Είμαι έγκυος και ξεσπάω συνέχεια στον γιο μου…
Έχω ένα αγοράκι 2 χρόνων και περιμένω την αφιξη της κορουλας μου σε μια βδομάδα περίπου… Το θέμα μου είναι τα νεύρα, δυστυχώς είχα άσχημη εγκυμοσύνη με αναγουλες, ζαλάδες και μούδιασμα στα χέρια και τις τελευταίες μέρες έχει επιδεινωθεί με αποτέλεσμα να νιώθω συνέχεια κουρασμένη και να φωνάζω στον γιο μου.
Αυτό όμως έχει σαν αποτέλεσμα να αισθάνομαι ότι δεν είμαι καλή μάνα, θα ήθελα μια συμβουλή πως να αντιμετώπισω αυτό το συναίσθημα, για να μην στεναχωρήσω το παιδί μου περισσοτερο, το οποίο μπορεί να είναι πιο υπερκινητικο από αλλά παιδάκια αλλά είναι πάντα χαμογελαστό…
Φοβάμαι μήπως του δημιουργήσω κάποιο ψυχολογικό…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Πως σε καταλαβαίνω....ήμουν ακριβώς έτσι πριν από ένα χρόνο!Το χειρότερο είναι ότι δεν φερόμαστε έτσι στα πρωτότοκα μόνο μέχρι να γεννήσουμε ...αλλά συνεχίζουμε για ένα διάστημα μέχρι να βρούμε τον ρυθμό μας και με το νεογέννητο ....Ενα μεγάλο συγνώμη και μια αγκαλιά για τα παιδάκια μας που ενώ τα μαλώνουμε εκείνα είναι πάντα με τα χεράκια απλωμένα για μια αγκαλίτσα!
Αχ, συνονοματη στο μυαλό μου είσαι!!!! Απίστευτες τύψεις για τη μεγάλη μου κόρη που δεν της φέρθηκαν σωστά έως και ενάμιση χρόνο αφότου ήρθε η δεύτερη στη ζωή μας! Εγώ επιπλέον είχα και τη φαεινή ιδέα στην εγκυμοσύνη (που ευτυχώς πήγαινε τέλεια) να ασχοληθώ και με απογευματινή δουλειά! Τεράστιο λάθος φυσικά και όλα τα νεύρα τα ξεσπουσα στον άντρα μου και το παιδί μου. Ώσπου στον ενάμιση χρόνο είχα πάθει υπερκόπωση, τα παιδιά μου δεν τα καλυπτα όσο θα ήθελα και ένιωθα απίστευτα ανεπαρκής ως μάνα, ως σύζυγος, ως νοικοκυρά!! Χάλια μαύρα η ψυχολογία μου και η μεγάλη μου να κλείνεται στον εαυτό της και η μικρή να ξεφεύγει από οποιοδήποτε έλεγχο και όριο. Ώσπου ένα μικρό τρακάρισμα που είχα (ευτυχώς μόνη μου) με ταρακούνησε απίστευτα και λέω όπα τι κάνω;;;; Χαλάρωσε Βασω και παρτο απ'την αρχή. Έτσι τώρα 2 χρόνια μετά, νομίζω ότι έχουμε βρει τη σειρά και το πρόγραμμα μας. Η μεγάλη μου έχει δείξει βήματα βελτίωσης και η μικρή έχει αποκτήσει κάποια όρια!!! Τελικά όλες οι μανούλες το ίδιο αισθανόμαστε και ευτυχώς που υπάρχει και αυτό το blog για να τα μοιραζόμαστε!!! ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΜΗΝ ΑΓΑΓΧΏΝΕΣΤΕ ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΕΊΣΤΕ ΟΙ ΜΟΝΕΣ ΠΟΥ ΑΙΣΘΆΝΕΣΤΕ ΈΤΣΙ!! (αν αυτό σας κάνει να νιώσετε λίγο καλύτερα)
Με το καλο να φερεις στο κοσμο το κοριτσακι σου!Εκτος απο οσα προανεφεραν οι αλλες κυριες κ φυσικα την υπομονη θα σου προτινω να ζητησεις απο καποιον να σε βοηθησει.Απο συζυγο,μανα,αδερφη,φιλη καποιον που να σε αγαπαει κ να σε νοιαζεται.Ακομα κ ολους αυτους εναλλαξ.Πες το προβλημα σου κ ζητα να σε ξεκουρασουν.Θα ερθει η λοχια που θα ειναι ακομα πιο δυσκολη με ενα βρεφος κολλημενο επανω σου.Ζητα,εγω δε ζητησα ποτε κ εκλαιγα απο τη πιεση.Δεν ειναι ντροπη,θα ειναι για λιγο κ δε θα εχεις χασει τον εαυτο σου.Εγω ακομα ψαχνω κομματια μου δεξια-αριστερα.
