Η δικη μου ιστορια τοκετου ειναι μαλλον συνηθισμενη. Αλλα για μενα ειναι μια ιστορια με παραπονο.
Ειχα μια τελεια εγκυμοσυνη. Ουτε εμετους, ουτε συσπασεις, ολα καλα. Μεχρι την εξεταση Β’ επιπεδου, οπου η γιατρος διεγνωσε υπερυχογενεια του εντερου ελαφρας μορφης. Οταν καταχλωμοι την ρωτησαμε τι σημαινει αυτο, μας ειπε «Πιθανο συνδρομο DOWN» και διαφορα αλλα.
Το μυαλο μου συγκρατησε το πιο τρομακτικο…
Mας συνεστησε επανεξεταση σε μια βδομαδα… Oμολογω οτι ηταν η πιο βροχερη εβδομαδα της ζωης μου. Τελικα… ολα καλα!
Θα γεννουσα σε δημοσιο νοσοκομειο και πηγαινα απογευματινα σε μια κορυφαια γιατρο… Ο μεγαλος μου τρομος ηταν να μην με ξεγγενησει ενας γιατρος που ολες τον λεγαν χασαπη και στα χερια του οποιου μια στενη μου φιλη ειχε κινδυνευσει σοβαρα.
Με το που μπηκα στον μηνα μου, με πιασαν συσπασεις. Με ετοιμασαν για γεννα, αλλα επειδη ειχα αλλες 3 βδομαδες, μου συνεστησαν τα γνωστα χαπια για μια βδομαδα… Ολα καλα, φαινοταν οτι θα γεννουσα φυσιολογικα οπως τοσο ηθελα αλλα…
Ξεκινησα εντατικο περπατημα, περπατουσα 3-5 χιλιομετρα την μερα για να κατεβει το μωρο.
Π.Η.Τ 13/11 Τιποτα ομως!
Πηγα για εξεταση και μετα απο πολλη πιεση ολων και για να εχω την γιατρο μου σιγουρα να με ξεγεννησει, αποφασισαμε τεχνητους πονους… Μπηκα την αλλη μερα για προετοιμασια. Διαστολη 1 και με τους πονους ολη μερα εφτασα σε διαστολη 2. Δεν ποναγα καθολου… Η γιατρος μου ειπε οτι πρεπει να κανουμε καισαρικη γιατι ηταν επικινδυνο για το μωρο να περιμενουμε…
Μπηκα με κλαμματα στο χειρουργειο, ζητησα τοπικη αναισθησια, αλλα δεν μπορουσαν να την πετυχουν (?)και ετσι εκανα ολικη ναρκωση…
Στις 15/11 και 13:55 γεννηθηκε το μωρο μου… Στεναχωρεθηκα πολυ γιατι αργησα πολυ να συνελθω, εχασα τις πρωτες στιγμες του μωρου μου. Εκανα καισαρικη χωρις κανενα λογο, μονο γιατι βιαστηκαμε… Μετανιωνω καθε μερα γι’ αυτο μονο…
μαμά Κατερίνα
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Άσε να μας κοπελιά. Αντί να λες ευχαριστώ που γεννησες ένα υγιές μωράκι και το χαίρεσαι το πρόβλημα σου είναι γιατί έκανες καισαρική. Δηλαδή όσες γυναίκες γέννησης έτσι θα πρέπει δηλαδή να το μετανιωνουν για όλη τους την ζωή δηλαδή. Να λες ευχαριστώ που γέννησες έτσι και έχεις ένα υγιές μωράκι και άσε την κλάψα.
