Όλα λάθος!
Κυριακη απογευμα… μια μερα πριν την ΠΗΤ. Εχω καποια περιεργα συμπτωματα και ενημερωνω τον γιατρο μου. Μου λεει να παω στο μαιευτηριο για καρδιοτοκογραφημα. Παω, ολα καλα, γυριζω σπιτι. Κανω την αντιπηκτικη μου ενεση και ξαπλωνω.
Στις 00:30 ξεκινουν πονοι. Δεν ειναι ακομα αυτοι πιστευω και απλα χρονομετρω.. Ωρα 4:00 πμ αποφασιζω επιτελους να παρω τον γιατρο μου..
«Ξεκινα σιγα σιγα» μου λεει ξανα «για το μαιευτηριο«
Φτανω. Η ψυχολογια μου ξαφνικα στο 0. Κλαιω πριν μπω.
Καρδιοτοκογραφο ξανα. Πονοι με διαστολη 0. Νομιζω περνουν ωρες. Μαζι και ο αντρας μου, μαζι και η μαια μου. Πονοι, διαστολη 0. Μου βαζουν και τεχνητους πονους. Ποναω πολυ.. καμια αλλαγη.. Κλαιω συνεχεια, χωρις λογο και οχι απο τον πονο.
Ερχεται ο γιατρος μου. Η κατασταση ιδια. Με ρωταει «Γιατι βιαστηκες να σου βαλουν πονους;«
– Εγω τους εβαλα;
– Μα ποιος εδωσε εντολη;
Δεν ειμαι σε θεση να απαντησω και ποτε δεν του το ανεφερα (γιατι ευτυχως δεν με γυρισαν σπιτι παλι), μονο κλαιω. Ποναω και διαστολη 0.
Μου φερνουν συνεχως να υπογραψω οτι δεχομαι να κανω επισκληριδιο. Ειναι το μονο που εχω δυναμη να αντιδρασω: οχι αν δεν βγουν οι αναλυσεις αιματος. Μου λενε να υπογραψω και αν δεν βγουν καλες το σκιζουν. Αρνουμαι..
Ακολουθει μια σειρα απο λαθη τους: Λαθος τοποθετηση καθετηρα, πονος αφορητος, αρνηση του καρδιολογου να μου βαλουν καλτσες παρολο που εχω αφαιρεσει μια φλεβα στο ποδι (και τι σχεση εχει ο καρδιολογος; Ένα απο τα μεγαλυτερα ιδιωτικα μαιευτηρια να μην εχει αγγειοχειρουργο και προφανως την δεδομενη στιγμη ουτε διαθεσιμες καλτσες) Δεν εχω δυναμεις να επιμενω…
Οι ωρες περνουν, διαστολη 0 και ερχεται η αναλυση του αιματος… Η αναισθησιολογος δεν παιρνει ευθυνη για επισκληριδιο, δεν εχει περασει η επηρεια της αντιπηκτικης, μπορει να υπαρξει αιμορραγια.. και εχουν περασει πανω απο 12 ωρες απο την τελευταια.. Παμε λοιπον..
«Καισαρικη με ολικη ναρκωση!!»
Κλαιω μεχρι που δεν θυμαμαι πια…
Ολα πηγαν καλα! Το μωρο μου, που δεν το ειδα, που δεν το ακουσα, μαθαινω πως ειναι καλα!
Αργοτερα ενημερωνομαι απο τον ο γιατρο μου οτι ευτυχως που δεν περιμεναμε αλλο: το αμνιακο υγρο ηταν ελαχιστο στο σημειο να αναρρωτιουνται αν μου εσπασαν τα νερα και δεν το καταλαβα…
Μετα απο λιγες ωρες εχω αγκαλια την κορη μου, τον θησαυρο μου!! Τιποτα αλλο δεν εχει σημασια… Το μωρο μου ειναι καλα! Ξεχναω τα παντα… αλλα για λιγο..!
