω την επικοινωνία αλλά πραγματικά θα προσπαθήσω με όποιον τρόπο μπορώ να του την περιορίσω. Οκτώ μήνες τώρα, εκ των οποίων τους 6 ήμουν έγκυος, έπαιρνε το παιδί όποτε ήθελε χωρίς να κάνει καμία συνεννόηση μαζί μου. Απευθυνόταν απευθείας στο 2,5-3χρονων παιδάκι και κανόνιζε αγνοώντας με και επιπλέον όταν τον ρώταγα πότε θα επιστρέψουν ποτέ δεν τήρησε το λόγο του. Πρόσθετε χρόνο ή και διανυκτερεύσεις εκνευρίζοντάς με αφάνταστα γεγονός που προκαλούσε επιπλέον ένταση ή και άλλου τύπου επεισόδια μεταξύ μας. όσο για τα σαββατόβραδα υπάρχει δυστυχώς η μάνα του που για μένα είναι κόκκινο πανί (εξαιτίας της χωρίζουμε) καθώς και η μεγάλη του αδερφή που δεν έχει παιδιά και επιπλέον είναι και νονά του γιου μου και αντιλαμβάνεσαι τι γίνεται...αν δεν υπήρχε η μάνα του και η αδερφή του δεν θα με ένοιαζε καθόλου γιατί στο κάτω κάτω της γραφής καλός πατέρας ήταν. αλλά αυτές οι δύο κατέστρεψαν την οικογένειά μας και το μέλλον των παιδιών μου και δεν σκοπεύω να τους χαρίσω ούτε δευτερόλεπτο επικοινωνίας.
Diavasa tin istoria sou, zo akrivos to idio me ti mana tou kai tin aderfi toy, akrivos ma akrivos to idio, eimai sta prothyra xorismou... apelpisia... Mporeis na mou peis ti kataferes me to thema tis epikoinonias? Mono ayto me noiazei, psaxno tropous na einai mikri h epikoinonia giati h mana tou dilitiriazei ta paidia mou.... ta paidia mou einai 2+5 xronon.... ti kataferes esy????
Βασω καλημερα. Ειμαι χωρισμενη κι εχω μια κορη 3ετων. Μαλιστα σημερα επιστρεφει απο ταξιδι με τον πατερα της και ειναι η πρωτη φορα που την αποχωριστηκα. Ο συνηθης τροπος επικοινωνιας ειναι 2 σαββατοκυριακα το μηνα ,1φορα την εβδομαδα για βολτα ,στις γιορτες των Χριστουγεννων και της Πρωτοχρονιας εναλλαξ καθε χρονια και το ιδιο γινεται και με τις γιορτες του πασχα. Οσον αφορα τις διακοπες του καλοκαιριου μπορει να ειναι απο 10 μερες μεχρι 1μηνα. Η καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη και θα πρεπει να το δουλεψεις πολυ καλα με τον δικηγορο σου. Θελω να πιστευω οτι για το μωρο δεν θα οριστουν διανυκτερευσεις ακομα, για το μεγαλο παιδι ομως θα οριστουν γιατι η ελληνικη δικαιοσυνη θεωρει αυτη την ηλικια μεγαλη!!!Οι περισσοτεροι αντρες κανουν την ιδια δουλεια:το παιδι το παιρνουν για το σοϊ και οχι τοσο για τους ιδιους. Απο την δικη μου περιπτωση βλεπω οτι ο πατερας της κορης μου που μενει με την μανα του εκτος Αθηνων στο τηλεφωνο λιγοτερο μιλαει αυτος και περισσοτερο η μανα του. Και επειδη ακουω την συνομιλια ακουω και υπονοουμενα για τα οποια γινονται κατοπιν παρατηρησεις στο πατερα. Σου ευχομαι καλη επιτυχια, οπλισου με θαρρος και υπομονη. Εγω δεν ξερω τι παιδι θα παραλαβω σημερα και με τι ψυχολογια θα ερθει. Να φανταστεις τις 7 μερες που ελειψε, με το ζορι μου μιλαγε στο τηλεφωνο. Εχω επαναπροσδιορισει τα πραγματα ομως και η προσεγγιση μου θα διαφοροποιηθει. Και παλι καλη τυχη, οπως και σε ολες τις χωρισμενες μανουλες!