μονο εμενα δεν με απασχολει ο τροπος που θα γεννησω? μαλλον ειμαι παραλογη που θελω πρωτιστως να ειμαι εγω και το παιδι μου καλα........Οχι δεν θα κλαψω σε περιπτωση καισαρικης,ημαρτον δηλαδη
Μήπως σε πόνεσε πιο πολύ ότι έχασες τις πρώτες στιγμές? Έζησα ακριβώς το ίδιο, μόνο που εγώ κόντεψα πραγματικά να έχω έναν ενδομήτριο θάνατο. Εμένα δε με πονάει τόσο η καισαρική αλλά το ότι δεν ήμουν εκεί να την υποδεχτώ, να της πω ότι "είμαι εδώ τώρα που βγήκες και να μην ανησυχείς". Αλλά ήρθε το κοριτσάκι μου στον κόσμο κι εγώ κοιμόοοομουν. Την είδα μετά από ώρες στην θερμοκοιτίδα. Ξαφνικά βρέθηκε μακριά από την μαμά της. Όλοι γύρω μου μιλούσαν για το μωρό που είχαν δει να βγαίνει μέσα σε ένα πυρεξάκι κι εγώ ρωτούσα πως ήταν αυτό το μωρό.
Μια απορία έχω, σε ενδιαφέρει να είχες ένα υγιές παιδί ή να γεννήσεις φυσιολογικά? Έχασες τις πρώτες στιγμές κ έχεις μια ζωή μπροστά σου να χαρείς με το παιδάκι σου, τι βλακείες είναι αυτές άδικη καισαρική? Δύο καισαρικές έκανα κ δεν έχασα ούτε μισή στιγμή με τα παιδιά μου. Να ευχαριστείς τον Θεό που έγινες μανούλα κ είστε όλοι καλά. Άντε με την πλύση εγκεφάλου για τον φυσιολογικό τοκετό
Δεν πατε καλα μερικες μου φαινεται.... εχει καταντησει αηδια πια αυτο με τους τοκετους των ονειρων σας.... Αντι να χαιρεστε τα μωρα σας καθεστε και κλαιγεστε... ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ κια ΜΙΖΕΡΙΑ λεγεται αυτο... αλλα οταν θα ξυπνησετε και θα δειτε ποσο ομορφες στιγμες χασατε θα ειναι αργα.... συνεχιστε λοιπον να κλαιγεστε....δικαιωμα σας!!!!!
Γέννησα πριν 17 μέρες. Ναι με καισαρική. Και μέχρι πριν λίγες μέρες αισθανόμουν ΤΟΣΟ άσχημα κ ΕΝΟΧΑ που πραγματικά δεν μπορούσα να χαρώ το παιδάκι μου. Η ζωή μας είχε αλλάξει, όλοι γύρω μας χαίρονταν κ εγώ σκεφτόμουν ακόμα την καισαρική (λες κ μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω κ να αλλάξω κάτι). Κόντεψα να τρελαθώ. Συν την αλλαγή των ορμονών κ της καθημερινότητάς μας. Οι περισσότερες μανούλες πιστεύω καταλαβαίνουν τι εννοώ. Φυσικά κ ήθελα πολύ να γεννήσω φυσιολογικά. Με έπιασαν πόνοι τα μεσάνυχτα 38+6 κ πήγαμε στην κλινική όπου ήδη είχα κάνει διαστολή 2. Ήρθε ο γιατρός μου (τον οποίο ευχαριστώ για ό,τι έχω σήμερα) κ μετά από 16 ώρες προσπαθειών κ από μέρους μου αλλά κ από μέρους του, προχωρήσαμε σε καισαρική γιατί χρονικά δεν μας έπαιρνε παραπάνω με σπασμένα νερά κ με ένα μωράκι μεγαλούτσικο το οποίο ναι μεν ήταν με το κεφάλι κάτω αλλά ανάσκελα. Φυσικά κ φοβόμουν στο χειρουργείο, φυσικά θα μπορούσαμε να είχαμε προχωρήσει σε φυσιολογικό με κουτάλες κ βεντούζα χωρίς να ξέρω όμως πως θα έβγαινε το μωρό. Τελικά ο γιατρός ζορίστηκε να βγάλει το κεφαλάκι του κ με την καισαρική έτσι που είχε κάτσει. Τελευταία στιγμή μεγάλωσαν λίγο κ την τομή για να μπορέσουν να τον βγάλουν. Μετά από αυτή την εμπειρία όμως, της γέννας κ της μητρότητας, δεν θα άλλαζα τίποτα. Θα το ξαναζούσα άνετα όλο. Δεν ξέρω τι θα μπορούσε να είχε γίνει αν γεννούσα φυσιολογικά κ δε θα το μάθω κ ποτέ. Μπορεί όλα να πήγαιναν καλά, μπορεί κ όχι. Το ίδιο κ με την καισαρική. Ευχαριστώ το Θεό μόνο που τη στιγμή που χρειάστηκα παρέμβαση ήμουν σε πολύ καλά χέρια κ ευχαριστώ που έχω ένα υγιές μωρό. Αυτό κ τίποτα περισσότερο. Και δε νοιώθω καθόλου κορόιδο προσωπικά. Μαμά νοιώθω...... :)
Αφού σου είπε ότι είναι επικίνδυνο...τι με το ζόρι? Θα καθόσουν να διαπιστωσεις πόσο επικίνδυνο είναι; Δεν τα καταλαβαίνω εγώ αυτά τα πράγματα.
