Γεια σου μαμα Beatrice. Συμφωνω απολυτα για τον παιδικο σταθμο. Τωρα πανε και τα τρια μου εκει, εχουν ωφεληθει τα μεγιστα απο καθε αποψη (τα μονα αρνητικα ειναι οι αρρωστιες και οι ψειρες), στη συμπεριφορα, στο φαγητο, στις γνωσεις, δεν παιζονται. Νιωθω "αιωνιως ευγνωμων" σε αυτο τον παιδικο σταθμο. Και εγω τελικα ξεφυγα απο την καταθλιψη και τα νευρα και εγινα ανθρωπος και νορμαλ μητερα. Καλη συνεχεια ευχομαι και παρεπιπτοντως σε συμπαθω πολυ. Μου αρεσουν ολες οι αναρτησεις σου.

Συγχαρητήρια, βρήκατε όλες έξυπνες δικαιολογίες για να ξεφορτωθείτε τα παιδιά σας. Ο "ποιοτικός χρόνος" και τα "μαθαίνουν περισσότερα" και "βγάζουν την ενέργειά τους" είναι μπούρδες που σας έβαλαν στο κεφάλι άλλοι ανεγκέφαλοι που δεν σκέφτονται τα παιδιά αλλά το πώς θα συνεχίσετε να δουλεύετε χωρίς ενοχές, γιατί όσο περισσότεροι πληρώνουν φόρους, τόσο το καλύτερο. Καθίστε μια φορά και σκεφτείτε πόσο μόνο, απροστάτευτο (γιατί προστασία για το παιδί σημαίνει μαμά) και φοβισμένο αισθάνθηκε το παιδί σας τις πρώτες μέρες του παιδικού. Σίγουρα μετά συνήθισε τη φυλακή του όπως όλοι οι φυλακισμένοι. Καταλήγω όμως λέγοντας ότι από τέτοιες μανάδες δεν θα έπαιρνε και τίποτα περισσότερο αν έμενε στη φωλιά του σπιτιού του, οπότε καλά κάνατε. Καλύτερα να έχει ωραία, ακριβά ρουχαλάκια από εσάς και συναισθηματικό δέσιμο με τη δασκάλα του. Ακόμα και η μέτρια ταινία "Nanny's diaries" κατέδειξε με εμφανή τρόπο πώς σκέφτεστε. Ακόμα και από αυτήν θα μπορούσατε να ταρακουνηθείτε λίγο. Ελπίζω να μη σας παρατήσουν στο αντίστοιχο του παιδικού για τους γέρους, το γηροκομείο, από τα 60.

Πω πω..υπάρχουν κι αλλες που βιώνουν τα ίδια συναισθήματα!!! Ευλογημένος αυτός που έφτιαξε τους παιδικούς σταθμούς! Μόλις μπήκε στα 2, μια εβδομάδα μετά για την ακρίβεια, δε μιλούσε ακόμα... το πήρα το αγοράκι μου, το πήγα στον παιδικό σταθμό, τον άφησα και μου τον γύρισαν στις 3 το μεσημέρι!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Εχετε δει να κλαίει η μάνα γιατί το παιδί δε τη ζητά;; Ακριβώς αυτό έπαθα!!! ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ περίοδος προσαρμογής! Το παιδί μου ήθελε προφανώς να είναι με άλλα παιδάκια και μου είχε κάνει τα νεύρα κρόσια.. δεν υπήρχαν κοντά ούτε συγγενείς ούτε παππούδες. Ολη μέρα κάθε μέρα μαζί! Βαρεθήκαμε ο ένας τη φάτσα του άλλου!! Δεν ήμασταν ικανοποιημένοι ούτε ο ένας ούτε ο άλλος. Και ω του θαύματος!! Εγώ άλλαξα, εκείνος άλλαξε, θέλαμε να είμαστε μαζί, να παίζουμε, να τραγουδάμε, να περνούμε ποιοτικό χρόνο! Να μην έχω το ρόλο της διεκπεραιωτικής μαμάς αλλά της μαμάς...που είναι ήρεμη και αυτό το μεταφέρει στο παιδί της... Τα παιδιά μαθαίνουν πάρα πολλά μα πάνω από όλα κοινωνικοποιούνται! Μαθαίνουν να ζουν με κανόνες και με όρια (τα οποία είναι απαραίτητα για να ενταχθεί κάποιος στο κοινωνικό σύνολο) Μέγιστη εφεύρεση ο παιδικός!!

