Απεγνωσμένη… Όταν η μάνα είναι χειρότερη από την πεθερά!
Κλαιω. Kαθε μερα εδω και 3 χρονια. Νιωθω μονη και απογοητευμενη… Δεν αντεχω αλλο τη μανα μου. Την παρουσια της. Τη φωνη της. Ντρεπομαι αλλα ετσι ειναι. Μου ροκανιζει τη ζωη καθε μερα…
Ειμαι μοναχοπαιδι. Εζησα ευτυχισμενα παιδικα χρονια αν κ οι γονεις μου ηταν υπερπροστατευτικοι. Στα 28 μου μετα απο σπουδες, μεταπτυχιακα κτλ εφερα τον γαμπρο στο σπιτι. Φουλ ερωτευμενη εγω. Φουλ ενθουσιασμενοι οι δικοι μου. Νεος, μορφωμενος, καλη πλουσια οικογενεια, καλη δουλεια.
Παντρευτηκαμε και μειναμε στο διαμερισμα πανω απο τους δικους μου. Αρχισε το μαρτυριο… Η μανα μου ερχοταν οτι ωρα ηθελε, ξεκλειδωνε, εμπαινε. Φωνες εγω. Τιποτα αυτη. Αν βγαιναμε, που πηγαινουμε. Αν δεν βγαιναμε, γιατι μεναμε μεσα.
Οταν ελειπα στη δουλεια εμπαινε στο σπιτι να πλυνει πιατα, να μαζεψει ρουχα. της μιλουσα με το καλο, με το κακο, τιποτα… Ειχαμε σκοπο να φυγουμε για αλλο σπιτι με τον αντρα μου, αλλα εμεινα εγκυος. Εμετοι, κουραση, που να τρεχουμε.
Η μανα μου αντι να ηρεμησει χειροτερευσε… Γιατι ψωνιζετε τοσα φορμακια; Γιατι βαφετε ετσι το παιδικο δωματιο; Γιατι θα ειναι αυτος ο νονος… 9 μηνες κλαμααα. Λες και δεν ηθελε να φτασω στη γεννα.
2 μηνες μετα τη γεννηση της κορης μου πεθανε ο πατερας μου. Oχι ξαφνικα. Aρρωστος κai ηλικιωμενος (20 χρονια διαφορα απο τη μανα).
Απο τοτε τελειωσα. Πεθανα. Η συμπεριφορα της εγινε 1000φορες χειροτερη.
Καθε μερα σπιτι αυτη. Οποτε θελουμε να βγουμε εχει κατι. Πιεση, ταχυκαρδια, διαρροια, οτι μπορεις να φανταστεις.
Σε καθε γιορτη του παιδιου να κλαιει και να θυμαται τον μπαμπα και ολοι χαλια να ειμαστε.
Μετα αρχισε αλλο τροπαρι. Γιατι ψωνιζουμε ρουχα, γιατι πηραμε νεο χαλι, γιατι πηγαμε εκει διακοπες.
Καθε μερα με κανει να κλαιω.. της μιλαω γλυκα. Προσπαθω να μην την αφηνω μονη. Τις κυριακες τρωμε ολοι μαζι (απεχθανεται τα φαγητα μου). Της λεω να παμε σινεμα ή θεατρο, αλλα ολα μου τα βγαζει ξινα. Πώς ντυνομαι… Πώς βαφομαι…
Δεν αντεχω πια.
Δεν ξερω τι εχει. Της προτεινα ψυχολογο και με εβρισε.
Η πεθερα μου ερχεται σπιτι, παινευει το φαι μου, κραταει το κατιτις της. Χαιρεται να βγαινουμε και να διασκεδαζουμε.
Η μανα μου ειναι μονιμως εχθρικη.
Πνιγομαι… Ειναι φορες που δε θελω να υπαρχει στη ζωη μου… Μετα κλαιω και μετανιωνω.
Δεν ξερω τι φταιει. Θυμαμαι ευτυχισμενη ζωη στο σπιτι μας. Αν κΑΙ πολλα χρονια η διαφορα της απο τον μπαμπα, λεει οτι τον πηρε απο ερωτα.. Δεν τσακωνονταν ποτε. Οικονομικα δεν ακουσα ποτε να ζοριστουμε. Και τωρα εχει το σπιτι της, μια πολυ καλη συνταξη και καποια ενοικια. Δεν της λειπει κατι. Ειμαστε υγιεις, εχουμε φιλους, συγγενεις και αυτη το ιδιο.
Τι εχει; Γιατι ολη αυτη η κακια;
Πως να το χειριστω; Ειλικρινα χανομαι….
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Για αρχή αν δεν μπορείς να φύγεις από το σπίτι σου είσαι άλλαξε κλειδαριές.. Αν δεν παίρνει πάλι από λόγια και κάνει το δικό της με φωνές και υστερίες τότε βρες σπίτι να φύγεις και πάτα πόδι. Θα έρχεται μόνο όταν θα παίρνει τηλέφωνο. Ανέβασε τη φωνή σου δεν είσαι μωρό πλέον για να στις βρέχει στον ποπο. Είσαι υπεύθυνη για τη ζωή τη δική σου του άντρα σου μια του παιδιού (ή παιδιών αν έχεις κάνει κι άλλα).να σε ελέγχει θέλει και κοίτα να το διορθώσεις αυτό όσο είναι καιρός γιατί μπορεί να προκαλέσει ρήξη στο γάμο σου όλο αυτό. Και όπως είπαν και κάποιες κυρίες από πάνω θέλει ψυχολογική υποστήριξη.. Αν όχι με το καλό με το κακό
Η μητέρα σου χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη από ειδικό. Δυστυχώς, έχω αντιμετωπίσει εξίσου άσχημα σκηνικά με τη δίκη μου μητέρα, με αποτέλεσμα να μην έχουμε καμία σχέση πλέον.