Eva σε. ευχαριστώ για την απάντησή σου. Το πρόβλημα όπως είπες κι εσύ είναι το σόι και τα υποννοούμενα που καταστρέφουν την ψυχολογία των παιδιών μας και διχάζουν το μυαλουδάκι τους.
Καλημέρα στις χωρισμένες μανούλες, λοιπόν!! συμφωνώ με όλες σας, σε όλα όσα είπατε, κι εγώ τις ίδιες απορίες και σκέψεις κάνω, συνεχώς! είναι 2 χρόνια και κάτι μήνες που χώρισα, και μένω μόνη μου τώρα στο πατρικό μου (κάτω από τους γονείς μου) με 2 παιδιά, 5,5 και 4 χρόνων! μπορώ να πω κι εγώ πλέον οτι ήταν το καλύτερο που έκανα μέχρι τώρα για τα παιδιά μου! δυστυχώς βλέπουν τον πατέρα τους μια φορά την εβδομάδα, και λέω δυστυχώς γιατί μαζί μ΄εκείνον βλέπουν και τα πρώην πεθερικά μου αλλά και την ...... νυν γυναίκα του πατέρα τους!!!!!!!!! νομικά με συμβούλεψαν να μην κάνω κάτι εναντίον της γιατί δεν μπορώ, αλλά από τη μεριά μου έχω μάτια και αυτιά ανοιχτά γι΄αυτά που θα μου πουν τα παιδιά μου όταν γυρίσουν σπίτι μας. προσπαθώ να είμαι συγκρατημένη αλλά σίγουρα κάποια στιγμή θα ζητήσουν τις λεπτομέρεις του χωρισμού μας, οπότε και θα λάβουν τις σωστές απαντήσεις! ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΗ ΦΟΡΑ κάνω κι εγώ!!! με τεράστια υπομονή!!! εύχομαι σε όλες το ίδιο!
Ααα! Και ΠΡΟΣΟΧΗ! Μη περιμένεις οτιδήποτε από εκείνη. Ούτε το "ευχαριστώ μαμά!". Μη μπλέκεσαι. Εσύ "της χρωστάς" την ευτυχία του να είναι κόρη σου!! Όχι εκείνη.
Ποιος και πώς ορίζει το "φυσιολογική οικογένεια"; Είναι αυτό που μας είπαν και έδειξαν σε φωτό ή μήπως αυτό που ονειρευτήκαμε όταν παντρευτήκαμε; Σίγουρα όχι!! Για τα παιδιά φυσιολογικό είναι το σταθερό, το χωρίς εντάσσεις, με την πολλή αγάπη και με αποδοχή χωρίς ενοχές! Στο λέω εκ πείρας, ως παιδί που «σήκωνε» για χρόνια το βάρος του αποτυχημένου γάμου των γονιών του. Η κορούλα σου θα δει ως φυσιολογικό, αυτό που εσύ θα πιστέψεις, θα της προσφέρεις και θα διατηρήσεις. Και μπορείς να το κάνεις! Δες εσύ η ίδια τις ευκαιρίες που έχει στη ζωή της και δώσε της το παράδειγμα της προσαρμογής. Μην την εγκλωβίσεις κάνοντάς τη να νοιώθει «μειονότητα» επειδή οι γονείς της σταμάτησαν να ζουν μαζί! Δείξε της ότι ακόμη κι αν δε μπορείς πια να συμφωνείς με τον πατέρα της, τον σέβεσαι και είσαι ευτυχισμένη που στα χρόνια που αγαπιόσασταν αποκτήσατε τον θησαυρό σας, δηλαδή εκείνη. Φτιάξε της μια ωραία ιστορία με δυο «κάστρα» για την πριγκίπισσα, το σπίτι της μαμάς και του μπαμπά, ένα διαφορετικό (όχι ακριβό!) παιχνίδι σε κάθε κάστρο και την ευκαιρία να κάνει και να μαθαίνει τα τόσα και τόσα διαφορετικά πράγματα, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του κάθε γονιού της. Ναι είναι δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο. Στις δύσκολες στιγμές –που σίγουρα θα έχεις (μοναξιά, κούραση, παράπονο, αυτολύπηση)- μη τη δεις σαν εμπόδιο, σα βάρος και σίγουρα μη της περάσεις την «ευθύνη» να σε βλέπει χαρούμενη. Φτιάξου, ετοιμάσου και δείξε της το πώς να γίνει μια ανεξάρτητη και ισορροπημένη κοπέλα που θα καταφέρνει να βλέπει τις ευκαιρίες κι όχι τα προβλήματα.