Το εν λόγω θέμα ειναι εντελώς υποκειμενικό για την κάθε μητέρα την κάθε οικογένεια και το κάθε παιδί. Εγώ έστειλα την μονακριβή μου σε ιδιωτικό βρεφονηπιακό σταθμό μόλις 3 μηνών.. Έπειτα απο μεγάλο ψάξιμο αλλεπάλληλες συναντήσεις με παιδαγωγούς και επισκέψεις σε παιδικούς . Κατέληξα σε ένα βρεφονηπιακό με παιδαγωγούς πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Άπλετο φυσικό φώς ,μεγάλους και υπερασφαλείς χώρους με πολλά καλοσυντηρημένα παιχνίδια ,τεράστιο κήπο με κούνιες και διαφόρων παιχνιδιών ξύλινων . Με άπειρα ερεθίσματα και ένα προγρραμμα που περιλαμβάνει από ψυχοκινητικά παιχνίδια ,μουσίκη,γλώσσα,μαθηματικά,χειροτεχνίες κλπ. Με καθημερηνή παρουσία παιδιάτρου στον χώρο 2 φορες την εβδομαδα παρακολούθηση απο παιδοψυχολόγο και λογοθεραπευτη. Ένα πρόγραμμα διατροφής με βιολογικά προιόντα και εκλεκτό τρόπο παρασκεύης υπογεγραμένο απο διατολόγο και που αλλάζει κάθε δύο μήνες καθημερινή επικοινωνια με τετράδιο με τους γονέις εβδομαδιέες συναναντήσεις και επιμορφωτικά διαρκεί σεμινάρια για γονείς και newletter επισης εβδομαδιαίο. Την παραπάνω απόφαση για να στέιλω το παιδι μου τόσο μικρό στον βρεφικό την πήρα βάση της κατάστασης η οποία είχε ώς εξής : Ζω με τον αντρα μου και την κόρη μου σε ενα προάστιο της Αττικής και ο πιο κοντινός μου συγγενής(μητέρα μου) βρίσκεται σε απόσταση 30 χλμ και εργάζεται. Ο αντρας μου ειναι ελευθερος επαγγελματίας με 2 καταστηματα και απασχολείται γύρω στις 18 ωρες καθημερινά. Εγω είμαι ιδιωτική υπαλληλος σε εταιρεια η οποια απέχει απ το σπίτι μου 2ωρες επικεικώς πήγαινε και άλλες 2 έλα (καθώς χρησιμοποιώ 4 συγκοινωνίες) . Το μόνο κενο που έχω κατοπιν ειδικού αιτήματος στην δουλεια μου ειναι ελευθερο σκ. Το οποίο και το περνάμε μαζι με το βλαστάρι μου Αυτη την στιγμή η μικρή μου πριγκήπισσα ειναι 15,5 μηνών και αυτό που έχω αποκομίσει απο τον βρεφονηπιακο που επελεξα να έχει την μεριμνά και την διαπεδαγώση της όσο εργάζομαι ειναι τα καλύτερα. Εχω ενα παιδί που περπατάει αψογα απο 12 μηνών ,από 5 μηνών κοιμάται 8μ.μ.καθε βράδυ συνεχόμενα έως το πρωι στης 6.00 που ξυπνάει,έχει φοβέρη ανάπτυξη και δεν φέρει καμία δυσκολία στο φαγητό της. Ειναι άψογα κοινωνικοποιημένη με όλων των είδων τις ηλικίες , παιζει και αλληλεπιδρα με τα παιδακια της τάξης της καθως και με αγνωστα με πολυ θετικο τροπο και σε όλες τις κοινωνικες εκδηλωσεις -βόλτες -υποχρεώσεις που την έχω μαζί μου συμπεριφέρετε πολύ φυσιολογικά χωρις εκρήξεις θυμού και με πολύ χαρά και εξερευνητικότητα. Εδω και λίγες μέρες έχουμε ξεκινήσει και Baby swim καθε Σαββατο μαζι . So, στην δική μου περιπτωση η επιλογη μου για το παιδι μου θεωρω οτι λειτουργησε θετικα για εκείνο και για μένα βάση των συνθηκών. Εχω προσαρμοστει σε υπερφορτωμένο πρόγραμμα και έχω φορτωσει και το λουλούδι μου αναγκαστικά ,αλλα θεωρω οτι το αντιμετωπιζουμε διασκεδαστικα και δεν πτοουμαστε ,προσεχως θα ξεκινήσουμε και ωδείο για νήπια :P Κατ εμε ο χρονος που αφιερωνεις στο καθετι πρεπει να ναι ουσιαστικος αυτο μετράει πραγματικα κι αυτο φέρνει αποτελέσματα.