βρε κοριτσακι μου γλυκο δεν εχει σημασια να γεννησες με καισαρικη ή φυσιολογικα αλλά το οτι εφερες στο κοσμο ενα θαυμα.. επίσης για να σου πει η γιατρος σου οτι το μωρο θα κινδύνευε σημαίνει πως έτσι θα ήταν δεν υπάρχει καποιος λογος να την αμφισβητίσεις.. δεν θελουν ολοι το κάκο μας ουτε να ξεμπερδευουν ευκολα.. εδω εκανε υπομονη μια ολοκληρη μερα στις παραπανω ωρες θα κολλουσε?? αν ηθελε να σε κάνει απο την αρχη καισαρικη δεν θα περίμενε τόσες ώρες... και εγώ με καισαρικη γεννησα με προεκλαμμψια και επειδη το παιδι ειχε πολλές περιτυλύξεις.. ακομα και αν δεν έκανα προεκλαμψία πάλι με καισαρική θα γεννουσα μιας και υπήρχε κινδυνος να πεθάνει το μωρο απο πνιγμο.. γιατι να το διακυνδυνευα?? για να πω ότι γεννησα φυσιολογικα?? και για να σας προλάβω ο γιατρος μου το ειδε στον εβδομαδιαιο υπέρηχο και ο ανθρωπος ειχε ασπρήσει.. επίσης δεν με ξεγεννησε για τα χρηματα μιας και μου πηρε 900 ευρω μονο! (το ιδιο ποσο που εδωσαν οσες γεννησαν φυσιολογικα μεσα στο δωματιο που ημουν). το θαυμα της γεννας ειναι το ιδιο με οποιο τρόπο και να γεννησεις.. οπως και να εχει να χαιρεσαι το παιδάκι σου και πραγματικά be cool
Αγαπημένη Μανούλα, γέννησα φυσιολογικά μετά από 14 ώρες φρικτών πόνων (δε με έπιανε ούτε η επισκληρίδιος να φανταστείς ). Όντως, δεν την αλλάζω την γέννα μου αυτή και ας κόντεψα να "φύγω" από τον μάταιο τούτο κόσμο από την εξάντληση και τους φρικτούς πόνους. Παρόλα αυτά, ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί υπάρχει τέτοιο πρόβλημα-κόλλημα στις μαμάδες. "Καισαρική ή Φυσιολογικός Τοκετός";Αυτό είναι το πρόβλημα βρε κορίτσια;;Μπροστά σας ανοίγεται ο ουρανός και εσείς κοιτάτε το δάχτυλο που σας τον δείχνει;;; Μην μπαίνεις στην διαδικασία αυτήν. Το αποτέλεσμα μετράει και είναι αυτό που τελικά κρατάς στην αγκαλιά σου!! Το θαύμα. Το παιδάκι σου. Και εμένα ο γιατρός μου, όταν είδε το τελευταίο καρδιοτοκοργάφημα είπε πως ο μικρός μου είχε έντονες και μη φυσιολογικές ταχυκαρδίες και ανησύχησε για το παιδάκι μου και έτσι μπήκα άρων -άρων με πρόκληση τοκετού (3 μέρες πριν την Π.Η.Τ.) Άκουσα τον γιατρό μου και τον εμπιστεύτηκα και δεν μετανιώνω για αυτό. Το ίδιο έκανες και εσύ και καλά έκανες. Προφανώς, κάτι είδε και για αυτό σπεύσατε σε καισαρική. Το θέμα είναι να σιγουρέψετε τη ζωή του βρέφους και την δική σου...