Τα κατάφερα και είμαι πολύ περήφανη για αυτό!
Ειμαι η Χριστίνα, ειμαι 33 χρόνων και θελω μεσα απο την ιστορια μου να εμψύχωσω και να παροτρυνω τις νέες μανούλες να μη φοβηθούν τον φυσιολογικό τοκετό και να μην σπεύσουν κατευθειαν στην καισαρικη τομή!
Πριν τρία χρονια στις 26 Μαρτίου γέννησα την πρωτη μου κορη! Όταν πηγαμε γαμήλιο ταξίδι με τον άντρα μου εγινε η σύλληψη χωρις να τον γνωρίζουμε γιατι ειχαμε πει οτι θα προσπαθούσαμε μετα απο ενα χρονο περιπου, ομως τον αγγελουδι μας βιαζόταν και ειπε να ερθει γρηγορότερα! Οταν επιστρέψαμε πηγαμε αλλες δυο βδομάδες διακοπες με τον κουμπαρο μας κι αλλο ενα ζευγάρι φίλους. Εγω περιμενα να αδιαθετησω, αλλα άδικα περιμενα! Καποια στιγμη αφου περνούσαν οι μερες και δεν, περασε απο το μυαλο μου «Βρε λες να εγινε τιποτα και να έχουμε παρεα σε εννιά μηνες;;«
Πηρα ενα τεστ χωρις να πω τιποτα σε κανέναν και βγηκε θετικό. Με πιάσανε τα κλάματα κι ευτυχως δεν με κατάλαβε κανεις! Ημουν τοσο χαρούμενη αλλα δεν ελεγα κατι γιατι ηθελα να ειμαι σίγουρη! Οταν επιστρέψαμε το ειπα στον άντρα μου, αφου ξανα εκανα ενα τεστ για σιγουριά και μας πηραν τα κλάματα και τους δυο!! Ετσι ξεκίνησε το ταξίδι της μικρής Κλεάνθης!!
Οι μερες και οι μηνες πέρασαν πολυ γρηγορα, ο φόβος μου ομως έμενε κι οσο πλησίαζε ο καιρός γινόταν και πιο έντονος! Κι εδω ερχομαι να εξηγήσω για το προβλημα υγείας που εχω! Εχω ενα σύνδρομο το οποίο λέγεται αντιφωσφολιπιδικο σύνδρομο κι εχει να κανει με την πηξη του αίματος και με την δημιουργία θρομβώσεων (ανήκει στα αυτοάνοσα νοσήματα). Ετσι έχοντας αυτο το προβλημα οταν εμαθα οτι ειμαι έγκυος, έτρεμα γιατι η γιατρός που με παρακολουθεί μου ειχε αναφέρει οτι ισως και να ειναι δυσκολο να κανω παιδι, μπορει να εχω αποβολες γιατι μπορει να γινει καποια θρόμβωση στον πλακούντα κτλ συν οτι οταν το αποφασίσω θα πρεπει να σταματήσω τα αντιπηκτικα χάπια περιπου ενα μηνα πριν και να ξεκίνησω ενέσεις και θα πρεπει να βρω κι έναν γυναικολόγο ο οποίος να ειναι εξιδεικευμενος σε εγκυμοσυνες υψηλού κινδύνου!
Εκει λοιπόν αγχώθηκα πολυ γιατι κατι τετοιο δεν εγινε, γιατι δεν ηταν κατι που περίμεναμε! Ok το ξεπερασαμε και ξεκίνησα τις ενέσεις, δυο την ημέρα στην κοιλιά! Ο καιρός πέρναγε, με παρακολουθούσαν οι γιατροί μου και ολα πήγαν καλα, ώσπου καποια στιγμη κοντα στον 5ο μηνα ειχα τρομερούς πονοκεφάλους οι οποίοι μας ανησυχησαν για τυχόν καρωτιδες. Με βάλανε κατευθειαν για αξονικη, εγω να κλαιω μην πάθει κατι το μωρο μου, οι γονεις μου και ο άντρας μου απέξω να εχουν τρελαθεί… Τελικα μετα απο ενα καλο ξεσκονισμα που μου έκαναν, ολα καλά και συνεχίζουμε!