Νομιζω πως θηλαζω αλλα αυτο δεν μπορει να λεγεται θηλασμος… Μεσα σε μια μερα εχω ενα στηθος ολο πληγες και αιμα. Ζηταω βοηθεια και μου λενε πως μια χαρα το κανω και οσο για το στηθος αλατονερο…
Θηλαζω πια με ενα πανι στο στομα να το δαγκωνω και να κλαιω για να μην ουρλιαξω απο πονο… Το μωρο μου το φερνουν στο δωματιο συνεχως με την δικαιολογια πως πειναει και εγω αναρρωτιεμαι «Μονο το δικο μου; Μηπως δεν πινει;«
Εξακολουθουν να μου λενε πως ολα ειναι καλα.. Αυτο γινοταν, ωσπου την μερα που θα εβγαινα αποφασισα να το δειξω και στο γιατρο μου (το λαθος μου ειναι εδω, γιατι θεωρουσα πως η μαια του αλλα και οι μαιες του μαιευτηριου θα ηξεραν).
Μολις το βλεπει καλει τους παντες…
Η απαντηση:
«Μολις το επαθε…»
Δεν αντεχω αλλο εκει μεσα… Εχουν γινει και διαφορα… Μου χορηγουν αλλες αντιπηκτικες απο αυτες που ειπε η αιματολογος γιατι δεν ειχαν αυτες που επρεπε, ο παιδιατρος μου ειπε οχι μπανιο το μωρο και οι μαιες την προηγουμενη μερα το ειχαν ηδη κανει μπροστα μου σαν δειγμα στο μαθημα μπανιου, μου εκαναν και παρατηρηση οτι χαλαω το αλατονερο πολυ γρηγορα… Ελεος… Και εγω που σε αλλη περιπτωση θα ειχα σηκωσει το μαιευτηριο στο ποδι, να μην μιλαω καθολου.. να μην με αναγνωριζω…
Παω σπιτι, ξεκιναω θηλαστρο… Το στηθος τεραστιο, εκαιγε, πονουσε, αιμα, πληγες…
Ο γιατρος μου λεει να επιστρεψω στο ιδιωτικο μαιευτηριο που γεννησα να με βοηθησουν οι μαιες… ΠΟΤΕ! Αν ηξεραν, θα το ειχαν κανει..!
Παω σε ενα δημοσιο μαιευτηριο… Με βοηθουν πολυ, θηλαστρο, μαλαξεις, οδηγιες… Το βραδυ ομως χειροτερευω, αρχιζουν και δεκατα..
Δευτερα παω σε μαστολογο. Μολις με βλεπει, μου λεει να παρω σπιτι να μην δωσουν στο παιδι το γαλα που εχω στο ψυγειο. Παιρνω, αργησα, το ηπιε… και εκανε και εμετο….
Τελος. Ηταν η τελευταια μερα που εδωσα στο μωρο μου το γαλα μου. Μια βδομαδα… Γιατι καποιοι εκαναν λαθος… Και σαν ειδικοι δεν μπορεσαν να με βοηθησουν… Και κανεις τους δεν με ενημερωσε για την υπαρξη συμβουλων θηλασμου…
Ξεκιναω χαπια, δεμενο στηθος… Πυρετος 40, καμια βελτιωση. Ξανα χαπια, αντιβιωση, φαρμακα, ωσπου στο τελος με εστειλαν στον Αγιο Σαββα για εξετασεις…
Εγω στα πατωματα… να ψηνομαι στον πυρετο… να κλαιω… αντι να πεταω απο ευτυχια με ενα γερο μωρακι, με κανανε τοσο κομματια… Ενα μωρακι που απο την πρωτη μερα το αγκαλιαζε και το φροντιζε η γιαγια του γιατι εγω ενιωθα τοσο αρρωστη… Αυτη ηταν η αρχη της καταθλιψης μου που κρατησε αρκετα και ακολουθησε αγχος, ενοχες, τυψεις, φοβιες, κριση πανικου…
Περασαν πια 11 μηνες, εχω ενα γερο και ομορφο κοριτσακι που με κοιταει μες τα ματια και λιωνω… Ευχαριστω τον Θεο που με αξιωσε να γινω μανουλα! Ξερω πως οσα περασα ισως για καποιους να μην ειναι τιποτα, ο καθενας ομως τον δικο του πονο τον βιωνει σαν μοναδικο… Οσα χρονια ομως και να περασουν δεν προκειται τελικα να ξεχασω.