Τι έχει η μητέρα σου μέσα της δεν μπορείς να το ξέρεις. Το σίγουρο είναι πως ΔΕΝ είσαι υποχρεωμένη να υφίστασαι αυτή την κακοποίηση. Κράτα τις αποστάσεις σου και προστάτευσε τον εαυτό σου. Πήγαινε να ζήσεις κάπου αλλού γιατί προφανώς με τα λόγια δεν καταλαβαίνει. Ίσως καταλάβει με τις πράξεις. Πρέπει να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου, να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα και να αποστασιοποιηθείς. Δεν έχεις εσύ το πρόβλημα και ούτε μπορείς να λύσεις το πρόβλημα κάποιου άλλου αν δε θέλει αλλά ούτε και να το φορτώνεσαι.
Η μάνα σου έχει κατάθλιψη και την εκφράζει με αυτό τον τρόπο. Δεν είναι χαρούμενη και μεταφέρει παντού την γκρίνια της. Προσπάθησε να την πείσεις να δει κάποιον ειδικό. Αν και χλωμό το κόβω να δεχτεί.
Να μεινεις στι σπιτι σου. Ακου να φυγετε. Δωσε το ελευθερο στον αντρα σου να της κοψει τον αερα. Μονο αυτος μπορει. Μια φιλη μου ειχε το ιδιο θεμα κ ξερεις τι εκανε ο αντρας της; ηταν στο δωματιο τους κ ξαφνικα μπαινει η πεθερα σπιτι με τα κρυφα κλειδια κ αυτος ετρεξε γρηγορα κ καλα να μπει μπανιο τσι τσι δι. Η πεθερα τον ειδε καταντραπηκε γιατι σπιτι του ειναι. Εεε εκοψε τον ελεγχο κ την γκρινια. Βγαινει με αλλες γιαγιαδες κ εχει κ χομπυ. ? μη ντρεπεσαι. Ενα σοκ θελει
Δεν μπορώ να καταλάβω επειδή βιώνω και γω παρομοια κατάσταση με την δικιά μου, γιατι πρέπει να πάμε εμείς σε ψυχολόγο για τα δικά τους προβλήματα???Μπορώ να σε καταλάβω κορίτσι μου γιατι εγω λεω πως αν ήταν η μάνα μου πεθερά θα είχα χωρίσει!!! Και αυτό είναι μεγάλη κουβέντα... ποοοοσο υπομονή πια???
άκου κοριτσακι μου θα σου το πω απλά και όσο γινεται πιο όμορφα, φυγετε απο εκει όσο ειναι καιρός. Η μητέρα σου ειναι ένας αρνητικός ανθρωπος που σου τρωει την ζωή. Δεν εισαι υπευθυνη για αυτή αλλά εισαι υπέυθυνη για την δικη σου οικογένεια. Οσον την αφήνεις να σε χειριζεται φταις και ε σύ γιατι δημιουργεις έναν θύτη-την μάνα σου. Αυριο μεθαυριο θα σε βλέπουν τα παιδιά σου σε αυτη την κατάσταση και θα σε μισήσουν και εσένα και εκεινη. Εκεινη επειδη σε στενοχωρει και εσένα επειδή δεν έκανες κατι να αλλάξεις την κατάσταση. Αν δεν μπορεις να μετακομισεις, να αλλάξεις κλειδαριά. Οσο και να σου θυμωσει ακομα κι αν δεν σου ξαναμιλησει ποτε ειναι δικο της το προβλημα. Αν η μάνα σου μπορει να ζησει χωρις να μιλαει στο μοναχοπαιδι της τοτε οφειλεις να μπορεις και εσύ. Εχεις μια αποστολή στην ζωή σου, να ζήσεις και να προσφερεις στην οικογενειά σου. Ανθρωποι σαν την μητερα σου δεν παθαινουν τιποτα, έχουν σκληρο εγωισμό, ενω εσύ θα αρρωστησεις και αργοτερα θα μετανοιωσεις που δεν έπραξες αποφασιστικά. Μάνα ειναι εκεινη η οποια αφου γεννησει(ή οχι) το παιδί της το ανατρεφει έτσι ώστε να το παραδώσει στην κοινωνία υγιες σωματικά και ψυχολογικά και να το αφήσει να πετάξει με τα δικά του τα φτερά. Μην προσπαθεις να καταλάβεις, κάποια πράγματα πρεπει να τα αποδέχεσαι έτσι όπως ειναι και να προχωράς. Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΖΩΗ.Πράγματι ειμαι λιγο θυμωμένη αλλά όχι μη την μάνα σου ειμαι με σένα που ανέχεσαι αυτή την κατάσταση και την διαιωνίζεις. Αποφάσισε μετά απο σκέψη τα βήματά σου, της τα ανακοινωνεις κοφτά και ξάστερα αλλά το σπουδαιότερο τα τηρεις με όποιο κόστος απο την μερά της. Σημασία έχει η δική σου η ζωή, του άνδρα σου και των παιδιών σου.... αποφάσισε τι θέλεις λοιπόν. Καλή συνέχεια και κάθε ευκολία ευχομαι στην ζωή σου. Είμαι μητέρα 4 παιδιών και γιαγιά 3 εγγονων και ότι γράφω το γράφω απο βιωματικές εμπειρίες.
Δυσκολη κατασταση. μη περιμενεις να αλλαξεις τη μανα σου. αλλαξε εσύ. Απενεχοποιήσου σε πρωτη φαση. δε φταις σε κατι. Δυστυχως εδω που φτασατε μπορει και να σπασεις αυγά. Αλλα εσυ πρπει να αλλαξεις. Δε μπορω να πω κατι αλλο. Ο καθενας λειτουργει διαφορετικα. Πχ καποιος σε μια τετοια κατασταση θα φεροταν πολυ ασχημα. αλλος παει με το καλο. κοκ. σιγουρα καποιες συνεδριες με ψυχολογο θα σε βοηθησουν.