τελικα ειναι το μονο κλαμπ που καμια μας δεν ευχεται να μπει και ομως τα μελη της καθημερινα αυξανονται. εγω εχω χωρισει 9 μηνες και εχω δυο παιδακια 4,5 και 2,5 ετων. τρεμω για τη ζωη που θα τους προσφερω απο δω και στο εξης και για τις εξηγησεις που θα μου ζητησουν αργοτερα. εκανα υπομονη ομως και ανεχτηκα πολλα σε αυτο το γαμο μεχρι που δεν πηγαινε αλλο. το παλεψα 4 χρονια, σε σημειο που οταν εμεινα εγκυος στο μικρο πιστεψα πως ηταν σημαδι απο το Θεο οτι θα σωθει ο γαμος μας αλλα εκανα λαθος. τωρα προσπαθω να μαθω να ζω με τα νεα δεδομενα και ελπιζω μια μερα να γινω ξανα ευτυχισμενη γιατι μονο αν ειμαι καλα εγω θα ειναι καλα και τα παιδια μου...
και εγώ είμαι στην ίδια φάση,χωρισα οταν εγινε ο μικρός μου 3 χρονών τώρα είναι πεντέμιση...Και εγώ έτσι τα έβλεπα όλα μαύρα και βούνο ότι δεν κατάφερα να του χαρίσω μια ολοκληρωμένη οικογένεια, τι θα γίνει τώρα...Αλλά θα δείς πόση δύναμη έχουμε και ότι δεν ήρθε το τέλος του κόσμου...Μετά απο δυομιση χρόνια μπορώ να σου πω ότι μια χαρα τα καταφέρνουμε εχω κάνει ηδη σχέση ο γιος μου τον λατρεύει και εκείνος το ίδιο με το μπαμπά του έχουμε πολύ καλή σχέση και εχουμε ενα ευτιχισμένο παιδί παρόλο που είναι παιδί απο χωρισμένους γονείς...
Κανείς δεν παντρεύεται για να χωρίσει, έστω και αν πριν τον γάμο υπάρχουν "σημάδια" μελλοντικού χειρισμού. Η καλή επικοινωνία με τον πατέρα είναι μια κίνηση που ποτέ δεν έβλαψε κανένα παιδί, σε αυτό συντείνουν και οι απόψεις των παιδοψυχολόγων. Τα παιδιά θέλουν να βλέπουν καλά και χαρούμενους τους γονείς τους, είτε αυτοί είναι μαζί είτε είναι χώρια, και πίστεψέ με είναι πολύ καλύτερα από πολλά παιδιά "δήθεν" οικογενειών που στο σπίτι τους όταν κλείνει η πόρτα βγάζουν πολύ σοβαρά προβλήματα σε σημείο που τα παιδιά να παρακαλάν να χωρίσουν οι γονείς τους. Όσο πιο μικρό είναι το παιδί, τόσο "καλύτερα" γιατί δεν θα έχει βιώματα από δυσάρεστες καταστάσεις μέσα στην οικογένειά του. Όσο για τους απέξω που το μόνο που ξέρουν είναι να κατηγορούν, ως επί το πλείστον, τις μαμάδες, ας κοιτάξουν τη δική τους καμπούρα και τη δική τους οικογένεια, και ειδικά η οικογένεια του άντρα ας αναλογιστεί το ρόλο που έπαιξε στο να χωρίσει το ζευγάρι και τη διαπεδαγώγηση που έδωσε στο γιο της για να αναπαράγει συμπεριφορές που προσβάλουν την αξιοπρέπεια της συζύγου του. Κλείσε τα αυτιά και προχώρα. Δύσκολα πολύ αλλά αργά ή γρήγορα ο καθένας βρίσκει τους ρυθμούς του, χρειάζεται περίπου 1 χρόνος λεν οι ειδικοί για να περάσεις από όλα τα στάδια "πένθους" του χωρισμού. Όσο για τον επόμενο σύντροφο, εγώ επαναλαμβάνω τη σοφή λαϊκή ρήση "αν είναι να 'ρθει θε να 'ρθει αλλιώς θα προσπεράσει"....