Ολα αυτα γιατι;
Γιατι ξεκινησαμε τοσο λαθος;
Μ.Κ
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Όταν γέννησε η αδερφή μου, ο γιατρός της εργαζόταν και ιδιωτική κλινική και σε δημόσιο νοσοκομείο. Της είπε να προτιμήσει το δημόσιο, γιατί ούτως ή άλλως αν συμβεί κάτι, εκεί στέλνουν τα περιστατικά λόγω του ότι είναι και πανεπιστημιακή κλινική. Με το θηλασμό της έδειξαν πολύ καλά από την αρχή και δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα. Αλλά μια φίλη μου που είχε γεννήσει σε άλλο δημόσιο, έπαθε σχεδόν το ίδιο πράγμα: αίμα και πύον από το στήθος και της επέμεναν να θηλάζει το μωρό. Εκείνη αρνήθηκε, λέγοντας (λογικό) ότι δεν μπορεί να είναι καλό για το μωρό να καταπίνει αίμα και πύον. Είναι τελικά πού θα πέσει κανείς! Εύχομαι όλα τέλεια από δω και πέρα!
Πραγματικα λυπαμαι πολυ για την εμπειρια σου και για ολες αυτες τις περιπτωσεις. Θα ηθελα ομως να σταθω (και δεν κρινω, απλα απορω πραγματικα) στο "δεν μου ειπαν για τις συμβουλους θηλασμου"... και αυτο που δεν καταλαβαινω ειναι γιατι παμε λιγο-πολυ απροετοιμαστες στον τοκετο τη στιγμη που υπαρχει διαδυκτιο (και αρα πληθωρα πληροφοριων φτανει να ψαξεις τις σωστες πηγες) και αμετρητα βιβλια πανω στα θεματα της εγκυμοσυνης, του τοκετου, της μητροτητας... δεν ειναι ολα εγκυρα η αξιοπιστα αλλα υπαρχει αφθονο και αξιοπιστο υλικο παντου...Γιατι δεν προετοιμαζομαστε ωστε τουλαχιστον αυτα που περνανε απο το χερι μας να τα "ελεγχουμε" εμεις (οσο το δυνατο!) χωρις να εξαρτωμαστε ολοσχερως απο τριτους (π.χ.απο τις μαιες μιας κλινικης... που οκ, ειναι φαουλ στην περιπτωση σου αλλα δυστυχως ειναι και τοσο λιγες ανα βαρδια που καμια δεν αφιερωνει πανω απο 3 λεπτα διπλα σου οταν εσυ θελεις να ξεκινησεις και να εγκαταστησεις θηλασμο).
Δεν υπαρχει λογος να απορεις,θα επιμεινω στο δεν μου το ειπαν..ολοι αυτοι..ο γιατρος,η μαια του,οι μαιες του μαιευτηριου,η μαστολογος,οι γιατροι στο νοσοκομειο που με εστελναν για τους υπερηχους μετα,ουτε καν οι μαιες στο δημοσιο μαιευτηριο που με βοηθησαν εστω για λιγο,που εχει και τμημα προαγωγης μητρικου θηλασμου,αλλα που οταν ρωτησα αν καποια αναλαμβανει η αν ξερει καποια να με βοηθησει με το θηλασμο και σπιτι μου ειπαν απλα οχι!! Και ναι δεν εψαξα στο διαδυκτιο,ουτε αγορασα βιβλια.Αφου ολοι οι παραπανω δεν μου ανεφεραν κατι,δεν γνωριζα οτι υπαρχουν.