Καλορίζικο το νέο διαμέρισμα που βρήκατε προχθές.
Είσαι αναστατωμένη και με μπερδεμένα συναισθήματα. Έχοντας μια παρόμοια μαμά θα σου πω ότι θέλει πολύ κόπο να δουλέψεις μέσα σου τη σχέση σου μαζί της. Αφού έχεις την οικονομική δυνατότητα μπορείς να κάνεις κάποιες συνεδρίες με έναν ψυχολόγο για να μπορέσεις να βάλεις τα συναισθήματα σου σε μία σειρά και το βασικότερο να μην αισθάνεσαι ενοχές για τα αρνητικά συναισθήματα απέναντί της.
το προβλημα ειναι οτι ΔΕΝ εχει αλλη ασχολια και ασχολειτε μαζι σας....η μαλον ΜΑΖΙ ΣΟΥ. μερικες φορες ειναι καλο να βαζουμε τα πραγματα στη θεση τους!!! ΑΝ ηταν η μανα του αντρα σου αυτη που εκανε αυτα τα πραγματα??? τι θα λεγες? σιγουρα οτι ο αντρας σου υπολοιζει την μαμα του περισοτερο απο σενα!!! ΜΑΘΕ να σαι δυναμικη,ΑΛΑΞΕ κλειδαρια και ΜΗΝ της δωσεις κλειδι,επειτα φερε γιατρο στο σπιτι να την ξεσκονισει σε ολα(ακομα κι αν σε βριζει......γιατρο φερνεις οχι δολοφονο)και σταματα ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΕΝΟΧΕΣ.εκει παταει.αν καταλαβει οτιεισαι αποφασησμενη να την κλεισεις απεξω επειδη φερεται οπως φερεται ισως αλαξει στ αληθεια τροπαρι...αν παλι οχι...ΜΕΤΑΚΟΜΗΣΤΕ!!!
Για να μην μακρυγορώ θα πω ότι συμφωνώ με τις προλαλήσασες. Όμως συγγνώμη έχω μια απορία... Γιατί δίνετε κλειδιά του σπιτιού σας σε μανάδες και πεθερές;;; Ειδικά όταν ξέρετε ότι τους αρέσει να ανακατεύονται! Τι περιμένατε ότι θα τα χρησιμοποιήσουν μόνο σε ώρα ανάγκης; Θέστε μόνες σας τα όρια του προσωπικού σας χώρου μην περιμένετε να τα σεβαστούν οι άλλοι.
γιατι το σπιτι ειναι δικο τους.ετσι,αυτοι μας δινουν τα κλειδια του σπιτιου τους για να μενουμε,οχι εμεισ...
Πόσο σε καταλαβαίνω, να ξερες.!!!!!!!!!
Αλλαξε σπιτι και πηγαινε οποτε πιστευεις οτι εχεις την αντοχη...εν αναγκη ξεκοψε την για ενα διαστημα...ειμαι κ εγω μοναχοπαιδι με ιδιορυθμους γονεις κ πολλες φορες αναγκαζομαι να κοβω επαφες για μηνες..συνερχονται για λιγο και μετα ξανα προς την δοξα τραβουν.....Τωρα για παραδειγμα κοντευουν να μου ρημαξουν την βαφτιση επειδη οικονομικα ειμαστε στριμωγμενοι και τους ειπα οτι ο πεθερος μου θα πληρωσει τους δικους του καλεσμενους και μπορουν να καλεσουν οποιον θελουν αλλα δεν μπορω να πληρωσω.. Για τα πεθερικα μου δν μπορω να πω τιποτα πλεον..ειχαμε καποια θεματα στην αρχη με τον γαμο (τα συνηθισμενα)..επειτα ομως εχουν κανει στροφη και στεκονται σαν γονεις μου.
Αχ.....τα ίδια κι εγώ και δεν είμαι καν μοναχοπαίδι!Μονίμως κριτική για τα πάντα. Τι φοράω στα παιδιά, τι φοράω εγώ, που ξοδεύουμε τα λεφτά, τι απορρυπαντικό χρησιμοποιώ, τι, τι,τι,τι αμέτρητα τι και γιατί. Και ούτε τον άντρα μου θέλει, ούτε την πεθερά μου η οποία δεν ανακατεύεται πουθενά κι είναι άκρως διακριτική. Χώρισε και με τον πατέρα μου το καλοκαίρι και έγινε ακόμη χειρότερο. Από τα πολλά πήρα κοπέλα να μου κρατάει δυο φορές την εβδομάδα τα παιδιά κι έγινε έξαλλη ότι την απορρίπτω. Μα κιοταν τα κρατούσε εκείνη μου το έβγαζε ξυνό, ότι κουράζεται και δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Τέλος πάντων, επειδή είμαι επαγγελματίας υγείας, θεωρώ ότι αυτές οι συμπεριφορές δεν είναι υγιείς. Προσπαθώ χρόνια τώρα να την πείσω να παέι σε ψυχολόγο, δεν δέχεται με τίποτα. Φτάσαμε να θέλει ψυχίατρο. Έχω ξεκινήσει εγώ συνεδρίες με ψυχολόγο, μήπως μου πει κάποιο τρόπο να την πείσω να πάει. Προσπαθώ κι εγώ να διαχειριστώ την κατάσταση γιατί όσο μεγαλώνει γίνεται χειρότερο και δυσχαιρένει τη ζωή μας. Κορίτσι μου προφανώς κι η μαμά σου χρειάζεται βοήθεια, απλά άρχισε να κλείνεις σιγά σιγά τα "παράθυρα" του σπιτιού σου. Να μην γνωρίζει λεπτομέρειες της ζωής σας και να την έχετε κοντά αλλά μακριά. Να μην έχετε την ανάγκη της. Εμένα σήμερα μόλις μου είπε ότι δέχεται να έρθει στον ψυχολόγο να μιλήσει για εμένα γιατί πιστεύει ότι εγώ έχω θεμα. Είναι ένα βήμα κι αυτό. Κουράγιο!
ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΕΡΝΑΩ Κ ΕΓΩ!!!!! ΜΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ!!!! ΛΟΙΠΟΝ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΕΧΩ ΨΑΞΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.... ΕΧΕΙΣ ΑΚΟΥΣΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΒΑΜΠΙΡ??? ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΡΟΥΦΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΝΟΙΩΘΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΚΑΛΑ........ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΓΩ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ..... ΛΟΙΠΟΝ ΒΑΖΟΥΜΕ ΟΡΙΑ.......... ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ... ΑΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΣΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΓΕΜΙΖΕΙΣ ΜΕ ΤΥΨΕΙΣ!!!!!! ΕΓΩ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΒΓΑ ΤΗΣ ΠΗΡΑ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ.... ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΚΛΕΙΣΩ Τ ΑΥΤΙΑ ΜΟΥ!!!! ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΑΡΧΗ...... ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ.... ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΓΙΑΤΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ Κ ΕΣΥ ΣΑΝ ΤΗΝ ΜΑΜΑ ΣΟΥ.......... ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!
ρε κοριτσια.. δεν νομιζω οτι ειναι θεμα οτι ειναι υπερπροστατευτικη η μαμα της. Θεωρω οτι για καποιο λογο θελει να κανει κουμαντο σε ολα να ειναι εκινη που εχει την πρωτη και την τελευταια κουβεντα . Αυτο βεβαια μπορι να πηγαζει απο καποια καταθλιψη κλπ. Δεν ξερω παντως ειναι παρα πολυ δυσκολο. Κι απο αυτα που ειπες καταλαβα οτι ετσι ηταν και πριν πεθανει ο μπαμπας σου. Απλα μετα εγινε χειροτερη. Εγω παντως αν ημουν στη θεση σου θα εφευγα και θα πηγαινα σε αλλο σπιτι. Εσενα ειναι μητερα σου και μπορεις να τα ανεχεσαι οσο θελεις ο αλλος ομως εισαι σιγουρη οτι μπορει να τα ανεχεται και μεχρι ποτε? μια τετοια κατασταση θα την ανεχοσουν απο την πεθερα σου? εγω νομιζω οτι οσο καλη διαθεση και να ειχες δεν θα μπορουσες για πολυ. Θα υπαρξει προβλημα και στην δικη σου οικογενεια και ειναι κριμα.... εχετε ολη την ζωη μπροστα σας. Μετα ποτε θα ερχεται εκεινη , ποτε θα πηγαινεις εσυ.... ειναι πιο καλα πιστευω. Και οχι πολυ κοντα .. καλα ειναι να εχετε αποσταση αρκετη
ΑΝΤΙ ΝΑ ΚΑΘΕΣΑΙ ΝΑ ΧΑΛΑΣ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΣΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΚΛΕΙΔΑΡΙΑ ΞΝΑ ΜΗΝ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΠΙΤΙ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΓΚΡΙΝΙΑΖΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΙΑΝΕΙΣ ΑΠΛΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΑΡΙΑ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΛΕΩ ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΙΧΑ ΒΡΕΘΕΙ ΚΑΙ ΕΓΩ βρε μην μπαινεις μεσα εστω οταν ειναι και σχολαει ο συζηγος μην μας πειραζεις τα πραγματα μην μην μην....Ωσπου βαρεθηκα και πηρα νεα κλειδαρια την αλλαξα και αντε να μπει η κυρια σπιτι σου εσυ σπιτι μου εγω της λεω 5 μηνες κρατησε μετα κλαιγοταν στον συζηγο και σαν ψυχοπονιαρης της εδωσε τα κλειδια ο ιδιος εγω θα το ειχα κρατησει για παντα κι ας ελεγε οτι ηθελε
Το πρόβλημά της είναι που δεν της λείπει τίποτα. Αν είχε έστω και ένα πρόβλημα θα μάζευε το μυαλό της και δε θα ασχολιόταν με ανούσια πράγματα. Επειδή τα έχω περάσει όλα τα παραπάνω, με εξαίρεση τις ζαλάδες όταν ήταν να βγούμε (δε βγαίναμε άλλωστε γιατί δεν κρατούσε τα παιδιά), να σου πω πως και σε ψυχολόγο να πάει δε θα βοηθηθεί αν δε θέλει. Μπορεί να πηγαίνει και χρόνια και να μην κάνει τίποτα επειδή δε θα θέλει. Εμείς είχαμε πάθει και το άλλο. Είχε βρει μια που της τα έλεγε όπως ήθελε να τα ακούσει για να συνεχίζουν τα προβλήματά της και τα χρήματα που έδινε. Επειδή σκάμπαζα κατιτίς από το τι λένε οι ψυχολόγοι, έλεγα δεν πας και κάπου αλλού γιατί δε μου φαίνονται πολύ σόι αυτά που σου λέει. Όχι μόνο δεν άλλαζε, αλλά θύμωνε κι από πάνω.Οπότε, άσε τη μαμά σου και πιάσε εσένα. Εσύ θα πρέπει να πας σε ψυχολόγο να σου μάθει πως θα κόψεις τον ομφάλιο λώρο από τη μαμά σου και να σου μάθει πως θα της βάζεις όρια. Όριο μπορεί να είναι και το να αλλάξεις κλειδιά μια μέρα και να μην της δώσεις αντικλείδι ή αν σου χρειάζεται να μπαινοβγαίνει για το παιδί να βάλεις κλειδαριά που ξεκλειδώνει με δύο τρόπους (υπάρχει) ώστε όταν δεν θα θέλεις να μπει μέσα να μην μπορεί να μπει με το κλειδί της. Και όταν θυμώσει - που θα θυμώσει - θα της πεις πολύ ήρεμα ότι χρειάζεσαι λίγο προσωπικό χώρο και ελπίζεις ότι το κατανοεί. Πρέπει να πας σε ψυχολόγο, γιατί πρέπει να κόψεις τον ομφάλιο λώρο που σας συνδέει ακόμη. Μόνη σου δεν είναι εύκολο να το καταφέρεις ή θα το κάνεις άγαρμπα με φωνές και υστερίες. Στα λέω γιατί τα έχω κάνει όλα τα παραπάνω και μόνη λύση βρήκα όταν εκπαιδεύτηκα εγώ στο πως βάζουμε όρια στους άλλους και όταν απαλλάχτηκα από το συναίσθημα του "πως θα το πάρει η μαμά μου". Μετά από αυτά η συμπεριφορά της μαμάς σου απέναντί σου θα αλλάξει εντυπωσιακά!
