6 μήνες χωρίς τη Μαρίνα

22 χρόνια φιλίας. Πώς να τα περιγράψεις; Περάσαμε και ζήσαμε τόσα πολλά! Γεμάτα χρόνια! Τα είχαν όλα, διαβάσματα στο σχολείο, εξετάσεις, ξενύχτια, εκδρομές. Αργότερα αρραβώνες, παντριές, γεννητούρια, χαρές μεγάλες!

Γνωριστήκαμε στο Λύκειο, εκκεντρική εκείνη με ένα κατακόκκινο κραγιόν στα χείλη της και με φουντωτό από την περμανάντ μαλλί, άκρως αντίθετη από την δική μου μαζεμένη φιγούρα. Και όμως η πρώτη αντιπάθεια μετατράπηκε σε φιλία ζωής. Τα σχολικά χρόνια πέρασαν με διαβάσματα, καρδιοχτύπια, χοροεσπερίδες. Θυμάμαι να καταστρώνουμε σχέδια για να μπορεί να κοιμηθεί η μια στο σπίτι της άλλης. Οι γονείς μας συναινούσαν σε αυτό και έτσι ευτυχώς δεν δυσκολευόμασταν. Ανταλλάσαμε ρούχα και κάναμε όλα τα εφηβικά όνειρα   μαζί.

Έφτασαν οι σπουδές, μακριά η μια από την άλλη, βρισκόμασταν μόνο γιορτές και καλοκαίρια. Κάναμε τη νύχτα μέρα με τα ξενύχτια, τα μπάνια, τις βόλτες. Όση ώρα δεν ήμασταν μαζί μιλούσαμε στο τηλέφωνο. Κάθε χρόνο της Αγίας Μαρίνας γιόρταζε στην βεράντα του πατρικού της σπιτιού και βρισκόμασταν παρέες από το σχολείο οι περισσότερες αλλά και νέες. Η παρέα μας Μαρίνα–Ράνια-Σοφία συμπληρώθηκε με την Κατερίνα λίγο αργότερα.

 Τα χρόνια αυτά πέρασαν γρήγορα και επιστρέψαμε στη βάση μας, ξεκινήσαμε τις δουλειές μας και βρήκαμε τους καλούς μας. Η Μαρίνα η πρώτη από τις τέσσερις της παρέας, μας έδειξε το δρόμο παντρεύτηκε, κουμπαριάσαμε, ετοιμασίες, συνεννοήσεις, γλέντια. Ένας υπέροχος γάμος! Και μετά ήρθε το συγκλονιστικό νέο: ήταν έγκυος! Μεγάλο όνειρο για εκείνη που ήθελε από νωρίς μωρό. Με ένα μωρό η ζωή αλλάζει, πόσο μάλλον όταν σε 8 μήνες ήρθε η δυσάρεστη είδηση της αρρώστιας. Μου το είπε Παρακευή βράδυ 9 ΜαΪου, θυμάμαι ήμουν πολύ κουρασμένη σχεδόν δεν ήθελα να απαντήσω στο τηλέφωνο, αλλά το σήκωσα… δεν πίστευα το νέο, προσπάθησα να την παρηγορήσω ήταν σε σοκ. Ήταν το πρώτο από τα βράδια που ακολούθησαν έχοντας τη στο μυαλό συνέχεια. Δεν μπορούσα να σκεφτώ αρνητικά: εγώ ένας απαισιόδοξος άνθρωπος! Σε 2 μήνες παντρευόμουν ούτε να ακούσει για αναβολή του γάμου, προχωρήσαμε κανονικά. Κούρεμα μαλλιών, χημειοθεραπείες σοκ για όλους. Πίστευα ότι όλα τα άσχημα σύντομα θα τελειώσουν. Πάντα σε κάθε άσχημη εξέλιξη πίστευα το ίδιο. Ποτέ δεν της συμπεριφέρθηκα διαφορετικά σαν άρρωστη αλλά πάντα ίση προς ίσο. 

Περνάει ο καιρός βρέθηκαν μεταστάσεις, έγιναν χειρουργεία και χημειοθεραπείες. Η ψυχολογία όλων περίεργη δεν ήξερα πολλές φορές πώς να την προσεγγίσω. Είχε πλέον μπει ανάμεσα μας η αρρώστια.

Η οικογένεια πάντα βράχος δίπλα της και με τη δύναμη τους έκαναν το θαύμα ανέτρεψαν τα προγνωστικά των γιατρών. Ο άντρας της με υπομονή, τρυφερότητα και την συνεχή αγάπη του επιβεβαίωνε το συζυγικό της ρόλο: η Μαρίνα τον είχε απόλυτη ανάγκη. Ο γιός της για τον οποίο ήταν τρελή, υπερήφανη και εντελώς χαζομαμά ήταν η αφορμή για να μας δείξει σε όλες μας τον δρόμο της μητρότητας. Και φυσικά οι γονείς και η αδερφή της με την αστείρευτη στήριξη και προσφορά τους. Γονείς πρότυπο για όλους!

22 χρόνια φιλίας, με τα καλά και τα κακά της, με τις άπειρες όμορφες στιγμές της και την πιο τραγική του τέλους. Το κουαρτέτο μας χάλασε και ποτέ πια δεν θα ξαναυπάρξει. Ο συνδετικός κρίκος έσπασε. Πάντα ονειρευόμουν το κοινό μέλλον μας, ούτε η αρρώστια δεν μπορούσε να σταματήσει τη σκέψη. Τώρα πια συνεχίζω με μια αναπηρία που θα κουβαλάω πάντα: την φυσική έλλειψη της. Πάντα με συντροφεύει βέβαια στα όνειρα και στο νου μου αλλά ο συμβιβασμός αυτός είναι δύσκολος.

Πέρασαν 6 μήνες χωρίς τη Μαρίνα και όλα άλλαξαν.

Μαμά Ράνια

Διαβάστε ακόμα, το γράμμα που μάς είχε στείλει η Μαρίνα: Είμαι άτυχη; Δεν νομίζω!