Διάβασα όλα τα παραπάνω σχόλια. Η άποψή μου διαφέρει πολύ, οπότε μάλλον θα γράψω εδώ μόνο και μόνο για να τα βγάλω από μέσα μου. Θα περιγράψω την εμπειρία μου σε μια προηγμένη ευρωπαϊκή χώρα - διάβασα πιο πάνω κάτι για μετανάστευση στην Τουρκία (!!!). Ακολούθησα τον σύζυγό μου στο Έσσεν της Γερμανίας, με δύο παιδιά (τώρα εξήμισι και σχεδόν τριών ετών). Έχουμε έρθει από το Γενάρη του 12. Υποτίθεται ήρθαμε εδώ αναζητώντας ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο, μια ανώτερη ποιότητα ζωής. Εντούτοις, μέχρι τώρα δεν έχω βρει κάτι για το οποίο να αξίζει να ζω μακριά απ' την Ελλάδα. Ακόμα κι αν παραδεχτούμε ότι το σύστημα υγείας λειτουργεί καλύτερα (διότι χρηματοδοτείται), αυτό αποδεικνύεται ανώφελο, αφού οι Γερμανοί γιατροί δεν δίνουν την καλύτερη των εντυπώσεων. Λανθασμένες διαγνώσεις και ανεπιτυχείς προσπάθειες από μέρους τους, συνθέτουν μια εικόνα αρκετά απογοητευτική για την υποτιθέμενη παγκοσμίου φήμης άριστη κατάρτισή τους. Δεν θα επεκταθώ σε μεμψιμοιρίες σχετικά με το ανυπόφορο βόρειο κλίμα, για τις θρησκευτικές γιορτές και τις εθνικές μας επετείους οι οποίες περνούν ως απλές καθημερινές, καθώς και άλλα πολλά, διότι αυτά θεωρούνται δευτερευούσης σημασίας ζητήματα. Το πρόβλημα, το οποίο και αποτελεί από μόνο του ανυπέρβλητο εμπόδιο, είναι ότι ο εξάχρονος γιος μου αντιμετωπίζει μεγάλη δυσκολία με τη γλώσσα, εφόσον δεν την ακούει καθόλου μέσα στο σπίτι. Πίστευα, όπως όλος ο κόσμος, ότι η ικανότητα προσαρμογής και εκμάθησης μιας ξένης γλώσσας είναι σαφώς διαφορετική στα παιδιά σε σχέση με τους ενήλικες. Όμως με λύπη διαπίστωσα ότι τουλάχιστον στη δική μας περίπτωση δεν είναι έτσι. Το παιδί μου στερείται μέχρι στιγμής ενός ικανοποιητικού επιπέδου γερμανικού λεξιλογίου. Ως εκ τούτου, πασχίζει να κατανοήσει τα βασικά στο μάθημα, με αντίκτυπο στην απόδοσή του. Επιπλέον, το εμπόδιο της γλώσσας αποτελεί τροχοπέδη στην κοινωνικοποίησή του μέσα στο σχολείο, με σοβαρές επιπτώσεις στον ψυχισμό και στην αυτοπεποίθησή του. Να τονίσω ότι κάνουμε μαζί στο σπίτι την Γλώσσα της πρώτης δημοτικού, και έχω εκπλαγεί ευχάριστα από την απόδοσή του στα ελληνικά! Επίσης είναι άριστος στα Μαθηματικά. Άρα, δεν τίθεται θέμα σχετικά με τις δυνατότητές του. Δεν ονειρευόμουν έτσι τη σχολική ζωή των παιδιών μου, και σκέφτομαι ότι το μέλλον τους προβλέπεται πολύ πιο δυσοίωνο εδώ από ότι στην Ελλάδα της ανεργίας, της ανέχειας και της διαφθοράς, που αν μη τι άλλο είναι ο τόπος τους. Ήδη έχω παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια προσαρμογής, και σχεδιάζω τον γυρισμό μας στην Ελλάδα.

Η κολλητή μου έφυγε με την εξαχρονη κόρη της για Καναδά, με τα ίδια αγχη που έχεις και εσύ. Απ'οτι μου λεει, η μικρή έχει ξετρελαθει που ειναι πάλι όλη η οικογένεια μαζί, γιατί ο μπαμπας της είχε παει 8 μήνες νωρίτερα. Πιστεύω πως τα παιδιά νιώθουν καλά αν ειναι η οικογένεια ενωμένη και αγαπημένη, το που ακριβώς δεν τα πολύ ενδιαφέρει. Θα έχουν και ωραίες παιδικές αναμνήσεις από μια άλλη χώρα,