Beatrice, πάντως δεν είναι όλα τα παιδιά ίδια. Και το κυριότερο είναι ότι κάθε γυναίκα αντιμετωπίζει διαφορετικά την πίεση που δέχεται όταν το παιδί της είναι νήπιο. Φυσικά εδώ παίζει σημαντικό ρόλο η ετοιμότητα. Και ΑΝ και ΠΟΣΟ έτοιμη είναι μια γυναίκα να γίνει μητέρα. Αν έχει λάβει ή όχι υπόψιν τις επερχόμενες δυσκολίες. Αλλά κυρίως η ιδιοσυγκρασία του κάθε ανθρώπου είναι που παίζει τον 1ο ρόλο!! Πέραν τούτου, μπορεί για το δικό σου παιδάκι να ήταν η βέλτιστη επιλογή να πάει παιδικό από τα 2 του. Δεν είναι όμως γενικός κανόνας. Στην ηλικία των 2 ετών είναι πράγματι πολύ νωρίς γιατί ακόμα δεν έχουν κατακτήσει βασικές ικανότητες που είναι απαραίτητες. Όπως το να κάνουν τσίσα και κακά τους μόνα τους. Όπως το να ακούν και να συνενοούνται πιο αποτελεσματικά με τις δασκάλες. Τα 2 χρονα δεν περπατούν καλά ακόμα (καποια παιδάκια πρωτοπερπατούν 18 μηνών..), δεν στηρίζονται σωστά, τα ποδαράκια τους είναι πιιο κοντά και πιο ασταθή, δεν φτάνουν πολλά πράγματα... Οι δασκάλες έχουν άλλα 50 παιδάκια στο κεφάλι τους και δεν μπορούν να ασχοληθούν αποκλειστικά και προσεκτικά με το αν το δικό σου έπλυνε σωστά τα χέρια του, σκουπίστηκε σωστά στην τουαλέτα, έφαγε όλο το φαγητό του, αν κινδυνεύει τρέχοντας ή παίζοντας, κλπ κλπ. Οκ. μια γενική εποπτία την έχουν. Αλλά είναι καλύτερο το παιδί να είναι πιο ανεξάρτητο από μόνο του και πιο ικανό να αυτοπροστατευτεί. Έτσι είναι πιο ασφαλές. Σίγουρα ένα παιδάκι 3+ που έχει βγάλει πάνα και είναι πιιο ώριμο, θα συνενοείται καλύτερα και θα κάνει όλα τα παραπάνω μόνο του χωρίς βοήθεια. Επιπλέον το ανοσοποιητικό του 2χρονου δεν είναι ακόμα τόσο ώριμο ώστε να αντιμετωπίσει τη λαίλαπα. Γιατί πραγματικά πρόκειται για λαίλαπα. Από τις απλές ιώσεις, μέχρι σκουλήκια και ψείρες. Όχι ότι δεν θα τα πάθει αν πάει αργότερα. Αλλά τουλάχιστον θα είναι πιο ώριμος ο οργανισμός για να τα αντιμετωπίσει καλύτερα. So, ΟΚ, εσύ καλά έκανες και τον πήγες αφού έκρινες ότι αυτό χρειαζόταν, αλλά δεν ισχύει για όλους αυτό.

