Το έθιμο της περπατόπιτας

Σας είχα τάξει περπατόπιτα! ‘Ετσι δεν είχα γράψει; Ότι μόλις περπατήσει η μικρή μου θα βγω να κερνάω τους πάντες; Χεχε! Περπατόπιτα δεν κάναμε βέβαια, αν και λέω αύριο να κάνουμε ένα κέικ έτσι για το καλό! Τι είναι το έθιμο της περπατόπιτας; Και τι ακριβώς κάνει κανείς;

Διάβασα στο rizia.tripod.com :

Όταν αρχίζει να περπατά το παιδί η μάνα κάνει περπατόπιτες. Μία ολόκληρη πηγαίνει στην νονά και επίσης από μία ολόκληρη πηγαίνει στις γιαγιάδες του παιδιού. Η νονά είναι υποχρεωμένη να πάρει τα πρώτα παπούτσια στο παιδί , ενώ η γιαγιά και ο παππούς δίνουν ένα δώρο στο παιδί όπως επίσης του δίνουν και κέρματα, με τα οποία του εύχονται “σιδερένια πουδαρούδια.

Τις υπόλοιπες πίτες που κάνει η μητέρα τις κόβει σε κομμάτια και τις μοιράζει σε συγγενείς και φίλους επάνω σε ένα δίσκο.Ο καθένας για να πάρει το κομμάτι του πρέπει να τρέξει , για να τρέχει και το παιδί και όλοι δίνουν του κέρματα και τουεύχονται “σιδερένια ποδαρούδια.

Στη συνέχεια βάζουν πάνω σε ένα τραπέζι διάφορα αντικείμενα που αντιπροσωπεύουν επαγγέλματα π.χ. χτένα= κομμώτρια, λεφτά= πλούσιος, λαχανικά= κηπουρός κ.α. κάνουν τρεις φορές το σταυρό στην πίτα και η μάνα κρατώντας το χέρι του παιδιού κρατάει το μαχαίρι και σταυρώνει τρεις φορές την πίτα.

Μετά την κόβει σε κομματάκια και όλοι περιμένουν να δουν τι θα πάρει το παιδί στα χέρια του .Πιστεύουν ότι το αντικείμενο που θα πάρει από το τραπέζι θα είναι το επάγγελμα του. Αυτό το έθιμο διατηρείται και σήμερα σε πολλές οικογένειες.

Καλά, δεν υπάρχει περίπτωση να τα κάνουμε όλα αυτά! Έχει όμως πλάκα να σκάβεις στο παραλθόν και να ανακαλύπτεις έθιμα και παραδόσεις! 

Εσείς κάνατε περπατόπιτα;

Και αν ναι, τι προτιμήσατε; Πίτα ή κέικ;

Καμιά συνταγή έχουμε;

(Ή να καταλήξω στο ένα και μοναδικό κέικ που έμαθα να φτιάχνω τέλεια, χάρη στο φίλο μου τον Σάββα;)