σας ευχαριστω απο την καρδια μου για ολα τα σχολια... καπου αναμεσα τους διαβασα μια πολυ ομορφη συμβουλη..να αντιμετωπιζουμε μια μερα τη φορα..οχι μακρινα σχεδια... νομιζω πως αυτο μπορει να μας βοηθησει... κ αν βαλτωσαν τα ονειρα μας μια φορα αυτο δε σημαινει οτι δεν μπορουμε να συνεχισουμε να τα κανουμε γιατι σιγουρα θα βρεθει καποιος ο οποιος θα εχει τα ιδια ονειρα με εμας.. μπορει οι φοβοι μας να ειναι λιγο πιο εντονοι με τα παιδακια μας αλλα με βοηθησατε να νιωσω οτι ολα θα πανε καλα. κ καποιες φορες εμεις οι χωρισμενες μεγαλωνουμε πιο ισσοροπημενα παιδια ισως γιατι αποφασιζουμε να τελειωσουμε τα ασχημα.πολλες απο εμας δεν την εχουν αυτη τη δυναμη κ κανουν κακο στα παιδια τους.... ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΗ ΦΟΡΑ ΛΟΙΠΟΝ... καλη δυναμη σε ολες μας....
Σίγουρα αγαπητό μου κορίτσι, που αν κρίνω από την ηλικία του παιδιού σου πρέπει να είσαι πολύ νέα ακόμα, όλες οι καταστάσεις δεν είναι ίδιες. Σαφώς δεν παντρευόμαστε για να χωρίσουμε. Απλά, συμβαίνει ή όχι. Το ευχαριστώ το περιμένουμε όλες οι μανούλες. Με διαφορετικούς τρόπους ίσως η καθεμία μας. Η δική μου εμπειρία από τον χωρισμό και την δεκαετή μετέπειτα διαδρομή με δίδαξε αρκετά πράγματα που θα ήταν καλύτερο να τα γνωρίζω από πριν. Δεν τα γνώριζα. Αν είχα την επιλογή, πάλι και σήμερα θα διέκοπτα το γάμο μου. Με πιο έξυπνες κινήσεις ωστόσο. Όπως και να έχει, σου εύχομαι κάθε ευτυχία από εδώ και πέρα!
Καλώς ήρθες στο κλαμπ που κανείς δεν εύχεται να μπει. Ο γιος μου ειναι τριων και είμαι χωρισμένη 1,5 χρόνο, ο πατέρας του συναισθηματικά και οικονομικά ειναι απών αλλά δεν θα μπω ποτε στην διαδικασια να τον κατηγορησω στο παιδι... Το μόνο που θα καταφέρεις ειναι να απομακρυνεις το παιδι απο εσένα, θα πάρει τις αποφάσεις της μεγαλώνοντας. Προσωπικά ότι κινήσεις έκανα πάντα πρώτα συμβουλευομουν ειδικό έναν παιδοψυχολογο για να ξέρω ότι αυτο που Ηθελα να κάνω ή να πω δεν θα είχε κάποιο αρνητικό αντίκτυπο στο παιδι, φρόντισα πρώτα την δική μου ψυχική ηρεμία για να μπορω να μεγαλώνω σωστά τον γιο μου, φρόντισε να μην αλλάζεις το προγραμμα του παιδιου στις ώρες και τις ημέρες που βλέπει τον μπαμπα της, όσο για το αν θα την χάσεις αυτο δεν μπορείς να το ξέρεις, ειναι πολυ εύκολο να χάσουμε τα παιδια μας ακόμα και αν τα υπερπροστατευουμε. Αυτο που πρέπει να ξέρεις και ειναι το πρώτο που μου είπε παιδοψυχολογος ειναι ότι τα παιδια χωρισμενων γονιών ειναι απίστευτα χειριστικα και ειναι αλήθεια μια φορά που τον μαλωσα για κάτι που εκανε το πρώτο που ειπε ειναι "δεν σε θέλω θα πάω στον μπαμπα μου" και να φανταστεις οτι τον βλεπει 2 φορες τον μηνα και αν μαχαίρι στην καρδιά αλλά εγω έπρεπε εκείνη την ώρα να το χειριστώ σωστά και να μην του κάνω το χατήρι ώστε να τον χαιδεψω αντί να τον μαλωσω όπως αρχικά έκανα οπότε του λέω ότι δεν τον εμποδίζει κανείς και οπότε θέλει μπορει να φύγει και να παει στον μπαμπα του, σταμάτησε για λίγο σαν να σκεφτοτανε και μου είπε " συγνώμη Μαμα μου δεν θα το ξανακανω" ολα απο εδώ και πέρα θα θέλουν τον τροπο τους δεν θα ειναι εύκολα αλλα σίγουρα καλύτερα απο πριν. ΥΠΟΜΟΝΗ να ξέρεις ότι η ηλικία των 3ων ειναι εώς τα 4 ειναι όπως η εφηβεία κουράγιο λοιπόν κάποια ξέσπασματα της μικρής δεν θα ειναι μονο απο τον χωρισμό αλλα κατα βάση λόγω της ανάπτυξης της. Καλή αρχή καλή μου....
ΤΑΥΤΙΖΟΜΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ .............ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΕΣ!
ΚΑΝΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΟΠΟΙ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙΣ ΘΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΕΣΤ ΚΑΙ ΜΕΣΩ ΜΙΑΣ ΑΓΚΑΛΙΑΣ!ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΧΩΡΙΣΜΕΝΗ ΜΕ ΕΝΑΝ ΓΙΟ ΣΤΑ 9 ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΠΛΗΡΕΣ ΑΔΙΑΦΟΡΟ ΠΑΤΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ...ΕΓΩ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝΤΡΑΚΙ ΕΝΩ ΑΥΤΟΣ ΟΧΙ!ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΟΣΟ ΑΝΗΦΟΡΑ ΚΑΙ ΑΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΤΕΡΜΑΤΙΣΟΥΜΕ...
Η αρχή είναι δύσκολη.Αλλά όταν δεν έχεις πια ζωή μέσα στον γάμο, τότε η πιο σωστή, σοφή και ορθή κίνηση για μας και τα παιδιά μας είναι το διαζύγιο. Οταν χώρισα εγώ πριν ενάμισυ χρόνο στόχος μου ήταν να μην πληγωθεί το παιδί μου, 4,5 χρονών τότε. Ηξερα ότι θα κλυδωνιστεί, ότι θα διαταραχτεί η ζωή του αλλά έκανα τα πάντα για να μην πληγωθεί : συμβουλεύτηκα και συνεχίζω να βλέπω παιδοψυχολόγο, κράτησα το υψηλότερο επίπεδο στις διενέξεις με τον πατέρα του (και ήταν πολύ σκληρες και επίπονες), περάσαμε δύσκολα, αλλά τώρα, ενάμισυ χρόνο μετά όλα έχουν μπει στον ρυθμό τους, είμαστε όλοι αρκετά χαρούμενοι, έχω τις κεραίες μου πάνω στον γιο μου για να παρατηρήσω κάθε τυχόν πρόβλημα και πρόσφατα ερωτεύτηκα έναν υπέροχο άνδρα. Αν έπρεπε να δώσω μια συμβουλή από εμπειρία θα ήταν αυτή : αντιμετωπίστε μια μέρα τη φορά. Οχι μακρινά σχέδια, όχι μακρινές έγνοιες. Ολα θα γίνουν. Δυναμη και κουράγιο.