Ο καιρός πλησίαζε αλλα εγω φοβόμουν πολυ, αλλα δεν λύγισα, ουτε αναστάτωσα κανεναν παρα μόνο το τελευταίο βραδυ πριν γεννησω -γιατι στην περιπτωση μου πρεπει να γεννησω μεταξυ 37ης και 38ης εβδομάδας, δεν επιτρέπεται παραπανω κύηση- οποτε και μπήκα με τεχνητους! Το προηγούμενο βραδυ θέλησα να εκφράσω αυτα που ένιωθα στους γονεις μου και στον άντρα μου! Επισκέφτηκα τους γονεις μου που μενουν απο κατω μας και τους ειπα πως αν κατι δεν παει καλα στην γέννα, να βοηθήσουν τον άντρα μου με το παιδι και τα σχετικα, οπου μας έπιασαν ολους τα κλάματα…
Ετσι περασε η νύχτα χωρις να μπορω να κοιμηθώ! Ετοιμασα τα πραγματα μου, εκανα μπανιο και περιμενα να παει 6 η ωρα για να ξεκινήσουμε! 6 παρα ο καλός μου και γλυκός μου κουμπαρος ηταν απο κατω και περίμενε μαζι με την Μαμα μου, κατεβήκαμε και ξεκινήσαμε! Όταν φτάσαμε τους χαιρέτησα με δάκρυα στα ματια και ευχόμενη να τους ξαναδώ οταν τελειώσουν ολα! Κλαματα, συγκίνηση με την μαμα μου… Ο άντρας μου με φίλησε και μου ειπε «Να ‘σαι δυνατη και θα σε δω σε λιγο μεσα!«
Μπήκα, με ετοίμασαν, μου πηραν αιμα, με συνδεσαν με τον καρδιοτοκογραφο και ξεκινήσαμε! Οι ωρες δεν περνουσαν με τιποτα, μετα απο κανα 2ωρο μπήκε και ο Αλέξανδρος! Μου ειχαν βαλει ηδη το υποθετο, γιατι ο τράχηλος ηταν ακομα πολυ μακρύς και κατα τις 11 μου ξεκίνησαν τον όρο για τις οδινες! Εδω θελω να σας πω πως ο γιατρος μου, ο κύριος Κωνσταντίνος Μεταλινος, ηταν απο την αρχή ξεκάθαρος, αφου μιλήσαμε και ειπαμε για το προβλημα υγείας μου οτι θα παμε με φυσιολογικό τοκετό, άσχετα αν η γιατρος μου μου ειχε πει για καισαρικη σιγουρα και αν προκύψει κατι, τοτε να παμε για καισαρικη!
Ετσι λοιπον οι ώρες περνουσαν αργα και βασανιστικά μεχρι που ξεκίνησαν οι πόνοι κι εγω έτρεμα και κράταγα το χέρι του άντρα μου! Η γλυκια μου μαία συνονοματη ΧΡΙΣΤΙΝΑ με κρατούσε ήρεμη και δεν με άφηνε να αγχωθω, το ίδιο και ο γιατρος μου! Ετσι περνουσε η ωρα, εγω πονούσα πολυ, αλλα επισκληριδιο δεν μου έκαναν, δεν έδινε ακομα το οκ ο αναισθησιολόγος γιατι μου επαιρναν συνεχώς αιμα για να μετράνε την πηκτικοτητα του αίματος για αιμορραγία λογο των αντιπηκτικων που επαιρνα! Και τελικα δινει το οκ στις 4 το απογευμα και μπαίνουμε στην τελική ευθεία ενω ο γιατρος μου συνεχίζει να μην με αγχώνει λέγοντας μου οτι αργούμε ακομα και οτι μπορει να φτάσουμε και βραδυ…
Και μετα απο 10 λεπτα αφου μου έσπασαν τα νερά, μου λεει η μαία μου «Αντε ξεκινα να σπρωχνουμε, γενναμε!!!«
Εγω τα έχασα απο χαρα που ολα μεχρι στιγμης ειχαν παει καλα αλλα κι αγχώθηκα και για την πορεία!! Ο Αλέξανδρος διπλα μου να μου κρατάει το χέρι και να βοηθάει κρατωντας μου το πόδι για να κανω τις εξωθησεις!! Και ναι μεσα σε 5 λεπτα σχεδον ημουνα στο χειρουργείο φωνάζοντας «Δεν κρατιέμαι, Χριστίνα, θα μου φύγει!!» και τσουπ βγηκε η μικρη μου πριγκίπισσα! Ηταν ιδια ο ΜΠΑΜΠΑΣ της!
Με πηραν τα κλάματα, μου την εδωσαν αγκαλια και ο Αλέξανδρος απο πανω μου να με χαϊδεύει και να μου λεει «Τα κατάφερες, την έφερες γερη και δυνατη!» και του κράτησε το δάχτυλο και κλαίγαμε ασταμάτητα!