Γιατί δεν καταγράφεις κάποιες συμπεριφορές της και να πας εσυ σε εναν ψυχίατρο , ώστε να τον ρωτήσεις αν χρειάζεται κάποιες συνεδρίες ή όχι . Αν ναι τότε κάνε τα πάντα για να την πείσεις ( πες ψέμματα πως πάτε σε άλλο γιατρό πχ δερματολόγο κτλ ) Αν πάλι δεν χρειάζεται συνεδρίες ... τότε τρέχα μακριά και άσε τις δικαιολογίες ( τύπου ήμουν έγκυος που να τρέχουμε ....τώρα με ενα παιδί που να πάμε ;;) γιατί υπάρχουν και άνθρωποι που απλά είναι κακοί και όχι τρελοί .
Κορίτσια καλησπέρα!! Εγώ ζω την άλλη κόλαση!!! Η μαμά μου είναι αδιάφορη!!! Είμαι μμοναχοπαίδι έχω 2 παιδάκια το ένα 2 χρονών και το άλλο 2 μμηνών !!! Να φανταστείτε δεν ήρθε στην γέννα του δεύτερου γιου μου !!! Αντίθετα η πεθερά μου σκίζεται με έχει σαν κόρη της που έχει και 2 κόρες να φροντίσει!!! Δεν με πήρε ούτε ένα τηλ να δει αν όλα πήγαν καλά!! Ντρέπομαι την οικογένεια του άντρα μου πολύ και ειδικά την μαμά του που μου φέρεται καλύτερα κι από μανά και δεν με ρωτάνε ποτέ τα πεθερικά μου τι κάνει η μανα μου!!! Τους είπε ο άντρας μου κάποια στιγμή τι συμβαίνει ότι δηλαδή είναι τελείως αδιάφορη χωρίς να είμαι παρούσα κι αυτοί ποτέ δεν με φέρανε σε δύσκολη θέση ούτε όταν γέννησα τον μμικρό μου γιο να νε ρωτήσουν γιατί δεν ήρθε η μανα μου! Τι να σας πω βρε κορίτσια είναι μμεγάλος ο πόνος που νιώθω και φυσικά απογοήτευση!!!
Πηνελοπη, ηταν παντα ετσι η μητερα σου? Ή εγινε τοσο αδιαφορη απο τοτε που παντρευτικες και εκανες τα παιδια ?
Στη θέση σου θα μετακόμιζα χθες. Όλο αυτό δεν είναι δίκαιο ούτε για σένα ούτε για τον άντρα σου.Αυτός ο φουκαριάρης πώς την ανέχεται; Πιθανότατα η μητέρα σου έχει ψυχολογικά προβλήματα αλλά αυτό που σίγουρα καταλαβαίνει κανείς είναι ότι είναι υπερβολικά χειριστική απέναντί σου και σου ασκεί ψυχολογικούς εκβιασμούς και πίεση προκειμένου να ασχολείσαι συνεχώς μαζί της και να σε έχει "του χεριού της". Δεν έχεις κανένα λόγο να νιώθεις τύψεις, αντικειμενικά δεν έχει καμία ανάγκη και δε θα καταστρέφεις εσύ την καθημερινότητά σου για χάρη της. Από τη στιγμή που δε δέχτηκε να πάτε σε ψυχολόγο δεν είσαι υποχεωμένη να ασχοληθείς παραπάνω, τι στο καλό μωρό είναι και θέλει ντάντεμα; Αποστασιοποίηση τώρα. Αν απομακρυνθείς ίσως βάλει μυαλό...