Συμφωνω απολυτα!!!!!!!!!!! Ουτε εγω δουλευω αλλα τα διδυμακια μου τα στελνω παιδικο... οχι πολλες ωρες βεβαια μονο 3, εχουν τους φιλους τους, λατρευουν τις δασκαλες τους και η μαμα 3 ωρες την μερα φορτιζει μπαταριες....;)

Είμαι της γνώμης πως η κάθε μητέρα είναι σε θέση να αξιολογήσει την κατάστασή της και να πράξει αναλόγως. Προσωπικά, έστειλα τα παιδιά μου σε παιδικό από 15 μηνών και δεν το μετανιώνω, διότι έχω δει πολύ μεγάλη διαφορά στην αντίληψή τους και στην κοινωνικοποίησή τους, και όλο αυτό σε μόλις 4 εβδομάδες.

Εγω δεν θελω να αναφερθω στα καλα και τα κακα του παιδικου.Αυτα εχουν συζητηθει παμπολλες φορες.Αυτο που μου εκανε εντυπωση στο κειμενο που μολις διαβασα ειναι η συμπεριφορα αυτου του παιδιου.Και θελω να ρωτησω την μαμα Beatrice με ολη μου την αγαπη και την καλη διαθεση:Λες καπου στο κειμενο σου οτι ηθελες-θελεις να μεγαλωσεις ενα παιδι ατρομητο και με αυτοπεποιθηση.Ως εδω συμφωνω και επαυξανω..Με ποιο τροππ ομως πιστευεις οτι το κατορθωσες αυτο?Με το να του επιτρεπειε να χτυπαει τα αλλα παιδια οταν του παιρνουν τα παιχνιδια του η με το να τραβαει μαλλια στην παιδικη χαρα?Και μευα φανταζομαι πως θα ετρεχε κοντα σου κι ουτε γατα ουτε ζημια.Για να μην παρεξηγηθω ,θελω να εξηγηθω.Δεν με αφορα πως μεγαλωνει η καθε μια το παιδι της.Δεν με αφορουν τα ξενα παιδια.Για το δικο μου το παιδι με νοιαζει,που ειναι ακακο,δεν σηκωνει χερι ποτε παρολο που ειναι πολυ ευσωμο και δυνατο παιδακι.Για το δικο μου το παιδι με νοιαζει,που θα βρεθει αυριο μεθαυριο σε καποιο σχολειο με παιδια που ειναι επιθετικα και βιαια και θα πληγωθει απο τη συμπεριφορα τους μεχρι να μαθει και το ιδιο να αμυνεται και να προστατευει τον εαυτο του.Ειστε περηφανες λοιπον οσρς μεγαλωνετε τετοιους "τζορες" η μηπως θα επρεπε να το κοιταξετε λιγακι το θεμα?

Yper tou paidikou stathmou ki egw! O mikros mou trelainetai na pigainei, ksekinise apo 4 minwn kai twra pou einai 2 1/2 xronwn de thelei na gyrizei spiti. Protimaei na paizei me ta paidakia ekei. Kai den katalavainw tis miteres pou agxwnwontai me afto to thema kai fovountai mipws to paidi krywsei, ktl. Kanenas de leei oti an stelneis to paidi sou ston paidiko den to agapas i to ksefortwnesai i oti den eisai kali nana. Auto pou metraei den einai i positifs tou xronou pou pernas me to paidi sou alla i poiotita

