Γέννησα σε λιγότερο από μια ώρα!

Καλησπερα και από εμενα! Ειμαι η μαμα Μ. και σκέφτομαι καιρό να γραψω την ιστορια τοκετού του μεγάλου μου γιου (αργότερα ισως και του μικρου)

23/11/10 κρατω ενα θετικο τεστ εγκυμοσύνης στα χέρια μου. Με πηρανε τα κλαματα γιατί γνωριζα λιγο καιρό τον αντρα μου… Με το που το ανακοινώνω πλεουμε και οι δυο σε πελάγη ευτυχίας!

Εχω μια τελεια εγκυμοσυνη περα απο κάποιους εμετούς που με βασανιζαν μεχρι και το δεύτερο τριμηνο.

Π.Η.Τ 05/09/11

Μπαίνω στον μηνα μου, κανω την πρωτη επίσκεψη, τον πρωτο καρδιοτοκογραφο και μου λεει ο γιατρός «Ελα την άλλη Τριτη ξανα, αλλα μαλλον θα τον πάρουμε ολο το μηνα»

Απελπισμένη γιατι ενιωθα πολυ βαρια, παρολο που ειχα παρει μονο 9 κιλα, περιμενω να περάσουν οι μερες. Κυριακή βράδυ με πονάει λίγο η μέση μου. Ξημερώνει Δευτέρα και εγώ ένιωθα λιγο περιεργα αλλα οχι πόνους… Στις 2:30 το μεσημέρι λεω στον αντρα μου οτι μάλλον χανω κάποια υγρα. Μου λεει να κανω ενα μπανακι και να πάρουμε τον γιατρό.

Κανω μπανιο και με το που βγαίνω νιωθω τον πιο δυνατο πονο που ειχα νιώσει μέχρι τότε! Μου έσπασαν τα νερά. ΦΕΎΓΟΥΜΕ για το νοσοκομείο! Ευτυχως ειναι κοντά και φτάνουμε αμεσως! Με κοιτάζει η μαία και μου λεει «Μην κουνηθείς να προλάβουμε να σε παμε στην αίθουσα τοκετού!» Με δυο σπρωξιματα και την μητέρα μου στο πλευρό μου στις 15/08/11 και 3:20 κραταω τον γιο μου στην αγκαλιά μου! Το πιο γλυκο συναίσθημα που εχω νιωσει ποτε μου!

[divider]

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com