Έχασε το πάνω χέρι, κοριτσάκι μου! Αν θυμηθείς, από τα παιδικά σου χρόνια εκείνη έκανε κουμάντο στο σπίτι σας. Τί έπιπλα θα έχετε, τί θα φάτε, πώς θα ντυθείτε, ποιούς θα συναναστρέφεστε, ακόμη και για τις σπουδές που έκανες είμαι σίγουρη ότι έβαλε το χεράκι της όσον αφορά την κατεύθυνση που επέλεξες. Μια ίδια μάνα έχω κι εγώ. Διαβάζω την ιστορία σου και ζω τον γολγοθά μου από την αρχή. Έγκυος ήμουν κι εγώ οταν ξεκίνησαν όλα και τον πατέρα μου τον έχασα, από τροχαίο, 50 ημέρες αφότου έφερα στον κόσμο το κοριτσάκι μου. Η διαφορά με τη δική σου ιστορία είναι ότι αναγκαστήκαμε, μετά το θάνατος του, να μείνουμε όλοι κάτω από την ίδια στέγη. Βλέπεις, δεν μπορούσε να μείνει μόνη της, την έπιανε η καρδιά της!!! Επτά ολόκληρα χρόνια τράβηξε το δικό μου μαρτύριο. Σε όλα εκείνη έπρεπε να έχει τον πρώτο λόγο. Τί θα φάμε, εννοείται ότι μαγείρευε εκείνη διότι δεν μπορούσε να φάει τα φαγητά μου, τί θα πιούμε, τί θα φορέσουμε στη μικρή μας. Βέβαια, εκείνη καθάριζε το σπίτι, με το πρόσχημα ότι εγώ δουλεύω και δεν προλαβαίνω ενώ παράλληλα δεν άφηνε ούτε καρφί να καρφώσουμε στον τοίχο διότι χαλούσαμε την αισθητική του χώρου με τις αλλαγές μας. Ακόμα και το τί ώρα θα γυρίσουμε από την έξοδο μας καθόριζε, εφόσον, αν αργούσαμε παραπάνω, από την επιτρεπτή, κατ' αυτήν ώρα, έπαιρνε τηλέφωνο να γυρίσουμε σπίτι αμέσως γιατί δεν αισθανόταν καθόλου καλά. Δεν ξέρω η δική σου μητέρα τί σχέση έχει με τον σύζυγό σου, του συζύγου μου, πάντος, και της μάνα μου κλονίστηκαν σοβαρότατα!!! Τον τελευταίο χρόνο δεν είχα σταματήσει να κλαίω, δεν μπορούσα να χαρώ το παιδί μου, τον άντρα μου, δεν μπορούσα να αποδώσω στην δουλειά μου κι από πάνω μου διαγνώστηκε όγκος στο δεξί στήθος και κύστη 4 εκατοστών στην δεξιά ωοθήκη αποκλείοντας μου, τότε, το δικαίωμα σε μια δεύτερη εγκυμοσύνη, και δεν είχα κλείσει καλά καλά τα τριάντα! Αυτό ήταν! Έπρεπε να αλλάξει κάτι. Ή αυτή ή εγώ! Εγώ είχα να μεγαλώσω το παιδι μου αυτό και μόνο αποτέλεσε το κίνητρό μου, πλέον το δίλλημα ήταν.. Ή εγώ ή εγώ!!! Τα βάλαμε κάτω με τον άντρα μου κι αποφασίσαμε ότι φεύγουμε. Για πότε αγοράσαμε οικόπεδο, για πότε χτίσαμε, για πότε μπήκαμε στο σπιτικό μας... χαμπάρι δεν πήραμε. Βέβαια, στην αρχή, οταν έμαθε ότι σε λίγο καιρό μετακομίζουμε στη δική μας στέγη και στην οποία θα είναι ευπρόσδεκτη μόνο ως επισκέπτρια το σκηνικό έμοιαζε σαν ταινία τρόμου. Θαρρείς και είχε εξαπολύσει κάποιος όλους τους δαίμονες του κάτω κόσμου, όμως επειδή ήξερα πλέον ότι ο καιρός του φευγιού πλησιάζει δεν έδινα ιδιαίτερη σημασία. Στο επόμενο στάδιο και τελικό, ήταν που έγινε το εξής αναπάντεχο, ΑΛΛΑΞΕ! Ναι. Στροφή 180°. Άλλος άνθρωπος. Υποτακτική, να σέβεται τις επιθυμίες μας, ευγενική, καλοσυνάτη, λες και την είχαν απαγάγει εξωγήινοι και την αντικαταστήσανε με αυτή τη καλή κυρία! Και όλα αυτά γιατί δεν ήθελε να φύγουμε. Τί να το κάνω όμως; Με έσπασε μέσα μου. Βασικά, έσπασε κάθε τι καλό μέσα μου.. Σήμερα, είμαι ένας άλλος άνθρωπος. Δεν είμαι το γλυκό, καλοσυνάτο, πρόσχαρο, συγχωρετικό πλάσμα που ήμουν κάποτε, τώρα μεταμορφώνομαι σε δράκο αν κάποιος με πιέσει παραπάνω ψυχολογικά. Δεν δέχομαι μύγα στο σπαθί μου. Το καλό, βέβαια, είναι ότι ξεφορτώθηκα την κύστη μου και κατάφερα κι έφερα στον κόσμο ένα υγιέστατο αγοράκι, δεν έχω απαλλαγεί όμως από τον όγκο στο στήθος, και 8 χρόνια τώρα ,μετά την πρώτη διάγνωση, συνεχίζω τους τακτικότατους ελέγχους που αφορούν την εξέλιξή του. Εκείνη, μας επισκέπτεται 1-2 φορές το μήνα, ενίοτε την επισκεπτόμαστε κι εμείς. Οι τελευταίες εξετάσεις της, πριν 6μήνες περίπου, δείξανε οτι δεν έχει κανένα πρόβλημα υγείας και η καρδιά της είναι σαν 20χρονου! Είναι 75 και ζεί μόνη...