Έχεις δίκιο κανείς δεν παντρεύεται για να χωρίσει... έτσι και γω παιδί χωρισμένων γονιών πίστευα ότι θα έφτιαχνα μια αγαπημένη οικογένεια, όμως διαψεύστηκα. Έτσι χώρισα μετά από 16 χρόνια γάμου και με μία κορούλα 8 ετών τότε με πολλούς φόβους και αγωνίες και μεγάλο πόλεμο από τον μπαμπά της. Επέτρεψα λοιπόν την καθημερινή επαφή τους έκλεισα τα αυτιά μου σε όσους με συμβούλευαν τι να κάνω, γιατί θεώρησα πως το παιδί είχε 2 γονείς. Το παιδί μου άκουγε για 2 χρόνια φρικτά πράγματα για την μαμά και παρόλα αυτά κατάλαβε μετά πια ήταν η πραγματικότητα. Έδειξα εμπιστοσύνη στην σχέση που προσπαθούσα να δημιουργήσω μαζί της και κέρδισα. Τότε πίστευα πως ποτέ δεν θα δεχόταν κανέναν στο πλευρό μου όμως έκανα λάθος. Όταν της μιλήσα για την σχέση που δημιούργησα μετά από καιρό χάρηκε για μένα και μπορώ να πω πως ανακουφίστηκε που δεν ήμουν πια μόνη. Πριν 7 περίπου χρόνια όλα αυτά μου φαίνονταν βουνό. Ένα βουνό που κάθε μια από εμάς το ανεβαίνει μόνη της όσους ανθρώπους και να έχει δίπλα της. Μη φοβάσαι τίποτα ο χρόνος θα σε ανταμείψει. Κράτα ψηλά το κεφάλι και κοίτα μόνο μπροστά. Καλή συνέχεια!!
poso idia einai ta sunais8imata pou noi8oume!!!!!eimai ki egw xwrismeni manoula edw kai 5 xronia...eixa kai exw fovous kai agwnies sunexeia,eidika otan i mikri mou leipei ston patera tis...menoume kai se diaforetikes poleis,ki etsi i agwnia megalwnei akomi perissotero otan leipei ,perasame polla stadia,stis arxes dn i8ele na piagainei ka8olou ston patera tis pou zei me tous goneis tou gt den ta paei kala me t giagia tis ekei,meta tis elegan diafora gia mena i prwin pe8era ,ki etsi i mikri den i8ele na pigainei,epeita ekana mia sxei ki edw kai 3misi xronia eimai me enan an8rwpo pou i mikri agapa para polu kai pleon menoume oloi mazi!!! O 8eos kai i Panagitsa mas dinoun dunami kai na skeftesai ki esu ki oles mas pws 8a itan xeirotera na mename se enan gamo pou 8a upirxan fwnes,xamos,den 8a ypirxe agapi,kai pws palepses oso mporeses gia na petyxei o gamos giati opws eipes ki esu pantrevomaste gia na dimiourgisoume mia omorfi kai xaroumeni oikogeneia kai oxi gia na xwrisoume alla dystyxws otan den proxwraei allo kalo einai na akolou8ei o ka8enas t dromo tou!!! euxomai ola n apane kala stin zwi ti diki sou kai tis koroulas sou kai 8a deis poso pio polu 8a de8eite kai 8a gientai oi kaluteres files ...kalo apogeuma :)
Ξεκινάω να βιώσω μια παρόμοια κατάσταση με δύο ψυχούλες 4 & 2 ετών και σε καταλαβαίνω απόλυτα. Οι φόβοι μου είναι ίδιοι αν θα καταλάβουν κάποτε οτι την απόφαση αυτή δεν την πήρα μόνο για μένα αλλά και για τα ίδια γιατί δεν μπορούν να μεγαλώνουν σε ένα αρρωστημένο περιβάλλον με τον ένα απών μονίμος με τρίτο προσωπο και όταν είναι παρών να βρίζει τη μάνα τους για το παραμικρό και να ζώ με μια απειλή και έναν φόβο για τον ευατό μου. Φοβάμαι οτι θα δηλητηριάζει τις ψυχούλες τους πράγμα που δεν έκανα ούτε θέλω να κάνω ποτέ. Και σίγουρα φοβάμαι οτι δεν θα μπορέσω ποτέ να ξαναφτιάξω την ζωή μου....αυτό μου φένεται ακατόρθωτο. Ποιός θα θέλει να μπει σε αυτή την διαδικασία. Τι να σου πώ κουράγιο μαμά Χ και εσύ και εγώ. Μόνο έτσι θα αντέξουμε δίνοντας κουράγιο η μία στην άλλη.
Η ζωή θα σε εκπλήξει Ρούλα. Ολα θα πάνε καλά, θα δεις. Να είσαι ανοιχτή και να αγαπάς τον εαυτό σου. Ολα θα πάνε καλά, θα με θυμηθείς όταν περάσουν τα δύσκολα.