εμεις φυγαμε περυσι τον αυγουστο για καναδα.οι γιοι μου ειναι 9 και 6,ενα θα σου πω ηταν δυσκολο για αυτους την πρωτη εβδομαδα,για μενα εξακολουθει να ειναι δυσκολο......χαχααχαχα,δεν ξερω για τη χωρα που θα πας αλλα εδω τους βοηθησανε παρα πολυ στο σχολειο και οι δασκαλοι και τα υπολοιπα παιδια.τη γλωσσα τη μαθαινουνε κανοντας και εξτρα ωρες μαθημα στο σχολειο αλλα και η καθημερινη επαφη με τη γλωσσα σε βοηθα πολυ.τωρα δεν εχουν κανενα προβλημα συννενοουνται μια χαρα με τους υπολοιπους, δεν σου λεω οτι εχουν ξετρελαθει με τη χωρα γιατι το κρυο ειναι τσουχτερο,παντα θα αναφερουν την ελλαδα ειναι μεσα στο μυαλο τους αλλα εχουν επιγνωση των πραγματων και ξερουν οτι θα πηγαινουμε για διακοπες οσο πιο συχνα μπορουμε.εσενα που ειναι πολυ μικρουλια δεν θα εχεις κανενα προβλημα πιστευω,τα παιδια προσαρμοζονται πιο ευκολα απο τους μεγαλους.....καλη τυχη σας ευχομαι ολα να σας πανε καλα!!!!!

ευχαριστώ βρε κορίτσια! μου δώσατε πολύ κουράγιο:) θα σας ενημερώσω όταν με το καλό έρθει η στιγμή.

Για τα παιδιά μην στεναχωριέσαι καθόλου!!Αυτά δεν θα έχουν πρόβλημα καθόλου!!Οι μεγάλοι προσαρμόζονται λίγο πιο δύσκολα!!Εμείς έχουμε φύγει στην Αυστραλία εδώ και δύο χρόνια!!Ο γιος μου τέσσερα χρόνων και ήδη έχει μάθει την γλώσσα!!Όλα θα πάνε καλά μην ανησυχείς!!Λίγο υπομονή χρειάζεται!!Σου εύχομαι λοιπόν τα καλύτερα!!

Καλημέρα! ειμαστε και εμεις οικογένεια που άλλαξε τόπο διαμονής, όχι εξωτερικό αλλά στην αλλη άκρη της Ελλάδας απο αυτή που ήμασταν. Εχω ενα παιδάκι που ηταν ακριβώς ανάμεσα στα δικά σου ηλικιακά όταν ηρθαμε εδώ και ειχα τους ίδιους προβληματισμούς. Αυτό που είδα είναι οτι από τους τρεις μας ο μικρός ηταν που προσαρμόστηκε πιο γρήγορα..Θες η ηλικία,θες που τα παιδιά τα βλέπουν όλα σα μια νέα εμπειρία-περιπέτεια -που μεταξύ μας έτσι πρέπει να τα βλέπουμε και εμείς :). του είπαμε οτι εδώ ειναι η δουλειά του μπαμπά και είπε ενταξει... Αυτό που είχα σαν προτεραιότητα ήταν να πάει στο σχολείο και σε 1-2 δραστηριότητες ώστε να δημιουργήσει έναν κύκλο γνωστών και φίλων μιας και δεν θα είχε πλέον γυρω του συγγενείς και φίλους όπως πριν. Όντως εκανε παρέες, γέμισε ο χρόνος του και ειδα μια μεγάλη αλλαγή στην συμπεριφορά του . Δηλαδή ενω ηταν πάντα κλειστός και επιφυλακτικός από τη φύση του έγινε πολύ ανοιχτός και κοινωνικός. Σα να ανοιξαν οι οριζοντές του, να ωρίμασε, να έπεσε στα βαθιά και αναγκάστηκε να κολυμπήσει. Σε αυτόν τον τομέα τα πήγε πολύ καλύτερα από εμένα πχ. Τα παιδιά σου έχουν βέβαια και τη γλώσσα να αντιμετωπίσουν αλλά είναι σφουγγαράκια, νομίζω θα εκπλαγεις με το πόσο γρήγορα θα ανταπεξέλθουν . Αυτό μου εχουν πει και γονείς που πήγαν εξωτερικό και κυρίως με παιδιά προσχολικής ηλικίας. Στα πρακτικά τώρα νομίζω θα είναι καθαρά οικονομικά τα κριτήρια σου. Αν το σπίτι που έχεις τωρα ειναι ιδιόκτητο, τι θες να το κάνεις -κρατήσεις για όταν θα έρχεστε ή νοικιάσεις , αν τα έξοδα της μεταφοράς όλου του νοικοκυριου θα είναι περισσότερα από το να βρεις ενα επιπλωμένο σπίτι. Εγώ πχ διάλεξα αυτή τη λύση και έφερα μόνο ρούχα και λευκά είδη. Θα μάθεις πάντως να λειτουργείς με λιγότερα στο σπίτι και αλήθεια σου λέω μετα απο λίγο θα αναρωτιέσαι γιατί ειχες τρεις κουταλες αντί μιας. Καλή αρχή!