Το δικό μου μικρό θαύμα!

Με τον τότε αρραβωνιαστικο μου και νυν αντρα μου πλεον ειχαμε ερθει σε ελευθερη επαφη μετα απο μια εξοδο που ειχαμε εκεινη την νυχτα μετα απο πολυ ποτο… Ηταν αυτη η μια και μοναδικη φορα… Την επομενη το πρωι και ενω το σκεφτομουν ειπα στον ευατο μου «Ξεχνα το, αποκλειεται να εχω μεινει εγκυος με μια φορα! Αλλα ζευγαρια προσπαθουν χρονια και εμεις θα τα καταφερναμε με τη πρωτη;»

Εννοειται πως δεν προσπαθουσαμε για παιδι και εξαλλου δεν ειμασταν καν ετοιμοι για κατι τετοιο. Ο καιρος περνουσε αλλα η σκεψη μου ηταν συνεχεια εκει.. Βρε λες; Αλλα μπααα… Αφου εχω και πολυκυστικες ωοθηκες!

Μετα παλι «Και αμα ειμαι;» Οχι δεν εισαι…

Αυτες ηταν οι σκεψεις καθε φορα που θυμομουν το θεμα αυτο…

Εν τω μεταξυ περναω εκεινη την περιοδο και ενα απο τα κοινα κρυολογηματα οποτε το ειχα παρει αποφαση οτι δε προκειται να ειμαι.

Ενα πρωι που ειχα συναχι και βηχα ετσι οπως ξυπνησα και πηγα να σηκωθω απο το κρεβατι μου, με πιανει μια ζαλαδα… Σκοτεινιασαν ολα και μαυρισανε και επεσα κατω, δεν αντεξα να συγκρατησω το σωμα μου. Η απαντηση που εδωσα στον ευατο μου ηταν οτι σηκωθηκα αποτομα απο το κρεβατι και δεν πηρε οξυγονο ο εγκεφαλος και ετσι κατερρευσα. Εφτασε η 28η μερα του κυκλου μου ωστε να εμφανιστει και η περιοδος μου σιγα σιγα γιατι θα μπορουσε και να μη μου ερθει και λογο πολυκυστικων… Ετσι και εγω κρυφα απο τον αντρα μου πηγα σε ενα μικροβιολογικα εδωσα αιμα για β’ χοριακη να φυγει πλεον αυτο το αγχος απο πανω μου… Σιγουρη πλεον οτι δεν ειμαι εγκυος αλλα και με το σαρακι να με τρωει, βρισκω το θαρρος και παω να παρω τα αποτελεσματα… Καθομαι στη ρεσεψιον περιμενω και ερχεται η κοπελα και μου λεει «Η χοριακη σας ειναι θετικη!! Συγχαρητηρια!!«

Τα εχασα… Αρχισα να φωναζω οτι κανανε καποιο λαθος, οτι μπερδεψανε τα δειγματα και οτι θα ξαναπαω να κανω την επομενη μερα για να δουμε αν ειναι σωστα… Και μου λενε «Ελα παλι αυριο αν θελεις, αλλα με τετοια χοριακη παλι εγκυος θα εισαι«

Βγαινω απο το γραφειο. 5 Μαρτιου ηταν κρυοπαγωνια και δε ξερω αν το εχετε νιωσει και εσεις αυτο το πραγμα.. αλλα δεν ηξερα που ημουν, ειχα πληρως αποπροσανατολιστει, δε μπορουσα να παρω ανασα και ενιωθα να μην παταω σε τσιμεντο αλλα σε λασπη μεσα και να βουλιαζω… Δεν μπορουσα να δω τιποτα και πιαστηκα απο εναν τοιχο για να μη σωριαστω..! Πηρα το κινητο μου στα χερια μου αλλα την οθονη δεν την εβλεπα, αλλα επειδη ηξερα οτι τελευταια κληση που πηρα ηταν του αντρα μου ξαναπατησα για κληση και ετσι βγηκε κατευθειαν με το τριτο χτυπημα του κινητου.. Με κομμενη ανασα απο το σοκ λεω «Ειμαι εγκυος… Τι θα κανουμε Θεε μου;» και μου απανταει μεσα στα γελια «ΠΑΙΔΙ…!!!» και κατευθειαν «Που εισαι; Να ερθω να σε παρω, δε σε ακουω καλα, μην οδηγησεις να ερθεις στο σπιτι ετσι οπως εισαι…«

Του το κλεινω και παω και καθομαι επι 2 ωρεσ στο λιμανι ΜΟΝΗ μου να συμβιβαστω με την ιδεα… ΕΔΩ να τονισω οτι πρωτον τα οικονομικα μας οπως των περισσοτερων ηταν χαλια… Το σπιτι μας ειχε μεινει στη μεση… και το σπουδεοτερο; Με ενα μπαμπα παλαιων αρχων. Φοβος και τρομος μου, πως θα του το πω; Το ανακοινωνουμε το ιδιο βραδυ στον πεθερο μου και στη μαμα μου.. Στον μπαμπα μου ομως; Ποιος θα του το ελεγε; Φοβομασταν!