Για ζωηρά παιδάκια είναι 'οτι πρέπει ξεσπάνε την ενέργεια και ασχολούνται με πολλά πράματα που σπίτι δεν μπορείς να τα κάνεις ,αρκεί να είναι ο παιδικός καλός ,στον πρώτο παιδικό που πηγαίναμε γύριζε χειρότερα απο πρίν που ήταν σπίτι ,δεν έκαναν τίποτα και μόνο τα έβαζαν για ύπνο ,φαί και πάζλ, μην μιλάτε ,μή τρέχετε μή και μή βαριόταν πολύ και νευρίαζε αλλά τι να έκανα ήταν με έσπα δεν μπορούσα να τον αλλάξω παιδικό ,οπότε ναι στον παιδικό προσοχή στην επιλογή. Φέτος άλλος άνθρωπος !!!!

Όχι, δεν συμφωνούμε όλες καλή μου! Ο παιδικός δημιουργήθηκε για να διευκολύνει τις μαμάδες που εργάζονται. Δεν ξέρω αν ισχύει πλέον για όλους, αλλά πριν απο 10 χρόνια που πήγαινε ο γιος μου για να γράψεις το παιδί στον παιδικό, έπρεπε να προσκομμίσεις χαρτί απο τον εργοδότη σου ότι δουλεύεις. Στην πορεία αυτό ξεχάστηκε και αρκετές μαμάδες βολεύτηκαν με το ουσιαστικά να αράζουν τα παιδιά τους στον παιδικό, αρκετές απο αυτές επίσης υποστηρίζουν με μένος τα πάμπολα καλά του παιδικού κ κοιτούν κιόλας το παιδί σου με λύπηση γτ δεν το πας, άρα θα είναι κ ακοινώνητο.... Ο παιδικός κατ'εμένα είναι ένα φοβερό "εργαλείο" να το πούμε έτσι όταν δουλεύεις. Όταν όμως δεν δουλεύεις ποιος ο λόγος; Εγώ δουλεύω μόνο καλοκαιρι (Μάιο με τέλος Οκτωβρίου) όταν πρωτοέπιασα δουλειά μόλις είχα χωρίσει κ ο γιος μου ήταν 3 1/2, φυσικά κ τον πήγα παιδικό κ το καταευχαριστήθηκα, με βοήθησε πάρα πολύ στο να μην έχω άγχος στη δουλειά μου, στο να τον παίρνω απο εκεί ταϊσμένο κτλ. Όπμως ο γιος μου κάθε μέρα μου ζήταγε με το παραπονεμένο φατσάκι του, "μαμά μην αργήσεις να έρθεις να με πάρεις" (περιττό να πω όταν δεν έχω αργήσει ποτέ μια που σχολνούσα 2) εκτός ότι του πήρε κανα μήνα να συνηθίσει κ να μην κλαίει... Όταν πολύ αργότερα ξαναπαντρεύτηκα κ έκανα την κόρη μου, απο τη στιγμή που είχα τη βοήθεια του άντρα μου και της μητέρας μου αποφάσισα να μην την στείλω παιδικό. Ποιος ο λόγος άλλωστε; Εννοείται ότι τρώω χοντρό λούκι κάθε καλοκαίρι γτ γυρίζω σπίτι, πρέπει να τους μαζέψω, να τους μαγειρέψω κτλ, ο άντρας μου όσο καλή διάθεση κ αν έχει να βοηθήσει δεν το πολυκατέχει το άθλημα του νοικοκυριού :-) και εννοείται ότι όταν μενει μόνος του με την μικρή ξεσηκώνουν όλλλο το σπίτι... Ποιοι οι λόγοι που δεν έστειλα την μικρή μου στο παιδικό; Πρώτον, παρατήρησα πολλά παιδάκια απο γνωστούς και φίλους ότι κρέμοταν απο τη φούστα τις μαμάς μια που η μαμά τους τους έλειπε αντίθετα με τη μικρή μου που όταν είχε παρέα ή στον παιδότοπο δεν γύρναγε ούτε να μας κοιτάξει. Αυτό συμβαίνει γτ μας θεωρεί