ειμαι στην ιδια ακριβως κατασταση...εχω ενα παλικαρακι4,5 ετων κ περιμενω την κορουλα μου...ενιωθα οτι χανω τον εαυτο μου..το μυαλο μου...περασα παρα πολλα μεχρι τον 6ο μηνα...καθε μηνα μου εβγαινε κ κατι...(ιατρικα)...ο μικρος μου ξεσαλωσε κ δεν ακουγε καθολου....εκλαιγα κενιωθα οτι θα σκασω...κ ελεγα το ιδιο...ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΗ ΜΑΜΑ...εχουμε λιγες μερες ηρεμησαμε...ο θεος να βαλει το χερι του...ευχομαι να ηρεμησουμε κ με το καλο να ερθουν οι κορουλες μας...καλη λευτερια!!!!
Κ εγω ακριβως τα ιδια. Ενα αγορακι 4αρων κ περιμενω σε 1 μηνα κοριτσακι. Μεχρι τον 6ο δεν ηξερα καν αν θα συνεχιστει η εγκυμοσυνη μου. Ο γιος μου δεν ηξερε τιποτα αλλα αντιλαμβανοταν την ενταση μου. Ειχε ξεσαλωσει. Σηκωνε κ χερι να μας χτυπησει. Το τι κλαμα ειχα ριξει δε λεγεται. Απο τη μια οι κακες εξετασεις οι ορμονες κ η χαλια ψυχολογια κ απο την αλλη ο μικρος που ηταν εκτος ελεγχου. Αφου ηρεμησαμε κ του μιλησα τα πραγματα ειναι πολυ καλυτερα. Εχουν μια ωριμοτητα τα μικρα που ειναι πραγματικα αφοπλιστικη.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΗ ΜΑΝΑ ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΔΕΝ ΗΣΟΥΝ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΕΣ ΤΥΨΕΙΣ. ΠΡΟΣΕΧΕ ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΠΕΡΔΕΥΕΤΑΙ ΜΙΑ ΤΟ ΑΓΑΠΑΣ ΜΙΑ ΟΧΙ Η ΑΓΑΠΑΣ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ? ΟΤΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΣΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΠΑΡΤΟΝ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΙΣ ΚΟΥΝΙΕΣ Η ΚΑΠΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΕΚΤΟΝΩΘΕΙ .ΜΗΝ ΤΟΥ ΦΩΝΑΖΕΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΤΟΝ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΕΙΣ ΜΕ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΑΣΧΟΛΗΣΟΥ ΜΑΖΙ ΤΟΥ . ΕΧΕΙΣ ΣΚΕΦΤΕΙ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΑΠΛΑ ΝΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΕΞΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΣ ΠΙΑ (ΤΑ ΑΓΟΡΙΑ ΕΧΟΝ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΣΤΗΝ ΜΑΜΑ ΤΟΥΣ).ΣΚΕΨΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΘΑ ΛΕΙΨΕΙΣ ΚΑΠΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΓΕΝΝΑ . ΟΠΟΤΕ ΜΙΛΗΣΕ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΞΗΓΗΣΕ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΙΣΩΣ ΝΑ ΣΕ ΕΚΠΛΗΞΕΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ ΠΟΣΑ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΕΞΥΠΝΟΣ ΕΙΝΑΙ.ΕΠΙΣΗΣ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΤΑΝ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΥ ΦΑΣΑΡΙΑ ΠΑΡΤΟΝ ΚΑΙ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙΤΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΠΕΜΠΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΖΗΛΕΨΕΙ (ΠΟΛΥ) ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΝΙΩΣΕΙ ΧΡΗΣΙΜΟΣ .ΕΧΩ ΔΥΟ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΑ ΚΑΠΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΕΚΑΝΑ ΚΑΠΟΙΑ ΣΩΣΤΑ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΛΑΘΟΣ ΟΜΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΑΝ ΚΑΛΑ . ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΟΥ Η ΜΑΛΛΟΝ ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΓΙΟ ΣΟΥ .ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΟ ΣΟΥ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΑ ΛΙΓΟ .
Σε καταλαβαίνω! Έχω τώρα ένα μωρό 4 μηνών και ένα αγόρι 3 ετών. Όποτε ο μεγάλος με βλέπει να κρατάω το μωρό, τότε θυμάται ότι κάτι θέλει, γκρινιάζει, κλαίει ή κάνει τους πιο δυνατούς θορύβους!!! Επειδή είμαι κι εγώ συνέχεια κουρασμένη, εκνευρίζομαι πολύ εύκολα, αλλά για να μην του φωνάξω, σταματάω να του δίνω σημασία σ' αυτό που κάνει, κλείνω τα μάτια και μετράω από μέσα μου βαθιές αναπνοές. Συνήθως μεχρι το 10 ή το 20 έχω ηρεμήσει και μετά ανταποκρίνομαι καλύτερα.
Δεν είναι τυχαίο ότι ''θυμάται κάτι'' όταν κρατάς το μωρό. Δείχνει ότι νιώθει παραμελημένο και ζηλεύει που δεν δίνεται την ίδια προσοχή σε εκείνον. Δεν μπορεί να καταλάβει και είναι λογικό ότι το μωρό χρειάζεται περισσότερο φροντίδα. Εκείνο πιθανότατα νιώθει ότι φταίει που δεν έχει την προσοχή σου ή έκανε κάτι. Πρόσεξε το γιατί μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα ανασφάλειας.