Είμαι και εγώ σαν και σένα μόνο που εγώ εχω φτάσει στο επόμενο στάδιο που ευχομαι να φτάσουν όλες οι χωρισμένες μανούλες....ξαναπαντρευτηκα έκανα και ένα δευτερο παιδάκι και είμαστε πια μια τετραμελής ευτυχισμένη οικογένεια....θα ζήσεις σίγουρα δύσκολες στιγμές. θα κοιτάς τα μάτια του παιδιού σου που θα ψάχνει για απαντήσεις και θα τρελαίνεσαι....θα έχεις τύψεις για την απόφαση αυτή αλλά θα δεις θα τα καταφέρεις...το κεφάλι ψηλά, κρατα σφιχτά το χερι του παιδιού σου και να θυμάσαι πως ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ! Καλή δύναμη!
ΠΟΛΥ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ.ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΧΩΡΙΣΜΕΝΗ ΜΑΝΟΥΛΑ.ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΕΧΩ ΜΙΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. ΤΟ "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΑΝΟΥΛΑ" ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΑΜΑΔΕΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΑΚΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΟΛΕΣ ΔΙΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ ΝΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΜΕ ΣΩΣΤΑ. ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ ΑΝ ΕΔΙΝΑ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΩΣ ΣΥΖΥΓΟΣ ΚΑΙ ΩΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΘΑ ΤΟΥ ΕΔΙΝΑ ΕΝΑ 99% ΩΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΩΣ ΣΥΖΥΓΟΣ.ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΠΟΥ Η ΚΟΡΟΥΛΑ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΕΝΑΝ ΚΑΛΟ ΠΑΤΕΡΑ,ΝΑ ΤΟ ΕΥΧΕΣΑΙ ΑΥΤΟ..ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ!ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΑ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙΑ ΜΑΣ ΘΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΑΜΑΔΕΣ ΘΑ ΖΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥΣ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ...
eime k ego mia xorismeni mama san esena.... eixa k ego oneira poy patosan. exo enan gio 18 minon k exo toys idioys foboys me esena. mono poy ego eime k mpampas mazi.... giati o mpampas toy menei 350 xiliometra makria k den eine i apostasi alla i adiaforia toy pros to aggeloydi poy ferame ston kosmo. ksero pos tha megaloso to pedi moy oso kalitera ginete... k oxi den thelo pote na to pligoso omos den thelo pote na toy po k psemmata gia to xorismo moy me ton mpampa toy. tha toy po alitheies giati exei dikeoma na kserei... k giati den mporo na kalipto ola ta asxima poy perasa k poy pernao. na paro tin eythini pano moy??? tote den tha pligothei to pedi moy??? o kathenas eine ipeythinos gia tis epilogoes k tis prakseis toy.. k ego paleyo kathe mera moni moy, kano oti kalitero mporo gia to aggeloydi moy, exo balei tin zoi moy se deyteri moira gia na min po pos den iparxei kan prosopiki zoi oyte stin skepsi k theoro pos ayto to pedi eine diko moy k mono. GIATI GONIOS DEN EINE AYTOS POY FERNEI ENA PEDI STON KOSMO ALLA AYTOS POY TO MEGALONEI POY ZEI TIN KATHE STIGMI TOY POY TO TAIZEI TO KOIMIZEI TA BRADIA IPOFERI ME TON PONO TOY K XERETE ME TIN XARA TOY... k tha ithela poli to pedi moy na exei mia omorfi oikogeneia enan mpampa na pezei podosfero mazi toy alla podosfero ksero k ego na pezo k isos kaltera apo ton mpampa toy.... giati tha pezo mazi toy me tin psixi moy k oxi epeidi prepei... k eime perifani poy dino ayton ton agona k ksero pos kapote to idio moy to pedi tha anagnorisei ola ayta... k mono gia ayto zo!!!!
με συγκινησες..ειναι σαν να μιλησα εγω.. ποσο συμφωνω μαζι σου να ξερες??!!! ποσο ιδιοι ειναι οι φοβοι μου να ξερες??!!! εχε πιστη στον θεο, φτιαξε μια ασπιδα με την αγαπη σου για εκεινη και τιποτα μα τιποτα δεν θα σε ριξει!!!! καλη τυχη κοριτσι μου