Ετσι περασε ενας μηνας χωρις να του το πουμε, κλεινουμε ημερομηνια γαμου με τον αντρα μου και ετσι παιρνει την αποφαση και του το λεει η μαμα… Εεεε κοριτσια, οταν το εμαθε, χαρηκε πιο πολυ απο ολους..!!! Τι αγκαλιες, τι φιλια, δε λεγεται! Τσαμπα ο φοβος δηλαδη…

Ο καιρος περασε με το πρωτο τριμηνο με εμετους καθε μερα… Σταματησανε οι εμετοι και καπου στον 5ο μηνα μου βγαινει αυξημενη πιεση και συχνη παρακολουθηση, στον 6ο μηνα μου εμφανιζεται διαβητης εγκυμοσυνης και μετρησεις καθημερινες πλεον σε ζαχαρο και πιεση… Ειχα 2 υπογλυκαιμικα επεισοδεια που ηταν αρκετα σοβαρα και ο γιατρος μου ειπε να κυκλοφορω με ζαχαριτσες μεσα στη τσαντα μου και οταν νιωθω οτι κατι δε παει καλα, να βαζω ζαχαρη κατω απο τη γλωσσα σου για να ανεβαινει το ζαχαρο μου…

Ετσι φτασαμε στον 8ο μηνα που πηγαμε με τον αντρα μου στο γιατρο μου για την τυπικη εξεταση… Τελειωνουμε την εξεταση και μας λεει «Θελω να σας πω οτι απο εδω και περα θα σε παρακολουθω πιο συχνα. 2 φορες την εβδομαδα γιατι υπαρχει προβλημα στον πλακουντα και το μωρο ειναι ηδη πολυ πιεσμενο» Μας κοπηκαν τα ποδια.. Τι συμβαινει;  Μας λεει «Υπαρχει προωρη γηρανση του πλακουντα και το μωρο δεν παιρνει βαρος γιατι δε τρεφεται σωστα και ειναι ζορισμενο» Εν τω μεταξυ ομως εγω πηγαινα για παρακολουθηση και στο δημοσιο νοσοκομειο οπου και γεννησα τελικα.. Ετσι εκλεισα ραντεβου στον γιατρο μου εκει για να τον ενημερωσω τι ακριβως μου ειχε πει και ο εξω γιατρος.

Οντως λοιπον μας δεχεται εμενα και τον αντρα μου και μου λεει «Ναι οντως υπαρχει προωρη γηρανση του πλακουντα, θα σε παρακολουθω πιο συχνα ωστε να επεμβουμε αν χρειαστει και αφου ηρθες που ηρθες, ελα να σε βαλω και στον καρδιοτοκογραφο να δουμε τι γινεται»

Με συνδεει και φευγει… Ερχεται μετα απο κανενα τεταρτο και πιανοντας μου το χερι μου λεε «Τι κανεις εσυ εδω; ΓΕΝΝΑΣ;;«

Φοβηθηκα οτι κατι δεν εβλεπε καλα με το μωρο και του απανταω «Γιατι πρεπει;;»

– τι να πρεπει; Δεν πονας; Θα σε δω απο κατω

Με κοιτανε, διαστολη 2!!!

– Θα σε κρατησω μεσα για παρακολουθηση, γιατι δε μου αρεσουν αυτα που βλεπω… 2 μερες μονο θα κατσεις

– Εντάξει, αλλα πες το εσυ στον αντρα μου εξω για να μη μου πεσει και δε ξερω τι να τον κανω…

Να μην τα πολυλογω οι 2 μερες περασανε και ερχεται και μου λεει «Ακουσε να σου πω, δεν εχεις βελτιωθει καθολου. Οι συσπασεισ σου δεν εχουν μειωθει στο ελαχιστο, ειναι φουλ για γεννα. Θα μεινεις εδω μεχρι να γεννησεις και θα φυγετε απο εδω μεσα και οι τρεις σας…»

ΜΕΝΩ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ…

Δεν αντεχα να μεινω και αλλο βραδυ μεσα στο νοσοκομειο… Να μη τα πολυλογω, εκατσα ΕΝΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΜΗΝΑ μεσα και να με τσιμπανε καθε μερα να μου παιρνουν αιμα να χαπακωνομαι καθημερινα με γιουτοπαρ  σε ορο και σε χαπια… Να μου κανουνε αντιπηκτικες, να μου σπαζουνε φλεβες… Να με κοιτανε ανα δευτερη μερα για να δουνε τη διαστολη μου αν προχωρησε γιατι οι συσπασεις παρα το γιουτοπαρ δεν ειχανε μειωθει…

Ετσι περασε ενας μηνας…

Ωσπου Δευτερα 5 Νοεμβριου 2012 στις 13:15 εφερα στο κοσμο τον πιο ομορφο αντρα του πλανητη! Τον ερωτα μου, τη ζωη μου, το παπουλακι μου… Δεν υπαρχουν λογια να περιγραψω αυτην την αγαπη ειμαι σιγουρη πως οι μανουλες με καταλαβαινετε..!!!

Γεννησα φυσιολογικα χωρις επισκληριδιο και τα ειδα ΟΛΑ…!! Αλλα χαλαλι οτι περασα, 1000 φορες χαλαλι και θα τα ξαναπερνουσα αμα χρειαζοτανε..!!!

Αυτη ηταν η ιστορια μου, συγνωμη αν σας κουρασα με τις λεπτομεριες αλλα ηθελα να σας τα πω ολα..!! Ευχομαι υγεια σε ολα τα παιδια του κοσμου και στις εγκυουλες να εχουνε οσο πιο ηρεμη εγκυμοσυνη μπορουν και να κρατησουν τα παιδακια τους συντομα στην αγκαλιτσα τους…!!!

μαμά Αθανασία

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com