Μην στεναχωριέσαι κ να κανείς το Σταύρο σου που οι κόρες σου ειναι υγιείς κ χαρούμενες κ συ με τον άνδρα σου κάλα να τις χαίρεστε...πριν 22 χρόνια γεννήθηκε ο αδερφός μου,,4ο παιδί στην οικογένεια μας..οι γονείς μου τον βάφτισαν αμέσως μετά το νοσοκομείο..δεν υπήρχε λόγος αρρώστιας απλά ήξεραν οτι αν τον άφηνα πιο μετά θα είχαμε πρόβλημα με το όνομα..ο μπαμπάς μου έβγαλε του πεθερού του το όνομα..όποτε καταλαβαίνεις τι έγινε με τα αδέρφια του κ μεν το σόι του...σε διαβεβαιώνω οτι μετά απο ένα χρόνο μόνοι τους άρχισαν να μας μιλάνε κ τώρα εκεί που έχουν τον αδερφό μου δε βάζουν κανένα...όποτε προχωρά τη ζωή σου κ μην τους δίνεις σημασία...συγνώμη αν σε κούρασα..

Σιγα την παραδοση. Εχουμε λυσει ολα τα προβληματα μας και μας εμεινε η παραδοση

Το σημαντικό είναι να είναι καλά το παιδί. Είμαι 47 ετών οπότε θεωρώ ότι έχουμε μεγαλώσει κοντά και ίσως να έχουμε τα ίδια ακούσματα όσο αφορά τα έθιμά μας. Ξέρουμε λοιπόν ότι οι γενιά των γονιών μας (όχι όλοι) ήθελαν να ακούσουν το όνομά τους στα εγγόνια τους. Το πιο εύκολο είναι να τάξουμε όνομα και να στερήσουμε τη χαρά από τον παππού ή τη γιαγιά (ειδικά αν είναι του πεθερού ή της πεθεράς), και τα τελειώνουμε εκεί. Θα μπορούσε το τάμα να είναι καθαρά δικό μας π.χ. νηστεία την Παρασκευή ή κάποια ετήσια αρτοκλασία αφού ήταν και παραμονή γιορτής.

εγω ασχετο το εβγαλα.ολοι ασχολουνταν με το ονομα που θα δωσουμε.σε μια εκπομπη στην τηλεοραση ειχε αφιερομα στον Νικολα Ασιμο θυμαμαι και μολις ακουσαμε Νικολας δωσαμε τα χερια με τον αντρα μου.δεν ηθελα μια μερα να συχτιριζω το ονομα του παιδιου γιατι οι αλλοι ειναι μαλακες.οτι νιωθεις κανε κιας φτασουνε τα μουτρα τους μεχρι την αμερικη.αμα γεννησουν αυτοι θα σε ρωτησουν εσενα πως θα το πουνε το παιδι τους? δειξε ποιος ειναι το αφεντικο και δεν θα χασεις.

Απαπα, ανατρίχιασα... Μετά από τέτοια περιπέτεια και πάλι να υπάρχουν άθρωποι που κρατάνε μούτρα για το όνομα... Πότε θ' ανοίξουμε λίγο τα μυαλά μας, απορώ... Γράψτους στα παλιά σου τα παπούτσια (είσαι πολύ τυχερή που έχεις άντρα και πεθερά με το μέρος σου) και να χαίρεσαι τις κούκλες σου!! Η ζωή παραείναι μικρή για ν' ασχολούμαστε με αηδίες... :-)

Αθάνατη Ελληνική οικογενειάρα! Όταν ακούω τέτοιες ιστορίες μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Άνθρωποι να χαλάνε τις σχέσεις τους για τέτοιους γελοίους λόγους. Τελικά το συμπέρασμα που βγάζει κανείς ποιο είναι? Ότι οι σχέσεις χάλια ήταν (ή δεν υπήρχαν καν) και το όνομα ενός μωρού ήταν απλώς η αφορμή για να μπουν στη σωστή τους διάσταση. Γιατί στην τελική ποιος είπε ότι εγώ θα πρέπει ντε και καλά να συμπαθώ (ποσο μάλλον δε να αισθάνομαι ως οικογένεια) τον κάθε μπαρμπαδοξάδελφο και την κάθε κουνιαδοθειά του άντρα μου, επειδή παντρεύτηκα τον άντρα μου?! Only in Greece!!!!!! Βρε κοπελιά μου σοβαρά μιλάς τώρα? Σκαλοσκασιλάρα σου ποιος σου μιλάει και ποιος δε σου μιλάει, που ονόνμασες το παιδάκι σου όπως ήθελες, όπως ένιωσες, όπως νόμισες, όπως πίστευες! Ούτε καν να μπεις στη διαδικασία να απολογείσαι. Ούτε καν.

Δε βλέπω το λόγο καλή μου φίλη να χαλιέσαι κ να στεναχωριεσαι για το σόι του πεθερός σου... να σου ζήσουν τα παιδακια σου κ πάντα αγαπημένοι να είστε!!