kai kati pou xexasa sou kanei kai tis douleies sou ego pou kano kai tis manas mou ...eeeeeeeeeee
μοναχοπαιδι κ γω κ εχουμε σχεδον την ιδια ακριβως μαμα υπεπροστατευτικη μεχρι αηδιας ..... κ μενα μου κανει το βιο αβιωτο κ γω μεγαλωσα πολυ καλα μεχρι που ενηλικιωθηκα κ πλεον παντρευτηκα.... ειπα θα αλλαξει ..... αλλα δεν ..... το καλο με μας ειναι πως δεν μενουμε κ πολυ κοντα κ ερχετε μονο σαββατοκυριακα αν κ αυτα της τα εχω αραιωσει κατα πολυ πλεον διοτι δεν αντεχα την κριτικη της κ να ανακατευει τα παντα..... παντα βρισκει κατι να πει ποτε δεν χαιρεται με την χαρα μου κ οτι κ να κανω ειναι λαθος οτι κ αν φοραω ειναι λαθος αισθανομαι πως υπαρχει αντιζηλεια αλλα γιατι...?!! η πεθερα μου ειναι ενας αγγελος μενουμε ακριβως διπλα κ ποτε δεν μας ενοχλησε με το ζορι την πειθω να κατσει για ενα καφε λεει οτι δεν θελει να μας ενοχλει κ παντα με τον καλο τον λογο κ οποτε της ζηταω να κρατησει το παιδι για να βγουμε παντα ερχεται , ευτυχως που δεν μενω διπλα στην μανα μου, θα ειχα τρελαθει ..... διοτι κ μενα δεν καταλαβαινει ειτε με καλοπιασματα ειτε με φωνες ,αν εμενα παντως θα αλλαζα κλειδαρια κ δεν θα της εδινα το κλειδι οσο κ αν ωριοταν.... αν θελει να βοηθησει καλως ,την γνωμη της να την κραταει για τον εαυτο της καλυτερα να μην μιλαει αν δεν ειναι να πει κατι καλο .... αυτο της ειπα την τελευταια φορα καπως εκει αρχισαμε να τα πηγαινουμε καπως καλυτερα .... την αγαπαω αλλα με πνιγει νομιζει οτι κανει το σωστο αλλα ειναι λαθος να κατακρεουργεις την ψυχολογια του παιδιου σου καθε φορα που το βλεπεις ..... γιαυτο καλυτερα μακρια κ αγαπημενοι ..... αν δεν θες να πετυχει καμια μερα εσενα κ τν αντρα σου σε ιδιαιτερες στιγμες αλλαξτε κλειδαρια κ ξεκαθαρισε της το οτι οταν ερχεται απροειδοποιητα μπορει να πετυχει αβολη στιγμη... να βγενει απτο μπανιο πχ.... η οτι μπορει να θελετε ν κανετε τ οτιδηποτε κ να βρεθει προ εκπληξεως κ δεν γινεται να ειναι μες τα ποδια σας ολη την ωρα , ειστε ζευγαρι ....καλυτερα πριν ανεβει να παρει τηλεφωνο κ αν δεν το σηκωνετε να μην ερχετε γιατι θα σας διακοψει και αλλα τετοια..... για να βρεις την ησυχια σου ... κ αν δεν καταλαβει κ μαυτα απλα αλλαξτε κλειδαρια κ αστην να αναρωτιεται.... αλλιως δεν γινεται..... ! ξερω ισως ακουγομαι σκληρη αλλα κ οα γιος φοβερα θελει που λενε .....
Den xanesai.apla skepsou ligo...ayti i gunaika se efere sto kosmo se megalose...eisai manoula tora ti nomizeis den tha kaneis lathoi me to paidi sou,,,kai den sta lew tuxaia ayta kai ego ta idia pernaw pethane o pateras mou kai exo noikiasi spiti dipla sti mana mou gia na eimai konta tis.kai gia na vlepei to paidi giati mono me ayto xairete.kakos krinoume tous gonois mas kai esi kai ego xero den palevete omos i mana einai mana telos den alazoun merikes prepei na tis dextoume etsi.skepsou mhpos prepei na alaxoume emeis...kai fantasou ego exw kai mia aderfoula den exei mono emena .esi ...pou exei mono esena me ti na asxoleite fisika mazi sou...ti nomizeis oti theloyn kai to kanoun oxi ase oso kai na fonazeis ti diko tous kanoun pali ...opote ...kai na sou pw kati mou lypei o pateras mou kai otan skeftomai lew giati tou fonaza giati malona mazi tou sthn ousia gia vlakeies giati giati to ekana...etsi tha erthei kai i mera pou tha to lew kai gia ti mana mou .kai edo lew oxi oxi polles fores kai etsi prospatho na eimai koul apenanti tis.den xero esi ti tha kaneis alla eimai sigouri oti thn agapas opote prepei kai na tis to deixeis.
Athina Η καθημενοτητα μας εχει απο μονη πολλες δυσκολιες και αν ειναι η μανα μας να την κανει τριςχειροτερη τοτε πρεπει να μεινει μακρια!Δλδ αυτη η κοπελα ή και εσυ ποτε θα χαρειτε τα νιατα σας, τα παιδια και τους αντρες σας!Και πρεπει να πει και ευχαριστω που της πλενει τα πιατα!Ποιος νοιαζεται σε λιγο θα ξαναλερωθουν!Οι χαρουμενες στιγμες ομως της οικογενιακης ζωης ενος νεου ζεγουριου εχουν αξια ανεκτιμιτη και ολοι πρεπει να βοηθουν το ζευγαρι! Κοριτσι μου να συμβουλευτεις ενα ειδικο σε θεματα καταθλιψης!Η μητερα σου εχει κρεμαστει απο σενα γιατι δεν εχει κανενα αλλο θεμα στη ζωη της για να ασχοληθει!Εχεις και εσυ ομως παιδι και εκεινο πρεπει να ειναι η προτεροτητα σου και σε εκεινο να γινεις στηριγμα!Μην καταστρεψεις τη ζωη σου γιατι το θελει η μαμα σου!Ο αντρας σου και το παιδι σου δεν φταινε σε τιποτα!