δεδομένους μια που δεν την αφήνουμε πουθενά. Δευτερον, όσο αφορά τις ασθένειες. Εννοείται ότι το παιδί πρέπει να κολλήσει μικρόβια κ να αναπτυξει το ανοσοποιητικό του, αλλά όσο πιο νωρίς έρχεται σε επαφή με διάφορες ασθένειες τόσο κ αδυνατεί. Αλλιώς αντιμετωπίζει ένα παιδάκι ένα κρυολόγημα κ αλλιώς ένα 2χρονο μην κοροϊδευόμαστε. Όσο πιο μεγάλο είναι το παιδί, τόσο πιο καλά αντιμετωπίζει τους ιούς. Παιδάκια απο φίλες μου που αρχισαν παιδικό στα 2 κάθε μα κάθε εβδομάδα ήταν άρρωστα με αντιβίωση (εννοείται ότι το 2ο παιδάκι της τώρα το μεγαλώνει η μαμά της μια που η κοπέλα δουλεύει) Τριτον, κακά τα ψέμματα δεν μαθαίνουν μόνο καλούς τρόπους, μαθαίνουν κ κακούς... Τέταρτον, αφού απο τα 4 και μετά μπορεί να πάει προνήπιο, γτ σώνει κ καλά να το πάω παιδικο; Γενικά εγώ είμαι της άποψης, ήθελες κ έκανες παιδί, να το λουστείς τελεια και παύλα. Συγνωμη αν γίνομαι απόλυτη, αλλά δεν μου φταίει κανένας που έκανα παιδί και εννοείται ούτε και οι γονείς μου. Αν είναι δυνατόν 4 χρόνια να μην μπορώ να δεχτώ τα θέλω και τις υποχρεώσεις του παιδιού μου και λέω 4 γτ είπαμε μετά πάνε παιδικό. Ναι, είναι κουραστικά, ναι μπορεί να θέλω να μπήξω τα κλάματα, αλλά πόσα χρόνια νομίζετε ότι θα είναι παιδιά; Πόσο ακόμα μέχρι να αρχίσουν το σχολείο κ άλλες δραστηριότητες κ μετά για μια ζωή θα είναι σχολείο. Αν το παιδί μου είναι υπερκινητικό θα του βρω ασχολίες, θα το πάρω μαζί στα ψώνια, θα διαβάσουμε, θα παίξουμε κάποια στιγμή θα με βαρεθεί κ θα κάνω καμιά δουλειά που θα πάει, αν όχι θα της δώσω κάτι να μαγειρέψουμε μαζί, θα της βάλω ένα παιδικό να δει και εντάξει ξέρω ότι για να μαζέψω εγώ ένα δωμάτιο, θα πρέπει εκείνη να έχει χαλάσει ένα άλλο...Αλλά είπαμε βρε κορίτσια, 4 χρόνια είναι όλα κ όλα. Φέτος το τσιλιμπιθράκι μου πάει προνήπιο κ δεν έκλαψε ούτε μια μέρα (κάποια άλλα που πηγαίνανε κ παιδικό κλαίγανε με μαύρο δάκρυ) κ σήμερα που είναι αρρωστούλα με ίωση κ είπα να την κρατήσουμε μια μέρα σπίτι, δεν της είπαμε ότι έχει σχολείο γτ θα ήθελε να πάει. Το θέμα είναι ένα, θες να το πας παιδικό, να το πας αλλά δεν μπορώ κ όταν εκθειάζουν τον παιδικό λες και είναι ότι καλύτερο. όχι, δεν είναι, το καλύτερο είναι τα παιδιά μέχρι μια ηλικία να μένουν με τη μανούλα τους. Τώρα αν δουλεύεις κ δεν γίνεται αλλιώς, οκ καλά κάνεις και το πας, και εγώ άλλωστε το πήγαινα, αλλά μέχρι εκεί.

Εγώ έστειλα τα παιδιά μου στην ηλικία των δυο ετών παιδικό από ανάγκη, επειδή δούλευα αλλά και να μην δούλευα πάλι το ίδιο αθα έκανα, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.!!!!!!!