Δεν ηθελα να μου την παρουν, δεν το πίστευα οτι ολα πήγαν καλα και οτι εγω και το μικρουλι μου ημασταν καλα και τα κατάγερα και γέννησα με φυσιολογικό τοκετό! Ημουν τοσο περηφανη για μενα αλλα και για την δυνατη μικρη μου! Η γιατρος μου δεν το πιστευε οταν την πηρα και της ειπα οτι γέννησα και ειμαστε καλα και γέννησα με φυσιολογικό τοκετό! Εδινε συγχαρητήρια στον γιατρο μου και σε εμενα!
Εξω μας περίμεναν πολλοί φίλοι, οι γονεις μου, τα πεθερικα μου, τα αδέρφια μου και οι νύφες μου! Γινόταν ενα μικρο πανυγηρι εξω και μεσα οταν με έφεραν για να με δουν!!!
Οταν μετα απο δυο χρονια ειπα στην γιατρο μου οτι θελω να κανω και δευτερο, μου ειπε «Εισαι πολυ παληκάρι, αλλη δεν θα το τολμούσε!» κι ετσι μετα απο 2,5 χρονια γεννήθηκε και η δευτερη κορη και ολα κύλησαν και παλι οπως στην πρωτη εγκυμοσυνη! Συναισθηματα, αγχος, κλαματα, ολα τα ιδια, εκτος ενός μικρού απροόπτου που με εκανε να χασω χρονια απο την ζωη μου που συνεβη την ωρα των ωδινων & πλάκωσε το μισό νοσοκομειο μεσα κι εγω τα έχασα… Μου έβαλαν οξυγόνο και νομιζα οτι κατι έπαθα ή εγω ή το παιδι αλλα μετα απο λιγο ολα ομαλά, ώσπου ηρθε στον κοσμο και η δευτερη πριγκίπισσα μας ΜΑΡΙΑ-Ειρήνη. Ο γιατρος μας ειπε οτι πηγε να μας κανει νούμερα γιατι έπεσαν οι σφηξεις της παρα πολυ και ημασταν έτοιμοι για καισαρικη, αλλα εκανε και παλι τα μαγικά του η γιατρουδαρα μου και ολα καλα και συνεχίσαμε! Μάλλον απο την επισκληριδιο δημιουργήθηκε πίεση στον πλακούντα κι ετσι προκλήθηκε ολο αυτο, δεν ηταν και ο πιο υγειης ο πλακούντας μου ηταν, λιγο γερασμένος πια… Αλλα ολα καλα και παλι!
Ετσι λοιπόν θελω να σα πω να μην φοβάστε τον φυσιολογικο τοκετό! Εγω με τοσο σοβαρό προβλημα υγειας και παρ’ όλα αυτα δεν περασε απο το μυαλο μου να κανω καισαρικη και οπως είδατε τα κατάφερα και ειμαι περήφανη! Και δεν αλλάζω την διαδικασία αυτη με τιποτα, μακαρι να την ζούσα ξανα και ξανα! Δεν υπαρχει κατι πιο συγκινητικό!!!! Παρτε στα χέρια σας την επιλογή και μην αφήνετε αλλους να επιλέγουν για εσας!!! Ειμαστε γυναικες κι αυτη ειναι η φύση μας!!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Πολυ ωραια ολα αυτα που λετε.αλλα οπως και να γεννησεις,δεν σε καθιστα λιγοτερο καλη μαμα για τα παιδια σου.και ειδικα οταν υπαρχουν προβληματα υγειας,που βαζουν σε κινδυνο τη ζωη των μωρων μας,η ακομα και την ιδια μας τη ζωη.