Κορίτσι μου κουράγιο. Κι εγώ μοναχοπαίδι είμαι. Ζω περίπου τα ίδια, αλλά πιο χαλαρά. Ήταν χειριστική κ αυταρχική από τότε που τη θυμάμαι τη μάνα μου. Πραγματικά την αγαπάω, αλλά δεν αντέχω ούτε εγώ άλλο. Και μου κάνει τα μισά απ' όσα κάνει η δική σου σ' εσένα. Τον πατέρα μου τον έχω ακόμη. Όταν φύγει........ε ρε γλέντια. Η μόνη διαφορά, είναι ότι η δική σου πεθερά είναι καλή, εγώ ούτε καλή πεθερά έχω. Πέφτει, ξεραίνεται, κάνει ότι ψοφάει για να περνάει τα δικά της. Άκουσέ με. ΌΟΟΟΟΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ οι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων και των μητέρων μας, είναι ΤΟΞΙΚΟΙ.΄ Το θέλουν? Δεν το θέλουν? Ιδέα δεν έχω κι ούτε με νοιάζει πια. Με νοιάζει ότι στενοχωριέμαι πάρα πολύ κι αυτό το συναίσθημα το κουβαλάω στο σπίτι μου, στο παιδί και στον άντρα μου. Πρέπει να μάθουμε να διαχειριζόμαστε τα θεματάκια μας. Ή αδιαφορούμε (εγώ δε μπορώ να το κάνω αυτό) ή πατάμε πόδι. (αυτό το μπορώ κ το ξεκίνησα) Τις προάλλες έφτασα στο σημείο να πετάξω έξω απ' το σπίτι τη μαμά μου. Θύμωσε, έκλαιγε, πέταξε κάτι κακιάρες.....Ε το ξεπέρασε. ΄Οχι ότι θα αλλάξουν. Δεν αλλάζουν. Αλλά όρια πρέπει να μπουν, με το καλό ή το άσχημο. Σε καταλαβαίνω και σε νιώθω, τα κλάματα που έχω ρίξει, οι καταθλίψεις που πήγαν σύννεφο, οι υστερίες και οι φωνές.... Πιάσε διάβασε άρθρα, ενημερώσου σε σαιτ ψυχολογίας για τοξικούς ανθρώπους, τί προτείνουν ειδικοί ρε παιδί μου, ή πήγαινε σε ψυχολόγο. Εγώ αν είχα χρήματα θα το έκανα. Πάντως, όχι, δεν είναι ευτυχισμένη ζωή αυτή. Ζούμε σχεδόν το ίδιο. Οι ίδιες οι γιαγιάδες να σαμποτάρουν τη νέα οικογένεια με ψυχολογικό πόλεμο. Βοήθειά μας, αλλά πάτα και λίγο πόδι. Δεν ψοφάνε από το κλάμα μη σκας.
Κοπελα μου λυπάμαι για την κατασταση που βιωνεις. Από αυτά που γραφεις το μονο που μπορεσα να σκεφτω είναι επειδή ο μπαμπας σου ηταν αρρωστος και φοβοταν ότι θα πεθανει και θα μεινει μονη της(λογω του ότι εσυ ειχες κανει δικη σου οικογενεια) δε μπορεσε να το διαχειριστεί ολο αυτό και της βγηκε ολη αυτή η συμπεριφορα.. Και όταν εγινε τελικα αυτό που φοβοταν χειροτερεψε ακομα περισσοτερο..Δε μπορω να σκεφτω κατι άλλο και αν είναι κατι τετοιο χρειαζεται σιγουρα ψυχολογικη υποστηριξη από καποιον ειδικο και ηθικη υποστηριξη από σενα. Ξερω είναι δυσκολο αυτοπου περνας και σου ευχομαι να βρειτε συντομα μια λυση για να εισα ικι εσυ καλα αλλα και η μαμα σου.
Ετσι ήταν πάντα? Εννοω αυταρχική? ή άρχισαν όλα από τοτε που εφυγες από το σπίτι? Επίσης είναι έτσι και με τις φίλες της, τους συγγενείς της ή μόνο με εσένα? Αν και δεν είμαι ειδικός, θεωρώ οτι έχει κάποιο είδος κατάθλιψης και πρέπει με κάποιο τρόπο να τη δει ψυχολόγος. Κι αν δε θέλει, τότε να πας εσύ για να ενημερωθείς για τρόπους συμπεριφοράς απέναντί της. Επίσης και Πνευματικός θα μπορούσε να βοηθησει αφού και εφόσον είναι δεκτική. Σε αντιστοιχη περίπτωση που γνωρίζω βοήθησε πολύ. Πφφφ δύσκολο. Ευτυχώς που έχεις καλή πεθερά!
Θα έλεγα οτι η μαμα σου εχει κατάθλιψη και καλο ειναι να ζητησει βοηθεια...Που να σε ακουσει ομως και να το κανει.... Ειναι κριμα να ζεις με εναν γκρινιαρη ανθρωπο κοντα σου...Και καταλαβαινω οτι την αγαπας αλλα πολυ φοβαμαι οτι δεν θα αλλαξει ευκολα... (μηπως εχει καποιο προβλημα υγειας πχ θυροειδη και της δημιουργει νευρα κλπ?_
και ψυχολογο και ψυχίατρο θέλει.Αλλα δεν θα συμφωνήσει εύκολα να πάει. το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να θωρακίσεις τον εαυτό σου και κοίτα να χαρεις την οικογένειά σου. Να την αφήσεις όσο πο μακρια γίνεται. Πρέπει να θωρακίσεις και την οικογένειά σου , σίγουρα θα προσπαθησει να σας χαλάσει τις σχέσεις μεταξύ σας. Και να θυμάσαι ότι εσύ δε φταις. Αυτη έχει τα μεγαλα προβλσματα μεσα της. Καλη τυχη...