Κορίτσι προφανώς την πάτησες κι εσύ όπως και τόσες άλλες που έμπλεξαν με την εμπορική βιομηχανία που περικλύει το θαύμα της γέννησης και δεν είχες να κάνεις με ανθρώπους που ήξεραν τη δουλειά τους και πάνω από όλα ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΙ! Ευτυχώς εγώ δεν είχα τέτοια παρατράγουδα και μετά από την τέλεια εμπειρία μου από τον γιατρό μου και από τη μαία μου, φτάνω στο εξής συμπέρασμα. ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΚΑΙ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΤΕΙΑ ΝΑ ΔΙΑΙΩΝΙΖΕΤΑΙ. ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΤΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΑΣ. ΑΝ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ Ή Η ΜΑΙΑ ΣΑΣ ΔΕ ΣΑΣ ΓΕΜΙΖΕΙ ΤΟ ΜΑΤΙ, ΤΡΕΞΤΕ ΜΑΚΡΙΑ. ΤΟΣΟ Ο ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΤΟΚΕΤΟΣ ΟΣΟ ΚΑΙ Ο ΘΗΛΑΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ. ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΕΞΑΙΡΕΣΗ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΑΝΟΝΑ. Δυστυχώς το φαινόμενο καισαρική ανθεί κατά απίστευτο ποσοστό σε αυτή τη χώρα που ζούμε, γιατί ένα μεγάλο ποσοστό των γιατρών είναι αλήτες. Και το χειρότερο είναι ότι έχουν πείσει και τις γυναίκες ότι η καισαρική είναι ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος για να φέρεις ένα παιδί στον κόσμο. Εγώ αφού γέννησα (δύσκολος και πολύωρος τοκετός), άκουσα τα εξής σχόλια: "Και γιατί δε σου έκανε καισαρική? Το "έπαιξε" πολύ ο γιατρός σου" ή "Και γιατί δε σου έκανε μία καισαρική για να τελειώνεις?" Ακούστε κόσμε. Αυτή η φίλη μου έγινε γιατρός και εκθιάζε το δικό της το γιατρό και ας την "έσφαξε" δύο φορές χωρίς καν να της προτείνει τη δεύτερη φορά να επιχειρήσει φυσιολογικό τοκετό. Όσο δε για το θηλασμό, αφήστε τι έχουν ακούσει τα αυτάκια μου που θηλάζω ακόμα το παιδάκι μου, αν και είναι σχεδόν 15 μηνώς. Μέχρι ψυχοπαθή κόντεψαν να με πούνε και ότι ουσιαστικά καταστρέφω το παιδί μου γιατί κάνω το αυτονόητο. Εύχομαι σε σένα αλλά και σε όλες μας να χαιρόμαστε τις οικογένειές μας. Άφησε οποιαδήποτε μαύρη σκέψη στο παρελθόν. Το μέλλον, τώρα που έχεις την απαραίτητη γνώση, θα είναι σαφώς καλύτερο.
...μόλις διάβασα το άρθρο σου και τα δάκρυα ήρθαν χωρίς καν να το καταλάβω...δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σε καταλαβαίνω... Εμένα η εγκυμοσύνη μου ήταν τέλεια και ευτυχώς με τον θηλασμό δεν είχα πρόβλημα αλλά η γέννα μου ήταν και είναι μία εμπειρία τραυματική αποκλειστικά και μόνο από λάθη των γιατρών και των μαιών. Και εγώ είχα αφόρητους πόνους και σπασμένα νερά αλλά διαστολή 0 και με ταλαιπωρούσαν 30 ώρες με διάφορες "τεχνικές"...αρνήθηκαν ακόμη και την τελευταία ώρα να μου κάνουν καισαρική ή επισκληρίδιο αφήνοντάς με μόνη να υποφέρω...και μετά από την γέννηση της κορούλας μου αντί να προλάβω να την κρατήσω σφιχτά, να την χαρώ...άλλο μαρτύριο. Γιατί με όλα αυτά που μου έκαναν έπαθα φλεγμονή και έπρεπε να μπω στο χειρουργείο... Ευτυχώς τελικά όλα πήγαν καλά και τώρα είμαι και εγώ αγκαλιά με το παιδάκι μου που είναι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί! ( είναι τώρα 9 μηνών )... Ο λόγος που τα γράφω αυτά είναι πρώτον για να σου πω πως σε καταλαβαίνω απόλυτα και δεύτερον για να τονίσω σε όλες τις μέλλουσες μανούλες πως πρέπει να ενημερώνονται και μόνες τους και να έχουν άποψη για οτιδήποτε πάνε να κάνουν οι γιατροί ή οι μαίες. Να χαίρεσαι το παιδάκι σου και ελπίζω όλα αυτά να καταφέρεις να τα ξεχάσεις σύντομα...