Μπραβο που τα καταφερες εισαι πολυ δυνατη γυναικα να χαιρεσαι την οικογενεια σου αλλα θα διαφωνησω με το θεμα της καισαρικης. Η καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη, η καθε εγκυμοσυνη ακομα και στην ιδια γυναικα ειναι διαφορετικη κι επιτελους εμεις που γεννησαμε με καισαρικη για χιλιους δυο λογους που στην τελικη ειναι προσωπικη υποθεση και δεν αφορουν τον κοσμο ολο, δεν ειμαστε λιγοτερο μαναδες απο εσενα η την οποιαδηποτε πορωμενη με το φυσιολογικο τοκετο και το μητρικο θηλασμο. Συγνωμη αλλα αυτο λεγεται κομπλεξισμος και τιποτα λιγοτερο. Σημασια εχει να γινει επιλογη της καλυτερης και της ασφαλεστερης μεθοδου γεννας τοσο για το παιδι οσο και για τη μανα. Σημασια εχει ο τροπος που το μεγαλωνεις και η αγαπη που του προσφερεις. Οχι αν θα το γεννησεις με φυσιολογικο η αν θα το ταισεις απˊτο στηθος σου. Εγω γεννησα με καισαρικη, θηλασα ενα μηνα μονο γιατι μου κοπηκε το γαλα για λογους που δεν χρειαζεται να αναφερω αλλα ολα πηγαν μια χαρα και εχω μια πανεμορφη κορακλα που αυτη τη στιγμη κοιμαται διπλα μου. Ειμαι λιγοτερο μαμα απο εσενα;;;;;;;; Δε νομιζω!! Να λεμε καλυτερα να πανε ολα καλα και να εχουν υγεια τα παιδια μας και τα υπολοιπα λυπαμαι αλλα ειναι μπουρδες! Συγνωμη που δεν τονιζω τις λεξεις αλλα γραφω απο ταμπλετ και δυσκολευομαι
Μπράβο σου!είσαι πολύ δυνατή!!να χαίρεσαι την οικογένεια σου και να δεις τις κορουλες σου όπως επιθυμείς!ειμαι νεα μαμά,γέννησα πριν 3 μήνες φυσιολογικά,χωρίς επισκληρίδιο..αν και μου πήρε αρκετο χρονο να συνελθω-είχα αρκετά ραμματα-ένιωσα πραγματικα μαγεία οταν είδα το μπεμπουλη μου!έτσι ήθελα να γεννησω&θα το ξαναεκανα!αξίζει τον κόπο πραγματικα!η φύση προννοει για όλα&καλο θα ηταν να μην πηγαίνουμε πάντα εναντίον της.
Συγχαρητήρια που τα κατάφερες και έγινες μανούλα με το πρόβλημα υγείας σου αλλά και που γέννησες φυσιολογικά. Είσαι πραγματικά αξιέπαινη!! Θέλω να πω όμως πως υπάρχουν πολλές γυναίκες με πολύ σοβαρότερα προβλήματα υγείας που δεν μπορούν να κάνουν παιδάκια γιατί τους το απαγορεύουν οι γιατροί και γιατί φοβούνται για τη ζωή τους και δεν είναι κακό να φοβάσαι και θα ήθελαν πολύ να αποκτήσουν παιδάκι και ας ήταν και με καισαρική. Μακάρι το μόνο πρόβλημα αυτών των γυναικών να ήταν η επιλογή του πως θα γεννήσουν. Σημασία έχει σε έναν τοκετό να πάνε όλα καλά και να μην κινδυνεύσει η ζωή της μαμάς και του παιδιού, να γεννηθεί ένα γερό παιδάκι και η μαμά του να είναι εκεί να το μεγαλώσει, νομίζω πως αυτό έχει σημασία πιό πολύ από όλα.
Εχω το ιδιο προβλημα με εσενα, με την διαφορα οτι μου το προκαλει η εγκυμοσυνη. Εχω 3 γιους και το παλεψα πολυ με τα προβληματα που δημιουργηθηκαν στους τοκετους. Ημουν αποφασισμενη οτι θα γεννησω φυσιολογικα και τα καταφερα. Χωρις επισκληριδιο η ενεσεις, μονο με την δυναμη της θελησης. Ευχομαι σε ολες τς μελλουσες μαμαδες να εχουν δυναμη και θεληση.
Τα θερμά μου συγχαρητήρια για όλα όσα μας ανέφερες! Ο τοκετός είναι πραγματικά μια συγκλονιστική και μοναδική εμπειρία για την κάθε γυναίκα. Εγώ, πάλι, δυστυχώς γέννησα με καισαρική, καθώς δεν είχα άλλη επιλογή. Είχαμε προετοιμαστεί για φυσιολογικό τοκετό, αλλά το μωρό δεν είχε πάρει θέση (ερχόταν ανάποδα) και είχε τυλιχθεί με τον ομφάλιο λώρο και έπρεπε να μπω εκτάκτως χειρουργείο για καισαρική. Βέβαια, το είδα με τα μάτια μου πόσο ανώτερος είναι ο Φ.Τ., καθώς στο δωμάτιο οι άλλες κοπέλες που είχαν γεννήσει με Φ.Τ. πετούσαν και εγώ ήμουν σαν ακρωτηριασμένη... Μου πήρε καιρό να συνέλθω. Και πάλι συγχαρητήρια σε όλες σας!
Σε καταλαβαινω καλη μου και γω ετσι νοιωθω περηφανη που τα καταφερα και γεννησα φυσιολογικα λογω μεγαλου μωρου.Γυναικες αφηστε το σωμα σας να κανει αυτο για το οποιο ειναι προορισμενο με εμπιστοσυνη και στο γιατρο αλλα οχι τυφλη.Ο φυσιολογικος τοκετος ειναι απλα μια ανεπαναλειπτη εμπειρια!