και το θαυματάκι σου είναι στα χέρια σου και αυτό είναι επιτυχία!!! Να ζήσετε και να το καμαρώσετε όπως επιθυμείτε και να είναι καλότυχο και γερό... υ.γ. Μια πολύ καλή μου φίλη , έχασε πάνω στον τοκετό το 1ο αγγελούδι της ,όταν της το έπνιξε ο λώρος κατά την διάρκεια της γέννας...Το 2ο παιδάκι της ούτε για αστείο δεν το "έπαιξε" ,όπως μου είπε ."Καισαρική και πάλι καισαρική να κάνεις" μου έλεγε"Μη ζήσεις ό,τι έζησα εγώ". Εγώ της είπα: "Θα κάνω ό,τι μου πει ο γιατρός μου. Ό,τι είναι καλύτερο για μένα και το παιδί". Αυτό να σκέπτεσαι...ο φυσιολογικός τοκετός δεν είναι πανάκεια. Και οι γιατροί γνωρίζουν κάτι περισσότερο από εμάς, αρκεί να τους εμπιστευόμαστε και να είναι Άνθρωποι με Α!!
Δεν καταλαβαίνω ...Από την στιγμή που λέει η γιατρός σου ότι πρέπει να σου πάρει το μωρό γιατί είναι επικίνδυνο , εσύ την αμφισβητείς? Ξέρεις περισσότερα από την γιατρό σου? Και στο κάτω κάτω εσύ δεν την επέλεξες ? Με βάση ποια κριτήρια διάλεξες την συγκεκριμένη γιατρό? Εσύ δεν ήσουν αυτή που φαγώθηκε να γλυτώσει τον άλλον γιατρό? Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τον λόγο που κλαίγεσαι τώρα. Λυπάμαι. Να σου ζήσει το μωράκι πάντως !
Εγώ δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να υπάρχουν τόσο ανόητα άτομα όσο εσύ!!! Δηλαδή εσύ κατηγορείς την κοπέλα που δεν έκανε καλή επιλογή γιατρού και όχι όλους αυτούς τους ανεύθυνους γιατρούς που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το κέρδος! Έλεος!
Κατ ,Ανοησια και βλακεια ειναι να νομιζεις οτι τα ξερεις ολα... κατευθειαν ανευθυνος ο γιατρος.... αλλα αμα εισαι βλαμενη, οπως εσυ, νομιζεις οτι κατεχεις την απολυτη γνωση!!!
Μια απο τα ιδια...κι εγω μετα απο ενα χρονο κι ακομα εχω το παραπονο της καισαρικης ανευ λογου! Νιωθω οτι δεν θα το ξεπερασω ποτε!
Εδώ κολλάει το άρθρο της Ολίβιας "'ημουν μεγάλο κορόιδο τελικά"... Το θέμα είναι ότι συχνά στο πρώτο μας παιδί δεν ξέρουμε, έχουμε πολύ άγχος και εμπιστευόμαστε τους λάθος ανθρώπους. Στο δεύτερο θα ξέρεις καλύτερα, εγώ πάντα ελπίζω σε vbac! Μην νιώθεις τύψεις για το κοριτσάκι σου, έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες, σημασία έχει ότι είστε και οι δύο υγιείς και , το κυριότερο, γι' αυτήν είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου!
Καλέ, τώρα είδα ότι δεν αναφέρεις το φύλο του μωρού, δεν ξέρω πώς μου 'ρθε ότι έκανες κοριτσάκι!!!