Να το πεις το όνομα της Κλινικής, αυτά πρέπει να μαθαίνονται για να ξέρουμε και να προσέχουμε.
Φυσικά κ κανείς δεν θα σου έλεγε για τις συμβούλους θηλασμού. Αυτά τα ψάχνεις μόνη σου. Κ ειδικά στις ιδιωτικές κλινικές... είναι σαν να παραδέχονται ότι είναι άσχετες οι μαίες εκεί. Άσε που δεν θέλουν κ να θηλάσεις εκεί, πρέπει να προωθήσουν το γάλα της εταιρείας που συνεργάζονται.
πράγματι, έγιναν όλα λάθος από την αρχή :( φυσικά, το σημαντικότερο είναι ότι ανέκαμψες και χαίρεσαι το κοριτσάκι σου ! το αμέσως σημαντικότερο είναι ότι κατάλαβες ότι έγιναν λάθη και έτσι την επόμενη φορά θα μπορέσεις να διεκδικήσεις τον σωστό τρόπο :) ελπίζω να έχεις καταλάβει μέχρι τώρα ότι δεν ήταν δικό σου λάθος και να ξεφορτωθείς όποιες τύψεις σε βασάνιζαν ! όπως λένε και οι αγγλόφωνοι : you fooled me once, shame on you - you fooled me twice SHAME ON ME ;) καλή τύχη με το δεύτερο !!
Λένε "ενός κακού μύρια έπονται"... Ευτυχώς τέλος καλό, όλα καλά!!! Να χαίρεσαι το μωράκι σου! Μόνο αυτό εχει σημασία!
Ειναι δυνατόν να γίνονται τέτοια πράγματα και ειδικά σε μια κλινική που ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ για να πας????έλεος πια με την ανευθυνότητα!είχες πάθει μόλυνση η είχε κάτι το γαλα σου?γιατί είπες ότι το μωρακι σου έκανε εμετο οταν το ήπιε..μονο χαρές σου εύχομαι απο δω και πέρα κοπέλα μου..και υγεία σε σένα και την οικογένεια σου..
Δηλαδή έπαθες κάποια μόλυνση? Δεν ξεκαθαρίζεις τι έγινε για να μάθουμε και να βγει συμπέρασμα... Πάντως, σιδερένια από δω και πέρα.
Μα δεν καταλαβα ακριβως που ηταν το προβλημα σου?? Στο οτι ειχες κακη ψυχολογια απο την αρχη???
Δεν ειναι προβλημα να δινει καποιος αλλος την εντολη για πονους και οχι ο γιατρος σου:Δεν ειναι προβλημα να σε πιεζουν να υπογραψεις για επισκληριδιο οταν ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ με τις αντιπηκτικες;Δεν ειναι προβλημα να αφηνουν μια γυναικα με φλεβικη ανεπαρκεια και μια σαφηνεκτομη να γεννησει χωρις καλτσες;Δεν ειναι προβλημα να βγαινεις απο το μαιευτηριο με πετρωμενο στηθος,σοβαρη φλεγμονη και μετα να σε τρεχεις για εξετασεις για τις επιπλοκες που παρουσιαζει;δεν ειναι προβλημα να θηλαζεις το μωρο σου με ενα στηθος με μικροβια,με πληγες και κακαδια και το μωρο να μην το δεχεται;Προφανως το προβλημα δεν ηταν η ψυχολογια μου...
απορω γιατι της απαντησες... θα θελαμε τοσο πολυ να ξεραμε ποιο ειναι αυτο μαιευτηριο. μας τρομαξες τοσο πολυ, κ ειναι να γεννησω κι εγω σε ιδιωτικο..
Δεν ειναι ολες οι περιπτωσεις ιδιες..να εισαι δυνατη να επιμενεις για κατι που πρεπει και αν χρειαστεις βοηθεια να ζητησεις αμεσα απο καποιον που να ξερει πραγματικα να σε βοηθησει!Σου ευχομαι να πανε ολα καλα και με το καλο το μωρακι σου!